บรรยากาศจากเพลงลูกทุ่ง
วันนี้เข้าไปช่วยงานพี่กีบที่ตึกธนิยะ
แต่สภาพร่างกายเรา เพลียๆ ไงก็ไม่รู้แฮะ มาช่วยแบบเปื่อยๆ
ช่วงประมาณสามทุ่มได้
อยู่ๆ ก็มีเสียงอึกกะทึกครึกโครม ทำให้เรางงๆ
พี่กีบก็คิดได้ว่า หรือว่าเป็นเสียงพุล ว่าแล้วก็ออกไปดูที่หน้าต่าง ก็ยังไม่เห็นอะไร
แต่สักพักก็เห็นเงาสะท้อนจากตึกตรงข้าม มีการจุดพุลชุดใหญ่เลยละ
แต่ทิศที่เราอยู่มันตรงข้ามกับทิศที่เขาจุดพุล
เลยต้องวิ่งไปอีกฝั่ง แล้วมองผ่านกระจกแคบๆ ของทางด้านหลัง -_-'
แต่ก็เห็นพุลชัดเหมือนกัน
ผมไม่ได้ดูพุลมานานมากๆๆๆ แล้ว
พอดูแบบนี้แล้วสวยดีแฮะ
ทึ่งกับคนสร้างจริงๆ
เป็นศาสตร์ที่น่าทึ่งมากๆเลย เจ้าพุลเนี่ย
พอดูเสร็จก็ทำงาน
ทำไปได้สักพัก ก็เริ่มหิวแล้ว
พี่กีบเลยพาไปกินข้าวแกงกะหรี่ย่านๆนั้น
ภาพซอยตึกธนิยะ ยามราตรี
สาวสวยหุ่นดี พูดภาษาญี่ปุ่นเชิญชวนชาวญี่ปุ่นที่ทำงานในไทยเข้าร้าน เป็นเสียงที่คุ้นเคยกันดี
ถ้าแถวนั้นมีคนเปิดเพลงแดนซ์ๆ หรือเพลงไทยของกอล์ฟ-ไมค์ ก็คงจะกลืนไปกับบรรยากาศอยู่หรอกนะ
แต่ถ้าเสียงที่ได้ยินเป็นเพลงลูกทุ่ง
มันมีความรู้สึกที่ถูกกระทบเลยนะ
ระหว่างที่กินข้าวกันอยู่
พนักงานก็เปิดเพลงลูกทุ่ง
แล้วก็ร้องตามเสียงเพลง
"คนที่ไม่ใช่แฟน ทำแทนทุกเรื่องไม่ได้
เหนื่อยก็รู้ เหงาก็เข้าใจ แต่ไม่อาจให้ยืมอ้อมแขน"
ฟังแวบแรกก็ขำๆ นะ
มันเป็นความรู้สึกที่ตลกดี
แบบร้านอาหารญี่ปุ่น
ภาพบรรยากาศข้างนอก
ผู้คนย่านนั้นแต่งตัวหรูหรา
หญิงสาวสุดเซ็กซ่ีพูดภาษาญี่ปุ่น
แต่ภายในร้านกลับมีเสียงเพลงลูกทุ่ง
ซึ่งมันสร้างบรรยากาศบางอย่างได้ดีมากๆ
ความรู้สึกของเราคือมันเป็นอารมณ์ถวิลหา ใคร่ครวญนะ
ึิึคือความรู้สึกพวกนี้มันมีอยู่ในเพลงลูกทุ่ง
ทั้ังที่ผมก็ไม่ได้เป็นคนชอบฟังเพลงลูกทุ่งเท่าไหร่
จะว่าไปพ่อแม่ผม ก็ไม่ได้ฟังเพลงแนวนี้มากมาย
แต่ต้องยอมรับเลยว่าเพลงประเภทนี้มีบรรยากาศแบบรากเหง้ามากๆ
ฟังแค่ครั้งเดียวก็เข้าถึงเราได้ง่ายดายมาก
ซึ่งเราคงหาความรู้สึกแบบนี้จากเพลงของวงเราเอง หรือของทาทา กอล์ฟ ไมค์ อะไรพวกนี้ไม่ได้เลย
ทำให้ผมนึกถึงตอนไปเยี่ยมอาม่าที่ตรังเมื่อปีที่แล้ว
ตอนขึ้นรถทัวร์ รถทัวร์ก็เปิดเพลงใต้ท้องถิ่น ซึ่งผมไม่รู้จักมาก่อน
แต่ฟังแล้วก็รู้สึกน่ารักมากๆ เป็นนักร้องผู้หญิงนะครับ
ประมาณว่า "เจ้าชู้นิดๆ นั่นแหละดี พ่อไม่ตีเพราะว่าพ่อนักเลง"
อะไรประมาณเนี่ย ผมก็จำได้แต่ท่อนนี้แหละครับ น่ารักดี
เพลงแบบนี้ไม่ว่าจะที่ไหน ก็ให้ความรู้สึกพิเศษเล็กๆดีนะครับ
เราอาจจะไม่รู้ตัว แต่มันฝังอยู่ในรากเหง้าของเรา
ขอบคุณพนักงานคนนั้น
ที่ร้องเพลงขึ้นมา
ทำให้เรารู้สึกตระหนักถึงอะไรบางอย่างที่เรามองข้ามไป
| Create Date : 07 ธันวาคม 2550 |
| Last Update : 7 ธันวาคม 2550 1:26:08 น. |
|
3 comments
|
| Counter : 916 Pageviews. |
|
 |
|
|
| โดย: พี่แข IP: 75.5.78.27 วันที่: 7 ธันวาคม 2550 เวลา:8:10:40 น. |
|
|
|
| โดย: นกน้อยน่ารัก IP: 202.44.8.100 วันที่: 7 ธันวาคม 2550 เวลา:22:48:31 น. |
|
|
|
| โดย: ;y= IP: 58.9.62.88 วันที่: 8 ธันวาคม 2550 เวลา:0:05:21 น. |
|
|
|
|
|
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [
คิดถึงวัชมากมาย
พี่แขลาพักร้อนมา เพราะที่บ้านบินมาเยี่ยม+มาเที่ยว เลยเที่ยวกันเยอะเลย เหนื่อยแต่หนุกดี
เดี๋ยวสิ้นปีนี้พี่แขกลับแล้วนะ อีกเดือนนึง
วัชอยากได้ของอะไรมั้ย รีบๆฝากซื้อนะจ๊ะ
นี่เห็นว่าเป็นน้องรัก เลยเสนอให้เองเลย
(ปกติคนฝากเอาของกลับ พี่จะบ่นแทบตาย)
รีบๆแล้วกันเน่อวัช
จุ๊บๆ