somebody
วันนี้มีผู้หญิงสองคนที่ทำให้ผมได้เข้าใจอะไรเพิ่มเกี่ยวกับตัวเอง
ผมโทรหาผู้หญิงสองคนในช่วงเวลาที่ต่างกัน
ผู้หญิงสองคนนี้นิสัยต่างกัน และเค้าก็ไม่รู้จักกันมาก่อน
แต่ผู้หญิงสองคนนี้กลับเหมือนกัน
คือเค้าจำผมไม่ได้....
คนแรก ยังดีที่พอจำได้ก็คุยได้สนิทใจ
แต่คนที่สอง พอจำได้ กลับถามเรื่อง "ประกันชีวิต".....
ผมโทรไปไม่ได้จะโทรไปจีบ
ผมแค่อยากโทรไปคุยเล่นๆ "อยากรู้ว่าเป็นไงบ้าง ไม่ได้คุยกันนานแล้วเนอะ"
กับคนแรกที่โทรไปนี่ยังทำให้รู้สึกไม่มากนัก
แต่เจอคนที่สองเข้าไป
สำหรับเค้า เราคงเป็นผู้ชายที่จะไปจีบเค้าละมั้ง
เลยจะมาขายประกันเราซะอย่างงั้น
เราคงเป็นคนที่เลือกจดจำคนอื่น
ในขณะที่คนอื่นไม่รับรู้ว่ามีเราอยู่
ฟังดูน่าเศร้าจริงๆ เล้ย
จริงๆ มันก็ไม่เศร้ามากหรอก
รู้สึกชินแล้วเหมือนกัน
อย่างงี้แหละมั้ง ถึงมีหนัง หรือประเด็นที่ว่าด้วย คนพิเศษ
ตัวละครที่อยากเป็นที่จดจำ
หรือชีวิตคนจริงๆ ที่อยากให้โลกรับรู้ว่ามีเค้าอยู่
ฮะ ฮะ ว่าไปนั่นเลยนะ
แต่เราก็ไม่ได้อยากเป็นคนพิเศษ บ้าบอ คอแตกอะไรหรอกนะ
เพราะไ่ม่ได้อยากให้เป็นที่จดจำอะไรขนาดนั้น
เอาแค่คนที่เราเคยรู้จักที่เราจำเค้าได้
และเค้าก็จำเราได้
เพราะนั่นหมายถึงเค้าคิดว่าเราเป็นเพื่อนเค้าไงละ
ซึ่งที่เราเศร้าก็ตรงนี้แหละ
เราจำเค้าได้เพราะเราคิดว่าเค้าคือเพื่อน
แต่เค้าคงไม่ได้คิดแบบนั้นเลย
;p
----
ก่อนหน้านี้เวลาตัดผมสั้นทีไร จะดูหน้าเด็กทุกที
แต่คราวนี้ไม่ใช่แฮะ
กลายเป็นดูหน้าแก่กว่าเดิม(ก็สมวัยแล้วละไม่แก่มากหรอก)
สงสัยเวลาหน้าแก่จะมาถึงเราสักกะที
| Create Date : 25 สิงหาคม 2548 |
| Last Update : 25 สิงหาคม 2548 1:22:28 น. |
|
19 comments
|
| Counter : 1023 Pageviews. |
|
 |
|
|
เหมือนกัน ชินแล้วเหมือนกัน แต่บางครั้งก็อดแกว่งๆไม่ได้นะ
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [
แอบเข้ามาอ่านค่ะ