ปีนี้จะถือว่าเป็นปีที่แย่ที่สุดของเราเลยก็ว่าได้
โดยเฉพาะเรื่องของงาน ดวงซวย หรือ อะไรไม่ทราบได้ เกิดต้องออกจากงานซะอย่างนั้น
เคยมั๊ย ที่มีคนพูดว่า ทำดี แต่ถูกกลั่นแกล้ง

นั่นมันชั้นเลยแหละ มันอาจจะเป็นดวงชะตาของเราเองนั่นแหละ

เราทำงานที่นี่มา 8 ปี คิดเหรอว่าเราจะทำอะไรที่ผิดพลาดได้ขนาดที่จะต้องออกจากงาน
ทุก ๆ คนที่ทำงานกับเรา พูดเป็นเสียงเดียวกันว่า เราทำงานหนัก ถึงแม้ว่าจะเป็น
ผู้จัดการแผนก แต่ก็ไม่เคย

ทำงานน้อยกว่าลูกน้องเลย แต่อย่างว่า ถึงคราวซวยมาถึงเมื่อ มีการเปลี่ยน Boss
เกิดขึ้นกับสาขาเราที่ทำอยู่

Boss เนี่ย เป็นเรื่องปกติของ
บริษัท เราก็เปลี่ยน Boss มา4-5 คนแล้ว แต่ถึงคราวซวยของเรา

บอสคนนี้ เป็นคนผิวดำคะ จริง ๆ เขตที่ทำงานเนี่ย พูดได้ว่า 80% ลูกค้า เป็นผิวดำ
แต่เราก็ไม่เคยมีปัญหากับพวกคนผิวดำ ถึงแม้ว่า บางครั้ง ก็ทำให้เราหงุดหงิดบ้าง
แต่ก็ลูกค้า ทำอะไรมากไม่ได้



ประวัติบอสยอดแย่คนเนี๊ยะ คือ เป็นคนที่มาจากที่อื่น โดยที่ได้เข้ามาแล้วก็ได้เข้า
โปรแกรม เป็น Store Manager ตามระบบ ของบริษัท ก็เหมือนเรานั่นแหละ
แต่จุดเริ่มต้นของเราก็เป็นพนักงานขายมาก่อน แล้วก็สมัครเข้า โปรแกรม มาเป็น
Manager เขาจะต้องเข้าเรียน อยู่ ประมาณ 3 เดือน จบหลักสูตร ก็จะได้มาประจำสาขา 
ซึ่งบอสคนนี้ ขอบอกว่า เป็นคนใหม่ ยังไม่จบหลักสูตรเลยด้วยซ้ำ

แล้วมาประจำที่ Store ของเรา แล้วมันค่อนข้างบ้าอำนาจ มากมาย อธิบายไม่ถูก



พอบอสผิวดำเมี่ยมเริ่มเข้ามา พนักงานก็เตรียมตัวเตรียมใจ
เอ...บอสใหม่จะเป็นยังงัยบ้าง แล้ว เงาของปิศาจ ก็เริ่มครอบงำ  เริ่มต้นด้วย
เริ่มได้ยินข่าวว่า มีคนโดนออกจากงาน เริ่มจาก แผนก Service  2-3 คน แล้ว ก็
ผู้จัดการแผนก Produc ก็ออกไป ต่อมา ก็ผู้จัดการแผนก Meat Market ออกไป และก็
ผู้จัดการแผนก Grocery ออกไป แล้วก็ เห็นพนักงาน โดนเรียกเข้าออฟฟิตบ่อยมากมาก
โดยเรื่องทั้งหมดมาจาก Boss ผิวดำคนเนี๊ยะ จน พนักงานเริ่มซุปซิบกัน มากขึ้นว่า
นี่มันเกิดอะไรขึ้นกันเนี่ย
หลายคนก็จับตามาที่เราซึ่งเป็นหนึ่งเดียวที่ยังไม่ได้โดน เจ้าบอสคนนี้เรียก

และ วันหนึ่ง ก็ได้ข่าวมาว่า ลับหลังเรา เจ้าบอสเนี่ย พยายามจะป้ายความผิด
บางอย่างมาให้เรา

 โดย อาศัย ลูกน้องเราซึ่งเป็นคนผิวดำ เขา ค่อนข้างจะเข้าขากันเหลือเกิน
เราก็เริ่มรู้สึกเหมือนกันว่า มีกลิ่นไม่ค่อยดีเข้ามา และแล้ว มันก็เริ่ม
คุกคามเราทุกรูปแบบ จนรู้สึกว่า อะไรกันว๊ะ

และแล้ว มันก็สามารถทำให้เราออกจากงานได้อย่าง เราไม่สามารถ
ต่อสู้อะไรมันได้เลย มันอธิบายยากอ่ะน๊ะ ว่าเกิดอะไรขึ้น
มันซับซ้อน เกินอธิบายคะ เอาเป็นว่า เราก็ต้องออกจากงาน เมื่อวันที่ 16 ตุลาคม 2556
ด้วยความเซ็ง ไอ้ปิศาจ คนนี้

พอตกงานปุ๊บ...เฮ้ย เราฝันไปรึเปล่าเนี่ย ทำงานมาไม่เคยบกพร่องต่อหน้าที่
แต่ก็นั่นแหละ....น๊ะ

หมอลักษณ์ ฟันธงไว้ว่า

การงานปีนี้จะเกิดการเปลี่ยนแปลง ครั้่งยิ่งใหญ่ เออ...เราจะต้องเปลี่ยนงาน
แต่ก็จะเปลี่ยนไปในทางที่ดี กลับมานั่งคิดถึงตอนนี้ เฮ้ย...แม่นว่ะ 
ถึงงัยก็ไม่เค๊ย...ไม่เคย จะคิดว่าเราจะมาต้อง ตกงาน

แต่ว่า มาตกงานอีตอนอายุ ใกล้ เลข 5  เนี่ย มันไม่ใช่เรื่องง่ายเลยน๊ะเนี่ย
แต่คิดว่าโชคดีอยู่อย่างที่ไม่ได้ทำงานอยู่เมืองไทย การทำงานอยู่ที่อเมริกา อายุมาก
เค๊าก็ยังรับเข้าทำงานอยู่น๊ะ ไม่ได้เกี่ยงอายุ ถ้าเรามีความสามารถ ความรู้ 
ทำงานนั้น ๆ ได้ ก็สามารถหาที่ทำงานใหม่ได้ไม่ยาก

ตอนตกงานใหม่ ๆ จิตตก เหมือนกันน๊ะ เข้าใจแล้ว
คนตกงานมันรู้สึกงัยกัน มันคิดไปหลายเรื่องน๊ะ ถึงแม้ว่าจะมีคุณสามีคอยเป็นกำลังใจ
แต่ถ้าตกงาน เราก็ไม่ได้เงินอ่ะจิ แต่เงินเนี่ย เราต้องทำงานเพราะว่า
เราต้องส่งเสียแม่ที่เมืองไทย ฉะนั้น เรื่องนี้เป็นเรื่องใหญ่ สำหรับเราจริง ๆ
แต่ก็ไม่ได้บอกใครเลย บอกสามีคนเดียว

สามีก็ พอจะเข้าใจสถานการณ์งานของเราทำไม เราถึงต้อง ออกจากงาน



โกรธ น๊ะ......โกรธมากด้วย ที่เราขยันทำงานมาโดยตลอด มันไม่เห็นเราดี
มีคุณค่าบ้างเลย แอบมาแทงกันข้างหลัง แบบนี้ แต่ตอนนี้ ปลงซะแล้ว
ไม่โกรธเคืองใครแล้ว ผลกรรม ก็คงจะตามมาทันคนพวกนั้นเองแหละ คิดซะอย่างนี้ ก็ดี
ใจเป็นสุข สงสาร แต่ลูกน้อง เขาก็ร้องไห้กัน
ทำให้เรารู้สึกได้ว่าเราต้องเป็นคนที่เขารักเหมือนกันน๊ะเนี่ย แต่ก็ได้แต่บอกว่า
ทำงานไปตามปกติ หวังไว้ว่าผู้จัดการคนใหม่ มาจะทำหน้าที่ได้ดีไม่ต้องห่วง
แต่พวกเขาก็ยังอยากให้เราอยู่ต่ออยู่ดี

มันอาจจะเป็นโชคชะตาของเรา ที่ต้องเปลี่ยนงานก็ได้

จริง ๆ แล้ว งานที่ทำเนี่ย ก็ไม่ได้มีความสุขกับมันเลยน๊ะ ตื่นเช้ามา
เฮ้อ...ตรูต้องไปอีกแล้วเหรอ ความคิดแบบนี้มัน เข้ามาครอบงำในสมอง อยู่ตลอด 2
ปีหลังมาเนี่ย เพราะว่า เหนื่อยเหลือเกิน



งาน หนัก แถมลูกน้องก็ชอบมีปัญหาให้มาแก้ไขกันตลอด ทำยอดขายตกก็โดนเรียกสอบ
เอกสารก็ต้องทำไม่ให้ตกหล่น  สุขภาพใจ สุขภาพกาย ไม่ดีเอาซะเลย

แต่หลังจาก ออกมาจากงาน รู้สึกว่า เหมือน เอาภูเขาลูกใหญ่ ๆ ออกไปจากอก

จนมาวันนี้ เกือบ 2 อาทิตย์ แล้ว กิน ๆ นอน ดู ซีรีย์เกาหลี อยู่บ้าน
รู้สึกว่ามันมีความสุข อย่างบอกไม่ถูก แต่ คงจะไม่ได้กิน ๆ นอน ๆ นานนักหรอกน๊ะ
เพราะว่า พักชาร์ตแบต ซักหน่อยก่อน แล้ว ค่อยคิดหางานใหม่ ตอนนี้่ ก็เริ่ม ทำ
Reseme เตรียมแล้ว เข้าเว็บหางานแล้ว แต่ไม่รู้ว่าจะหาได้เร็ว ช้าแค่ไหน
อายุก็เยอะแล้ว แต่แรง และกำลังยังดีอยู่น๊ะ สมอง กับ ประสบการณ์ ก็มี
ไม่ค่อยกลัวแล้วกับ

การสมัครงาน และ สัมภาษณ์ งาน ตอนนี้ สู้ ๆ แล้ว ทุกคนมีสมอง กับสองมือเหมือนกัน
จะท้ออยู่ได้อย่างไรเนอ๊ะ

วางแผนกับสามีแล้ว จะไป พักชาร์ตแบต กัน พอดีวันที่ 1 พ.ย. นี้เป็นวันคล้ายวันเกิด
ก็เลยจะไปฉลอง วันเกิด พร้อมกับ ฉลองที่ตกงานไปซะเลยพร้อมกัน55555

จะไป San Antonio  ซัก 5 วัน แล้วกลับมาลุย หางานกันต่อไป



อย่างไรก็ขอให้กำลังใจกับคนที่กำลังมองหางาน สมัครงานใหม่อยู่นะคะ
เราหัวอกเดียวกันเลย ป้าตา ตกงาน อายุจวนเจียน เลข 5 งัยซะ หนุ่ม ๆ สาว ๆ
ก็อย่าท้อถอยนะคะ ป้าตายังสู้เลยน๊ะ

ขอบคุณที่แวะมาเยี่ยมบล๊อค นะคะ ไม่ค่อยมีสาระ แต่จริงใจจ๊ะ

Create Date : 31 ตุลาคม 2556
Last Update : 31 ตุลาคม 2556 5:54:02 น.		11 comments
Counter : 2613 Pageviews.
Share Tweet