สองวัดสองแผ่นดิน : วัดราชนัดดารามวรวิหาร (1)
ถ้าจะกล่าวถึงวัดราชนัดดาฯ ก็คงต้องนึกถึงสิ่งก่อสร้างเพียงหนึ่งเดียว ในโลกนี้ นั่นคือโลหะปราสาท กล่าวกันว่า เป็นหลังที่สามของโลกนี้ โดยหลังแรกนั้นกล่าวว่าสร้างโดยนางวิสาขาในสมัยพุทธกาล โดยอ้างอิงจากเรื่อง การสร้างวิหารของนางวิสาขา 9 เดือนแล้วเสร็จ ในพระสุตตันตปิฎกหมวดขุททกนิกายวิสาขาสูตร ใจความโดยย่อว่า นางวิสาขานั้นเลื่อมใสในพุทธศาสนา วันหนึ่งได้ไปฟังธรรมที่วิหาร แล้วสาวใช้ลืมเครื่องประดับศีรษะที่เรียกว่า มหาลดาปสาธน์ ไว้ เครื่องประดับมีน้ำหนักมากเนื่องจากประดับด้วยหินมีค่ามากมาย พระพุทธเจ้าเห็นนางวิสาขาลืมมหาลดาปสาธน์ไว้ก็สั่งให้พระอานนท์ นำไปเก็บเพื่อรอนางมารับกลับไป เมื่อนางวิสาขานึกขึ้นได้จึงให้สาวใช้ไปเอา แต่ก่อนไปก็สั่งว่า หากพระอานนท์เป็นผู้ยกไปเก็บไว้ก็อย่าได้นำกลับคืนมา เพราะนางจะถือว่าเป็นของถวายแล้ว เมื่อสาวใช้ไปถึง พระอานนท์ก็กล่าวว่า ฉันได้นำไปวางไว้ข้างบันได เจ้าจงไปรับกลับไปคืนนางวิสาขาด้วยเถิด นางสาวใช้จึงบอกกับพระอานนท์ตามที่เจ้านายสั่งไว้ แล้วกลับไปมือเปล่า นางวิสาขากลับมาคิดดู เห็นว่ามหาลดาปสาธน์ที่ถวายพระอานนท์ไปนั้น หาประโยชน์กับพระภิกษุไม่ จึงสั่งสาวใช้ให้ไปนำกลับมาที่บ้าน
แล้วนางก็เรียกช่างทองมา เพื่อตีราคาขายแก่พ่อค้า ซึ่งพ่อค้ากล่าวว่า มีถึงราคา 6 โกฏ และสำหรับค่าบำเหน็จนั้นต้องไม่น้อยกว่า 1 แสน ซึ่งพวกตนไม่มีเงินพอ และต่อให้ซื้อไปก็หาคนรับซื้อได้ยาก เพราะนอกจากเป็นของมีราคาแล้ว
ผู้สวมใส่ยังต้องกำลังเท่ากับช้าง 5 เชือก ด้วยน้ำหนักหินมีค่าที่ประดับอยู่ ผู้ที่สวมใส่ได้นั้นจึงมีเพียง 3 คน คือนอกจากนางวิสาขาเองแล้ว ก็มีนางมัลลิกาภรรยาของพันธุลมัลลเสนาบดี และลูกสาวเศรษฐีกรุงพาราณสีเท่านั้น นางวิสาขาได้ฟังดังนั้นจึงกล่าวว่า นางจะเป็นผู้ซื้อไว้ในราคา 9 โกฏ 1 แสนเอง แล้วให้ขนเงินจำนวนดังกล่าวใส่เกวียนไปที่วิหารเพื่อถวายแด่พระพุทธเจ้า แล้วเล่าความเป็นมาของเงินนั้น พระพุทธองค์จึงมีดำรัสว่า จงนำเงินนี้ไปสร้างที่อยู่สงฆ์ ตรงประตูเมืองด้านทิศตะวันออกเถิด วันหนึ่งพระพุทธเจ้าจะเสด็จไปโปรดภัททิยะ เศรษฐีที่เมืองภัททยนคร นางวิสาขาทราบเรื่องจึงรีบไปทูลขอพระองค์ ว่าอย่าเสด็จไปเลย ด้วยนางพร้อมที่จะถวายทรัพย์เพื่อการศาสนาโดยที่องค์สัมมาพระพุทธเจ้า ไม่จำเป็นต้องจาริกไปยังเมืองอื่นเลย แต่พระพุทธเจ้าตอบว่า จำเป็น
นางวิสาขาจึงทูลขอว่า ด้วยวิหารที่นางได้บริจาคเงินนั้นยังสร้างไม่เสร็จ ขอให้พระองค์ทรงเลือกภิกษุที่จะช่วยดูแลการก่อสร้างวิหารหลังนี้ด้วยเถิด พระพุทธองค์ตรัสว่าจงเลือกเอง นางวิสาขานั้นคิดในใจว่า แม้นจะศรัทธา ในตัวพระอานนท์ แต่เรื่องนี้เป็นงานใหญ่นางต้องการได้พระเถระที่มีฤทธิ์ นางวิสาขาจึงทูลขอพระมหาโมคคัลนะ พระพุทธเจ้าจึงตรัสว่า โมคคัลนะ จงพาบริวารทั้ง 500 กลับไปเถิด ด้วยอานุภาพของท่าน เพียงวันนั้น อิฐหินดินทรายไม้ทั้งหมดที่ต้องใช้ในการก่อสร้างก็ได้มาครบ การก่อสร้างใช้เวลาทั้งสิ้น 9 เดือน ซึ่งก็เป็นเวลาเดียวกับที่พระพุทธเจ้า ได้เสด็จกลับมายังกรุงสาวัตถีพอดี วิหารนั้นมี 2 ชั้นๆ ละ 500 ห้อง มียอดวิหารที่ทำจากทองคำเป็นแท่งขนาดเท่ากับจุน้ำได้ 60 หม้อ นั่นจึงเป็นที่มาของเรื่องโลหะปราสาทหลังแรกที่หลายคนอาจกล่าวสาธุ ด้วยความอิ่มเอมในศรัทธาในพระพุทธศาสนาของนางวิสาขาอย่างยิ่งยวด แต่ในความคิดคนปัจจุบันอาจตั้งคำถามว่า นั่นมันคือเรื่องจริงหรือเปล่า ? เราคงไม่รู้ในคำตอบนั้นด้วยศาสนสถาน ที่ร่วมสมัยกับพระพุทธเจ้าในอินเดีย ไม่มีสิ่งใดที่หลงเหลือมาถึงปัจจุบัน แต่ยังมีสิ่งก่อสร้างแห่งหนึ่งที่ศรีลังกา นั่นก็คือ โลหะปราสาทแห่งที่สองให้ค้นหา แม้ว่าจะเหลือเพียงซากก็ตามที
Create Date : 14 พฤษภาคม 2564 |
Last Update : 20 พฤษภาคม 2564 15:30:38 น. |
|
11 comments
|
Counter : 1032 Pageviews. |
|
|
|
|
ผู้โหวตบล็อกนี้... |
คุณสายหมอกและก้อนเมฆ, คุณคนผ่านทางมาเจอ, คุณมาช้ายังดีกว่าไม่มา, คุณหอมกร, คุณKavanich96, คุณเริงฤดีนะ, คุณ**mp5**, คุณนายแว่นขยันเที่ยว, คุณnewyorknurse, คุณhaiku, คุณtuk-tuk@korat |
โดย: เริงฤดีนะ วันที่: 14 พฤษภาคม 2564 เวลา:14:20:59 น. |
|
|
|
โดย: เริงฤดีนะ วันที่: 14 พฤษภาคม 2564 เวลา:14:22:26 น. |
|
|
|
โดย: ทนายอ้วน วันที่: 14 พฤษภาคม 2564 เวลา:15:47:08 น. |
|
|
|
โดย: อ้อมแอ้ม (คนผ่านทางมาเจอ ) วันที่: 14 พฤษภาคม 2564 เวลา:18:02:11 น. |
|
|
|
โดย: หอมกร วันที่: 14 พฤษภาคม 2564 เวลา:19:57:39 น. |
|
|
|
โดย: เริงฤดีนะ วันที่: 15 พฤษภาคม 2564 เวลา:8:54:21 น. |
|
|
|
โดย: **mp5** วันที่: 15 พฤษภาคม 2564 เวลา:17:48:04 น. |
|
|
|
โดย: ทนายอ้วน วันที่: 15 พฤษภาคม 2564 เวลา:20:11:39 น. |
|
|
|
| |
โลหะปราสาทเดิมสีดำ
ดูขลังๆๆ
พอบูรณะ หรือ ปฏิสังขร ใหม่เป็นสีทองอร่าม
ดูสวยงามอลังการณ์ ความงดงามต้น/ปลายถนนราชดำเนิน
จากสะพานผ่านฟ้า
เวลานั่งเรือคลองแสนแสบไปวัดภูเขาทอง
ก็จะต้องข้ามไปวัดราชนัดดาด้วยทุกครั้ง
เดิมต้องแวะซื้อประทัด ไฟเพรียง ด้วย
วันหน้ามาส่งกำลังใจค่ะ