Bloggang.com : ย่าดา : หุ่นช่างฟ้อน ที่ถนนวัวลาย 27.12.51

หุ่นช่างฟ้อน ที่ถนนวัวลาย 27.12.51

จากการที่ย่าไปเที่ยวเชียงใหม่กับกลุ่มเพื่อนเมื่อปลายปีที่แล้ว กับเพื่อนบล๊อก

ในโอ.เค.เนชั่น ตบท้ายด้วยการไปเที่ยวชม,ซื้อสินค้าพื้นเมืองที่ถนนวัวลาย

พอไปถึงที่นั่นนัดเวลารวมพลขึ้นรถกันเรียบร้อยแล้ว พวกเราก็ต่างคน

ต่างเดินชมสินค้า และชมกิจกรรมตามรายทาง

ย่าเดินถ่ายรูปเก็บรรยากาศ จนใกล้จะเดินกลับ คุณชาลีเรียกให้ย่า

แวะเข้าไปดูโดยบอกว่า ย่าต้องชอบแน่ๆเลย แวะเข้าไปดูเร้ว

แล้วก็จริงดังคาด ย่าดูการแสดงของหุ่นช่างฟ้อนอย่างสุขใจ

แต่ถ่ายรูปมาได้เพียงนิดหน่อย เพราะแบตหมดพอดี

สถานที่ตรงนั้นค่อนข้างมืด ย่าต้องเพิ่มไอเอสโอ และต้องใช้แฟลช(หัวกล้อง)

ภาพจึงไม่ค่อยแจ่ม แต่ก็ยังดีกว่าไม่ได้ภาพ

เดิมทีตั้งใจว่าจะนำมาโปรโมทไว้ที่บล๊อกย่า แต่ทำไปทำมาก็ไม่ได้ช่วง

จังหวะเสียที จนเวลาล่วงเลยมาครบปีพอดี ถือโอกาสนี้นำภาพมาให้

ชมกันนะคะ

ย้อนไปเมื่อวันที่ 26-31 พ.ค.2552 ที่ผ่านมา พวกเราชาวไทยได้รับข่าวดี

หุ่นช่างฟ้อนจากเมืองไทย โดย ศิลปินโจ-หน่า (โจ- ภาสกร สุนทรมงคล หน่า-ทรัพย์ทวี

สุนทรมงคล) ชนะเลิศในสาขาวรรณกรรม The Most poetic Interpretation

ในการประกวดเทศกาลหุ่นโลก ครั้งที่ 13 หรือ ที่กรุงปราก สาธารณรัฐเช็ก

ในวันนั้น ที่แสดงอยู่ที่ถนนวัวลาย สอบถามได้ความว่า ปรกติก็ต้องฝึก

ซ้อมทุกวันอยู่แล้วเพื่อเป็นการเผยแพร่ศิลปกรรมแขนงนี้ จึงนำมาแสดงที่นี่

ต่อมาก็ได้ทราบข่าวว่า คณะหุ่นช่างฟ้อน ได้ผลักดันตัวเอง จนกระทั่งได้เดิน

ทางไปพร้อม กับคณะ หุ่นสายเสมา โดยใช้ทุนทรัพย์ส่วนตัว

การร่ายรำของหุ่นเกิดจากการชักเชื่อกการกรีดนิ้วทำได้เหมือนอย่าง

การร่ายรำโดยคน เสียงขับกล่อมเพลงลาวดวงเดือน โดยคุณหน่า ไพเราะ

เพราะพริ้ง น่าทึ่งมากค่ะ

ในวันนั้นนอกจากจะมีเพลงลาวดวงเดือน แล้วยังมีเพลงมะเมี๊ยะ

ภาพอาจจะดูซ้ำๆนะคะ เพราะถ่ายจากมุมเดียว

ตัวหุ่นตั้งอยู่บนตัก เพราะเป็นการร่ายรำที่ค่อนข้างอยู่กับที่

หากเป็นการรำที่มีการเคลื่อนไหวไปมา ตัวหุ่นจะผูกติดกับช่วงเอวของผู้เชิดชัก

ลีลาอ่อนช้อย กรีดนิ้วฟ้อนได้อย่างสวยงาม

ขับกล่อมไปพร้อมๆกับการชักหุ่น

ดูงดงามลงตัว

ถ่ายใกล้ๆ ให้เห็นนิ้วที่กรีดกราย

เวทีเรียบง่ายแต่ถ่ายทอดเอกลักษณ์ศิลปกรรมทางเหนือได้อย่างดีเยี่ยม

ด้านหน้าคือบทความที่ลงบทสัมภาษณ์ คุณโจ-หน่า จากหนังสือพิมพ์หลายๆฉบับ

คุณโจ คู่ใจ คู่คิด คุณหน่า ผู้ร่วมสร้างสรรค์ผลงานอันยอดเยี่ยมครั้งนี้ค่ะ

ถนนสายคนเดินของโจและหน่า

เบื้องหลังการแสดงหุ่นช่างฟ้อน ชายหญิงคู่หนึ่งกำลังเคลื่อนตัวอย่างช้าๆ

ไปบนถนนสายชีวิตโดยไม่มีใครบังคับ ทั้งคู่เลือกที่จะก้าวเดินบนถนนสายนี้

ด้วยตัวเอง หน่า-ทรัพย์ทวี สุนทรมงคล พูดถึงอาชีพเชิดหุ่นช่างฟ้อนที่เธอทำ

ร่วมกับ โจ-ภาสกร สุนทรมงคล ผู้เป็นสามี โดยก่อนจะมาเชิดหุ่นช่างฟ้อน

เลี้ยงชีพ ทั้งโจและหน่าต่างก็เคยทำงานอยู่ในระบบทุนมาก่อน

โจนั้นเป็นลูกจ้างทำงานออกแบบอยู่ในบริษัทโคมไฟในกรุงเทพฯ ขณะ

ที่หน่าแม้จะทำงานอยู่ในเชียงใหม่บ้านเกิด แต่การเป็นครูบรรณารักษ์อยู่ใน

ห้องสมุด มีชีวิตอยู่กับการจัดหนังสือเข้าชั้นไปวันๆ ก็เพียงพอจะทำให้เธอรู้สึก

ไม่ต่างอะไรจากมนุษย์คนหนึ่งที่มีชีวิตแวดล้อมไปด้วยความเบื่อหน่าย

พอแต่งงานกันทั้งสองจึงลาออกจากงานแล้วก็มาเปิดบริษัทผลิตโคมไฟ

ด้วยกัน กิจการผลิตโคมไฟของทั้งคู่ทำท่าว่าจะไปได้สวย ยอดการสั่งซื้อจาก

ลูกค้าเดือนๆ หนึ่ง ตกอยู่ที่ตัวเลขหกหลัก มิหนำซ้ำลูกค้าบางรายยังเป็นบริษัท

ในต่างประเทศ ทั้งที่ญี่ปุ่นและในยุโรป ทว่าหลังจากมีความเห็นไม่ตรงกันกับ

ผู้ร่วมทุนอีกราย ทำให้สองสามีภรรยาเริ่มคิดถึงชีวิตอีกรูปแบบหนึ่ง ชีวิตที่มี

จุดหมายปลายทางอยู่กับบ้านและความเป็นจริง

แม้การเดินทางครั้งใหม่จะไม่มีเงินทองและรายได้มากมายเหมือนถนน

สายเก่า แต่ถนนสายนี้ก็มีบางสิ่งบางอย่างให้ทั้งคู่เก็บเกี่ยวอยู่ตลอดทาง

เราเรียกบางสิ่งบางอย่างเหล่านั้นว่า "ความสุข"

https://hilight.kapook.com/view/23984

ไม่ง่ายเลยกว่าคุณ โจ-หน่าจะฟันฝ่าไปงานประกวดหุ่นโลกได้

ขอเป็นกำลังใจให้คุณเดินหน้าต่อ และขอปรบมือให้สำหรับผลงานอันยอดเยี่ยมครั้งนี้

-----

เพื่อเป็นการ เล่าถึงที่มาของหุ่นช่างฟ้อน

ขอนำบทความบางส่วน ของคุณchaipong

มาให้ท่านได้อ่าน หากสนใจบทความเต็ม

อ่านได้จากลิงค์นี้ค่ะ ขอบคุณค่ะ

https://www.bwfoto.net/ques_answ/topic.asp?TOPIC_ID=5435

หลังจากที่ทั้งคู่ประสบมรสุมทางธุรกิจเมื่อครั้งลงทุนทำโคมไฟกระดาษส่งออกต่างประเทศ

เปลี่ยนชีวิตจากนักธุรกิจมาเป็นศิลปินเปิดหมวกเชิดหุ่นยังชีพอยู่ข้างถนน

อาจเป็นเพราะแรงบันดาลใจประหลาดบางอย่างหรือสายเลือดของโจที่สืบ

เชื้อสายมาจากย่าที่เป็นธิดาของเจ้าหญิงเมืองลาวที่แต่งงานกับกงสุลฝรั่งเศส

โจประทับใจเมื่อได้เห็นหุ่นของกรมพระราชวังบวรวิไชยชาญ พระมหาอุปราช

กรมพระราชวังบวรสถานมงคลหรือที่เรารู้จักในนามของวังหน้า ในพระบาท

สมเด็จพระจุลจอมเกล้าเจ้าอยู่หัว หุ่นที่เราเรียกว่า “หุ่นเล็ก” หรือหุ่นวังหน้า

ซึ่งกรมพระราชวังบวรฯทรงประดิษฐ์ขึ้น โจและหน่าได้ตั้งจิตอธิษฐานขอเลียน

แบบหุ่นของวังหน้าและลงมือทำหุ่นขึ้นมาเองโดยไม่ได้ร่ำเรียนจากที่ไหนมาก่อนเลย

ความจริง “หุ่นเล็ก” ของวังหน้ามีสองประเภทคือหุ่นจีนซึ่งส่วนมากเป็นตัวละคร

ของเรื่องซวยงัก และเรื่องหลวงจีนเจ้าชู้รวมทั้งเรื่องสามก๊ก ส่วนหุ่นไทยโดยมาก

ตัวละครจะเป็นเรื่องรามเกียรติ์ แตกต่างจาก “หุ่นหลวง” ซึ่งตัวใหญ่กว่า และ

ก็ไม่ใช่หุ่นแบบ “หุ่นละครเล็ก” ซึ่งต้องใช้คนเชิดสองสามคนของครูสาคร ยังเขียวสด

ลูกศิษย์ครูแกร ศัพทวนิชที่เรารู้จักในนามของโจหลุยส์อันลือชื่อ หุ่นละครเล็ก

ของโจหลุยส์ได้รวมเอาลีลาของผู้เชิดเข้าร่วมเป็นส่วนหนึ่งของการแสดงมีลักษณะ

ประสานกันระหว่างการแสดงการเชิดหุ่นผนวกกับลีลาโขน

ความประทับใจของโจและหน่าต่อ “หุ่นกระบอก” ของจักรพันธุ์ โปษยกฤตศิลปิน

แห่งชาติผู้ได้รับการถ่ายทอดการเชิดหุ่นจากครูชิ้น สกุลแก้ว และครูวงษ์ รวมสุข

เป็นอีกแรงบันดาลใจของการสร้างหุ่นที่งดงาม และลีลาการเชิดที่กินใจ

แม้นโจและหน่าจะได้รับอิทธิพลมากมายจากครูหุ่นในแบบต่างๆกัน แต่หุ่นของ

พวกเขากลับมีลักษณะที่เป็นตัวของตัวเอง พวกเขาได้สร้างหุ่นที่เป็นแบบของเขาเอง

ตัวละครเป็นแบบชาวบ้านที่เหมือนสามัญชนมากกว่า เพลงที่เล่นก็เป็นเพลงพื้นถิ่น

ในแบบของจรัล มโนเพชรศิลปินเพลงล้านนาผู้ล่วงลับ รวมทั้งลีลาการเชิดที่ไม่เคย

ร่ำเรียนจากที่ใดอย่างเป็นเรื่องเป็นราว และที่สำคัญจากการได้นัดพบปะสนทนากัน

พวกเขาบอกว่าชีวิตพวกเขาได้เปลี่ยนแปลงไปอย่างสิ้นเชิง พวกเขาเรียบง่ายขึ้น

ปลูกผักเป็นอาหาร สร้างบ้านเองด้วยไม้รวกและไม้ไผ่ที่หาได้ไม่ยาก บ้านที่ปลูก

อยู่ใช้งบไม่ถึงหนึ่งหมื่นบาท ยังชีพได้ด้วยการเปิดหมวกแสดง และใช้จ่ายเงินน้อย

มีชีวทรรศน์แบบพอเพียง และมีความสุขกับชีวิตที่เป็นอยู่มากกว่าชีวิตตอนทำธุรกิจ

ที่ตกเป็นทาสของการหมุนเงินในระบบทุนที่หาเท่าไหร่ก็ไม่เคยพอ มีรถมีบ้านที่ผ่อน

และความเป็นอยู่หรูหราแต่ไม่เคยพบความสุขสงบเย็น พวกเขาว่าพวกเขาได้พบแล้ว

สำหรับชีวิตในอุดมคติ ที่เหลือก็เพียงความใฝ่ฝันในการทำงานศิลปะด้วยใจ และมี

ความหวังสุดท้ายในการถ่ายทอดงานพวกเขาในการสร้างโรงเรียนสำหรับการสอน

การเชิดหุ่นที่พวกเขารักก็เพียงพอ เพียงแค่นี้ก็รู้สึกว่าชีวิตไม่สูญเปล่าแล้วว่าชีวิต

ไม่สูยเปล่าแล้ว

จากมนุษย์เงินเดือน ผันตัวเองสู่การทำธุรกิจโคมไฟ ก่อนจะเดินทางไปสู่ผู้เปิด

ตำนาน หุ่นช่างฟ้อน หนทางที่มิได้โรยด้วยกลีบกุหลาบ แต่เป็นการย่ำลงบนหน

ทางเดินที่เต็มไปด้วยหนามกุหลาบ แต่ทั้งคู่ก็ไม่เคยถอย ขอเป็นกำลังใจให้ค่ะ

อ้อ...ปิดตู้เย็นแห่งความหวังไปเลยนะคะ ประตูและหน้าต่างได้เปิดอ้า

ต้อนรับผู้ร่วมพลิกฟื้นบันทึกหน้าประวัติศาสตร์หุ่นไทย

คุณคือตัวจริงในเวทีหุ่นโลกแล้วค่ะ

Create Date : 26 พฤศจิกายน 2552

Last Update : 27 สิงหาคม 2567 17:49:28 น.

20 comments

Counter : 3577 Pageviews.

474,526

โดย: ดา ดา

วันที่: 26 พฤศจิกายน 2552 เวลา:15:09:22 น.

สวัสดีค่ะคุณย่า..

ช่วงนี้พี่สาวของพี่ปูไม่สบายมากๆค่ะ

ขอกำลังใจด้วยนะค่ะ..

โดย: คนผ่านทางมาเจอ

วันที่: 28 พฤศจิกายน 2552 เวลา:11:55:42 น.

หนูปู ขอให้หายไว้ๆนะคะ

475,484

โดย: ดา ดา

วันที่: 28 พฤศจิกายน 2552 เวลา:16:19:01 น.

ขอบคุณมากค่ะสำหรับกำลังใจและรูปสวยๆ (สวยกว่าตัวจริงไปนิด) ชีวิตเราสองคนเกิดมาคุ้มที่สุดคือการได้ทำให้หุ่นช่างฟ้อนเกิดขึ้นมาในยุคสมัยรัชกาลที่ 9 เป็นสิ่งเล็กๆ ที่จะทำเพื่อในหลวง และจะทำตลอดชีวิตจะไม่ถอยแม้แต่ก้าวเดียว

ขอบคุณมากค่ะ
โจ หน่า

โดย: หุ่นช่างฟ้อน IP: 192.168.1.209, 112.142.135.45 วันที่: 28 พฤศจิกายน 2552 เวลา:19:32:52 น.

มาเยี่ยมย่าดาค่ะ

โดย: Aisha

วันที่: 28 พฤศจิกายน 2552 เวลา:22:22:14 น.

สวัสดีค่ะ..

ขอกราบขอบพระคุณคุณย่าดาที่ส่งกำลังใจ

ไปให้พี่สาวของพี่ปูด้วยนะค่ะ..

ชอบอะไรๆที่เป็นของพื้นเมืองทางเหนือจัง!!

โดย: คนผ่านทางมาเจอ

วันที่: 30 พฤศจิกายน 2552 เวลา:15:11:45 น.

คุณโจ-หน่าคะยินดีอย่างยิ่งค่ะ

เล่าให้ฟังหน่อยค่ะ ช่วงที่ย่ากลับมาเดิมทีตั้งใจจะทำบล๊อกเล่าถึงเรื่องนี้แหละค่ะ แตก็ให้บังเอิญว่าช่วงนั้นยุ่งเสียเหลือเกิน คอมก็โดนไวรัสด้วยค่ะ ต้องฟอร์แมทเครื่อง สรุปทริปนั้นได้โพสไปเรื่องเดียวเองคือดอกทิวลิปที่เชียงราย ซึ่งก็เปิดไปบล๊อกเดียวโดยรวมก็ไม่ได้ทำต่อ แหะๆๆ

ช่วงที่ทราบข่าวว่าหุ่นสายเสมา และหุ่นช่างฟ้อนไปประกวดหุ่นโลก ว่าจะเปิดเอนทรี่ส่งกำลังใจไปให้ โดยตั้งใจว่าจะใช้รูปชุดนี้แหล่ะค่ะ ก็ไม่ได้ทำอีกเพราะช่วงนั้นเนทที่บ้านเน่าอยู่ ได้แต่นึกภาวนาอยู่ในใจขอให้สำเร็จๆๆ
ส่วนหุ่นสายเสมาย่าไม่ห่วงหรอก เพราะยังไง้ยังไงก็ต้องได้แน่นอน

476,527

สวัสดีค่ะ ป้าจู เดี๋ยวย่าแวะไปหาที่บล๊อกบ้างค่ะ

โดย: ดา ดา

วันที่: 1 ธันวาคม 2552 เวลา:10:01:17 น.

แวะมาชมภาพและเรื่องราวดีดี
อยากให้ร่วมอนุรักษ์ เพราะนับวันความสามารถประเภทนี้ น้อยลงทุกที

มีความสุขนะครับ

โดย: tiensongsang

วันที่: 1 ธันวาคม 2552 เวลา:13:49:03 น.

ชอบชุดคนที่เชิดหุ่นใส่จังเลยครับย่าดา

โดย: อนันต์ครับ

วันที่: 3 ธันวาคม 2552 เวลา:1:58:47 น.

เก่งและมีความคิดสร้างสรรค์ มีพรสวรรค์อย่างนี้
ฝนขอเอาใจช่วยอีกคนค่ะ

หนูชอบดูอะไรไทยๆ แบบนี้นะคะ แต่แปลกที่คนข้างๆ หนู
เค้าไม่ค่อยเท่าไหร่ แต่ฝรั่งส่วนใหญ่จะชอบ

โดย: CeciLia_MaLee

วันที่: 3 ธันวาคม 2552 เวลา:8:49:46 น.

โดย: ratana_sri

วันที่: 4 ธันวาคม 2552 เวลา:5:17:29 น.

478,135

สวัสดีค่ะทุกท่าน ใกล้วันเฉลิมฉลององค์ในหลวงของพวกเราแล้วนะคะ ขอให้ทุกท่านมีความสุข สุขภาพแข็งแรงค่ะ

โดย: ดา ดา

วันที่: 4 ธันวาคม 2552 เวลา:11:24:59 น.

ว่าแล้วก้อยากไปเที่ยวเหนืออีกจัง :D

โดย: dark side

วันที่: 6 ธันวาคม 2552 เวลา:17:46:35 น.

พาหลานชายมาอรุณสวัสดิ์ค่ะ

โดย: ratana_sri

วันที่: 7 ธันวาคม 2552 เวลา:8:47:01 น.

สวัสดีจร้า... วันหยุด มาช๊อปกระจาย ที่ตลาดโรงเกลือ....ค่ะ เกศสุริยง

สร้างกริตเตอร์
หลังจากทำงานจนแทบไม่มีเวลาหายใจ วันหยุดที่ผ่านมาเลยไปเที่ยวตลาดโรงเกลือที่ จ.สระแก้วมาค่ะได้ของกลับบ้านมามากมาย เผอิญไปได้แฮร์พีช(ผมปลอม)มาค่ะสำหรับลูกศิษย์ที่อยุ่ชั้นมัธยมต้นที่ผมต้องสั้นเวลาแสดงต้องใช้ผมปลอมช่วยอยู่ทุกครั้ง ได้พักผ่อนก็สบายขึ้นและต้องเตรียมลุยงานต่อในวันที่๑๑ ในพิธีเปิดปิดกีฬาจังหวัด ครูเกศได้รับความไว้วางใจจากประธานกลุ่มให้จัดขบวนพาเหรดค่ะ คุณดาสบายดีนะคะไปเที่ยวที่ไหนมาบ้างคะ

โดย: เกศสุริยง

วันที่: 7 ธันวาคม 2552 เวลา:23:10:09 น.

แวะมาทักทายย่าดาดาด้วยความคิดถึงค่ะ..

โดย: ทูน่าค่ะ

วันที่: 8 ธันวาคม 2552 เวลา:8:25:44 น.

การแสดงเริ่มแล้วค่ะ แวะไปชมกันนะคะ เกศสุริยง

สร้างกริตเตอร์
คุณดาสบายดีนะ...........

โดย: เกศสุริยง

วันที่: 8 ธันวาคม 2552 เวลา:22:11:47 น.

สวัสดีค่ะ..

แวะมาชวนคุฯย่าดาไปชมดอกทิวลิปค่ะ

อยู่แถวแจ้งวัฒนะ..แค่นี้เองค่ะ..

เคยไปเที่ยวมาหรือยังค่ะ

สวยทั้งดอกไม้และคนชมเลยค่ะ..ฮิๆ

มีความสุขมากๆนะค่ะ

โดย: คนผ่านทางมาเจอ

วันที่: 11 ธันวาคม 2552 เวลา:21:33:05 น.

คิดถึงย่าดาจังเลย

โดย: tanoy~ตะนอย

วันที่: 12 ธันวาคม 2552 เวลา:12:55:28 น.

ผมไปดูการเชิดหุ่น โจ*หน่า ที่สวนลุม งาน International Street Show ครั้งที่ 2 ในคืนวันเสาร์ที่12ธันวาคม2552 อย่างรู้สึกประทับใจ อิ่มเอมใจ

อารมณ์ตอนฟังเสียงร้อง ลาวดวงเดือน มันรื้นๆจนไหลออกมาเองเลยครับ ผมขอปรบมือให้ดังๆ

รูปชุดหุ่นช่างฟ้อน แสงในรูปที่ถ่ายออกมา อันเดอร์ครับย่าดา

ผมปรับแสงขึ้นบ้างแล้ว แต่ก็มีปัญหาเรื่องภาพไม่ชัดแจ่ม ผมเองก็รู้สึกเสียดายครับ

ผมส่งรูปไปถึงย่าดาทั้งหมดแล้วนะครับทางฮอตเมล์

หากมีโชคดี ได้เจอคุณโจ*หน่า ผมอยากจะขอถ่ายรูปใหม่ครับ แบบแสงเวลากลางวัน และแอคชั่นแบบนิ่งๆ

เพี๊ยง ขอให้มีโชคดีเถิด

โดย: yyswim

วันที่: 14 ธันวาคม 2552 เวลา:14:14:19 น.