ถนนสายนี้มีตะพาบโครงการที่77ให้เขียนเกี่ยวกับการห้ามทำอะไรบางอย่าง
ถนนสายนี้มีตะพาบโครงการที่77 ให้เขียนเกี่ยวกับการห้ามทำอะไรบางอย่าง เรื่องโดยคุณต่อ 36 เจ้าของบล็อกการ์ตูนอันดับหนึ่งตลอดกาล ของบล็อกแก๊งค์เรานี่เอง ขอตั้งชื่อตอนนี้ว่า จิตมนุษย์นี้ไซร้...ยากแท้หยั่งถึง จิตมนุษย์นี้ไซร้...ยากแท้หยั่งถึง พระสมุทรสุดลึกล้น..........คณนา สายดิ่งทิ้งทอดมา..............หยั่งได้ เขาสูงอาจวัดวา..................กำหนด จิตมนุษย์นี้ไซร้..................ยากแท้หยั่งถึง ท่านคงคุ้นเคยกับโคลงโลกนิติบทนี้มาบ้างแล้ว จากความไพเราะและการเปรียบเทียบอย่างเห็นภาพ โดยเฉพาะประโยคสุดท้ายที่ทิ้งไว้ให้คิดว่า จิตมนุษย์นี้ไซร้...ยากแท้หยั่งถึง จิตใจของมนุษย์นั้นคือสิ่งใกล้ตัวที่เข้าใจยากที่สุด เดี๋ยวหงุดหงิด เดี๋ยวก็ดีใจ เดี๋ยวก็เสียใจ เดี๋ยวก็กลุ้มใจ เดี๋ยวเครียด เดี๋ยวสุขเดี๋ยวก็ทุกข์ใจ จิตที่เราอยู่กับมันทุกวัน แต่เรากลับไม่ค่อยรู้จักมันเท่าที่ควร มีเรื่องเล่าอยู่ว่า... คุณปู่ชาวพื้นเมืองอเมริกาเล่านิทานให้หลานชายฟังว่า หลานปู่ฟังนะ มีการต่อสู้ระหว่างหมาป่าสองตัว ภายใจจิตใจของเราทุกคน ตัวหนึ่งเป็นจอมปีศาจ มันขี้โกรธ ตะกละ มีความขุ่นเคือง มีปมด้อย เห็นแก่ตัว อีกตัวหนึ่งนิสัยดี ร่าเริง สงบ มีความรัก มีความหวัง อ่อนน้อมถ่อมตน มีน้ำใจ ห่วงใยผู้อื่นและจริงใจ เด็กชายคิดใคร่ครวญเรื่องที่ฟังสักครู่แล้วถามปู่ขึ้นมาว่า แล้วตัวไหนที่ชนะ ล่ะครับ? คุณปู่ค่อยๆตอบด้วยเสียงกระซิบเบาๆว่าตัวที่หลานให้อาหารมัน บางทีกิเลสในใจของเราก็เป็นเหมือนหมาป่าสองตัวในเรื่องนี้ ตัวที่เราคอยดูแล ทำตามมันตลอดเวลา ก็เหมือนให้อาหารกับมัน อีกตัวหนึ่งที่ไม่ได้รับความสนใจ อาจอ่อนแรงหมดทางสู้ไปนานแล้วก็ได้ ถ้าตัวที่อ่อนแรงเป็น"เจ้าตัววายร้าย"เราคงจะยิ้มออก แต่ถ้าตัวที่กำลังจะตายเป็น"จิตใจฝ่ายดี"แล้วล่ะก็ ความยุ่งยาก อาจกำลังรอเราอยู่แล้วก็ได้ ถ้ารู้ตัวว่าชีวิตกำลังลำบากขึ้นทุกวัน เพราะหาความสุขไม่พบ มีแต่ความโกรธแค้น ขุ่นเคือง มีปมด้อย รู้สึกว่าเสียเปรียบตลอดเวลา เห็นใครๆก็ขัดใจไปหมด จนไม่มีใครอยากเข้าใกล้ ไม่มีใครคบด้วย กลับมาดูแลจิตใจฝ่ายดีกันบ้างสักนิด คิดว่าคงไม่สายเกินไปนะครับ บางคนอาจแย้งว่า ที่ชีวิตเขาเป็นเช่นนี้เพราะสภาพแวดล้อมบีบบังคับ พ่อแม่ปลูกฝังมาตั้งแต่เด็ก สังคมอยุติธรรม ต้องปากกัดตีนถีบตั้งแต่เด็ก การโตขึ้นมาพร้อมกับข้อห้ามต่างๆ ที่คนโกงไม่ทำตามกฎได้เปรียบกว่า ใครทำตามกฎก็โง่เพราะเสียเปรียบตลอด เขาจึงต้องเลือกที่จะเป็นคนเลวที่กล้าจะเดินบนทางที่ตัวเองเลือกไว้ อย่างไม่เกรงกลัวว่าคนอื่นจะมองหรือคิดเช่นไร ที่จริงแล้วกฎข้อห้ามต่างๆ มันก็เป็นแค่ทางที่สั้นที่สุด ที่จะพาเราไปสู่จุดหมาย ตามที่ทางโรงเรียนหรือสถาบันแห่งนั้นคิดว่าน่าจะเป็น กฎของโรงเรียนคือเส้นทางที่จะทำให้นักเรียนได้รับการศึกษาจนจบ กฎของสังคมคือเส้นทางที่จะทำให้คนอยู่กันอย่างสงบสุข กฎของข้าราชการ กฎของบริษัท คือเส้นทางที่จะทำงานอยู่ร่วมกัน อย่างสุขสงบ และเกิดประโยน์ต่อหน่วยงานมากที่สุด ถ้าเราไม่ออกไปนอกรั้วลวดหนาม เราก็ไม่ถูกลวดหนามเกี่ยว แต่ประการใด แถมรั้วลวดหนามนั้นก็ยังกันสิ่งไม่ดีออกไป ให้เราอยู่ได้อย่างสุขสบายอีกด้วย คนมีสองประเภทใหญ่ๆคือคนที่อยู่ในกรอบ ทำตามระเบียบที่ถูกต้องดีงามของสังคม กับคนที่ทำอะไรผิดกฎระเบียบอยู่ตลอดเวลาตั้งแต่เด็ก คนแหกคอก แหกกฎ มักใช้ปรัชญาชีวิตว่า กฎมีไว้ให้แหก ในการเรียนรู้ความจริงของชีวิต เราเรียนรู้ได้ทั้งจากการทำสิ่งที่ถูกต้องและการเรียนรู้จากความผิดพลาด ไม่ว่าคุณจะเป็นคนในกรอบ หรือคุณเป็นคนแหกกฎ ก็ไม่สำคัญเท่ากับว่า คุณได้เรียนรู้อะไรบ้างจากการใช้ชีวิต ในแบบที่คุณเป็น? เมื่อถึงจุดหนึ่งคุณก็จะพบว่าทุกกฎก็มีข้อยกเว้น และทุกข้อยกเว้นก็มีกฎอยู่เสมอ ตรงที่เป็นข้อยกเว้นและกฏนี้เราเรียกว่าความจริง ความพอดี ความสมดุล ความพอใจในชีวิต ที่เรายอมรับและสร้างมันขึ้นด้วยประสบการณ์ของเราเอง ถ้าคุณเป็นคนที่อยู่ในกฎระเบียบ คุณอาจจะเคร่งเครียด ทำงานอย่างไม่รู้เหน็ดเหนื่อย คุณจะดีจนไม่มีที่ติ จนคุณมองคนที่ทำนอกกฎว่าผิดทั้งหมดทุกคน ทั้งๆที่ความผิดพลาดเล็กๆน้อยๆ ก็พอยอมรับได้ ถ้ามีเหตุผลที่จำเป็นและไม่ทำให้ใครเดือดร้อน คุณได้ไปถึง"ข้อยกเว้นในกฏ"เข้าแล้ว และถ้าคุณต้องการเป็นหัวแถวในทุกๆเรื่อง คุณก็จะกลายเป็นคนเห็นแก่ตัว ขี้โกรธ ไม่มีน้ำใจ มีความเครียด คุณกลายเป็นจอมปีศาจหมาป่า ไปเรียบร้อยแล้วโดยไม่รู้ตัว และโรคความดันโลหิตสูง โรคหัวใจ โรคกระเพาะ โรคมะเร็ง ก็อาจจะถามหาคุณอยู่แล้วก็ได้ ถ้าคุณเป็นคนเอาใจของตัวเองเป็นใหญ่ หัวดื้อหัวรั้น คุณคิดถึงแต่ตัวเอง และเห็นแก่ตัวสุดๆในทุกเรื่อง และแล้วสิ่งที่ไม่คาดฝันก็มาถึง คุณมีกิ๊กเพราะเป็น"กฎในข้อยกเว้น"ที่คุณทำลายมันด้วยความเคยชิน แฟนของคุณทราบเรื่อง เธอสิ้นสุดความอดทนและขอเลิกกับคุณทันที เธอไม่เคยมีความสุขในชีวิตคู่เลยตั้งแต่แต่งงานกับคุณมา คุณสูญเสียทุกครอบครัว สูญเสียลูก ภรรยา แบ่งทรัพย์สิน ทุกอย่างสูญเสียไปในชั่วพริบตา คุณช๊อค เสียสติ เสียความมั่นใจ กลายเป็นโรคประสาทอยู่หลายปี คุณค่อยๆทบทวนเรื่องราวที่เกิดกับชีวิตคุณและยอมรับความผิดทุกอย่าง ถึงแม้ทุกอย่างไม่อาจย้อนหลังกลับคืนมาเหมือนเดิมได้อีก ชีวิตที่กลับตัวได้แล้ว สอนให้คุณรู้จักที่จะเป็นคนมีน้ำใจและสนใจคนอื่นมากขึ้น ถ้าคุณเป็นคนนอกคอก คุณจะทำทุกๆอย่างที่คนอื่นเขาไม่กล้าลอง คุณจะค่อยๆพาตัวเองเข้าไปสู่อบายมุข เข้าไปสู่สถานบันเทิง ยาเสพติด ชีวิตเข้าสู่จุดที่มืดที่สุด แต่ถ้าคุณรอดมาได้ คุณจะเข็ดขยาดกับสิ่งเหล่านั้นอย่างสุดๆ เพราะคุณเคยลองและเจ็บปวดมาแล้ว คุณอาจเข้าสู่เส้นทางธรรม โดยใช้ประสบการณ์ที่ได้รับมาเตือนสติตัวเอง เพื่อยกจิตใจให้สูงขึ้น สุดท้ายก็กลายเป็นคนดีได้ในที่สุด ในการใช้ชีวิตเป็นศิลปะอย่างยอดยิ่ง ชีวิตคือประติมากรรมที่มีชีวิต จะงดงามทรงคุณค่าหรือไม่ ขึ้นอยู่กับเรารู้จักเนื้อหินที่จะแกะสลักแค่ไหน (คือเรารู้จักตัวเราเองหรือไม่) และเรามองเห็นความงามที่แกะสลักเป็นว่าควรเป็นรูปร่างใด (คือเราจะสร้างชีวิตแบบให้มีความดีงามในแบบใดนั่นเอง) แต่ถ้าเราเอาแต่ไม่พอใจก้อนหินที่จะนำมาแกะสลักว่าไม่งามพอ ไม่ดีพอ (คือติตัวเองบ่อยๆว่าไม่ดี ไม่สวยงาม ไม่เหมือนคนอื่น มีปมด้อย)แม้เรายังไม่เห็นคุณค่าของตัวเอง แล้วใครจะเห็นคุณค่าของเรา เราจะสร้างชีวิตให้มีค่า.......ได้อย่างไร? เราไม่ต้องดีเหมือนคนในอุดมคติที่เราฝันอยากจะเป็นก็ได้ แต่เราจะสร้างชีวิตของเราให้งดงามและมีค่าสูงสุดแบบของเราเอง รักและยอมรับตัวเองให้ได้ รู้จักปลอบใจตัวเอง ให้กำลังใจตัวเอง เรียนรู้จุดดีจุดด้อยของตัวเอง รู้จักพัฒนาตัวเองขึ้นจากสิ่งที่ไม่ดีให้ดีขึ้น และรู้จักพัฒนาสิ่งที่ดีอยู่แล้วให้ดียิ่งๆขึ้นไปอีก เมื่อเราพยายามแล้วพยายามอีก แต่ไม่สำเร็จสักที เราก็จะเห็นความยากในการทำความดี และเห็นความบกพร่องของตัวเอง ยอมรับตัวเองว่าเรายังไม่ดี ไม่เข้มแข็งพอ คนอื่นๆก็คงเป็นเช่นกัน เราก็จะยอมรับความไม่สมบูรณ์ในคนอื่นได้มากขึ้น เราก็จะมีเมตตาต่อคนอื่นๆได้มากขึ้นด้วยมองให้เห็นข้อยกเว้นในกฎ และมองกฎในข้อยกเว้นให้พบ แล้วก็ปล่อยวางทั้งกฎและข้อยกเว้น เพื่อเข้าถึงความจริงของชีวิต ผ่อนปรนเพื่อความเมตตาต่อคนอื่นบ้าง หาจุดพักผ่อนออกกำลังกายเสียบ้าง หยุดพักและชื่นชมความงามของชีวิตบ้าง อย่างเร่งรีบจนมองไม่เห็นปัจจุบันที่เป็นสุข ค้นพบจุดที่พอดีของตัวเราเอง ก่อนวาระสุดท้ายในชีวิต ก่อนที่จะสายเกินไป จะห้ามหรือไม่ห้ามทำอะไร จะอยู่ในกรอบหรือนอกกรอบ ถ้าทุกๆประสบการณ์ก็คือความจริงแห่งชีวิตให้เราได้เรียน ชีวิตของเราย่อมจะดีขึ้นได้อย่างแน่นอนนะครับ ^^ เรื่องและภาพประกอบ วนารักษ์ ขอบคุณเพื่อนๆทุกๆคนที่เข้ามาอ่าน ขอบคุณเพื่อนประจำบล็อกทุกๆคนที่ยังไม่ลืมกัน ขอบคุณคุณต่อที่ตั้งกระทู้ดีๆให้เสมอๆ ขอบคุณน้องเป็ดผู้จัดการงานตะพาบทุกครั้ง ขอบคุณที่มีข้อห้ามที่ทำให้เราได้เรียนรู้จิตใจตัวเอง ขอบคุณสำหรับทุกๆคำแนะนำและติชมนะครับ เปิดบล็อกมาหลายวัน ดองบล็อกจนเค็มได้ที่แล้ว จขบ.ขอปิดกล่องเม๊นท์ก่อน แล้วเจอกันงานตะพาบ พุธหน้า 10 เม.ย.นี้นะครับ
Create Date : 25 มีนาคม 2556
Last Update : 5 เมษายน 2556 16:37:35 น.
94 comments
Counter : 3713 Pageviews.
โดย: mastana วันที่: 25 มีนาคม 2556 เวลา:23:24:16 น.
โดย: lovereason วันที่: 25 มีนาคม 2556 เวลา:23:52:51 น.
โดย: ข้ามขอบฟ้า วันที่: 26 มีนาคม 2556 เวลา:0:08:58 น.
โดย: ข้ามขอบฟ้า วันที่: 26 มีนาคม 2556 เวลา:0:13:13 น.
โดย: ธูปหอม IP: 110.77.208.34 วันที่: 26 มีนาคม 2556 เวลา:3:11:26 น.
โดย: กะว่าก๋า วันที่: 26 มีนาคม 2556 เวลา:6:52:43 น.
โดย: **mp5** วันที่: 26 มีนาคม 2556 เวลา:10:07:41 น.
โดย: น้องหลิง IP: 116.50.58.180 วันที่: 26 มีนาคม 2556 เวลา:13:11:44 น.
โดย: pantawan วันที่: 26 มีนาคม 2556 เวลา:14:07:34 น.
โดย: ฝากเธอ วันที่: 26 มีนาคม 2556 เวลา:14:46:21 น.
โดย: ฝากเธอ2 วันที่: 26 มีนาคม 2556 เวลา:14:56:29 น.
โดย: พรไม้หอม วันที่: 26 มีนาคม 2556 เวลา:17:41:44 น.
โดย: คุณต่อ (toor36 ) วันที่: 26 มีนาคม 2556 เวลา:18:21:24 น.
โดย: เป็ดสวรรค์ วันที่: 26 มีนาคม 2556 เวลา:18:38:11 น.
โดย: วนารักษ์ วันที่: 26 มีนาคม 2556 เวลา:21:02:08 น.
โดย: mastana วันที่: 26 มีนาคม 2556 เวลา:21:58:13 น.
โดย: schnuggy วันที่: 27 มีนาคม 2556 เวลา:0:47:48 น.
โดย: วนารักษ์ วันที่: 27 มีนาคม 2556 เวลา:11:52:53 น.
โดย: พรไม้หอม วันที่: 27 มีนาคม 2556 เวลา:12:30:31 น.
โดย: tifun วันที่: 27 มีนาคม 2556 เวลา:15:31:40 น.
โดย: ธัญ...ฟ้าของแม่ ดาวของพ่อ (tanjira ) วันที่: 27 มีนาคม 2556 เวลา:18:52:36 น.
โดย: อุ้มสี วันที่: 27 มีนาคม 2556 เวลา:20:14:26 น.
โดย: pantawan วันที่: 27 มีนาคม 2556 เวลา:21:03:25 น.
โดย: คมไผ่ วันที่: 27 มีนาคม 2556 เวลา:21:17:31 น.
โดย: เศษเสี้ยว วันที่: 27 มีนาคม 2556 เวลา:22:59:39 น.
โดย: ประกายพรึก วันที่: 28 มีนาคม 2556 เวลา:9:09:42 น.
โดย: ชีริว วันที่: 28 มีนาคม 2556 เวลา:9:38:10 น.
โดย: ญามี่ วันที่: 28 มีนาคม 2556 เวลา:10:37:53 น.
โดย: อัสติสะ วันที่: 28 มีนาคม 2556 เวลา:11:14:20 น.
โดย: ฝากเธอ วันที่: 28 มีนาคม 2556 เวลา:14:10:30 น.
โดย: วนารักษ์ วันที่: 28 มีนาคม 2556 เวลา:14:34:40 น.
โดย: Nissan_n วันที่: 28 มีนาคม 2556 เวลา:16:16:13 น.
โดย: ญามี่ วันที่: 28 มีนาคม 2556 เวลา:19:23:07 น.
โดย: กาปอมซ่า วันที่: 28 มีนาคม 2556 เวลา:19:31:09 น.
โดย: pantawan วันที่: 28 มีนาคม 2556 เวลา:23:30:47 น.
โดย: เริงฤดีนะ วันที่: 29 มีนาคม 2556 เวลา:9:11:58 น.
โดย: NENE77 วันที่: 29 มีนาคม 2556 เวลา:10:22:30 น.
โดย: วนารักษ์ วันที่: 29 มีนาคม 2556 เวลา:11:45:47 น.
โดย: Nissan_n วันที่: 29 มีนาคม 2556 เวลา:13:08:06 น.
โดย: ประกายพรึก วันที่: 29 มีนาคม 2556 เวลา:15:46:00 น.
โดย: Nissan_n วันที่: 29 มีนาคม 2556 เวลา:16:18:50 น.
โดย: Nissan_n วันที่: 29 มีนาคม 2556 เวลา:16:20:09 น.
โดย: new (newanatta ) วันที่: 29 มีนาคม 2556 เวลา:18:32:59 น.
โดย: NENE77 วันที่: 29 มีนาคม 2556 เวลา:19:31:44 น.
โดย: กาปอมซ่า วันที่: 29 มีนาคม 2556 เวลา:20:15:56 น.
โดย: ชีริว วันที่: 29 มีนาคม 2556 เวลา:21:28:49 น.
โดย: ฝากเธอ วันที่: 29 มีนาคม 2556 เวลา:23:26:23 น.
โดย: ข้ามขอบฟ้า วันที่: 30 มีนาคม 2556 เวลา:6:11:46 น.
โดย: ข้ามขอบฟ้า วันที่: 30 มีนาคม 2556 เวลา:6:13:33 น.
โดย: tanjira วันที่: 30 มีนาคม 2556 เวลา:13:47:36 น.
โดย: พรไม้หอม วันที่: 30 มีนาคม 2556 เวลา:17:40:14 น.
โดย: **mp5** วันที่: 30 มีนาคม 2556 เวลา:22:56:31 น.
โดย: ฝากเธอ2 วันที่: 31 มีนาคม 2556 เวลา:11:18:49 น.
โดย: newanatta วันที่: 31 มีนาคม 2556 เวลา:13:17:19 น.
โดย: ชีริว วันที่: 31 มีนาคม 2556 เวลา:20:47:15 น.
โดย: กาปอมซ่า วันที่: 31 มีนาคม 2556 เวลา:21:50:33 น.
โดย: ข้ามขอบฟ้า วันที่: 1 เมษายน 2556 เวลา:2:07:49 น.
โดย: ญามี่ วันที่: 1 เมษายน 2556 เวลา:8:57:17 น.
โดย: ฝากเธอ วันที่: 1 เมษายน 2556 เวลา:14:00:05 น.
โดย: กะว่าก๋า วันที่: 2 เมษายน 2556 เวลา:6:20:07 น.
โดย: พรหมญาณี วันที่: 2 เมษายน 2556 เวลา:11:12:20 น.
โดย: **mp5** วันที่: 2 เมษายน 2556 เวลา:19:58:42 น.
โดย: tanjira วันที่: 3 เมษายน 2556 เวลา:18:35:26 น.
โดย: เจ้าการะเกด วันที่: 3 เมษายน 2556 เวลา:21:42:08 น.
โดย: พรไม้หอม วันที่: 4 เมษายน 2556 เวลา:8:01:54 น.
โดย: วนารักษ์ วันที่: 4 เมษายน 2556 เวลา:15:29:55 น.
โดย: ประกายพรึก วันที่: 4 เมษายน 2556 เวลา:16:16:40 น.
โดย: อุ้มสี วันที่: 4 เมษายน 2556 เวลา:20:55:50 น.
โดย: วนารักษ์ วันที่: 5 เมษายน 2556 เวลา:11:48:20 น.
โดย: NENE77 วันที่: 5 เมษายน 2556 เวลา:15:02:40 น.
โดย: กะว่าก๋า วันที่: 5 เมษายน 2556 เวลา:15:12:57 น.
โดย: **mp5** วันที่: 5 เมษายน 2556 เวลา:15:15:41 น.
Location :
ปราจีนบุรี Thailand
[ดู Profile ทั้งหมด]
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
Smember ผู้ติดตามบล็อก : 31 คน [? ]
ขอต้อนรับสู่บล็อกเล็กๆแห่งนี้มีมิตรภาพและความจริงใจให้กับเพื่อนๆทุกท่านที่แวะเข้ามาทักทายกัน ^^ บทความและรูปภาพนี้จัดทำขึ้นเพื่อเผยแพร่เป็นธรรมทาน พร้อมทั้งขอมอบเป็นน้ำใจกับเพื่อนๆทุกคนที่แวะเข้ามา สามารถคัดลอกนำไปเผยแพร่ได้ ยกเว้นเพื่อประโยชน์ทางการค้าซึ่งต้องขออนุญาตก่อนว่าเหมาะสมหรือไม่ เพื่อนบางคนมาครั้งเดียว นานๆมาที มาไม่บ่อย มาบ่อยๆ บางคนมาเยี่ยมทุกวันให้ชื่นใจ บางคนเคยมาทุกวัน บางคนเคยมานานแล้ว บางคนหายไปจากบล็อก บางคนก็จะไม่แวะมาทักทายกันอีก แต่ไม่ว่าอย่างไรก็จะขอเก็บความรู้สึกดีๆที่มีให้กันไว้ตราบนานเท่านาน เพราะเมื่อรักกันแล้วย่อมเข้าใจกันได้ไม่ยาก จขบ.เป็นคนซื่อๆง่ายๆจริงใจ ไม่มีเจตนาแอบแฝงในการทำบล็อก แต่บทความหรือรูปภาพก็อาจทำให้ผู้อ่านขัดใจได้ เพราะความรู้เท่าไม่ถึงการของ จขบ.หรืออาจเป็นเพราะเราไม่เคยรู้จักดีพอ จึงกราบขออภัยมา ณ.ที่นี้ด้วย และขอขอบพระคุณทุกท่านที่แวะมาเยี่ยมเยียนด้วยความจริงใจนะครับ ^^ ฝากข้อความหลังไมค์
1 2
3 4 5 6 7 8 9
10 11 12 13 14 15 16
17 18 19 20 21 22 23
24 25 26 27 28 29 30
31
กำลังต่อสู้กับความคิด
ในด้านลบต่อตัวเองอยู่ค่ะ
ขอบคุณคุณอ๋านะคะ
บันทึกการโหวต Blog ในวันนี้
ผู้เขียน Blog หมวดเนื้อหา Blog ได้รับโหวต
เกศสุริยง Education Blog ดู Blog
toor36 Cartoon Blog ดู Blog
วนารักษ์ Dharma Blog ดู Blog
ระบบจะบันทึกคะแนนโหวต เฉพาะการโหวต 3 ครั้งล่าสุดในแต่ละวันเท่านั้น