ดูหนังแล้วก็เพ้อๆ ไปเรื่อย
จริงๆ เมื่อคืนก็พูดถึงหนังเรื่องนี้ไปนิดๆ แล้วละ
แต่อยากพูดเต็มๆ
ก็อยากเขียนแบบสไตล์เพ้อๆ พกๆ แบบเราอะนะ
My Blueberry Nights
เปิดฉากมาก็ทำให้เรายิ้มแล้ว
กับฉากตัวเอกในเรื่อง คุยโทรศัพท์ขณะทำงาน
เสียงภายนอกที่แสนวุ่นวาย
บทแบบนี้เราคุ้นภาพของ เหลียงเฉาเหว่ย ทั้ง Chungking Express
และ Happy together เป็นอย่างดี
และก็นึกไปถึง ทาเคชิ คาเนชิโร่ จาก Fallen angels
แต่ใบหน้าและบุคลิคของ จู๊ด ลอว์ ดูคลับคล้ายกับ จางเจิ้น ใน Happy together
ภาพแสงสีไฟนีออนยามกลางคืนฉูดฉาด
เสียงรถไฟ เสียงเครื่องบิน ภาพสปีดของรถไฟ ผู้คน
ภาพสไลว์ของผู้คนยามเศร้า
ทุกอย่างก็คงเป็นสิ่งที่เราคุ้นเคย
และยินดีที่จะได้เห็น
บางครั้งตัวละครเศร้ากับสิ่งที่เกิดขึ้น
เรากลับรู้สึกย้ิม เพราะสิ่งเหล่านั้นเคยขึ้น
และเป็นภาพที่คุ้นตาเสียจริง
คุ้นจนทำให้เรารู้สึกว่า ถ้าเราเจอเหตุการณ์แบบนี้
เราคงจะยิ้มและคิดว่า เดี๋ยวก็ผ่านไปได้ด้วยดีแหละ
สำหรับ My Blueberry Nights แล้ว
พายที่ไม่ค่อยมีคนสั่ง กุญแจที่ลูกค้าฝากไว้
โปสการ์ดที่ส่งหากัน
คนจากไป
คนที่รอการกลับมา
สิ่งเหล่านี้ก็เป็นเสน่ห์และความรู้สึกดีๆ จิ๊ดใจ
ที่เห็นในหนังของหว่องทีไรก็ยิ้มได้ทุกครั้ง
มีคนบอกว่าเร่ือง นอล่า โจนส์ เล่นไม่ถึง
ไม่รู้สึกว่าเธอเปลี่ยนแปลงไปเลย
คำตอบนี้ ผมอาจจะตอบเข้าข้างหนังนะ
ในเมื่อผู้กำกับ ทำหนังมาจะ 20 ปี
เขาก็ยังเหมือนเดิม
ความรู้สึกแบบเดิมๆ ที่เราคุ้นเคยยังคงอยู่
คนผิดหวัง หลีกหนีจากสิ่งที่เป็นอยู่
ให้สิ่งต่างๆ รอบตัวช่วยเยียวยา
และกลับมาที่เดิม รับกับสิ่งที่เป็น ยอมรับและเริ่มต้นใหม่
ซึ่งเวลาพบกัยปัญหา
เราอาจจะแค่อยากเปลี่ยนแปลงตัวเรา หาอะไรทำสารพัด
ไปที่นั่น ที่นี่
แต่จริงๆ มันไม่ได้เปลี่ยนไปแม้แต่น้อย
เราก็ยังเป็นเราอยู่ดี
มันเป็นแค่การทำใจยอมรับเรื่องที่เกิดขึ้น
และเมื่อเรารับมันได้ เราก็พร้อมที่จะเริ่มต้นกับมันใหม่
สุดท้าย สิ่งที่เราชอบที่สุดของหนังเรื่องนี้
ก็ยังคงเป็นเรื่อง การกลับไปยังที่ที่มีคนรอเรา
ซึ่งเราจิ๊ดใจกับความรู้สึกแบบนี้มากเลย
เป็นอะไรที่รู้สึกดีจัง
อยากมีท่ีที่รอเราแบบนี้บ้างจังแฮะ
ใครรออยู่ที่ไหนบอกด้วยนะ จะรีบไปหา 
| Create Date : 20 มีนาคม 2551 |
| Last Update : 20 มีนาคม 2551 23:00:51 น. |
|
3 comments
|
| Counter : 835 Pageviews. |
|
 |
|
|
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [
