ถนนสายนี้มีตะพาบประจำหลักกิโลเมตรที่ 79 หัวข้อ"ความรักครั้งสุดท้ายของฉัน"
ถนนสายนี้มีตะพาบประจำหลักกิโลเมตรที่ 79 หัวข้อความรักครั้งสุดท้ายของฉันโจทย์โดยน้องก๋า เจ้าพ่อแห่งวงการบล็อกแก๊งค์ของเรานี่เอง อิอิ ^^ ขอแซวซะหน่อย ขอตั้งชื่อตอนนี้ว่าความรักไม่รู้จบ ความรักไม่รู้จบ ยามเช้าตรู่บรรยากาศกำลังสบาย รถรายังมีไม่มากนัก มีเพียงชายหนุ่มสองคนกำลังคุยกัน ข้างๆมีชายชราตาบอดขายลอตเตอรี่นั่งรอรถเมล์อยู่ใกล้ๆ แจ๊คกับโจ๊กเป็นเพื่อนบ้านและเพื่อนร่วมโรงเรียนเดียวกัน จำได้ว่าเขาเกิดมาก็เห็นกันแล้ว เขาเล่นด้วยกัน ตีกันทะเลาะกัน เรียนด้วยกัน รักกันเหมือนพี่กับน้องแท้ๆ เขาเคยแลกขวดนมกันดูดตอนนอนตอนเริ่มหัดเดิน เคยล้างก้นให้กัน เคยอมลูกอมเม็ดเดียวกัน เคยใช้แปรงสีฟันอันเดียวกันอีกด้วย โดนครูตีเพราะเกเรเหมือนกัน บ้านก็ยังอยู่บ้านใกล้ๆกัน ไปหากันแทบจะทุกวัน ไม่มีความลับหรือเรื่องอะไรที่จะคุยกันไม่ได้ โจ๊ก ความรักครั้งสุดท้าย ของเราจบลงแล้วล่ะ เราเสียใจมาก อ้าว ก็แกบอกว่าหญิงจุ๊บแจงเป็นคนที่ใช่สำหรับแกจนแกกะจะแต่งด้วย จะให้เธอเป็นคนรักคนสุดท้ายในชีวิตของแกเลยเชียว เราแอบลุ้นและเชียร์นายมาตลอด อุตส่าห์คบกันมาตั้งหลายปี ไม่หน้าเลย ใช่เลยโจ๊ก ก็เธอทั้งสวยทั้งรวย ทั้งเก่ง นิสัยดี เป็นกุลสตรีที่เพรียบพร้อม ไปเสียทุกอย่าง แถมยังเรียนต่อปริญญาเอกจากเมืองนอก ถึงเธอใช่สำหรับเรา แต่เราไม่ใช่สำหรับเธออีกต่อไปแล้ว แล้วเธอให้เหตุผลว่าอย่างไรล่ะเพื่อน? เธอบอกว่าเธอกำลังจะเข้าวงการบันเทิง โดยเป็นพิธีกรรายการวาไรตี้ดังรายการหนึ่ง เธอลงทุนไปทำจมูก ทำหน้า ทำตาสองชั้น เสริมอึ๋ม หมดเงินไปหลายแสน เธอมั่นใจว่าเธอจะค่อยๆดังขึ้นจากงานพิธีกรเล็กๆนี้ ไม่อยากจะให้ใครรู้ว่าเธอมีแฟนแล้วเดี๋ยวจะเสียเรตติ้ง เพราะเธอจะต้องเป็นคนของสังคมอย่างเต็มตัว ความฝันของเธอคือซุปตาร์หญิงคนต่อไปของเมืองไทย แต่เธอจะยังคงถือว่าเราเป็นเพื่อนเธอ เพราะเธอเคยให้โอกาสคบด้วยตั้งหลายปี แจ๊คพูดไปทำหน้าเศร้าไป เราฟังแล้วอึ้งเลย พูดไม่ออก สงสัยเธอจะดูข่าวในวงการบันเทิงมากเกินไป เธอคงคิดว่าเราเป็นเห็บหมัดที่จะสร้างความรำคาญให้เธอ เธอคิดและทำอย่างนี้ได้ยังไง ฮือๆๆ...แจ๊คร้องไห้เหมือนเด็ก ใจเย็นๆแจ๊ค ต้องมีคนดีๆที่คู่ควรกับนายซิ เชื่อเรานะ โจ๊กโอบไหล่พยายามปลอบแจ็คให้ดีขึ้น ลุงก็มาจากสมาคมคนมีความรักเหมือนกันนะหลาน เหอะๆ ลุงตาบอดเอ่ยขึ้นอย่างอารมณ์ดี ชายสองคนเปลี่ยนความสนใจมามองที่คุณลุงตาบอดคนนั้น "สมาคมอะไรชื่อเท่จังลุง?" โจ๊กถาม ก็สมาคมคนตาบอดยังไงล่ะ เพราะใครๆก็รู้ว่า ความรักทำให้คนตาบอด เหอะๆๆๆ "ลุงนี่มีมุกนะครับทำให้ผมหายเศร้าไปได้เยอะเลย" แจ็คพูดขึ้น ลุงว่านะหลาน ตัดใจเสียเถอะ ดูๆไปชีวิตของเรา ก็เหมือนการขึ้นสะพานลอยนะ ลุงชี้ไปที่สะพานลอยข้างหน้า บ้านลุงอยู่แถวนี้ ลุงขึ้นลงมันมากว่าสี่สิบปีแล้ว มีอะไรแปลกหรือครับลุง ก็สะพานลอยธรรมดาๆนี่เอง? แจ๊คทำหน้างงๆ "สะพานลอยนี่ก้าวมันเล็กนะ ก้าวได้ทีละขั้นไปสู่ทางเดินด้านบน ความสุขความทุกข์ก็เหมือนการก้าวขึ้นบันไดแต่ละก้าว ไปสู่ความจริงข้างบนข้อสำคัญในการข้ามสะพานลอยก็คือ ข้อแรก อย่าหยุดที่จะก้าวขึ้นไปข้างบน เดี๋ยวมันจะเมื่อยที่จะค้างอยู่อย่างนั้น เพราะชีวิตคือการเรียนรู้จากประสบการณ์ต่างๆที่เราได้พบเจอกับตัวเอง เราค่อยๆเรียนรู้ความผิดพลาดและล้มเหลว เรียนรู้สุขและทุกข์ที่มันจะเข้ามาเป็นบทเรียนให้กับชีวิตของเรา ถ้าหยุดอยู่กับสุขหรือทุกข์นานๆเมื่อใดเราจะ โง่ โดยไม่รู้ตัว เพราะเราพลาดโอกาสที่จะเรียนรู้ชีวิตเสียแล้วข้อสอง อย่ารีบร้อนก้าวขึ้นบันไดทีละหลายๆขั้น เดี่ยวมันจะพลาดตกกระไดหัวคะมำลงมาเจ็บตัวเจ็บใจเปล่าๆ อย่าทำอะไรด้วยความเร่งรีบจนเกินไปอย่าถึกทักหรือมั่นใจอะไร ด้วยความคิดของตัวเองมากเกินไป ไม่ว่าจะเป็นเรื่องอะไรก็ตาม ต้องมีสติ คิดให้รอบคอบอย่าวู่วาม เราคิดว่าเขารักเราแน่ๆเพราะคบกันมาหลายปี แต่บางทีเขาก็อาจมองเราว่าเป็นแค่ทางผ่านเท่านั้นเองข้อสามก็คือ เมื่อขึ้นข้างหนึ่งเราก็ลงข้างหนึ่ง ไม่มีใครใช้ชีวิตอยู่บนสะพานได้ แม้แต่ขอทานก็ยังลงสะพานกลับบ้านเลย เมื่อมีพบก็มีพลัดพราก มีได้ก็มีเสีย มีรักก็มีเกลียด มีสมหวังก็มีผิดหวัง ทุกสิ่งทุกอย่างไม่มีใครเอาอะไรไปได้เลย ถึงแม้รักกันแค่ไหนสุดท้ายก็ต้องตายจากกันอยู่ดี จะจากเป็นหรือจากตาย ดูๆไปแล้วก็ไม่ต่างกันสักเท่าไหร่ ในแง่ของความทุกข์นี่ คุณลุงให้แง่คิดที่ดีมากๆเลยครับ โจ๊กพูดขึ้นพร้อมกับรอยยิ้ม แล้วก็อย่าหยุดที่จะรัก นะหลานทั้งสองคน ลุงจะแนะนำเจ้าไว้สักหน่อย ลุงพูดขึ้นพร้อมรอยยิ้ม ไม่ดีมั้งลุง คนมากรักนี่เขาเรียกว่าคนเจ้าชู้หลายใจนะครับ แจ็คกับโจ๊กพูดขึ้นพร้อมๆกัน ไม่ใช่อย่างนั้น คือ อย่าหยุดให้ความรักความห่วงใย กับทุกๆคนที่เราได้รู้จัก หรือ แม้กระทั่งหมาแมวต้นไม้ใบหญ้ารอบๆตัวเรานี่ ความรักเป็นสิ่งสวยงาม ถ้าเรารู้จักที่จะให้ความรักโดยไม่หวังสิ่งตอบแทน ใจเราจะมีความสุขมากขึ้นๆ เพราะจิตใจเราจะสูงขึ้นเรื่อยๆ พัฒนาขึ้นๆ เพราะผู้ให้ย่อมเป็นที่รัก เราก็จะมีแต่คนรัก ประโยคที่ว่า รักครั้งสุดท้าย เอาไว้ให้ทีวีละครหนัง เขาพูดกัน แต่สำหรับลุงต้องเป็น ด้วยความรักไม่รู้จบๆ ถึงจะแจ๋วกว่ากันเยอะ ฮ้าๆๆๆ ขอบคุณมากๆครับคุณลุงที่ช่วยให้ความกระจ่างกับผม ผมจะจดจำคำของคุณลุงไว้เตือนสติตัวเอง อ้อ ผมอยากตอบแทนคุณลุงบ้าง มีอะไรให้ผมช่วยได้บ้าง บอกผมมาได้เลยนะครับ? เผอิญรถเมล์คันหนึ่งกำลังเข้ามาจอดป้าย หลานๆช่วยดูให้ลุงหน่อยว่ารถเมล์สายอะไร? อ๋อ สาย 2 สำโรง-ปากคลองตลาดครับลุงโจ๊คตอบ รถเมล์มาพอดี แหม นึกว่าจะไม่มีคนช่วยบอกทางให้ลุงซะแล้ว ฮ้าๆๆ ลุงไปก่อนนะหลานชายทั้งสอง แจ๊กกับโจ๊ก ได้แต่มองหน้ากันแล้วหัวเราะ เพราะมัวแต่สนใจแต่เรื่องของตัวเอง จนลืมมองไปว่าคุณลุงตาบอดรอความช่วยเหลืออยู่ สองคนได้บทเรียนที่ยิ่งใหญ่ว่า อย่าลืมถามและบอกรถเมล์ให้คนตาบอดที่ป้ายรถเมล์ด้วย ไม่งั้นจะถูกทวงถาม ช่วยๆกันหน่อยนะครับ อิอิ ^^ เรื่องและภาพประกอบ วนารักษ์ ขอบคุณทุกๆท่านที่เข้ามาอ่านให้กำลังใจติชมกับ จขบ. ขอบคุณเพื่อนประจำบล็อกทุกๆคนที่มาให้กำลังใจกันเสมอ ขอบคุณกระทู้ดีๆจากน้องก๋า ขอบคุณน้องเป็ดที่ช่วยจัดงานตะพาบทุกๆครั้ง ขอบคุณที่โลกนี้มีความรักให้เราได้เรียนรู้และแบ่งปันกันนะครับ ^^VIDEO เพลงความรักไม่รู้จบ ที่มาของชื่อเรื่องงานตะพาบครั้งนี้ คุณลุงเขาฝากมาให้หลานๆได้ฟังกัน อิอิ ^^ ช่วงนี้ จขบ.ขอเวลาพักเพื่อคิดงานตะพาบครั้งต่อไป สวัสดีเพื่อนๆทุกคนนะครับ แล้วเจอกัน 9. พ.ค.นี้นะครับผม
Create Date : 24 เมษายน 2556
79 comments
Last Update : 30 เมษายน 2556 16:48:50 น.
Counter : 4940 Pageviews.
ตามมาอ่านผลงานตะพาบด้วย "ความรักไม่รู้จบ" ชื่อตอนน่าติดตาม พรุ่งนี้มาอ่านต่อ... วันนี้ชมภาพดอกไม้สวยๆไปก่อน คุณอ๋าถ่ายภาพดอกไม้ได้สวยจังเลยครับ
คืนนี้หลับฝันดี ราตรีสวัสดิ์นะครับ