การเชื่อมต่อบางอย่าง หน่วยความจำสำรอง

ผมนึกคำอื่นไม่ออกแฮะ
เลยใช้คำว่า "การเชื่อมต่อบางอย่าง"
ไม่รู้ว่าฟังแล้วจะนึกถึงอุปกรณ์คอมพิวเตอร์หรือเปล่านะ แต่ในทีนี้ผมไม่ได้นึกถึง

เมื่อวานหลังจากงาน Fresh ที่บางกอกโค๊ด ถึงบ้านห้าทุ่มครึ่งได้
ก็มาออนไลน์เหมือนปกติ
ก็มีชื่อใน msn เด้งขึ้นมา "แมลงเอ๊ย โดนล้วงกระเป๋า"
เราก็เลยคลิก ปรากฏว่า เป็นหญิง
เราก็งงๆ อยู่ว่า ไม่บล็อคเราแล้ว หรือว่าลืมหว่า
แต่สักพักก็ offline ไป

วันนี้ก่อนจะขึ้นรถเมล์ เราก็หยิบกระเป๋าสตางค์เตรียมเงินไว้
พอหยิบขึ้นมา เราก็นึกถึงหญิงแฮะ
และนั่นก็เป็นจุดเริ่มของความคิดต่างๆ นาๆ
ที่ทำให้เราสงสัยนะ
สิ่งที่เชื่อมต่ออาจจะเป็น เรื่องเงินหายของหญิง - กับกระเป๋าเงินของเรา
แต่มันก็ดันเชือมต่อไปอีก
ตรงที่ กระเป๋าใบนี้ตอนได้มาครั้งแรก เราไปรับกับหญิง
ซึ่งพี่แต้วไปเล่นเกมรายการทีวีแล้วได้มา
พี่เขาก็เลยบอกให้ไปรับ ยกให้
ซึ่งเป็นของรางวัลชิ้นแรกที่พี่เขาให้มา
ตอนนั้นเราเลยพาหญิงไปเป็นเพื่อนด้วย
เอะ....

ปริ๊ดๆๆๆ การเชื่อมต่อผิดพลาด

หรือเรากำลังจะจำผิดนะ
จริงๆ กระเป๋าใบนี้เราไม่ได้ไปรับกับหญิงแฮะ
แต่เราได้มาฟรีจากพี่แต้วอะถูกแล้ว
แต่ที่ทำให้มันเชื่อมต่อกันคือ
ของรางวัลชิ้นที่สอง
ที่พี่แต้วให้ไปรับเป็นตุ๊กตาไม้
เราก็เลยพาหญิงไปด้วย แล้วก็ยกตุ๊กตาตัวนั้นให้
(แต่ปัจจุบันตุ๊กตาตัวนั้นกลับมาอยู่กับเรา)
ที่เชื่อมต่อกันจริงๆ ก็คง เธอเงินหาย กระเป๋าเงินของรางวัลชิ้นแรกเป็นตัวเชื่อม
ไปสู่ความทรงจำของของรางวัลชิ้นที่สอง
ที่มีเหตุการณ์ร่วมกันระหว่างเรา

ผมไม่กล้าพูดว่า "คนเรา..."
เพราะไม่แน่ใจว่าทุกคนเหมือนกันหรือเปล่า
แต่สำหรับผม ความทรงจำมันกระจัดกระจายไม่เป็นระบบไปหมดแล้ว
ผมเกือบจะจำผิดเรื่อง
แต่พอเริ่มทบทวนบางอย่าง ก็เรียงลำดับเรื่องราวที่เกิดขึ้นจริง
การเชื่อมต่อวัตถุ สิ่งของ ความทรงจำที่ตกค้าง
ค่อยๆ สร้างภาพความทรงจำที่เกิดขึ้นได้จริง
มันเป็นเหมือนกับว่า สิงของเหล่านั้นช่วยเป็นหน่วยความจำสำรอง
ยามที่เราเริ่มเลอะเลือน ฟุ่งซ่าน หมกมุ่น
จนลืมเรื่องราวบางอย่างไป
สิ่งของเหล่านั้น มันแค่รอการกระตุ้นความทรงจำเพียงเล็กน้อยจากเรา
อย่างกระเป๋าสตางค์ใบนี้
เราก็ใช้อยู่ทุกวัน
แต่เราก็ไม่ได้นึกถึงเรื่องราวของมัน
จนได้รับรู้เรื่องของเธอก็ทำให้วัตถุเหล่านั้นส่งความทรงจำออกมาสู่เรา

ผมก็คิดต่อไปอีกว่า ของทุกชิ้นก็มีความทรงจำของมัน
แม้คราวนี้จะไม่มีอะไรมากระตุ้น แต่ผมก็นึกถึงคนที่เราสนิทด้วย
อย่างพี่แข หรือพี่กีบ พี่ตั้ม
นึกถึงของขวัญที่แขและพี่กีบให้มา
นึกถึงโปสการ์ดของพี่ตั้ม
นึกถึงโปสการ์ดที่พี่กีบส่งมาบอกว่า พี่กีบเกิดที่....(ผมจำไม่ได้อีกแล้ว คงต้องหยิบมาดู แม่ฮองสอนป่าวหว่า)
ซึ่งผมชอบจำว่าพี่กีบเกิดที่เชียงใหม่

หรือแม้กระทั่งของใช้เราเอง
คียบอร์ดที่ใช้อยู่ตัวนี้แล้วกำลังจะเปลี่ยนไปใช้ตัวอื่น
วันนึงเราอาจจะเห็นมันในสภาพเก่าๆ โทรมๆ
แล้วก็นึกถึงเรื่องราวของมัน
ครั้งแรกที่ลองเล่น ขึ้นเล่นคร้ังแรกด้วยกัน อะไรแบบนั้น

ส่วนของที่เป็นความทรงจำสำรองระหว่างเรากับเธอ
ตอนนี้มันมาอยู่ที่เราหมดแล้ว
เธอคงไม่อยากจะนึกถึง
ไม่อยากให้ความทรงจำต่างๆ มันผุดขึ้นมา
แต่ผมเชื่อว่าเธอคงจะไม่จำเป็นต้องใช้ความทรงจำสำรอง
เพราะผู้หญิงมีความทรงจำที่ดีกว่าผู้ชาย
อย่างน้อยก็คงมีมากกว่าผม ที่ชักจะเลอะเลือน และต้องพึ่งความทรงจำสำรองพวกนี้

Create Date : 09 ธันวาคม 2550		4 comments
Last Update : 9 ธันวาคม 2550 1:41:53 น.
Counter : 870 Pageviews.
Share Tweet