ถนนสายนี้มีตะพาบโครงการที่ 59 ความฝัน
ถนนสายนี้มีตะพาบโครงการที่ 59 ความฝัน
ให้เขียนอย่างไรก็ได้โจทย์โดยน้องรินสาวฮ๊อตฮิต
ประจำบล็อกแก๊งค์ของเรานี่เอง
ขอตั้งชื่อตอนนี่ว่าฝันสลาย ใจไม่สลาย
ฝันสลาย ใจไม่สลาย
ความเดิมตอนที่แล้ว(อ่านได้ในตะพาบโครงการที่ 58 เรื่อง จดหมาย)
พี่เดิมเข้าแข่งขันเพื่อจะได้แต่งงานเป็นทายาทเศรษฐีหมื่นล้าน
ตามที่เสี่ยตาคุณพ่อของน้องหญิงกำหนดด้วยการขุดบ่อลึก 10 เมตร
ที่มีเหรียญสลึงสองเหรียญที่มีตำหนิที่ก้นหลุม พี่เดิมใช้ความพยายาม
อยู่สามเดือนจึงขุดจนพบเหรียญทั้งสองอัน
ในขณะที่ขุดนั้นพี่เดิมได้ปฏิบัติธรรมไปด้วย คือเดินจงกรม นั่งสมาธิ
จนพบความสุขที่ไม่เคยพบมาก่อน สุดท้ายก็ตัดสินใจออกบวชตลอดชีวิต
แทนที่จะแต่งงานกับน้องหญิงคนรักที่เป็นเพื่อนเล่น
และชอบพอกันมาตั้งแต่เด็กๆ
ด้วยความสะเทือนใจน้องหญิงจึงได้เขียนจดหมายตอบมาดังนี้
เขียนใต้ต้นใบบัวบกริมหนองน้ำยามเย็น
ถึงพี่เดิมของน้องหญิง
น้องหญิงเชื่อมาตลอดว่าพรหมลิขิตมีจริง
และเป็นบุพเพสันนิวาสที่น้องหญิงและพี่เดิมได้พบกันตั้งแต่เด็กๆ
แต่ทำไมๆ คู่ที่เพอร์เฟคอย่างเราจึงไม่สมหวังคะ
จดหมายนี้น้องหญิงเขียนขึ้นมาจากใจที่สับสน
จึงขอบรรยายความรู้สึกที่แท้จริงให้พี่ได้รู้บ้าง T T
พี่เดิมยังจำได้ไหมตอนที่เราเล่นขายของน้องยังเอาผักตบชวามาหั่น
ติ๊งต่างทำเป็นกับข้าว พี่ก็ยังเคี้ยวจนแก้มตุ่ยเพราะกลัวน้องหญิงจะเสียใจ
เล่นพ่อแม่ลูกน้องก็คิดว่าเราจะได้แต่งงานมีลูกมีหลานกันจริงๆ
เล่นโป้งแปะน้องก็ยังไม่กล้าโป้งพี่เลยสักครั้งหนึ่ง
กลัวพี่จะไม่รักน้องหญิงเลยให้พี่แปะอยู่ฝ่ายเดียว
น้องวาดฝันมาตั้งแต่จำความได้ว่าเราจะได้แต่งงานกันเมื่อโตขึ้น
แล้วตอนที่พ่อน้องจัดการแข่งขันนั้น พ่อเขาส่งน้องหญิงไปเรียนภาษา
ที่เมืองนอกพอดี นี่คงเป็นแผนการณ์ที่พ่อไม่ต้องการให้หญิงได้รับรู้อะไร
น้องเลยไม่รู้ว่าพี่ลำบากแสนเข็ญถึงเพียงนี้
ถ้าน้องรู้ น้องจะเล่าความจริงให้พ่อฟังว่าเรารักกัน พี่จะได้ไม่ต้องลำบาก
ลำบน ได้รับความกระทบกระเทือนทางร่างกายและจิตใจ
จนต้องหันเหไปทางธรรม น้องคงไม่ต้องฝันสลายแบบนี้
ก่อนวันที่พี่ขุดเจอเหรียญ น้องจำได้แม่นว่าคืนนั้นน้องฝันประหลาดมาก
น้องฝันว่าโคตรเพชรประจำตระกูลของท่านคุณปู่ของคุณปู่ของคุณปู่
อีกทีหนึ่ง หัวแหวนขนาดเท่าไข่ห่าน หัวเพชรเจียระไนน้ำงาม
เก้าพันเก้าร้อยเก้าสิบเก้ากะรัต มันกระเด็นตกลงในดงขมิ้นชันหัวเหลืองๆ
ที่เขาปลูกไว้ข้างๆบ้าน น้องเข้าไปหาเท่าไรก็หาไม่พบ
เลยเรียกพี่ให้ช่วยหา พี่ก็ขุดหาใหญ่เลยผมพี่ก็ค่อยๆร่วง
เสื้อพี่ก็เหลืองขึ้นๆจนสุดท้ายก็กลายเป็นจีวรพระ
แล้วก็เดินถือหัวแหวนมาส่งคืนให้กับน้องพร้อมกับอมยิ้ม
แต่ไม่พูดจาอะไรแล้วก็เดินหันหลังกลับไป
น้องตะโกนเท่าไหร่พี่ก็ไม่ยอมหันหลังกลับ
น้องตกใจตื่นด้วยความหวั่นไหวว่าจะเกิดเรื่องไม่ดีกับพี่เดิมจึงรีบจองตั๋วขึ้น
เครื่องกลับเมืองไทยทันทีแต่ก็ไม่ทันเสียแล้วเมื่อได้จดหมายน้อยจากพี่
จึงรู้ความจริงว่าพี่ได้ตัดสินใจบวชตลอดชีวิตเสียแล้ว
พี่เดิมขา จำที่พี่เคยสัญญาต่อหน้าจอมปลวกที่บ้านน้องได้ไหมว่า
พี่จะรักน้องหญิงตลอดไปไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้น
น้องผิดหวังและเสียใจมากที่พี่มาด่วนตัดช่องน้อยแต่พอตัวแบบนี้
แต่ไม่รู้จะโทษใครเพราะเมื่อมาทบทวนดูแล้วน้องนี่แหละ
ที่เป็นคนพาพี่เดิมให้เริ่มสนใจธรรมะ
ตอนนั้นพี่อายุ 14 น้องอายุ 12 ปี พี่เป็นสิวหัวช้าง หัวม้าลาย
สิวเสี้ยนและไม่มีเสี้ยน ผุดขึ้นเหมือนเห็ดถอบหน้าฝน
บนใบหน้าอันหล่อเหลาของพี่ รักษาเท่าไหร่ก็ไม่หาย
พี่เครียดมากจนแทบจะโดดน้ำตาย แต่พี่ก็ดันว่ายน้ำเป็น
ก็เลยไม่โดดน้ำสักที น้องก็ได้แต่ปลอบว่า
เรื่องสิวเป็นเรื่องธรรมชาติ เดี๋ยวก็หาย
พี่ก็ไม่ยอมฟังกลัวจะเสียแฟนคลับประจำซีซั่นนี้
ข้าวปลาก็ไม่ยอมกิน เอาแต่ส่องกระจกบีบสิวทั้งวัน
ไม่เป็นอันทำอะไรเลย แล้วก็ได้แต่ถอนใจกลัวเรตติ้งตก
น้องไม่รู้จะทำอย่างไรก็เลยไปหยิบหนังสืองานศพของ
คุณพ่อมาเล่มหนึ่งมาส่งให้พี่ ข้างในน่าจะเป็นหนังสือธรรมะแน่ๆ
เพราะมีภาพพระสงฆ์อยู่หลายรูป พี่หยิบมาอ่านอย่างตั้งใจ
ไม่ยอมปล่อยไม่วางสามวันสามคืน แล้วพี่ก็ไม่สนใจเรื่องสิวบนหน้า
มาสนใจธรรมะแทนตั้งแต่นั้น แล้วเราก็มักจะจูงมือกันไปวัด
ชวนกันปฏิบัติธรรมด้วยกันเสมอ
น้องคิดว่าพี่เดิมคงได้พบความสุขจากธรรมะจริงๆ
น้องเป็นคนพาพี่เข้าสู่เส้นทางนี้ ก็จะขอเป็นสะพานบุญ
ส่งให้พี่ได้ถึงจุดหมายในทางธรรม
ความรักคือการให้ การให้ที่ยิ่งใหญ่ก็คือการเสียสละความรัก
น้องรักพี่เดิมมากเหนือสิ่งอื่นใด แต่น้องขอเสียสละความรักที่มีต่อพี่เป็นทาน
เพื่อพระศาสนาของเรา น้องทำใจได้แล้วพี่ไม่ต้องห่วงในเรื่องนี้
ความเสียใจและผิดหวังของน้องเทียบไม่ได้กับความลำบาก
และการเสียสละชีวิตเพื่อสืบอายุพระพุทธศาสนาของพี่
และเทียบไม่ได้กับประโยชน์ที่พี่จะได้ทำแก่ศาสนาพุทธของเรา
เมื่อคิดได้เช่นนี้จิตใจน้องรู้สึกมีความสุขที่สุด
ที่ได้มีส่วนร่วมในการทำบุญใหญ่ในครั้งนี้
ถึงฝันน้องสลายแต่ใจน้องไม่สลายไปด้วยแต่อย่างใด
ขอให้พี่เดิมตั้งใจปฏิบัติธรรมอย่างไม่ต้องเป็นห่วงกังวลน้อง
ส่วนน้องเองก็จะทำหน้าที่ของตัวเองในฐานะลูกของคุณพ่อ
ให้ดีที่สุดเช่นกัน
หากชาติหน้ามีจริง
และพี่ยังยังอยู่ในโลกนี้ เราคงได้พบกันอีก
จากน้องหญิงของพี่เดิม
ขอบคุณเพื่อนๆทุกคนที่แวะเข้ามาอ่าน
ขอบคุณน้องแน๋วสำหรับบล็อกสวยๆแบบนี้
ขอบคุณคุณลักษณ์สำหรับเทคนิคการถ่ายและตกแต่งภาพ
ขอบคุณเพื่อนประจำบล็อกที่น่ารักและมาสร้างรอยยิ้มทุกๆวัน
ขอบคุณน้องรินเจ้าของหัวข้อวันนี้
ขอบคุณน้องเป็ดที่เป็นคนดำเนินงานตะพาบทุกๆครั้ง
Create Date : 02 กรกฎาคม 2555 |
|
91 comments |
Last Update : 3 กรกฎาคม 2555 17:57:27 น. |
Counter : 3280 Pageviews. |
|
|
|