ถนนสายนี้มีตะพาบประจำหลักกิโลเมตรที่ 94 คดีปริศนา
ถนนสายนี้มีตะพาบประจำหลักกิโลเมตรที่ 94 คดีปริศนา โจทย์โดยคุณอ้อมแอ้ม พี่สาวคนที่สองของครอบครัวตระกูล อ.อ่าง อันโด่งดังของพวกเราชาวบล็อกแก๊งค์นี่เอง ขอให้ชื่อตอนนี้ว่า "คลายปมปริศนา" คลายปมปริศนา แม้บรรยากาศจะเริ่มเย็นสบาย จากลมหนาวที่แผ่มาตามฤดูกาล แต่สถานการณ์ความรุนแรงส่อเค้าจะทวีความรุนแรงขึ้นทุกขณะ ดูๆคล้ายเป็นคดีปริศนาที่กำลังเกิดขึ้นในสังคมไทย ทุกคนต้องการคำตอบของถึงที่มาของปัญหาและการแก้ปัญหาที่แท้จริง ทุกคนต่างก็อ้างความถูกต้องในการกระทำของตัวเอง ใครคือผู้ก่อเหตุ ใครเป็นผู้รับผล หรือต่างฝ่ายต่างก็กระทำซึ่งกันและกัน หรือเป็นเพียงคดีปริศนาที่แทบหาคำตอบไม่ได้ในทุกยุคทุกสมัย คดีที่ไม่มีใครรู้ว่าจะเกิดขึ้นและสิ้นสุดลงเมื่อใด หรือมันเป็นเพียงวัฏจักรของการเมืองในช่วงหลายปีนี้ ในทุกครั้งที่มีเหตุการณ์การชุมนุมเรียกร้องต่อต้าน ย่อมมีการสูญเสียอย่างที่หลีกเลี่ยงไม่ได้ทุกครั้ง เมื่อผู้ชุมนุมขาดสติเพราะถูกชี้นำโดยผู้นำของแต่ละกลุ่ม เจ้าหน้าที่ปฏิบัติตามคำสั่งของผู้บังคับบัญชาอย่างไร้ความเมตตา ความสูญเสียก็ยิ่งรุนแรงและอาจถึงขั้นเสียชีวิต ผมจึงขอวอนให้ทุกฝ่ายใช้สติและความเมตตาอดทนอดกลั้นให้ถึงที่สุด เพื่อไม่ให้มีการบาดเจ็บและสูญเสียชีวิตกันเกิดขึ้น อย่ายั่วยุเจ้าหน้าที่ให้ใช้ความรุนแรง เพราะความอดทนของทุกคนย่อมมีขีดจำกัด ถ้าเกิดความรุนแรงขึ้นก็ย่อมต้องมีทำร้ายซึ่งกันและกัน ความสูญเสียก็จะตามมาอย่างหลีกเลี่ยงไม่ได้เลย ในส่วนชีวิตของเราแต่ละคนย่อมจะได้พบเจอ"คดีปริศนา"มาไม่มากก็น้อย "คดีปริศนา"ในที่นี้หมายถึงคดีที่ไม่สามารถหาผู้ที่กระทำผิด ต่อชีวิตและทรัพย์สินของเรา จับมือใครดมไม่ได้ หรือว่าทั้งๆที่รู้ว่าเป็นใคร แต่ไม่สามารถนำผู้ทำร้ายเรามาลงโทษได้ ปกติแล้วตำรวจก็มีงานล้นมือ ถ้าไม่ใช่คดีที่ได้รับความสนใจ จากสื่อมวลชน ส่วนใหญ่แล้วคดีเหล่านั้นก็ไม่ค่อยได้รับการสืบสวน ตามหาผู้ที่กระทำความผิดมาลงโทษแต่ประการใด สิ่งที่กระทำได้ในฐานะประชาชนไทยก็คือ การระวังชีวิตและทรัพย์สินของตัวเองให้ดีที่สุด การไม่ดื่มสุราหรือไปยังแหล่งอโคจรต่างๆในยามวิกาล การไม่ไว้ใจคนแปลกหน้า แม้แต่การขึ้นแท็กซี่คนเดียวก็ต้องระวังตัวให้มาก การไม่ไปในสถานที่ที่เปลี่ยวและเสี่ยงต่อการเกิดการเกิดอาชญากรรม หรือเสี่ยงต่อการก่อคดีของเหล่ามิจฉาชีพ การดูแลและป้องกันบ้านเรือนที่อยู่อาศัยด้วยการลงกลอน ใส่กุญแจ เหล็กดัด ติดสัญญาณกันขโมย และฝากเพื่อนบ้านช่วยดูแลหรือหาคนมาเฝ้าบ้าน ก็เป็นทางออกที่ดีที่สุด เหมือนดังสุภาษิตจีนที่ว่า "เพื่อนบ้านใกล้ชิด ดีกว่ามิตรสนิทที่อยู่ห่างไกล" เพราะมีเพื่อนบ้านที่ดีย่อมเหมือนมีผู้ที่คอยดูแลบ้านเราได้อย่างดี แต่เพื่อนสนิทนานๆเราได้เจอกันที ไม่ได้อยู่ใกล้ให้ช่วยเหลือกันได้ในยามคับขัน เพราะถ้าเกิดเหตุการณ์ที่เราถูกทำร้ายในชีวิตและทรัพย์สินมาแล้ว ไม่ว่าจะนานสักเท่าไหร่ สิ่งที่เหลือไว้ก็คือรอยแผลลึกในใจ แก่ตนเองและญาติพี่น้องที่รักเรา อย่างที่ยากจะลืมเลือนไปได้ ในทางศาสนาพุทธนั้น ถือว่าสิ่งที่เกิดขึ้นในชีวิตของเรานั้น ไม่มีเรื่องบังเอิญ ล้วนมีเหตุปัจจัยที่ทำให้เกิดขึ้นทั้งสิ้น ไม่ว่าจะเป็นเหตุการณ์ในอดีตที่เคยก่อกรรมต่อกันไว้ หรือเป็นผลการกระทำของเราเองในปัจจุบัน เวลาจะช่วยลบเลือนความรู้สึกเจ็บปวดนี้ออกไปได้บ้าง แต่การให้อภัยและปล่อยวางจะทำให้ชีวิตดำเนินอย่างปกติได้เร็วขึ้น สิ่งที่ทำร้ายเรามากที่สุดก็คือ"ความโกรธแค้นชิงชัง"ในความจำของเรา ถ้าเรายังเก็บมันไว้ เรานั่นแหละก็คือผู้ที่จะต้องเจ็บอย่างไม่รู้จบสิ้น ทุกๆครั้งที่เรานำความจำเก่าๆขึ้นมาคิด ปล่อยวางหนามแหลมแห่งชีวิตออกจากมือของเรา เพื่อตัวเราเอง เจ็บให้จำเป็นบทเรียนที่เราต้องผ่านไปให้ได้ แล้วก็ลุกขึ้นขึ้นเดินยิ้มให้กับชีวิตที่เหลือ สร้างชีวิตจากประสบการณ์ความทุกข์ให้มีค่าต่อไปดีกว่า เราต้องมีศรัทธาและยึดมั่นในความดีของเราที่สร้างไว้ ต้องมีศรัทธาในศาสนาที่เรายึดถือไว้เป็นที่พึ่งในชีวิตว่า แม้ว่าคนผิดจะไม่ถูกจับตัวมาลงโทษและอาจลอยนวล ใช้ชีวิตได้อย่างไม่สำนึกผิดในการกระทำของตัวเอง แต่บาปกรรมที่ตนเองได้ทำไว้นั้นก็จะรอส่งผล ไม่ว่าจะในชาตินี้หรือชาติหน้าอย่างแน่นอน เขาก็จะถูกทำเหมือนที่เราโดนกระทำ และเจ็บแบบที่เราเคยเจ็บ อย่างสาสมกันเลยทีเดียว การลงโทษนั้นเราให้เป็นเรื่องของกรรมไป หน้าที่เราก็คือหมั่นสร้างกรรมดีเพื่อลดทอนความรุนแรง ของอกุศลกรรมที่เราเคยทำผิดพลาดไว้ในอดีตและในปัจจุบัน หน้าที่เราก็มีเพียงแค่นี้ ในโลกนี้ไม่เคยมีใครในโลกที่ไม่เคยทำผิดพลาด ทุกคนล้วนผ่านความทุกข์และประสบการณ์ที่เลวร้าย ในชีวิตมามากบ้างน้อยบ้าง ไม่มีใครที่สามารถลบความจำในหัวสมองเรานี้ออกไปได้อย่างแท้จริง อดีตก็เหมือนเส้นทางที่เราเดินผ่านมา แล้วไม่สามารถย้อนกลับไปแก้ไขสิ่งที่ผ่านไปแล้วได้ เหมือนต้นกล้าที่ค่อยๆงอกงามจากแสงแดดร้อนและฤดูกาลที่ผ่านไป กลายเป็นต้นไม้ใหญ่ที่แผ่กิ่งก้านใบใหญ่ครึ้มตามวันเวลา ลำต้นที่สูงใหญ่ขึ้นก็เพราะได้ผ่านร้อนผ่านหนาวมายาวนาน เหมือนประสบการณ์ทั้งดีและร้ายที่สร้างเรามาเป็นเราทุกวันนี้ ถ้าไม่มีวันนั้นก็ไม่มีเราในวันนี้ "ส่วนของความจำ"นี้เป็นมันรวมอยู่ในสิ่งที่เรียกว่าตัวเรานี่เอง ประสบการณ์คือทุกอย่างในชีวิตของเรา มันทำให้รู้ว่าเราคือใคร มาจากไหน จะไปที่ใด จะทำอะไร มันทำให้เราแยกแยะได้ว่า ใครคือคนที่เรารัก ใครคือคนที่เราเกลียด ใครคือคนที่มีค่าที่สุดสำหรับเรา เรามีเป้าหมายในชีวิตอย่างไร ถ้าเราลบความจำส่วนนี้ออกไป เราจะไม่ใช่คนเดิม และเราจะไม่รู้ว่าเราเคยเป็นใคร มาจากไหนด้วยซ้ำไป เหมือนคนที่สูญเสียความทรงจำจนหมดสิ้น เขาจะไม่สามารถใช้ชีวิตในปัจจุบันกับคนที่เขาเคยรู้จักได้อีก ยอมรับความจริงแล้วยิ้มสู้ให้กับชีวิต ยังมีสิ่งมากมายในชีวิตที่มีค่ารอเราอยู่ อย่าให้อดีตทำร้ายปัจจุบันและอนาคตของเราเป็นอันขาด ใช้มันเพื่อให้เรามีปัจจุบันที่มีค่า และมีอนาคตที่สดใสกันดีกว่า อภัยในกับคนที่ทำร้ายเรา อภัยให้กับคนที่เคยทำให้เราโกรธ อภัยให้กับตัวเองที่เคยทำผิดพลาดอย่างไม่น่าให้อภัย ปล่อยใจเราให้เป็นอิสระไม่ติดยึดในสิ่งใด คลายปมปริศนาออกจากใจของเราให้หมดสิ้น เหมือนนกที่มีเพียงปีกบินไปในโลกกว้างอย่างเสรีนะครับ เรื่องและภาพประกอบ วนารักษ์ หมายเหตุ บทความนี้เขียนขึ้นเพื่อเป็นแนวทางในการวางจิต เพื่อให้พ้นจากความทุกข์ในสถานการณ์ปัจจุบัน จขบ.ไม่ได้มีเจตนาที่จะสนับสนุนหรือต่อต้านกลุ่มใดกลุ่มหนึ่ง ต้องกราบขออภัยด้วยถ้าอ่านก่อให้เกิดความไม่พอใจประการใดขึ้นมา จึงเรียนมาเพื่อทราบ ณ.ที่นี้ด้วย ^^ขอบคุณเพื่อนๆทุกๆคนที่เข้ามาอ่านให้ กำลังใจติชม ขอบคุณเพื่อนประจำบล็อกทุกๆคนที่ยังไม่ลืมกัน ขอบคุณโจทย์ดีๆจากคุณอ้อมแอ้ม ขอบคุณน้องเป็ดสวรรค์ที่จัดงานตะพาบขึ้นทุกครั้ง ขอบคุณที่ไม่ว่าเราจะมีความคิดเห็นต่างกันอย่างไร เรายังคงเป็นเพื่อนกันอยู่ ยังคงเป็นคนไทยอยู่ร่วมแผ่นดินเดียวกัน มีพระมหากษัตริย์องค์เดียวกัน อยู่ในสถานการณ์เดียวกัน ร่วมสุขร่วมทุกข์ด้วยกันแบ่งปันความรู้สึกร่วมกันตลอดมา
Create Date : 01 ธันวาคม 2556
Last Update : 6 ธันวาคม 2556 12:00:29 น.
59 comments
Counter : 2310 Pageviews.
โดย: วนารักษ์ วันที่: 1 ธันวาคม 2556 เวลา:22:23:46 น.
โดย: คุณต่อ (toor36 ) วันที่: 1 ธันวาคม 2556 เวลา:23:14:27 น.
โดย: เนินน้ำ วันที่: 2 ธันวาคม 2556 เวลา:2:12:48 น.
โดย: Rose IP: 124.122.145.22 วันที่: 2 ธันวาคม 2556 เวลา:8:55:05 น.
โดย: เริงฤดีนะ วันที่: 2 ธันวาคม 2556 เวลา:9:56:22 น.
โดย: เศษเสี้ยว วันที่: 2 ธันวาคม 2556 เวลา:12:56:57 น.
โดย: วนารักษ์ วันที่: 2 ธันวาคม 2556 เวลา:15:29:38 น.
โดย: NENE77 วันที่: 2 ธันวาคม 2556 เวลา:18:24:04 น.
โดย: อุ้มสี วันที่: 2 ธันวาคม 2556 เวลา:21:15:42 น.
โดย: mastana วันที่: 2 ธันวาคม 2556 เวลา:22:32:56 น.
โดย: mambymam วันที่: 2 ธันวาคม 2556 เวลา:22:56:49 น.
โดย: คุณต่อ (toor36 ) วันที่: 3 ธันวาคม 2556 เวลา:0:21:05 น.
โดย: กะว่าก๋า วันที่: 3 ธันวาคม 2556 เวลา:6:35:31 น.
โดย: tui/Laksi วันที่: 3 ธันวาคม 2556 เวลา:9:23:33 น.
โดย: กิ่งฟ้า วันที่: 3 ธันวาคม 2556 เวลา:9:54:55 น.
โดย: mambymam วันที่: 3 ธันวาคม 2556 เวลา:9:58:13 น.
โดย: พรไม้หอม วันที่: 3 ธันวาคม 2556 เวลา:10:25:43 น.
โดย: พรไม้หอม วันที่: 3 ธันวาคม 2556 เวลา:10:27:04 น.
โดย: กาปอมซ่า วันที่: 3 ธันวาคม 2556 เวลา:12:22:15 น.
โดย: multiple วันที่: 3 ธันวาคม 2556 เวลา:12:36:25 น.
โดย: NENE77 วันที่: 3 ธันวาคม 2556 เวลา:15:10:56 น.
โดย: lovereason วันที่: 3 ธันวาคม 2556 เวลา:15:43:38 น.
โดย: mastana วันที่: 3 ธันวาคม 2556 เวลา:19:25:52 น.
โดย: วนารักษ์ วันที่: 3 ธันวาคม 2556 เวลา:21:29:17 น.
โดย: pantawan วันที่: 3 ธันวาคม 2556 เวลา:23:29:52 น.
โดย: เศษเสี้ยว วันที่: 4 ธันวาคม 2556 เวลา:0:03:09 น.
โดย: multiple วันที่: 4 ธันวาคม 2556 เวลา:1:38:02 น.
โดย: mambymam วันที่: 4 ธันวาคม 2556 เวลา:8:26:57 น.
โดย: **mp5** วันที่: 4 ธันวาคม 2556 เวลา:8:36:35 น.
โดย: multiple วันที่: 4 ธันวาคม 2556 เวลา:9:46:55 น.
โดย: multiple วันที่: 4 ธันวาคม 2556 เวลา:9:51:38 น.
โดย: วนารักษ์ วันที่: 4 ธันวาคม 2556 เวลา:11:00:09 น.
โดย: กะว่าก๋า วันที่: 4 ธันวาคม 2556 เวลา:13:06:10 น.
โดย: กิ่งฟ้า วันที่: 4 ธันวาคม 2556 เวลา:20:12:38 น.
โดย: กะว่าก๋า วันที่: 4 ธันวาคม 2556 เวลา:23:07:48 น.
โดย: กะว่าก๋า วันที่: 5 ธันวาคม 2556 เวลา:5:56:55 น.
โดย: mambymam วันที่: 5 ธันวาคม 2556 เวลา:8:32:00 น.
โดย: คุณต่อ (toor36 ) วันที่: 5 ธันวาคม 2556 เวลา:9:53:21 น.
โดย: กิ่งฟ้า วันที่: 5 ธันวาคม 2556 เวลา:11:52:35 น.
โดย: NENE77 วันที่: 5 ธันวาคม 2556 เวลา:12:35:03 น.
โดย: วนารักษ์ วันที่: 5 ธันวาคม 2556 เวลา:22:07:09 น.
โดย: pantawan วันที่: 6 ธันวาคม 2556 เวลา:0:33:22 น.
โดย: กะว่าก๋า วันที่: 6 ธันวาคม 2556 เวลา:6:51:43 น.
โดย: กิ่งฟ้า วันที่: 6 ธันวาคม 2556 เวลา:7:03:01 น.
โดย: mambymam วันที่: 6 ธันวาคม 2556 เวลา:7:58:04 น.
โดย: multiple วันที่: 6 ธันวาคม 2556 เวลา:11:54:21 น.
โดย: วนารักษ์ วันที่: 6 ธันวาคม 2556 เวลา:11:58:52 น.
Location :
ปราจีนบุรี Thailand
[ดู Profile ทั้งหมด]
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
Smember ผู้ติดตามบล็อก : 31 คน [? ]
ขอต้อนรับสู่บล็อกเล็กๆแห่งนี้มีมิตรภาพและความจริงใจให้กับเพื่อนๆทุกท่านที่แวะเข้ามาทักทายกัน ^^ บทความและรูปภาพนี้จัดทำขึ้นเพื่อเผยแพร่เป็นธรรมทาน พร้อมทั้งขอมอบเป็นน้ำใจกับเพื่อนๆทุกคนที่แวะเข้ามา สามารถคัดลอกนำไปเผยแพร่ได้ ยกเว้นเพื่อประโยชน์ทางการค้าซึ่งต้องขออนุญาตก่อนว่าเหมาะสมหรือไม่ เพื่อนบางคนมาครั้งเดียว นานๆมาที มาไม่บ่อย มาบ่อยๆ บางคนมาเยี่ยมทุกวันให้ชื่นใจ บางคนเคยมาทุกวัน บางคนเคยมานานแล้ว บางคนหายไปจากบล็อก บางคนก็จะไม่แวะมาทักทายกันอีก แต่ไม่ว่าอย่างไรก็จะขอเก็บความรู้สึกดีๆที่มีให้กันไว้ตราบนานเท่านาน เพราะเมื่อรักกันแล้วย่อมเข้าใจกันได้ไม่ยาก จขบ.เป็นคนซื่อๆง่ายๆจริงใจ ไม่มีเจตนาแอบแฝงในการทำบล็อก แต่บทความหรือรูปภาพก็อาจทำให้ผู้อ่านขัดใจได้ เพราะความรู้เท่าไม่ถึงการของ จขบ.หรืออาจเป็นเพราะเราไม่เคยรู้จักดีพอ จึงกราบขออภัยมา ณ.ที่นี้ด้วย และขอขอบพระคุณทุกท่านที่แวะมาเยี่ยมเยียนด้วยความจริงใจนะครับ ^^ ฝากข้อความหลังไมค์
1 2 3 4 5 6 7
8 9 10 11 12 13 14
15 16 17 18 19 20 21
22 23 24 25 26 27 28
29 30 31