แด่ความรู้สึกในตอนนี้
เมื่อสัปดาห์ก่อน พ่อกับแม่ของผมงอนกันนิดหน่อย
ซึ่งจริงๆ มันก็เป็นเรื่องปกติน่ะครับ
พวกท่านมีปัญหาเล็กๆ น้อยๆ เสมอ แต่ก็ผ่านมาด้วยดี
วันนั้นพ่อกับแม่ อ่านหนังสือพิมพ์คนละฝั่ง เห็นแล้วขำดี
พอเราเห็นช็อตนี้ ก็รีบไปหยิบกล้องมาถ่ายเลยล่ะ
ก็ออกมาเป็นอย่างที่เห็น
คืนนั้นแม่มานอนกับเราด้วย
เพราะงอนที่พ่อดูทีวีไรก็ไม่รู้ มันแสบตาก็เลยงอนหนีมานอนกับเรา
ผมไม่ได้นอนกับแม่มานานมาก
ครัั้งสุดท้ายจำไม่ได้ด้วยซ้ำว่ากี่ขวบ
ก็รู้สึกอบอุ่นดีแฮะ
แต่แม่นอนได้ไม่กี่ชั่วโมง
ก็ตื่นมาแล้วบอกว่า "ที่นอนโคตรคันเลย นอนได้ไงเนี่ย"
ก็นะ เราแม่งโสโครกสุดๆ -_-'
และก็อย่างที่ว่าไปครับ
แม่ก็กลับไปนอนห้องตัวเอง
แล้วก็หายงอนกับพ่อ วันต่อมาก็ทะเลาะกันใหม่แล้วก็หายแล้วก็ทะเลาะแล้วก็หาย
วนไปวนมา ชีวิตครอบครัวก็แบบนี้แหละ
ต้องมีใครสักคนยอมๆ กันไป
ถ้าถืออัตตาตลอดก็ไม่ไหว
เอาภาพเก่าๆ ที่ตัวเองถ่ายมาดู
ก็พบว่าเราไม่เคยอวดภาพนี้แฮะ
ถ่ายที่ภูกระดึง
เป็นภาพที่น่ารักดี ดูแล้วอมยิ้ม
นู๋น้อยคนนี้เก่งจังแฮะ มาถึงบนนี้ได้
เวลามันไวจัง
แป๊บๆ ก็จะผ่านไปอีกปีแล้ว
ปีที่แล้วเราอยู่ที่นั่น ไปคนเดียว แต่ก็ได้เพื่อนใหม่จากที่นั่น
มีคนที่เราโทรคุย ถามถึงสารทุกข์ สุขดิบ
แต่ปีนี้ไม่มีอีกแล้ว
เสม็ดคราวก่อนก็รู้สึกว่าเหงามาก เวลาที่เราไม่สามารถคุยกับคนที่เราอยากคุยได้เหมือนวันวาน
เริ่มสงสัยว่าที่เราทำอยู่ตอนนี้
ไม่ว่าจะเป็นการถ่ายภาพ
หรือออกเที่ยว
เรากำลังหนีความเหงา หรือจริงๆ เรากำลังกระโจนเข้าหามันกันแน่?
การที่เราเลือกที่จะเป็นแบบนี้ ผลมันก็ออกมาแล้ว
เมื่อก่อนเรายอมรับมันได้ดี
แต่ตอนนี้รู้สึกแย่ ที่ผลมันออกมาอย่างที่เป็นอยู่
ถ้าผมอดทนกว่านี้อีกหน่อย
เราคงแค่งอนแล้วก็หายเหมือนดั่งพ่อกับแม่ผมนะ
| Create Date : 16 พฤศจิกายน 2550 |
| Last Update : 16 พฤศจิกายน 2550 22:45:36 น. |
|
10 comments
|
| Counter : 986 Pageviews. |
|
 |
|
|
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [
แล้วก็จริงแหละ ชีวิตคู่ก็ต้องมีคนยอมลดความเป็นตัวของตัวเองลง แล้วแต่ว่ารอบไหนจะเป็นใครที่ลด
อันนี้ฉันก็รู้สึกได้จากพ่อแม่ของตัวเองเหมือนกัน