ความสุขของการเดินทาง เคยบอกกับทุกคนว่าพอเข้าสู่ปีนี้จะเลิกเที่ยว แต่กลายเป็นว่าเดือนนี้ เที่ยว สองทริป ใช้ไปแล้ว 7 วัน -_-' ทริปแรกช่วงปีใหม่ 1 - 4 มกรา ไปดอยผ้าห่มปก, ดอยอ่างขาง, ลำปาง, ปัว ทริปนี้ไปคนเดียวที่ดอยผ้าห่มปกแล้วบังเอิญเจอกับกลุ่มพี่ที่เคยเดินป่าด้วยกันที่ลาว บนยอดดอย เลยขอติดรถเขาไปเที่ยวดอยอ่างขาง ก่อนจะแยกไปลำปาง และไปหาเพื่อนที่ปัว เป็นทริปที่สนุก แต่โดยส่วนตัวแล้ว กลับรู้ว่ามันไม่อิ่มเอมเลย มันแปลกๆ แป๊ก ยังไม่ถึงใจเท่าไหร่ ส่วนทริปที่สอง เมื่อสัปดาห์ที่แล้ว ไปแพร่ ช่วงตรุษจีน 21- 23 มกรา เที่ยวสองอุทยานแห่งชาติ ขุนสถาน และ ดอยผากลอง และอุทยานประวัติศาสตร์สุโขทัย ความตั้งใจแรกคือแค่ อยากเที่ยวคนเดียว อยากไปกางเต๊นท์นอนที่ขุนสถานนานแล้ว แต่ยังไม่่ได้ไปซะที ก็เลยตัดสินใจไป แต่ด้วยความที่เราอยากประหยัดให้มากที่สุด ก็เลยเลือกนั่งรถไฟชั้น 3 กรุงเทพฯ - เด่นชัย ค่าตั๋ว 200 บาท :D ตอนนั้นคิดว่าจะพยายามเที่ยวในงบ 1000 บาทให้ได้ แต่สุดท้ายก็เกิน ด้วยความที่เปลี่ยนแผนเอง และก็ทำอะไรผิดพลาดไปหมด แต่สุดท้าย มันกลับรู้สึกมาก สนุกแบบที่ เออนี่แหละ อะไรที่เราชอบ ความรู้สึกแบบที่เราเป็น คือทุกอย่างมันบ้าบอและก็เละเทะไปหมด ตัวอย่างเช่น ไปถึงแพร่ รถจากแพร่ที่จะไปขุนสถาน ซึ่งมีแค่รอบเดียว คันเดียว วันนั้นไม่วิ่ง เหตุผลเพราะเขาติดธุระ ก็เลยทำให้เราต้องไปขอติดรถชาวบ้านขุนสถานที่มาขายของในตลาด ขอติดรถขึ้นขุนสถาน หรือตอนนั่งรถดอยผากลอง ตอนแรกคิดว่ามันจะใช้เวลานานกว่านั้น เลยรีบไป สุดท้ายจากตัวเมืองใช้เวลาแค่ 40 นาทีก็ถึงแล้ว การเปลี่ยนแผนแบบเอาใจตัวเองโดยไม่สนอะไร อย่างจากแพร่ อยู่ๆ ก็อยากไปสุโขทัย ผมคิดว่ามันคงไม่ไกลกัน แต่ที่ไหนได้ นั่งรถ 4 ชั่วโมง -_-' และรถขากลับจากสุโขทัยกลับกรุงเทพฯ ตอนแรกมีให้เลือก สามทุ่ม กับสามทุ่มครึ่ง เราก็เลือกสามทุ่ม ก็มาแจ็คพ็อทมาก คือรถวิ่งไปได้สิบนาที น้ำมันหมด กว่าจะเติมน้ำมันได้ และวิ่งต่อ ก็ดันน้ำมันหมดรอบสอง ตอนก่อนจะถึงปั๊มของอู่ :( ถึงจะมีปัญหาขนาดนี้ แต่จริงๆ สนุกมาก ไม่ได้เตรียดอะไร ตลกดี บ้าบอคอแตก มันมีสีสันนะ การได้เจอผู้คนใหม่ๆ อย่างเด็กช่างที่แพร่ ชวนดื่มเหล้าที่ขุนสถาน พี่หวาด ที่ชอบเดินป่า เจอกันที่ขุนสถาน เจอชาวแคนนาที่พูดไทยได้เก่ง ที่ฮากว่านั้นเสือกพูดจีนกลางได้อีก หรืออย่างคนจีนที่พูดภาษาอังกฤษได้คล่อง สถานการณ์ที่ผมเป็นคนไทยคนเดียวบนรถที่น้ำมันหมด ฮาเฮดี:) ชอบทุกอย่างที่เกิดขึ้น ไม่ว่าจะแย่ขนาดไหน สุดท้ายผลรวมมันทำให้เราสนุก กลับมาบ้าน เล่าเรื่องสนุกๆให้แม่ฟังเกี่ยวกับการเดินทาง ซึ่งเป็นสิ่งที่ผมชอบมาก ได้เห็นคนฟัง เขาตั้งใจและสนุกกับสิ่งที่เราเล่า :) ตัวผมเอง จริงๆ เป็นคนง่ายๆ อะไรก็ได้ เวลาเจออะไรก็มองให้มันสนุกเสมอ ก็เลยทำให้ตัวเองมีความสุขได้ตลอด แต่สิ่งที่ผมมองว่า มันเป็นความสุขที่สุดของการเดินทาง มันไม่ใช่แค่ได้เห็นที่สวยๆ ได้เจอคนแปลกใหม่ ได้เห็นสิ่งที่แปลกตา แต่มันคือผลรวมทั้งหมด ที่เป็นประสบการณ์และเล่าสู่คนที่เราอยากให้เขารับรู้ ผมดีใจที่มีครอบครัวที่ดีมาก :) ที่เข้าใจและฟังผมเสมอๆ จริงๆ ก็อยากมีคนอื่นที่ ที่ไม่ใช่คนในครอบครัว คนที่อยากจะรับฟังเรา คนที่แคร์ คนที่ห่วงใย แต่มันคงไม่ใช่ว่า เราจะมีคนแบบนั้นได้ง่าย เพราะมันคงต้องถามตัวเองเหมือนกันว่าเราแคร์คนอื่นมากน้อยแค่ไหน ที่จะได้รับความรู้สึกนั้นกลับมา คิดในแง่ดี อย่างน้อยเรายังมีคนครอบครัว ไม่ถึงขนาดไม่เหลือใคร ถ้าวันนั้นมาถึง ก็ไม่รู้ว่ามันจะเศร้าขนาดไหนนะ แล้วการเดินทางของผม มันจะยังมีความหมายหรือเปล่านะ [พระอาทิตย์กำลังตก ที่วัดสระศรี จังหวัด สุโขทัย] Create Date : 29 มกราคม 2555 Last Update : 29 มกราคม 2555 19:28:21 น. 0 comments Counter : 1529 Pageviews.   Share Tweet ชื่อ : Comment :   *ใช้ code html ตกแต่งข้อความได้เฉพาะสมาชิกช้ code html ตกแต่งข้อความได้เฉพาะสมาชิก