|
ภาพชาวเผ่าลีซู(ลีซอ)จากบ้านใหม่สหสัมพันธ์และหมู่บ้านสันติชล
 เพลง Bonus track :dru down
The Lisu have a legend quite similar to that of many other tribes in Southeast Asia. Long ago there
was a giant flood. There were only two survivors: one man and one woman. These two were brothe
r and sister. They survived by living off the meat inside a giant bottle gourd. Once the water had
receded, the pair set out in search of other survivors, but to their dismay, they found no one. They
became convinced they must be the last remaining man and woman in the world. They realized that if
they did not reproduce then mankind would disappear off the face of the planet forever. Still, they
couldn't get over the fact they were brother and sister. Finally, they decided to to consult the spirits.
Seeing a grinding stone and a mortar on top of a hill, the pair determined to separate the two parts and
roll them down opposite sides of the hill. When the grinding stone reached the base of the hill it refused
to stop rolling. Instead, it persisted in rolling all the way around to the other side of the hill and reuniting
with the mortar, ending up in exactly the same position it had been when on top of the hill. It did not
matter what objects the pair used to test their fate, the results were identical each time. The older
brother and younger sister agreed that God must have given his blessing to the union. Soon they had
produced a son and a daughter which marked the new birth of the tribe.
//www.hilltribe.org/lisu/
อิอิ รูปนี้น้องแต๊ก ลูกสาวค่ะ ไม่ใช่ชาวขาเผ่าลีซู(ลีซอ)
แต่อย่างใด คุณเอก เอาหมวกชาวเขามาให้ใส่ถ่ายรูป
แม่เฒ่าวัยงามยิ้มแย้มแจ่มใสต้อนรับนักท่องเที่ยว
วิวระหว่างทางตอนโพล้เพล้ ถ่ายขากลับ
ระหว่างทางไปหมู่บ้านสันติชล
อาหารยูนานอันเลื่องชื่อ เพื่อนบอกว่าหากไปทริปนี้ต้องไม่พลาด
ทานเสร็จแล้วก็ล้อมวงที่หน้าเวที
นักดนตรีหญิงก็มาด้วย
เพลงบรรเลงเพราะพริ้ง เทศกาลฉลองตรุษจีนของเขา
ย่าพยายามหาเพลงมานำเสนอ แต่ไม่มีเลงที่เขาบรรเลงหน้าเวที
ในวันนั้น จึงเอาเพลงของคุณชิ มานำเสนอ เป็นเพลงตัวอย่างค่ะ
มิได้ละเมิดลิขสิทธิ์เน้อ ขออนุญาตแล้วด้วย อิอิ
สี่หนุ่มบรรเลงเพลงพิณเปี๊ยะ เป็นปีกุน เลยมีรูปหมูอยู่หน้าเวที
ระหว่างบรรเลงก็เดินวนเป็นวงกลม
ร้านอาหารยูนาน ที่เราไปนั่งทานกันก่อนชมการแสดง
ขอเก็บภาพไว้เป็นที่ระลึก
ผ้าสำหรับอุ้มเด็กลายสื่อลักษณะความเป็นตัวตนของชาวเขา สวยดี
การแสดงบนเวที
ถ่ายเด็กใส่หมวกลูกปัด ที่ไปนั่งชมการแสดงมาฝาก
บ้านดินในความมืด
ช่วงนี้เริ่มมีคนเต็มลาน เป็นการแสดงของเด็ก
ย่าถ่ายไม่ได้แล้ว เพราะฝ่าฝูงชนเข้าไปไม่ไหว
ก็เลยเลี่ยงมาถ่ายบรรยากาศด้านนอก
อีตาฝรั่งสองคนนี่เห็นย่าถ่ายรูป เรียกให้ไปถ่าย แล้วก็แอ็คท่า
อย่างสุดฤทธิ์ สงสัยคงคิดว่าย่าเป็นผู้สื่อข่าว หุหุ
ถ่ายเสร็จเอาให้ดู เขาก็สุขใจแล้ว
"Ya da good เกร๋ " เหอๆๆ
ก่อนจากถ่ายรูปไว้เป็นที่ระทึก เอ้ย ที่ระลึก
หวังว่าทุกท่านคงมาเยี่ยมเยือนเราบ้างนะ สวัสดี
ขอให้ทุกท่านประสบโชคดี ตลอดปีนี้และปีหน้านะคะ
สามใบเถา ขอขอบคุณทุกท่านที่มาเยี่ยมบล๊อกหน้านี้ค่ะ
จากใจ เต๋า,ติ๊ก,แต๊ก
|
| Create Date : 19 กันยายน 2550 |
|
49 comments |
| Last Update : 13 กรกฎาคม 2560 13:31:37 น. |
| Counter : 3402 Pageviews. |
|
 |
|
เพลง Bonus track :dru down
....
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 14 คน [