| My Life is My Style
|
|||||||||||||
บันทึกการออกกำลังกาย วันที่ 39 บันทึกการออกกำลังกาย วันที่ 39(Sunday,January 17, 2559 BE) เช่นเคยค่ะ นี่คือบันทึกการออกกำลังกาย ไม่สนใจข้ามเลยค่ะ วันแห่งการพักผ่อนอย่างแท้จริง พักจริงจังมากๆ วันนี้งดออกกำลังกาย เพราะร่างกายเข้าจุดพีคเรียบร้อย พักให้มันได้ผ่อนคลายเสียบ้าง แต่มีการเดินขึ้นลงบันได 20 รอบ 2 เซ็ท มันง่ายกว่า แต่น่ารำคาญกับการทำอะไรสักอย่างซ้ำๆ แต่จินตนาการไปว่าตัวเองกำลัง ไปจับผิดแฟนที่เอากิ๊กมาค้างที่คอนโดชั้น 20 เท่านี้ก็เข้าจุดพีคอย่างรวดเร็ว อะไรเอ่ยคือลิฟต์เสีย ถ้าขึ้นไปช้า ขึ้นไปไม่ทันก็จะไม่สามารถจับได้แบบคาหนังคาเขา เพราะชีวิตจริงมันไม่ง่ายเลย อาจจะเพราะดูละครมากเกินไป จินตนาการเลยสูงมาก แต่อย่างน้อยก็ได้ผล เพราะทำให้ชั้นที่ 20 นี่แทบคลานไปเปิดประตูทางหนีไฟกันเลยทีเดียว ซ้อมไว้เผื่อในอนาคตจะได้มีโอกาสเป็นนักแสดงกับเขาบ้าง 'ฉันก็สู้คนนะ ฉันก็สู้คน' เพลงไหนสักเพลงวิ่งมาในหัวเชียว 'ใจสู้หรือเปล่า ไหวมั้ยบอกมา โอกาสของผู้กล้า ศรัทธา ไม่มีถอย' ไม่แน่ใจว่าเนื้อถูกมั้ยแต่เนื้อเพลงดีนะ ติดหูด้วย จับแค่บางประโยคมาให้กำลังใจตัวเองก็ได้กำลังใจมหาศาลแล้ว จริงๆแรงบันดาลใจ เราไม่ต้องถึงกับระเบิดภูเขาเผากระท่อม เข้าป่าล่าสัตว์ ยิงนกตกผลาถึงจะได้มาหรอกนะ แค่พินิจสิ่งรอบตัว หยุด และฟังเสียงใกล้ๆตัว พิจารณาสิ่งต่างๆที่เปลี่ยนแปลงไป เท่านี้ก็ได้ไอเดียใหม่ๆให้ชีวิตเราขับเคลื่อนไปต่อได้แล้ว เพราะยุคสมัยนี้ ทำให้คนเราคุยกันต่อหน้าลดลง คุยผ่านเทคโนโลยีต่างๆมากขึ้น เราใส่ใจกันน้อยคงเพราะติดหน้าจอ เราเลยหลงลืมรายละเอียดเล็กๆน้อยๆของคนๆนั้น หรือบรรยากาศตอนนั้นไป จริงๆทุกวันนี้ พอนึกถึงอดีต ตัวเองจะจำได้แค่ฉากหลัง และอารมณ์ความรู้สึกของตัวเองในตอนนั้นได้ เช่น ตอนนั้นนั่งกับเพื่อนในร้านบิงซู โอเคหนึ่งบิงซูอร่อย แต่มันมีแท่นกลมๆเหมือนที่วางแก้วมาให้อันนึง คือถ้ามันสั่นแปลว่าให้ไปรับบิงซูได้แล้ว ในระหว่างที่กำลังจิตหลุด มันก็สั่นกลางโต๊ะจะ คือตกใจแรงมาก แล้วก็ขำกร๊ากกกกันทั้งคู่ แม้แต่คนที่ดูแลร้านก็ตลกไปกับเราสองคนด้วย คือถ้าคุยกันผ่านหน้าจอ เราจะไม่ได้อะไรแบบนี้แน่ๆ เรื่องที่เกิดขึ้นระหว่างเราอยู่ด้วยกันมันสนุกมากนะมันมีอะไรให้จดจำมากมายจริงๆ เรื่องอาหารวันนี้ก็อร่อยตามประสา ที่บ้านจะทำอาหารแบบเต็มเหนี่ยว แต่ก็เป็นเมนู ไทยๆคล้ายจะเพื่อสุขภาพนะ แกงส้ม ที่เปรี้ยวระดับสิบ ให้สามผ่านเลย ข้าวไร้เบอร์ลี่ร้อนๆ ราดด้วยแกงส้ม แค่คิดก็น้ำลายสอแล้ว ชีวิตเราจะเอาอะไรมาก ถ้าแค่อ้าปากก็ฟินแล้ว ก็กินๆไปเถอะ... แต่แน่นอนว่าไม่ใช่เอาแต่ตามใจปากนะ ถ้ามันเป็นเรื่องปกติ มันก็ไม่พิเศษสิ ต้องให้มันเกิดขึ้นนานๆครั้ง เช่นมีของขวัญครบรอบ 1 ปีที่คบกัน ของขวัญไม่ต้องเวอร์มาก เล็กๆน้อยๆก็ดีแล้ว ให้คนรับได้รู้สึกว่าพิเศษกว่าทุกวันเท่านี้ก็เพียงพอแล้ว... พยายามเข้านะทุกคน ขอให้คนที่ไม่ยอมแพ้ สมหวังในสิ่งที่ตัวเองพยายาม *พรุ่งนี้เจอกันใหม่
|
fuseki
 ฝากข้อความหลังไมค์ Rss Feed  Smember ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [?] A big fat girl who wants to lose her weight. All Blog
Link |
||||||||||||
| Pantip.com
| PantipMarket.com
| Pantown.com
| © 2004 BlogGang.com
allrights reserved.
|
|||||||||||||
