Bloggang.com : [NostalgiA] : สาวไหมอ่านหนังสือ

สาวไหมอ่านหนังสือ

ตอนที่สาวไหมอายุซัก 6 เดือน หนูเพิ่งเริ่มนั่งได้เอง แต่ยังนั่งได้ไม่มั่นคงนัก ตอนนั้นแม่เอาที่นอนเล็กมาไว้ด้านนอก ให้พ่อนอนน่ะ ส่วนแม่นอนกับสาวไหมบนฟูกใหญ่

คืนนั้นสาวไหมอาบน้ำแต่งตัวเสร็จแล้ว แม่ก็จับหนูมาฝึกนั่งที่ฟูกเล็ก เอาหนังสือมาอ่านให้หนูฟังด้วย เอ๊ะ ดูแล้วเหมือนสาวไหมอ่านหนังสือได้เลย เลยไปคว้ากล้องมาถ่ายรูปหนูไว้ พอเอามาเรียงๆ ดูแล้ว เออ เหมือนภาพต่อเนื่องเลยวุ้ย เลยลองทำเป็นการ์ตูนหลายช่องจบ ได้แบบนี้แหละ

พูดเรื่องหนังสือ ตอนเด็กๆ แม่อ่านหนังสือเยอะมากเลยนะ คุณยายรับหนังสือสกุลไทย ขวัญเรือน สาวสวย ใกล้หมอ เป็นประจำเลย แม่ชอบอ่านเรื่องสั้นในสกุลไทย มีหลายเรื่องที่ยังจำได้จนถึงตอนนี้

นิยายเรื่องยาวในสกุลไทยที่แม่ชอบก็มีเรื่อง "เงาไม้ในน้ำ" ของมิชิมา เป็นนักเขียนหน้าใหม่ในตอนนั้น เป็นเรื่องน่ารักๆ ของพ่อคนไทยเป็นเกษตรกรมีดีกรี ไปเจอกับแม่ชาวอเมริกันที่เมืองนอกจนแม่หนีตามพ่อมาทำไร่อยู่กับแม่ที่สระบุรีมั้ง เดาเอานะ สถานที่ในเรื่องเนี่ย

พ่อกับแม่มีลูกด้วยกัน 6 หก เป็นลูกครึ่งหมด มีพี่ชายคนโตชื่อ ไก่โต้ง มีแฟนชื่อเชอรี่ พี่ชายคนถัดมาชื่อ การ์ตูน เป็นนายร้อยตำรวจ พี่ชายคนที่ 3 ชื่อ กวางตุ้ง ลูกสาวคนที่ 4 ชื่อ กุ้งเต้น คนนี้เหมือนจะถูกวางให้เป็นนางเอกนะ คนที่ 5 ชื่อ กระต่าย มีแฟนชื่อหมอโอ่ง หมอโอ่งเป็นคนลำพูนด้วยแหละ คนสุดท้องชื่อกระแต เป็นลูกที่เอาแต่ใจ ขี้งอน สุดท้ายท้องไม่มีพ่อ ลูกของกระแตชื่อ นกกระเต็น

เรื่องราวทั้งหมดก็เกิดขึ้นในครอบครัวนี่แหละ ทั้งเรื่องรักๆ ใคร่ๆ ความรักของพ่อแม่พี่น้อง น่ารักมากๆ เลย วันหนึ่งแม่จับได้ว่าพ่อแอบมีลูกชายอีกคนอยู่ในไร่ ให้ชื่อว่า แตงกวา และพอโตมา แตงกวาก็ไปเป็นหมอ แต่เกิดอุบัติเหตุขึ้น ครอบครัวนี้มีพี่เลี้ยงของลูกๆ ชื่อ ต้นกล้วย

มีหนังสือที่รวมเล่มขายด้วยนะ แม่ซื้อเก็บไว้ด้วยแหละ อ่านแล้วอ่านอีกไม่เบื่อเลย ถ้าสาวไหมโตขึ้นแม่ก็จะเก็บไว้ให้อ่านเหมือนกัน

นอกจากนั้นนิยายหลายเรื่องในสกุลไทยก็เป็นนิยายในดวงใจของแม่ เช่น หนุ่มทิพย์ เส้นไหมสีเงิน น้ำใสใจจริง ทวิภพ รัตนโกสินทร์ รักลวง ฯลฯ

แม่ไม่ค่อยได้อ่านสกุลไทยตั้งแต่มาเรียนที่ มช นี่แหละ เพราะไม่มีเงินซื้ออ่าน ได้แต่อ่านเวลากลับบ้านตอนปิดเทอม ก็ขนมาอ่านเป็นตั้งๆ เลยทำให้เลิกอ่านนิยายในสกุลไทยไปโดยปริยาย

ส่วนขวัญเรือน ฉบับเก๋ากึ้กนี่ แม่ชอบอ่านคอลัมน์เด็ก โดยเฉพาะนิทานเด็กที่ทั้งเป็นนิยายแปลจากจีน คนคุมคอลัมน์ใช้ชื่อว่าอะไรน้อ จำไม่ได้ละ ครูอะไรก็จำไม่ได้ถนัดนัก นอกจากนั้น ขวัญเรือนในสมัยอดีต มักจะชอบแถมหนังสือเล่มเล็กๆ รวมกลเม็ดเคล็ดลับคู่ครัว คู่บ้าน ที่แปลมาจากหนังสือต่างประเทศน่ะ เช่น ถ้าจะจัดงานปาร์ตี้แบบเก๋ๆ จะทำอะไรได้บ้าง เช่น เป่าลูกโป่งไว้หลายลูกๆ แล้วเย็บผ้าให้เป็นรูปลูกบาศก์แล้วยัดลูกโป่งใส่เข้าไป ก็จะเป็นเก้าอี้เก๋ไก๋ไม่เหมือนใครได้แล้ว หรือบางทีก็จะมีไอเดียเก๋ๆ เช่น ถ้าในห้องนอน คนหนึ่งอยากนอน แต่คนหนึ่งอยากอ่านหนังสือ ก็ทำที่กั้นด้านหัวเตียง แล้วติดหลอดไฟด้านละหลอด ใครหลับก็ปิด ใครจะอ่านหนังสือก็เปิดหลอดไฟเฉพาะด้าน ก็จะส่องเฉพาะด้านที่ต้องการ อะไรแบบนี้

ไม่น่าเชื่อว่าอีกยี่สิบกว่าปีหลังจากนั้น แม่ก็จะเป็นหนึ่งในสมาชิกของครอบครัวขวัญเรือนด้วย ดีใจจัง

ส่วนหนังสือสาวสวย เดี๋ยวนี้ไม่มีขายแล้วล่ะ โฆษณาด้านหลังปกมักจะเป็นรองเท้าของบาจา หลายคู่ หลายแบบ หลายราคา แฟชั่นของหนังสือสาวสาวจะมีจุใจในหน้าแรกๆ แม่มักจะจินตนาการว่า ถ้ามีพรวิเศษให้หยิบของในหนังสือแต่ละเล่มได้ครั้งละ 10 ชิ้น จะเอาอะไรบ้าง แม่ก็มักจะมาเลือกรองเท้าหลังปกนี่แหละ แล้วก็ชุดเด็กผู้หญิงน่ารักๆ ข้างใน

นิยายในสาวสวย แม่ไม่ค่อยได้อ่านเท่าไหร่ แต่จำได้เรื่องเดียวที่ติดตาตรึงใจมากคือ "ปูนปิดทอง" ของคุณป้ากฤษณา อโศกสิน (จริงๆ หนูควรจะว่าคุณยายนะ แต่คุณยายบอกให้แม่เรียกท่านว่า "พี่" แหะๆ) ในความคิดของเด็กอายุไม่ถึงสิบขวบอย่างแม่ตอนนั้น แม่ว่านิยายเรื่องนี้โป๊มากๆ เลย เพราะมีเรื่องของเด็กหญิงวัยเท่าๆ แม่นี่แหละที่ถูกลวนลามทางเพศจากผู้ชายหลายคน แต่พอโตขึ้นมา มาอ่านอีกที แม่เศร้ามากๆ เลยกับชะตากรรมของนางเอกในเรื่อง

ในนิตยสารสาวสวย มักจะคอลัมน์ปกิณกะที่แปลมาจากต่างประเทศ ประเภทคู่ครัวเหมือนกัน (เอ๊ะ ชักไม่แน่ใจว่าหนังสือเล็กๆ ที่แถมนั่นจะเป็นของขวัญเรือนหรือว่าสาวสวยแฮะ)

แล้วยังมีคอลัมน์แปลเกี่ยวกับคดีฆาตกรรมจากต่างประเทศด้วย แม่ชอบอ่านมากๆ โหดเนาะ

ส่วนในหนังสือใกล้หมอ แต่ละเล่มจะเน้นแต่ละเรื่องต่างๆ กันไป เช่นเรื่องของมะเร็ง เรื่องของไข้ เรื่องของคนที่เบี่ยงเบนทางเพศ เรื่องของอวัยวะสืบพันธุ์ ฯลฯ แล้วหน้าปกของหนังสือใกล้หมอนี่จะติดเรทบ่อยมากๆ ถ้าไม่บอกว่าเป็นหนังสือทางการแพทย์นี่ ต้องคิดว่าเป็นหนังสือโป๊แน่นอน

บางเล่ม หน้าปกเป็นภาพของผู้หญิงผู้ชายกำลังมีเพศสัมพันธ์กัน เห็นหน้าอกผู้หญิงแบบชัดๆ บางเล่มเป็นภาพผู้ชายกำลังเล้าโลมผู้หญิง แต่ผู้หญิงคนนั้นเป็นสาวประเภทสอง ทำตาลอยๆ มองเพดาน บางเล่มเป็นรูปของชายแก่หอบนุ่งผ้าเช็ดตัวตัวเดียวหอบแฮ่กๆ แล้วชักตาตั้งหลังจากมีอะไรกับสาวคราวลูก ส่วนสาวเจ้าก็นุ่งผ้าเช็ดตัวทำหน้าตาตกใจ อะไรแบบนี้เป็นต้น

หน้าปกเย้ายวนใจแต่ขอโทษเรื่องข้างในเล่มน่ะ สาระล้วนๆ มีประโยชน์มากๆ เลย แม่ชอบอ่าน ชอบดูเกี่ยวกับเครื่องในของคน เป็นหนังสือที่ถึงลูกถึงคนถึงเครื่องในมากๆ เลย

ในเล่มจะมีคอลัมน์ประจำหลายคอลัมน์ คอลัมน์หนึ่งเป็นของหมอฟัน จะมีรูปน่าแหวะประกอบตลอด เช่น คนฟันเป็นหนอง แทบจะเห็นหนอนชอนไชอยู่ใต้เหงือก หรือคนที่เป็นมะเร็งตรงเหงือกเพราะถูกฟันปลอมเสียดสีประจำ อะไรแบบนี้

แล้วก็จะมีคอลัมน์หนึ่งที่หมอเขียนเล่าประสบการณ์การรักษาคนไข้ที่แปลกๆ อ่านแล้วก็ขำดี นอกจากนั้นก็ยังมีนิยายประมาณว่าหมออินเทิร์นมั้ง นางเอกเป็นคนไทยไปเป็นหมออินเทิร์นอยู่เมืองนอก ก็มีเรื่องราวต่างๆ ของคนไข้ในวอร์ด เคสฉุกเฉิน เรื่องหมอด้วยกัน เรื่องรักๆ ที่เกิดขึ้นระหว่างนางเอกกับหมอชาวต่างชาติ

ส่วนคอลัมน์หนึ่งที่แม่ชอบอ่านมากๆ คือคอลัมน์ของคุณรงษ์ 'วงศ์สวรรค์(หนุ่ม) ตอนนั้นคุณรงษ์ยังใช้นามปากกาวงเล็บหนุ่มอยู่เลย เขียนอะไรไม่รู้แหละ อ่านโคตรไม่รู้เรื่อง แต่เท่ดี ชอบ 555

ส่วนบ้านอานั้นจะรับหนังสือคู่สร้างคู่สม BR

หนังสือ BR นี่เป็นหนังสือไฮโซมากๆ ย่อมาจาก Bangkok Recorder เล่มใหญ่มาก น่าจะประมาณกระดาษ A5 นะ (เอ๊ะ A5 กับ A4 นี่อะไรใหญ่กว่ากันนะ เอาเป็นว่ากระดาษไซส์ที่ใหญ่กว่า A4 ไป 1 ไซส์น่ะ) ความหนาก็ประมาณ 100 -150 หน้า กระดาษข้างในแข็งและหนา มีบางส่วนเป็นกระดาษสีน้ำตาลหนาๆ ด้วย

หนังสือ BR มักจะลงเรื่องราวของไฮโซ คนดังต่างประเทศ คนรวยๆ อ่านไม่ค่อยรู้เรื่องหรอก แฟชั่นก็ไฮโซมากๆ ใช้สถานที่เป็นโรงแรมดังๆ เช่น โอเรียนเต็ล สยามคอนฯ ไรเงี้ยะ

แต่คอลัมน์ที่แม่ชอบมากๆ ในหนังสือ BR คือคอลัมน์ของคุณเอนก นาวิกมูล จะเอารูปเก่าๆ มาเล่าเรื่องตามสไตล์ของคุณเอนกนั่นแหละ แม่แอบตัดมารวมไว้เป็นแฟ้มเลย แหะๆ

ส่วนหนังสือคู่สร้างคู่สม....แม่ได้ยินใครๆ หลายคนทั้งอยู่ในแวดวงวรรณกรรมและไม่ได้อยู่ในแวดวงนี้มักจะพูดถึงด้วยน้ำเสียงที่ดูถูกและหมิ่นแคลนว่าเป็นหนังสือชาวบ้าน ไม่เหมาะจะนับเป็นญาติของวรรณกรรม

แม๊ อยากเถียงจริงเชียว...

หนังสือของคุณดำรงเล่มนี้ แม้จะเป็นหนังสือราคาถูก หน้าปกมีแต่รูปดารา กลุ่มเป้าหมายเป็นแม่ค้าในตลาด แต่หนูอย่าดูถูกเชียวนะ หนูเชื่อไหมว่าหนังสือเล่มนี้ ทำให้แม่รู้จักหมู่เกาะมัลดีฟส์ ตั้งแต่สมัยที่ยังไม่มีใครเคยได้ยินชื่อนี้ สมัยนั้นอย่าว่าแต่รู้จักเลย หมู่เกาะนี้อยู่ที่ไหน อาจารย์สอนสังคมยังไม่รู้จักเล้ย แต่แม่รู้ว่าอยู่ทีไหนเพราะแม่อ่านคู่สร้างคู่สม

คุณดำรงเขาไม่ได้แปลมาจากหนังสือต่างประเทศด้วย แต่เขาไปเองทุกประเทศ ทุกเรื่องที่เขาเขียน เขาไปสัมผัสเองทั้งหมด และด้วยความที่คุณดำรงเป็นมุสลิม เขาจึงไปเที่ยวประเทศที่คนส่วนใหญ่ไม่เคยรู้จัก ไม่คิดจะไป

แม่ได้อ่านสารคดีเกี่ยวกับเมกกะก็จากคู่สร้างคู่สมนี่แหละ ที่ยังจำได้ดีคือ บทความเกี่ยวกับ "สีดา"

สีดาเป็นชื่อของสาวประเภทสองที่มีชื่อเสียงโด่งดังเมื่อประมาณ 50 กว่าปีก่อน คู่สร้างคู่สมเขียนสกู๊ปเรื่องนี้ เพราะตอนนั้นเพลงของพี่แจ้ที่ชื่อ "สีดา" ดังมากๆ (เอาทำนองมาจากเพลงอะไรไม่รู้ของวาเนสซ่า พาราดีส์)

คู่สร้างคู่สมเป็นนิตยสารเล่มเดียวที่ลงเรื่องราวเกี่ยวกับสีดาและรูปภาพมากมาย แม่อ่านไปก็ขนลุกไป จนเมื่อเดือนสองเดือนที่ผ่านมา (และสองสามปีก่อน) รายการย้อนรอยก็ทำสกู๊ปเกี่ยวกับสีดาด้วยเช่นกัน เขาก็เอารูปมาจากหนังสือคู่สร้างคู่สมนั่นแหละ

คอลัมน์ประจำในคู่สร้างคู่สมที่ฮิตมากๆ ก็คือ "หนุ่มจีบสาว สาวจีบหนุ่ม" กับ "ผัวเมียละเหี่ยใจ" แม่รู้จักคำว่า "กินข้าวต้มกลางวัน" ก็จากคู่สร้างคู่สมนี่แหละ แต่ตอนนั้นไม่เข้าใจความหมายหรอก มาเข้าใจก็เวลาผ่านไปสิบกว่าปีหลังจากนั้น 555

แต่หลังจากที่มาเรียนที่เชียงใหม่ การอ่านของแม่ก็ลดคุณภาพลงเรื่อยๆ ไม่ได้อ่านสกุลไทยเพราะไม่มีตังค์ซื้อ สตรีสารปิดตัวไปนานแล้ว แต่ไปอ่านนิยายเช่าประเภทนิยาย 10 สตางค์ของนักเขียนหลายๆ คนที่มักจะมีพล็อตคล้ายๆ กัน สาวคนยาก กำพร้าบ้าง เป็นเลขาของเจ้านายใจร้ายบ้าง ได้กับหนุ่มนักธุรกิจบ้าง บางเรื่องพระเอกก็เป็นคุณชาย หม่อมราชวงศ์บ้าง ส่วนใหญ่พระเอกมักจะมีอายุมากกว่านางเอกหลายปี มาดสุขุมนุ่มลึก ไม่แสดงความรู้สึก นางเอกมักเข้าใจว่าพระเอกเกลียดตน แต่พออยู่ด้วยกัน พระเอกก็มักจะขโมยจูบนางเอกแล้วห้ามตัวเองไม่ค่อยได้ จะมีอะไรกันมากกว่านั้น

นางเอกมักจะหน้าด้านเมื่อกามารมณ์ครอบงำ ประเภทให้พระเอกทำแบบนั้นให้อีก จูบตรงนั้นอีกสิคะ อะไรแบบนี้

แม่ตะลุยอ่านนิยายแต่ประเภทนี้จนเกือบหมดทุกเล่มได้มั้ง แต่ก็ชอบนะ ได้ความรู้เกี่ยวกับดาราฮอลลีวู้ดเก่าๆ เยอะดี เพราะคนเขียนมักจะเขียนไปแล้วให้ตัวละครนึกเรื่อยเปื่อยไปถึงดาราฮอลลีวู้ดคนโน้นคนนี้ พร้อมเกร็ดเล็กเกร็ดน้อย สนุกดี แม่เรียกยุคนี้ของแม่ว่า "คุณภาพการอ่านแปรผกผันกับอายุ" 555

ต่อมาคุณภาพการอ่านเริ่มดีขึ้น เมื่อเรียนวิชาศิลปะการประพันธ์กับคุณตาอาจารย์สุพรรณ (แรคำ ประโดยคำ) วิชานี้แม่ได้เรียนการเขียนเรื่องสั้นกับปู่มาลาของหนูด้วย (มาลา คำจันทร์) ปู่มาลามาสอนเทคนิคการเขียนเรื่องสั้นอยู่ประมาณ 2 อาทิตย์

ตั้งแต่นั้น แม่ก็ได้เข้าสู่แวดวงวรรณกรรมภาคเหนือของกลุ่มกาแล เพราะพอหมดเทอมนั้น อาจารย์สุพรรณก็ชวนให้อยู่กลุ่มนี้ด้วยกัน เป็นกลุ่มของนักเขียนไฟแรงที่รวมตัวทำกิจกรรมด้านการเขียนมานานกว่าสิบปี ตอนแม่เข้าไปเป็นสมาชิกก็เกือบครบ 10 ปีแล้วล่ะ แต่พอเข้าไปได้แป๊บเดียว ก็สลายโต๋ 5555

นี่แม่เป็น เข้าแก๊งค์ไหน หัวหน้าตายหมดป่ะฟะเนี่ย

ตอนเป็นนักศึกษา โดยเฉพาะสายศิลปศาสตร์ เชื่อว่าทุกคนต้องมีความคิดฝังหัวว่าคนจะเป็นนักเขียนที่ดี เป็นนักอ่านที่มีคุณภาพ เป็นนักฝันที่ปราดเปรื่องจะต้องผ่านการอ่านหนังสือดังต่อไปนี้ เป็นอย่างน้อย
- นางนวล โจนาธาน ลิฟวิ่งสตัน (ไม่ใช่นวลนางนะเฟ้ย)
- ต้นส้มแสนรัก ภาค 1
- ต้นส้มแสนรัก ภาค 2
- เจ้าชายน้อย
- บ้านเล็กในป่าใหญ่
- เพชรพระอุมา
- ฯลฯ

แม่ก็อ่านเกือบหมดอ่ะนะ รู้เรื่องมั่งไม่รู้เรื่องมั่ง แต่ก็ทำหน้าให้ทรงภูมิไว้ก่อนว่าอ่านแล้วเข้าใจ โดยเฉพาะเจ้าชายน้อย หึหึหึ....

ถ้าตอนนี้มีใครมาถามว่า ชอบเจ้าชายน้อยไหม แม่จะบอกว่า ไม่ชอบว่ะ อ่านไม่รู้เรื่อง(ว้อยยยยย)

แบบว่าโตมากับคู่สร้างคู่สมว่ะแก

จริงๆ แล้วแม่อยากให้หนูได้อ่านหนังสือเยอะๆ ทุกประเภท (ยกเว้นหนังสือโป๊ และหนังสือที่ล่อแหลม) จะได้รู้ว่าหนังสือประเภทดีไม่ดียังไง รู้จักที่จะแยกแยะว่าชอบมันเพราะอะไร ไม่ชอบมันเพราะอะไร ไม่ใช่บอกว่า ชอบ ดี เพราะคนส่วนใหญ่บอกว่ามันดีและควรจะชอบมัน

บางเล่มถ้าคนส่วนใหญ่บอกว่ามันห่วย หนูก็ควรจะได้อ่านและตัดสินเองว่ามันห่วยเพราะอะไร บางครั้งบางสิ่งเล็กๆ ในสิ่งที่คนส่วนใหญ่เห็นว่าห่วย มันจะอาจจะมีค่าสำหรับซอกหลืบเล็กๆ ในชีวิตหนูในอนาคตข้างหน้าก็ได้

เอาละ...มาดูนางแบบคนใหม่ดีกว่า

น้าโอเปิ้ลส่งชุดสวยมาให้ ได้รับเมื่อวันพฤหัสที่ผ่านมา ลองให้ใส่ตั้งแต่คืนนั้นเลย แต่ไม่ค่อยดี เพราะมันมืดไป เลยลองใส่เช้าวันเสาร์ ซึ่งฝนตกทั้งวัน ทำให้ถ่ายยากอีกเหมือนกันแหละ

สาวไหมใส่ชุดนี้แล้วพอดีเลย ไม่น่าเชื่อว่าจะเป็นชุดที่พี่ป่านเคยใส่ได้ (พี่ป่านใส่แล้วพุงปลิ้นป่ะฟะ)

ขอบคุณน้าโอเปิ้ล พี่ป่านและน้องปอมากๆ เลยนะค้า (อ้อ ขอบคุณน้าปิ๊กด้วยนะค้า ที่ส่งพัสดุมาให้ แต่คราวหลัง ส่งไปรษณีย์ธรรมดาก็พอนะค้า เสียดายตังค์ค่า อิอิ)

ต่อไปเป็นชุดจากป้าภัทร แม่พี่แพรพี่พิมพ์ค่า ให้ไว้ตั้งแต่แม่แอบไปกินข้าวแช่แล้ว แต่ยังไม่มีโอกาสได้ถ่ายไว้ เลยถือโอกาสถ่ายตอนนี้เลย เอามาบางชุดนะคะ

ชุดข้างบนโน้นที่เป็นชุดกระโปรงลายสก็อตก็ใช่ค่ะ ชุดต่อไปเป็นเทพธิดาขนนกค่า กะลังร้องเพลงโดราเอมอนอยู่

ชุดนี้ใส่แล้วเขิน

หมดชุดนางแบบแว้วว วันนี้ไม่มีอะไรบันทึกถึงสาวไหมเลย บ๋อแบ๋ๆ

สาวไหมมาทักทายประจำบล็อก

จาก "แถกข้ามค่าย"

มุ้ย .... ความลับชั้นออกจะโรแม๊นขนาดนี้ ขำได้ไงยะ

พี่นกยูง ... สงสัยคนละรุ่นกันแล้ว เพราะนัดไม่รู้จักอี๊ด ม่วงน้อย บับเบิ้ลก็ไม่เคยไปเลยอ่า แสดงว่าคนละรุ่นกันเนาะ อิอิ

หนูชล... เรารุ่นใกล้กันเลย พี่รหัส 33 อ่ะ หนูชล เรียนคณะไรเนี่ย ถ้าแถวๆ มนุษย์ สังคม น่าจะเคยเห็นหน้ากันอยู่นะ

เอกิ ... ไม่เคยมีว่ะ จนเริ่มแก่ตัวนี่แหละ ถึงเริ่มอาย

จ เอ๊ย....เดี๋ยวพอน้องพรีมออกมาดูโลก แกคงยิ่งเหินห่างจากเพื่อนๆ เพราะเป็นแม่ลูกสองแล้ว ยังไงมาเขียนบล็อกไว้ดีกว่าแก๊ จะได้ไปเยี่ยมเยือนยามแกเครียดจากการเลี้ยงลูก 5555

ส้ม ... อุ๊ย...ชั้นเล่านิยายของเพื่อนๆ ไปน่ะ สมมติเอาตัวพี่เป็นนางเอกแค่นั้นเอง จริงๆ ไม่เคยทำอย่างที่บอกร้อกกกก 555

คนเจียงฮาย .. อ่ะ แน๊ แสดงว่ามีฟามลับฟามหลังกับหนุ่มเกาหลีเหมือนกันแน่ๆ เลย อิอิ

เปิ้นบอกว่าจะมาขอ ... ยินดีเจ้า โตยไปแอ่วที่บล็อกแล้วเจ้า แต่ตะเช้าเข้าไปแล้วมันค้างๆ ใส่ข้อความเข้าไปมันก็บ่ขึ้นเจ้า บ่รู้ว่าเป๋นหยัง เดี๋ยวจะไปแอ่วหาใหม่เน้อเจ้า

จาก "แม่จะให้แต่สิ่งที่ดีที่สุดกับลูก?"

พู่ระหง .... ได้ชุดแล้วนะจ๊ะ ถ่ายมาให้ดูแล้ว ขอบคุณมากๆ จ้า ฝากจุ๊บโป่งเหน่งสองสาวด้วยเช่นกัน

คนเจียงฮาย ... ตอนนี้สาวไหมมันทั้งน่ารักน่าเตะเจ้า บางทีก็ทำแม่ปรี๊ดแตกเอาง่ายๆ เหมือนกัน แต่บางทีมันก็น่ารักจนอยากกอดแรงๆๆๆๆ

HoneyLemonSoda ... ยินดีต้อนรับค่า แล้วมาแอ่วหาสาวไหมบ่อยๆ เน้อเจ้า

มม ... แหม พี่บูมกับใบบัวก็โชคดีเหมือนกันนั่นแหละ แก๊ ที่เกิดเป็นลูกแกกะต๋อยอ่ะ แล้วเจอกันวันที่ 3 เน้อ

หนูชล ... น้องชลเป๋นคนที่ไหนเจ้า จะไดก่อสอนหื้อน้องออมอู้เมืองเต๊อะ สอนไว้ก่อนหลายๆ ภาษาได้เปรียบเจ้า เพราะจะมีคำในคลังคำเยอะ พัฒนาทักษะทางภาษาได้ดีกว่าเน้อ

iamlek ... ดีจ้า เล็ก เลี้ยงหนูก็ปวดหัวแต่ก็มีความสุขเนาะ ไปเยี่ยมบล็อกลูกเจี๊ยบแล้วนะจ๊ะ

JJH ... สวัสดีค่ะ ไม่เห็นมาแอ่วหาสาวไหมนานเลย สบายดีนะคะ บล็อกตอนนี้ไม่รู้จะขำเรื่องสาวไหมไหมนะเนี่ย แทบไม่ได้เขียนถึงสาวไหมเลย แหะๆ

คิดถึงเธอทุกที(ที่อยู่คนเดียว)

ตะวันลับฟ้า เมื่อตอนเย็นๆ จะเป็นเวลาที่ใจหาย
ปลายท้องฟ้า กับแดดรำไร ช่างเหมือนใจจะขาด
ยังกังวล ว่าใครบางคน ที่ไม่อยากพบและเจอ
คิดถึงเธอทุกที ที่อยู่คนเดียว

* ไม่เคยได้รู้ ว่าเธอเป็นไง ข่าวคราวเงียบหายเมื่อจากกัน
เธอมีใคร มาแทนที่ฉัน และเขาดีหรือเปล่า
มีฉันไหม เวลาที่ฝัน หรือว่าลืมทุกเรื่องราว
ยังคิดถึงฉันหรือเปล่า เมื่ออยู่คนเดียว

** ตั้งแต่ครั้งนั้น ที่เธอไม่อยู่ ชีวิตดูเปลี่ยนไป
ยังอ้างว้าง ยังเสียใจ เหลือเพียงแต่ความเงียบเหงา
ยังคิดถึง วันที่ผ่าน วันที่มีแต่เรา
แต่วันนี้มันว่างเปล่าเหงาจับใจ คิดถึงเธอรู้ไหม
ยังคิดถึงเธอทุกที ที่อยู่คนเดียว

(*,**)

Create Date : 04 พฤษภาคม 2550

Last Update : 7 พฤษภาคม 2550 1:41:31 น.

6 comments

Counter : 2082 Pageviews.

มาแก้ไขความทรงจำ

โฆษณารองเท้าที่อยู่หลังปกหนังสือสาวสวยน่ะ น่าจะไม่ใช่บาจา แต่น่าจะเป็นยี่ห้อ รามา หรืออะไรประมาณนี้ ชักเลือนๆ ไปตามอายุ

โดย: [NostalgiA] IP: 124.157.200.66 วันที่: 6 พฤษภาคม 2550 เวลา:21:57:32 น.

สาวไหมเอ๊ยยยย ชุดกระโปรงสก๊อตเปิงมากจ้า งามๆๆๆ ส่วนชุดเขียว ก็งามเหมือนกัน ก๊ากๆๆ

ใส่แล้วโตไวๆน๊าลูกน๊า

โดย: พู่ระหง(ขี้เกียจล็อกอินโว้ย) IP: 58.9.156.119 วันที่: 7 พฤษภาคม 2550 เวลา:11:41:34 น.

มาผ่อสาวไหมคนงาม...

โดย: บัวระวง IP: 125.24.156.58 วันที่: 7 พฤษภาคม 2550 เวลา:23:09:54 น.

ความจำดีมาก ๆ เลยนัด เลยได้มาระลึกความหลังด้วยเลยนะเนี่ย ชอบชุดสาวไหมที่ใส่ยีนส์น่ารักดีจ้า

โดย: iamlek IP: 58.136.117.20 วันที่: 8 พฤษภาคม 2550 เวลา:7:54:30 น.

แวะมาแอ่วหาสาวไหมแล้วนะคะ ได้ชุดงามๆหลายชุดเลย สาวไหมกะออมมี่เหมือนกันตรงหัวเหม่งๆแน่เลย ยินดีค่าที่แอดใน blog

โดย: JJH

วันที่: 11 พฤษภาคม 2550 เวลา:21:55:05 น.

แวบเข้าเจอกาแลรุ่นสลายโต๋
เฮาเป็นรุ่นก่อตั้ง ฮา

โดย: มหาเสเพล IP: 125.24.145.35 วันที่: 19 กันยายน 2550 เวลา:13:41:34 น.