ถนนสายนี้มีตะพาบประจำหลักกิโลเมตรที่ 91นิทานปรัมปรา
ถนนสายนี้มีตะพาบประจำหลักกิโลเมตรที่ 91นิทานปรัมปรา โจทย์เด็ดโดยน้องเป็ดสวรรค์เจ้าเก่าของเรานี่เอง ให้เขียนอย่างไรก็ได้ ขอตั้งชื่อตอนนี้ว่า ตำนานเกาะสวรรค์ ตำนานเกาะสวรรค์ ณ.เกาะแห่งหนึ่งกลางทะเลกว้างใหญ่ เป็นเกาะที่งดงามเหมือนเทพเจ้าเนรมิตไว้ มีสายลมเย็นพัดมาไม่ขาดสาย ฟองคลื่นสาดซัดหาดทรายสีขาวสะอาดยาวสุดสายตา ประดับประดาด้วยสีเขียวจากต้นมะพร้าวยืนสะบัดใบเป็นทิวแถว มองเห็นน้ำตกสูงริมหาด ไหลหลั่งลงมาสู่หาดทรายสีขาวเบื้องล่าง น้ำทะเลสีครามสะอาด ฝูงนกนางนวลบินกันอย่างเสรี "เกาะสวรรค์"แห่งนี้ เป็นเพียงเกาะเล็กๆแต่งดงามดุจเพชรน้ำงามไร้ตำหนิ มีหมู่บ้านชาวประมงที่ใช้ชีวิตกันอย่างสงบสุขกระจายทั่วเกาะ ผู้คนต่างก็มีน้ำใจรักใคร่แบ่งปันเจือจานช่วยเหลือซึ่งกันและกัน เหลือกินเหลือแจกแล้วจึงนำออกขายบ้างเพื่อแลกสิ่งของเครื่องใช้ที่จำเป็น ผู้คนใช้ชีวิตเรียบง่ายมาอย่างนี้หลายชั่วอายุคน ถึงจะมีรายได้กันไม่มากนักแต่ก็มีความสุขตามประสา เทพเจ้าดำและเทพเจ้าขาวบนสวรรค์ที่เฝ้ามองหมู่บ้านชาวประมงนี้ แล้วรู้สึกฉงนสงสนเท่ห์เป็นหนักหนา ท่านขาว ข้าว่าหมู่บ้านนี้มันน่าจะมีความสุขมากกว่านี้นะ ข้ามองแล้วมันรู้สึกหงุดหงิดใจอย่างไรชอบกล? อย่างไรล่ะท่านดำ ข้าว่าเขาก็มีความสุขตามประสาชาวประมงจนๆไงล่ะท่าน ไม่เห็นจะน่าสงสัยเลย ก็ข้าเห็นว่าเขาไม่มีน้ำประปา ไม่มีไฟฟ้า ไม่มีรถยนต์ ไม่มีห้างสรรพสินค้า ไม่มีอะไรอำนวยความสะดวกเลย แต่ทุกคนก็มีรอยยิ้มเต็มใบหน้า ดูเหมือนจะมีความสุขเสียนี่กระไร มันจะมีความสุขไปได้อย่างไร ชีวิตที่อยู่กับน้ำเค็มและคาวปลา อยู่กันไปวันๆไร้จุดหมายในชีวิต ข้าไม่เชื่อหรอก พวกเขาจะต้องมีความสุขมากกว่านี้อีก หลายเท่าตัว ถ้าพวกเขามีทุกอย่างครบครันแบบคนในเมืองใหญ่ๆ ท่านเชื่อข้าไหมล่ะ ข้าจะขอทดสอบให้ท่านดูสักครั้ง แต่ข้าว่า ท่านอย่าลองดีกว่านะ ความสุขของของพวกเขา ก็มีเต็มอยู่แล้วในใจของทุกคน ข้าขอร้องท่านหล่ะ ปล่อยทุกอย่างให้เป็นไปตามวิถีชีวิตชาวประมง อย่าไปยุ่งกับเขาดีกว่านะ ข้าไม่เชื่อท่านหรอก ท่านขาวหัวโบราณ ว่าแล้วก็ยกมือพนมขึ้นแล้วเป่าเสกออกไปทันที โอม เพี้ยงว่าแล้วเทพดำก็เสกให้พื้นดินของเกาะนี้ทั้งหมด เต็มไปด้วยทองคำ แค่ขุดลงไปสักสองเมตรทุกๆที่จะเต็มไปด้วยแท่งทองคำ บริสุทธิ์ทั้งหมด หลังจากนั้นไม่นานนัก ชาวบ้านที่ขุดดินวางเสาบ้านก็พบทองคำก่อน ข่าวกระจายออกไป แล้วแต่ละบ้านก็ขุดหาทองคำในพื้นที่บ้านและไร่นาของตัวเอง ต่างก็พบว่ามีทองคำอยู่ด้วยเช่นกัน ไชโย้ๆๆ! เรารวยแล้ว เสียงแสดงความดีใจก็ดังลั่นกันทุกบ้าน ไม่นานผู้คนในเกาะนี้ก็เป็นเศรษฐีกันทั้งหมด บ้านเมืองสวยงาม ถนนหนทางสะอาดสะอ้าน มีโรงหนัง มีห้างสรรพสินค้าหรูๆ มีสถานบันเทิงยามราตรี แถมทุกคนที่เป็นคนพื้นที่บนเกาะนี้ไม่ต้องทำงาน เด็กๆได้เรียนหนังสือฟรี มีน้ำประปา ไฟฟ้าใช้ฟรี เกาะนี้เหมือนสรวงสวรรค์ในเทพนิยายก็ไม่ปาน ท่านขาว เห็นฝีมือของข้าไหมเล่า ดูสีหน้าของผู้คนบนเกาะนี้ซิ ทุกคนร่ำรวยมีความสุข มีความหวัง เพราะได้สิ่งของเครื่องใช้ มาปรนเปรอบำรุงบำเรอทุกๆอย่างที่มีในโลกนี้ เป็นที่สุดของที่สุด หาไม่ได้ในโลกนี้เชียวนะ เทพเจ้าดำกล่าวด้วยความภูมิใจในฝีมือของตัวเอง ข้าไม่เชื่อท่านหรอก ท่านดำ ท่านลองมองเข้าไปในใจของแต่ละคนซิ มีแต่ความรุ่มร้อน มีแต่ความอยากไม่รู้จักจบสิ้น ข้าไม่เชื่อหรอกว่าความสุขแบบนี้มันจะอยู่ได้นาน ไม่นานหลังจากนั้น ด้วยความหลงเพลินในวัตถุที่ได้มาง่ายๆ โดยไม่ต้องเหนื่อยแรง จึงไม่มีใครเห็นคุณค่าของมัน แต่ละคนก็ตักตวงแสวงหาความสุขในสิ่งที่ตัวเองต้องการอย่างขาดสติ ขาดความยับยั้งชั่งใจทำผิดศีลธรรมโดยไม่มีใครว่าใครเตือนอีกต่อไป ทุกๆบ้านซื้อรถหรูคันละหลายๆล้าน ปลูกบ้านใหญ่ๆแข่งว่าใครจะรวยกว่ากัน พ่อแม่เอาแต่ขุดทองจนไม่มีเวลาสนใจลูกๆ เด็กๆก็ไม่อยากเรียนหนังสือเพราะไม่รู้จะเรียนไปทำไม เพราะทุกคนก็สามารถมีเงินโดยไม่ต้องทำงานแค่ขุดทองไปขายก็รวยแล้ว เพื่อนบ้านไม่สนใจกันและกันเหมือนเก่า หนักๆเข้า พ่อก็ไปทาง แม่ก็ไปทาง ลูกๆก็ไปอีกทาง ครอบครัวล่มสลายไปพร้อมๆกับความร่ำรวยอย่างไม่มีที่สิ้นสุด ความมืดและความเงียบเหงาภายในใจได้เข้าปกคลุมหมู่บ้าน ที่ดูเหมือนจะมีความสุขนั้นแล้วอย่างช้าๆ ผู้คนอยู่กันเหมือนคนแปลกหน้า แบบเดียวกับในสังคมเมืองใหญ่ ด้านสภาพแวดล้อมที่เคยสวยงามก็เริ่มเสื่อมโทรม ผู้คนเริ่มไปบุกเบิกที่ดินในส่วนที่ไม่ใช่ของตน ไปในป่าไม้ ในภูเขาเพื่อขุดหาทองคำ ป่าไม้ทั้งหมด ภูเขาทั้งลูก ก็ถูกขุดไม่เหลือหรอ เหลือแต่พื้นดินที่เป็นหลุมเป็นบ่อเต็มไปหมด คนที่มีเงินทองร่ำรวยคนแล้วคนเล่าต่างก็ใช้เงินหมดอย่างรวดเร็ว สุดท้ายต้องกลายเป็นยาจกเข็ญใจเดินเร่ร่อน ไร้บ้าน ไร้ที่ทำกิน เดินไปมาอย่างไร้จุดมุ่งหมายในชีวิตและเจ็บช้ำกับความผิดพลาดในชีวิตที่ได้ทำลงไป เกาะทั้งเกาะกำลังจะจมลงใต้ทะเลจากการขุดดินกันอย่างมโหฬารเพื่อหาทองคำ ทั้งคนทั้งเกาะล่มสลายแล้วด้วยความโลภที่ไม่มีที่สิ้นสุด เป็นอย่างไรเล่าท่านดำ ข้าบอกแล้วว่าอย่าไปยุ่งกับเขา พวกเขามีความสุขดีอยู่แล้วตามแบบชาวประมงที่รู้จักใช้ชีวิตอย่างพอดีกับฐานะ ความเป็นอยู่ของพวกเขาเอง รู้จักกิน รู้จักใช้ไม่ฟุ้งเฟ้อ และอยู่กับธรรมชาติอันงดงาม ที่หล่อเลี้ยงจิตใจของเขาอยู่ตลอดเวลา เพราะถ้าเปลี่ยนการใช้ชีวิตของทุกคนให้ ได้ความสุขแบบง่ายๆโดยที่ไม่ต้องทำงานอะไรเลย เขาจะไม่เห็นคุณค่าของสิ่งที่ได้มาแบบฟรีๆ เงินทองทรัพย์สินเป็นสิ่งสำคัญและจำเป็นในการดำรงชีวิต แต่มันไม่ใช่เป้าหมายของชีวิต เงินนั้นเป็นที่มาของปัจจัยสี่และช่วยให้เรามีสะดวกสบายขึ้นเท่านั้น และสำคัญมากกว่า"เงิน"ก็คือ"วิธีในการทำงานเพื่อให้ได้เงินนั้นมา" เราต้องเห็นคุณค่าของงานและการกระทำของเราด้วย เราจึงจะมีความภาคภูมิใจในตัวเอง และเห็นคุณค่าของเงินที่ได้มานั้น ด้วยหยาดเหงื่อแรงงานของเรา ด้วยความทุ่มเทแรงกายแรงใจ ด้วยความรู้สึกนี้เราจึงจะรู้จักประหยัดและรู้จักเก็บรักษาเงินไว้ใช้ในยามจำเป็น ของอะไรที่ได้มาง่ายๆเราย่อมไม่เห็นคุณค่าของมัน และก็ใช้มันไปอย่างง่ายๆเช่นกัน ความสุขที่แท้จริงนั้นมันอยู่ในใจของเราอยู่แล้ว ไม่ต้องไปแสวงหาที่ไหนให้ไกลตัว เพียงแต่เราอาจมองไม่ค่อยเห็นมันเท่านั้นเอง เหมือนน้ำที่ใสสะอาด มีความฉ่ำเย็นจืดสนิทที่เราดื่มกินมันทุกวัน กินกี่ครั้งก็ไม่เบื่อ แก้กระหายได้เสมอเมื่อหิวกระหายขึ้นมา เราแค่ปล่อยน้ำนั้นให้สงบนิ่งชั่วขณะ ให้กิเลสตัณหานั้นตกตะกอนนอนก้นลงไป ไม่ไปรบกวนมัน น้ำนั้นก็จะใสสะอาดให้เราดื่มกินได้เหมือนเดิม ไม่ต้องไปแสวงหาอะไรภายนอกมาเติมอีก แค่มีสติเรียนรู้จิตใจของตัวเองก็พอแล้ว แต่ถ้าเรามุ่งหาความสุขภายนอกกาย เป็นสุขที่เราต้องขวนขวายหาซื้อหรือแลกมันมาทั้งสิ้น เพราะของทุกอย่างมันก็มีราคาในตัวของมันเอง เราจ่ายไป เราได้ความสนุกสนานที่แลกมา ไม่นานก็รู้สึกเฉยๆ สักพักก็รู้สึกเบื่อหน่ายและอยากหาสิ่งใหม่ๆไม่มีที่สิ้นสุด ถ้าเงินหมดความสนุกก็หมดไปด้วย แต่ยิ่งถ้าเราหลงมัวเมาไปในอบายมุข สิ่งล่อลวงใจทั้งหลาย จนถึงกับต้องขายบ้านขายที่ดิน ขายสมบัติในชีวิต เผาผลาญทรัพย์สินวอดวาดไปหมด เพียงเพื่อแลกความสุขที่ไม่มีวันอิ่มวันพอ แล้วมันจะคุ้มกันหรือ แล้วเราจะอยู่กันอย่างไรเมื่อไม่มีบ้าน ไม่มีครอบครัว ไม่มีเพื่อนบ้านรักเราเหลืออยู่อีกแล้ว นี่คือสิ่งที่เราควรจะต้องคิดและมีสติในทุกครั้ง ที่มีความอยากมารบกวนจิตใจของเรานะท่านดำ เทพเจ้าขาวพูดขึ้นพร้อมกับรอยยิ้ม ข้าก็ว่าอย่างนั้นแหละท่านขาว ข้าคงทำผิดพลาดไปจริงๆงานนี้ เทพเจ้าดำพูดขึ้นด้วยความรู้สึกสำนึกผิด "ไม่เป็นไรหรอกท่านดำ ถ้าเช่นนั้นเราก็มาช่วยกันย้อนเวลาให้กลับไปเหมือนเดิมก็แล้วกัน" "โอม เพี้ยง" เทพดำและเทพขาว ยกมือขึ้นพนมเสกไปที่เกาะสวรรค์ เบื้องล่าง ทันใดนั้นก็เหมือนเวลาได้หมุนย้อนกลับไป เมื่อตอนเริ่มต้นเรื่อง เกาะสวรรค์และบ้านเรือน ป่าไม้และภูเขาได้กลับคืนมาสู่สภาพเดิม พ่อแม่ลูกที่พลัดพราก ต่างได้มาพบกันในบ้านหลังเก่าของพวกเขา ต่างก็กอดคอกันร่ำไห้ เหมือนตื่นขึ้นจากฝันร้ายที่สุดในชีวิต ทุกคนก็พูดพร่ำพรรณนาให้ยกโทษให้กับความผิดของตัวเอง ไม่นานรอยยิ้มและความสุขก็คืนกลับมา ผู้คนกลับมาใช้ชีวิตชาวประมงที่สงบสุขบนเกาะสวรรค์เหมือนเดิม ตอนนี้มี Interview The Blogger วนารักษ์ ที่่บ้านน้องริน Rinsa Yoyolive ให้อ่านกันแล้ว คลิ๊กที่ลิงค์ได้เลยครับ Interview the blogger วนารักษ์ ขอบคุณเพื่อนๆทุกๆคนที่เข้ามาอ่านให้กำลังใจติชม ขอบคุณเพื่อนประจำบล็อกทุกๆคนที่ยังไม่ลืมกัน ขอบคุณโจทย์ดีๆจากน้องเป็ดสวรรค์ ขอบคุณน้องเป็ดสวรรค์ที่จัดงานตะพาบขึ้นทุกครั้ง ขอบคุณที่มีความจริงในโลกมากมายให้เราได้เรียนรู้ ขอบคุณความสุขในใจที่ไม่เคยจางหายไปแม้เราจะหามันไม่ค่อยพบก็ตามประกาศด่วน เนื่องจาก จขบ มีภาระกิจด่วนทำให้ไม่มีเวลาเข้าบล็อก มาตอบเม๊นท์เพื่อนๆในอีกหลายวันข้างหน้า รบกวนเพื่อนฝากเม๊นท์ไว้แล้วยังไงถ้าเสร็จภาระกิจแล้วจะรีบมาตอบ ให้เป็นการด่วนเลยนะครับ แหะๆ ^^ ขอบพระคุณเพื่อนๆทุกคนที่แวะเข้ามาเม๊นท์ด้วยนะครับ
Create Date : 17 ตุลาคม 2556
Last Update : 26 ตุลาคม 2556 21:31:33 น.
58 comments
Counter : 2561 Pageviews.
โดย: **mp5** วันที่: 18 ตุลาคม 2556 เวลา:23:51:18 น.
โดย: เศษเสี้ยว วันที่: 19 ตุลาคม 2556 เวลา:1:01:57 น.
โดย: multiple วันที่: 19 ตุลาคม 2556 เวลา:6:42:10 น.
โดย: mambymam วันที่: 19 ตุลาคม 2556 เวลา:10:26:59 น.
โดย: NENE77 วันที่: 19 ตุลาคม 2556 เวลา:14:09:21 น.
โดย: เริงฤดีนะ วันที่: 19 ตุลาคม 2556 เวลา:15:39:12 น.
โดย: Pikake วันที่: 19 ตุลาคม 2556 เวลา:20:04:19 น.
โดย: กาปอมซ่า วันที่: 19 ตุลาคม 2556 เวลา:20:14:47 น.
โดย: กาปอมซ่า วันที่: 19 ตุลาคม 2556 เวลา:20:16:08 น.
โดย: วนารักษ์ วันที่: 19 ตุลาคม 2556 เวลา:21:04:21 น.
โดย: ร่มไม้เย็น วันที่: 19 ตุลาคม 2556 เวลา:22:08:57 น.
โดย: lovereason วันที่: 19 ตุลาคม 2556 เวลา:22:14:58 น.
โดย: กะว่าก๋า วันที่: 20 ตุลาคม 2556 เวลา:6:21:35 น.
โดย: อุ้มสี วันที่: 20 ตุลาคม 2556 เวลา:9:58:21 น.
โดย: เนินน้ำ วันที่: 20 ตุลาคม 2556 เวลา:11:53:33 น.
โดย: mambymam วันที่: 20 ตุลาคม 2556 เวลา:12:12:56 น.
โดย: bayesian วันที่: 20 ตุลาคม 2556 เวลา:14:23:13 น.
โดย: วนารักษ์ วันที่: 20 ตุลาคม 2556 เวลา:20:24:05 น.
โดย: อุ้มสี วันที่: 20 ตุลาคม 2556 เวลา:21:21:52 น.
โดย: กาปอมซ่า วันที่: 20 ตุลาคม 2556 เวลา:22:07:32 น.
โดย: คุณต่อ (toor36 ) วันที่: 20 ตุลาคม 2556 เวลา:23:05:09 น.
โดย: กะว่าก๋า วันที่: 21 ตุลาคม 2556 เวลา:6:36:01 น.
โดย: พรหมญาณี วันที่: 21 ตุลาคม 2556 เวลา:10:25:22 น.
โดย: NET-MANIA วันที่: 21 ตุลาคม 2556 เวลา:13:05:12 น.
โดย: multiple วันที่: 21 ตุลาคม 2556 เวลา:19:54:38 น.
โดย: วนารักษ์ วันที่: 21 ตุลาคม 2556 เวลา:21:34:51 น.
โดย: mambymam วันที่: 21 ตุลาคม 2556 เวลา:21:46:40 น.
โดย: กะว่าก๋า วันที่: 21 ตุลาคม 2556 เวลา:22:58:04 น.
โดย: anigia วันที่: 22 ตุลาคม 2556 เวลา:0:00:42 น.
โดย: กะว่าก๋า วันที่: 22 ตุลาคม 2556 เวลา:6:53:34 น.
โดย: เริงฤดีนะ วันที่: 22 ตุลาคม 2556 เวลา:7:57:47 น.
โดย: ตาลเหลือง วันที่: 22 ตุลาคม 2556 เวลา:11:25:23 น.
โดย: พรไม้หอม วันที่: 22 ตุลาคม 2556 เวลา:15:50:16 น.
โดย: multiple วันที่: 23 ตุลาคม 2556 เวลา:4:57:54 น.
โดย: เริงฤดีนะ วันที่: 23 ตุลาคม 2556 เวลา:10:08:18 น.
โดย: mastana วันที่: 23 ตุลาคม 2556 เวลา:14:06:49 น.
โดย: NENE77 วันที่: 23 ตุลาคม 2556 เวลา:20:43:21 น.
โดย: กาปอมซ่า วันที่: 23 ตุลาคม 2556 เวลา:20:55:42 น.
โดย: พรหมญาณี วันที่: 24 ตุลาคม 2556 เวลา:11:04:11 น.
โดย: ฝากเธอ วันที่: 24 ตุลาคม 2556 เวลา:22:43:24 น.
โดย: tifun วันที่: 25 ตุลาคม 2556 เวลา:17:30:33 น.
โดย: ชีริว วันที่: 25 ตุลาคม 2556 เวลา:22:21:31 น.
โดย: วนารักษ์ วันที่: 26 ตุลาคม 2556 เวลา:21:31:10 น.
Location :
ปราจีนบุรี Thailand
[ดู Profile ทั้งหมด]
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
Smember ผู้ติดตามบล็อก : 31 คน [? ]
ขอต้อนรับสู่บล็อกเล็กๆแห่งนี้มีมิตรภาพและความจริงใจให้กับเพื่อนๆทุกท่านที่แวะเข้ามาทักทายกัน ^^ บทความและรูปภาพนี้จัดทำขึ้นเพื่อเผยแพร่เป็นธรรมทาน พร้อมทั้งขอมอบเป็นน้ำใจกับเพื่อนๆทุกคนที่แวะเข้ามา สามารถคัดลอกนำไปเผยแพร่ได้ ยกเว้นเพื่อประโยชน์ทางการค้าซึ่งต้องขออนุญาตก่อนว่าเหมาะสมหรือไม่ เพื่อนบางคนมาครั้งเดียว นานๆมาที มาไม่บ่อย มาบ่อยๆ บางคนมาเยี่ยมทุกวันให้ชื่นใจ บางคนเคยมาทุกวัน บางคนเคยมานานแล้ว บางคนหายไปจากบล็อก บางคนก็จะไม่แวะมาทักทายกันอีก แต่ไม่ว่าอย่างไรก็จะขอเก็บความรู้สึกดีๆที่มีให้กันไว้ตราบนานเท่านาน เพราะเมื่อรักกันแล้วย่อมเข้าใจกันได้ไม่ยาก จขบ.เป็นคนซื่อๆง่ายๆจริงใจ ไม่มีเจตนาแอบแฝงในการทำบล็อก แต่บทความหรือรูปภาพก็อาจทำให้ผู้อ่านขัดใจได้ เพราะความรู้เท่าไม่ถึงการของ จขบ.หรืออาจเป็นเพราะเราไม่เคยรู้จักดีพอ จึงกราบขออภัยมา ณ.ที่นี้ด้วย และขอขอบพระคุณทุกท่านที่แวะมาเยี่ยมเยียนด้วยความจริงใจนะครับ ^^ ฝากข้อความหลังไมค์
1 2 3 4 5
6 7 8 9 10 11 12
13 14 15 16 17 18 19
20 21 22 23 24 25 26
27 28 29 30 31
ผู้เขียน Blog หมวดเนื้อหา Blog ได้รับโหวต
วนารักษ์ Literature Blog ดู Blog
ส่งกำลังใจให้ก่อนเลย อิอิ
นี่ถ้าเป็นเปาบุ้นจิ้น เทพเจ้าดำนี่มีโทษถึงประหารเลยนะ
โทษฐานอุตริทำในสิ่งที่ไม่ควรทำ อิอิ