เมื่อวานหยุดงานค่ะ ไปซื้อเครื่องปรุงอาหารที่ Hong Kong Market ข้าวหมดพอดี ได้ข้าวสารหอมมะลิอย่างดี มาจากประเทศไทยด้วยแหละ
หมดตังที่ Hong Kong ไปเกือบ 100 เหรียญ ซื้อของนิดเดียว ของก็แพงเหมือนกัน แย่จังนิ๊
กลับจาก HK ก็ขับรถไปที่ Office โจอี้รับกันไปหม่ำอาหารกลางวันด้วยกัน เราสองคนจะเป็นอย่างนี้เสมอ ถ้าวันไหนเราหยุด เราจะครอบครองรถ และก็จะต้องมีหน้าที่ไปรับคุณซะมีมาทานอาหารกลางวันด้วยกัน ดีออก รักกันจังคริคริ
อ๊าววววว เดี่ยวนี้ขับรถไปไหนมาไหนเองเก่งแล้วค่ะ ขอบอก
พอส่งโจอี้เข้าOffice อิช้านก็เดินหน้าตรงดิ่งไป Woodlands Shopping Mall ก็แบบว่าอยากเดินดูอะไรในห้างมั่งอ่ะน๊ะ เบื่อทำงานอย่างเดียว กะไม่ได้ซื้ออะไรเลย
เดินเพลิน ๆ เจอเชาเหมย.........เพื่อนเรียนร่วมชั้น ESL เธออยู่ชั้นล่าง ไม่เห็นเราหรอกน๊ะ เราอยู่ชั้นบน เห็นคุณเธอเดินมากับเพื่อนชาวจีนอีก 4-5 คน
เป็นคนอะไรไม่รู้เรา เจอเพื่อนไม่อยากทัก เหอ เหอ....แบบว่า กับเพื่อนคนนี้ มีความรู้สึกไม่ค่อยดีเท่าไหร่ เทอ...จะประมาณ คุณนายอ่ะ ได้เราประมาณ เสื้อยืด กางเกงย้นส์ สามี เป็นมนุษย์กินเงินเดือน
เทอ จะประมาณ ดูอิช้านหัวจรดเท้าเสมอ แบบว่าแต่งตัวเหมือนคนนายกะคนใช้งัยงั้น ก็สไตร์ใครก็สไตร์มันอ่ะนะ แฟนเธอเป็นนักบิน เธอบอกว่าสามีให้เงินใช้เดือนละ 3000 เหรียญ โหย.........เธอก็เลยเป็นพวกใช้เงินเป็นเบี้ย ไอ้อันนี้เราไม่ว่ากัน ดวงใครดวงมัน แต่ไอ้เราประมาณไม่อยากฝืนนิสัยคบคุณนาย เลยห่าง ๆ ดีฝ่า เป็นอันว่า ไม่ทักล๊ะกัน ทางใคร ทางมัน
เดินไปแผนกยีนส์ เค๊าติดป้ายลดราคา แถมซื้อ 1 แถม 1 เอ...เข้าไปมอง ๆ หยิบ ๆ เห็นเขาหยิบเอาเข้าไปลองกัน เลยเดินดูและแล้วก็หยิบไปลองมั่ง ก็แหมอ่ะน๊ะ
พี่ตาเป็นคนหากางเกงยีนส์ใส่ยากมากคะ เป็นกันมั่งม๊ะ แบบว่า ตัวเองต้นขาใหญ่อ่ะ เวลาลองกางเกงยีนส์ แล้วก็ต้องเลือกที่เอวใหญ่เอาไว้ก่อน ให้ได้สะโพก กับขาตัวเองยัดเข้าไปได้ก่อน ส่วนตรงเองค่อยว่ากัน เนี่ย เป็นอะไรที่ เซ็็งมากในการเลือกกางเกงยีนส์ แอบอิจฉาพวกขาเล็ก ๆ ใส่กางเกงยีนส์สวย ๆกัน
ลองของลีวายส์ ก็แล้ว ก็ยังไม่ได้สัดส่วนอีกแหละ
เลยมาลองไอ้เจ้าตัวเนี๊ยะ พอใส่ได้หน่อย Size 7 อึ๊ย......ตัวเราทำมายมันใหญ่อย่างงี้ละ เมื่อสองปีก่อน ตัวนี๊ดเดียวเองง่ะ
ว่าแล้วขอเล่าเรื่องการหาซื้อเสื้อผ้าที่อเมริกาหน่อยน๊ะ
ไม่รู้ที่เมืองไทยเป็นแบบนี้กันรึเปล่า แต่เมื่อสองปีก่อนมาเมกา เวลาพี่ตาไปซื้อเสื้อผ้าที่ห้าง มักจะไม่ค่อยได้ลอง อายอ่ะ และกลัวว่าลองแล้วไม่ซื้อ กลัวพนักงานด่าตามหลัง เป็นประมาณ นางอาย ซื้อมาใส่ได้มั่ง ใส่ไม่ได้มั่ง
แต่เวลามาอยู่ที่นี่ โอ......แรก ๆ เห็นสาว ๆ หอบเสื้อผ้าใส่รถเข็นกันเต็มพิกัด ไอ้เราก็นึกว่า คุรเธอทำไมเงินหนาจังวะ คะ
ทำไปทำมา มารู้เอาตตอนหลังว่า ซื้อเสื้อผ้าที่เมกาเนี่ย เดินไปเถอะค่ะ หยิบได้ทุกยี่ห้อ หยิบได้ทุกตัว ที่คุรคิดว่ชอบ ใส่รถหรือหอบมาเลยค่ะ
ที่หอบเป็นบ้าหอบฟางเนี่ย เขาหอบเอามาลองกันที่ห้องลองกันคะ ไม่ได้ซื้อทั้งหมดที่หอบมาหรอก บางทีหอบมาเต็มเชียว ออกมาแต่ตัวไม่เห็นซื้อซักตัว....
งานนี้สงสารพนักงานจังเลยค่ะ ต้องมานั่งเกบเสื้อผ้าที่พวกคุณเธอเอามาลองกัน บางคนก็ลองกันแล้วก็ทิ้งกันในห้องลองเลยนะคะ แบบว่าไม่มีการแขวนเข้าที่เข้าทางอีกตะหาก กองอยู่กะพื้น พวกนี้ไม่มีใครสั่งสอนรึงัยไม่รู้ ลองกันเลอะเทอะก็มี เฮ้อ......
ว่าแต่เขา ไอ้เราก็เข้าไปลองเหมือนกัน แต่ไม่ทิ้งเรี่ยราดน๊ะ ลองเสร็จเก็บแขวนเข้าที่ และก็เอามาแขวนตามเดิมค่ะ เห็นม๊ะ ช่วยพนักงานไม่ให้เหนื่อยงัย เราคคนทำงานเหมือนกัน รู้คุณค่าของความเหนื่อย
พล่ามอีกแล๊ว....ววววววว
นี่ค่ะ กางเกงที่ว่าได้มา ราคาจริง 36 หรียญ วันนี้เค๊าลดราคคา เหลือ 24 เหรียญ ซื้อ 1 แถมไปเลยอีก 1 ตัว ก็ตกราว ๆ ตัวละ 13 เหรียญเองค่ะ
ตัวนี้ใส่พอดี แต่ขายาวไปหน่อย ไม่เป็นไรเอาไว้ใส่กะรองเท้ามีส้นล๊ะกัน จริง ๆ ไม่ชอบหรอกน๊ะ ไอ้ผ้าผูกเอวนั่นอ่ะ แต่มันติดมากะกุงเกงก้เอาซิเนอ๊ะ
เป็นกางเกงเอวต่ำอ่ะคะ ก็แผนกนี้ยีนส์วัยรุ่นอ่ะ ดูซิบซิ สั้นกระจุ๋งนึง......ใส่แล้วลดอายุไปได้อีก 20 ปีทีเดียวเชียวแหละ
ตัวนี้ฟรีค่ะ ตัวที่สองคนละสี ตัวนี้ฟ้าอ่อนหน่อย แบบเดียวกันเป๊ะ นี่เป็นบ้านเราคงซื้อได้ในนราคา ไม่ถึง 500 บาทเนอ๊ะ นึกแล้อยากกลับไป Shopping กระหน่ำที่เมืองไทย
ออกมาจาก Woodlands Mall ขับรถมาเรื่อย ๆ เอ๊า...ผ่าน Ross เป็นห้างขายเสื้อผ้าค่ะ ที่นี่ถูก ชอบมาเดินดูค่ะ ไม่รู้จะรีบกลับบ้านไปทำอะไร แวะนี๊ดนุงล๊ะกัน
เสื้อผ้าที่นี่ก็ไม่ได้คุณภาพดีอะไรมาก แต่ก็พอไหวค่ะ หาซื้อเสื้อผ้าเอาไว้ใส่ Summer ดีเหมือนกันน๊ะ ราคาจะถูกกว่าที่ Mall มากเหมือนกันค่ะ
ไปดูซิว่าได้อะไรติดมือมาอีกแล๊วววววววว
เสื้อตัวนี้้เหมือนซื้อเมืองไทยบ้านเราเลยคะ ผ้าอะไรไม่ระบุ รู้แต่ว่าบาง เบา ใส่สบายดี ใส่แล้วกระชากวัยดีอ่ะคะ ด้านหลังเป็นกระดุม น่ารักดี ไม่เหมาะกะวัยเราเล้ยหั๊ยตายดิ แต่ว่าอยู่ที่เมกา ไม่มีใครมานั่งสนใจหรอกค่ะว่าเราจะแต่งตัวอะไร อายุเราเท่าไหร่
ว่าแต่ว่า พอมีคนถามอายุพี่ตา พอบอกไป ไม่มีใครเชื่อน๊ะ...คิคิคิ เขาว่ากันว่า พี่ตาอายุ 20 ก่า.ก่า.......อ่ะ แต่อย่าให้หัวเรอ๊ะน๊ะ รอยเท้าคุณกาเต็มพรืดแล้วคะ เปลี่ยนเรื่อง...........ไปดูตัวอื่นน๊ะ
สีดำอีกแหละค๊า........สีดำมันอำพลางหุ่นได้ดีค่ะ เสื้อผ้ามีส่วนมากก็จะออกสีดำ......ตัวนี้ขอบ น่ารักดี ตัวนี้ 6 เหรียญคะ
อุ๊ย...ตาย บาทา อิช้านเต็มจอ แบบว่าขึ้เกียจย่อรูปอย่างแรงค่ะ
สุดท้ายได้รองเท้ามา 1 คู่ จริง ๆ ซื้อรองเท้าเมืองไทยใส่ เบอร์6 นะคะ ทุกยี่ห้อ แต่มาอยู่ที่นี่ บางครั้ง ก็ใส่ เบอร์ 6 บางครั้ง 61/2
บางครั้งก็ 7 เอาแน่ไม่ได้ รองเท้าที่นี่ก็แสนจะเห่ย...อ่ะน๊ะ ไม่มีรองเท้าสวย ๆ สไตร์สวย ๆ แบบบ้านเราเลย จริง ๆ คะ แล้วก็แสนจะแพง
คู่หนึ่ง 20 กว่าเหรียญขึ้นไป ดูม่ายได้ คู่นี้ชอบ เอาไว้ใส่ ช่วง Summer คู่นี้ 14 เหรียญ กว่า ๆ
พอกลับมาบ้าน โอ...วันนี้เราจ่ายตังไปเป็นร้อยเหรียญน๊ะเนี่ย............ตั้งแต่เช้า......สัญญากะตัวเองว่าจะไม่ซื้ออีกน๊ะ จะอดได้ นานแค่ไหนไม่รู้ค่ะ
วันนี้ไม่มีสาระอะไร ไม่บ่นมากแล้ว...คะ เดี๋ยววันนี้ทำงานเข้าบ่าย เลิกงาน 4 ทุ่มโน่น........
ขอบคุณทุกคนที่แวะมาอ่านนะคะ
ไม่ได้เม้นต์ ให้เพื่อน ๆ ก็อย่าว่ากันเลยนะคะ บางทีบล็อกก็เปิดได้ช้าจังอ่ะคะ ตัวเองไม่ค่อยมีเวลาซักเท่าไหร่ แต่ก็จะพยายามไปบล็อกเพื่อน ๆ เท่าที่ทำได้ค่ะ.............
|