อาการเริ่มต้นของ...
ค่ำคืนแสงดาว หัวใจเหม่อไป
ไม่มีแสงไฟ เสียงเพลง จากใคร
ฉันเองแค่เพียงจะหวังให้ทุกอย่าง
ระเบิดออกมาจากความเงียบงัน
ด้วยเพลงที่สั่นสะท้านความเดียวดาย
และนาฬิกายังคงหมุนไป
หัวใจฉันเอง ก็คงยังเต้นอยู่
ค่ำคืนก็ยังอ้างว้างและน่าเบื่อ
เบื่อหน่ายที่จะรอความฝัน
ไม่มีทางออกที่ฉันจะพอใจ
อยากจะมีบทเพลง คอยบรรเลงความฝัน จากตัวเอง
คงเป็นเพียงบทเพลง ที่จะเป็นความฝันสุดท้าย จากหัวใจ
ปล่อยให้ฉันไป หาดวงจันทร
....
เพลง "จือ ดึด จือ"
ศิลปิน สี่เต่าเธอ
เนื้อร้อง คงเดช จาตุรันต์รัศมี
......
ช่วงนี้มีงานสัปดาห์หนังสือ
ซึ่งมีหนังสือหลายๆเล่มมาเปิดตัวที่งานนี้
ท่ามกลางหนังสือมากมาย
ก็มีหนังสือหนึ่งเล่มที่ทำให้คนที่ไม่สนใจหนังสือสักเท่าไหร่ เช่นผม
รู้สึกสนใจและอยากหามาอ่าน
หนังสือเล่มนั้นคือ "รักเปื่อย"
ผมสนใจหนังสือเล่มนี้เพราะเป็นหนังสือที่แต่งโดยคุณ คงเดช จาตุรันต์รัศมี นั่นเอง
คุณคงเดช เป็นทั้งนักร้องวง สี่เต่าเธอ และเป็นผู้กำกับ สยิว, เฉิ่ม, กอด
ซึ่งแต่ละงานเป็นที่ชื่นชอบของแฟนคลับ (ฮา)
ผมเองก็ถือว่าเป็นแฟนคลับคุณคงเดช คนหนึ่งเช่นกันนะ
ชอบตรงการใช้ภาษา ทั้งการทำเพลงและทำหนังของที่มีความเป็นเขา
ตอนคนมาโปรโมทหนังสือเล่มนี้
ก็มีคนทักมาเป็นเพลง จือ ดือ จือ
"ค่ำคืน แสงดาว หัวใจเหม่อไป"
จะว่าไป คำพวกนี้ ฟังแล้วนึกถึงคุณคงเดชจริงๆ นั่นแหละ
ผมก็เลยเอามาขึ้นบล็อค
เพราะช่วงที่ผ่านมา
ฝนโปรยปราย กับแสงไฟนีออน ที่งามจับตา
แสงโบเก้ กับการโฟกัส ที่หลุดลอย
ภาพพล่ามัว ที่ชวนงวงงง
ฉันเองยังใคร่สงสัย ฉันถ่ายมันไปทำไม ใครเล่าจะเข้าใจคนเหม่อลอยเช่นเรา (ฮ่าๆ)
เมื่อวันพฤหัส อยู่ๆ ก็รู้สึกเจ็บคอ
แต่คิดว่าคงไม่เป็นไรมั้ง ก็ปล่อยมันไป
อยู่ๆ อาการมันก็หนักขึ้น
พอมาวันศุกร์ อาการก็หนักเป็นไข้ไปเลย
ในวันพฤหัสเดียวกันก่อนจะถึงวันศุกร์
แว่นอยู่ๆ ก็หัก แต่คิดว่าเดี๋ยวค่อยซื้อกาวตราช้างมาติด
กลับมาบ้านลองเช็คกล้องฟิล์ม อยู่ๆ ก็ error ถ่ายไม่ได้
ลองกดนู้นกดนี่ตั้งนานก็ถ่ายไม่ได้
ตอนแรกนึกว่าถ่านเสื่อม แต่ลองเปลี่ยนแล้วก็ไม่ใช่
กว่าจะพบว่าเป็นที่ค่า iso อัตโนมัติ ของฟิล์ม
คือ iso ของฟิล์ม ในหนึ่งม้วนจะมีเป็นเลขตายตัว 100 , 200, 400 เป็นต้น
ไม่สามารถเปลี่ยนกลางคันได้ (จริงๆเปลี่ยนเลขในกล้องได้แต่จะทำให้วัดแสงเพี้ยนไป)
กล้องรุ่นใหม่(ในสมัยฟิล์ม) ก็เลยจับมือกับผู้ผลิต ให้มีแทบ DX บนฟิล์ม
ทำให้ฟิล์มมีค่าอัตโนมัติตามฟิล์มม้วนนั้นเลย
ผู้ใช้จะได้ไม่ต้องมาปรับเอง เพื่อไม่ให้สับสน
ทีนี้กล้องผมไม่ได้ใช้มาเดือนกว่า แทบDX อาจจะเสื่อมแหละมั้ง
กล้องมันก็เลย error (เพราะอ่านค่า DX ไม่ถูก)
แต่ตอนนี้ใช้ได้ปกติแล้ว
ทั้งของใช้และตัวผมเหมือนกันคือ
เราเริ่มมีอาการผิดแปลก
เป็นอาการบ่งบอกถึงอะไรหรือเปล่านะ
อาการผิดปกติเหล่านี้ถ้ามองเป็นลางร้ายก็อาจจะได้
แต่ถ้ามองในแง่ดี
สิ่งเหล่านี้ล้วนเตือนใจให้เตรียมพร้อม
จะได้เตรียมรับมือกับสิ่งที่จะเกิดขึ้นในภายภาคหน้าได้ทัน
ตอนนี้แว่นใช้ได้แล้ว
เดือนหน้าคงต้องตัดแว่นใหม่เสียที
กล้องตอนนี้ก็หายแล้วแต่คิดว่าจะลองถ่ายฟิล์มม้วนที่ค้างอยู่นี้ให้หมด
เป็นม้วนที่ถ่ายตอนไปอยุธยากับเพื่อน ;p ค้างมานานเหมือนกันแฮะ
จะได้เอาไปล้างและเช็คสภาพกล้องด้วยว่าพร้อมใช้งานจริงหรือเปล่า
เกิดไปเสียตอนไป ทีลอซู นี่เซ็งแน่ๆ
อุตสาห์ซื้อกระเป๋าแต่กล้องเสียนี่
ชีวิตหดหู่เลยนะนั่น
สภาพร่างกายตอนนี้ยังป่วยๆ อยู่ แต่คงจะหายทันแหละ(มั้ง)
ไม่รู้เหมือนกันว่าจะเป็นอย่างไร
แต่สุดท้าย มันคงจะชัดเจนและเห็นปลายทางแหละ
ถึงเวลาก็รู้เองแหละ :D
| Create Date : 17 ตุลาคม 2551 |
| Last Update : 18 ตุลาคม 2551 12:11:26 น. |
|
2 comments
|
| Counter : 3354 Pageviews. |
|
 |
|
|
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [
หนังสือเราก็ออกแล้วเหมือนกันนะ 555
(ในคำนำมีขอบคุณร้านพี่แว่นด้วย 555)