| My Life is My Style
|
|||||||||||||
บันทึกการออกกำลังกาย วันที่ 34 บันทึกการออกกำลังกาย วันที่ 34(Tuesday,January 12, 2559 BE) เช่นเคยค่ะ นี่คือบันทึกการออกกำลังกาย ไม่สนใจข้ามเลยค่ะ คติประจำใจวันนี้ได้แก่ 'อย่าตามใจปาก' มันเป็นเรื่องที่จะหาขนมมากิน อร่อยมากกกกก แต่เป็นเรื่องที่ทำใจได้ยากมาก ตอนก้าวเท้าขึ้นตาชั่ง... ร้องไห้หนักมาก จริงๆไม่ได้ขึ้นตาชั่งหรอก เพราะทำใจไม่ได้ ไม่ได้ชั่งน้ำหนักมาสามสิบกว่าวันแล้ว ส่วนตัวมองว่าน้ำหนักไม่ได้สลักสำคัญอะไร แต่ถ้ารูปร่างกระชับ ใส่เสื้อขนาดเล็กลงได้ก็ดีใจแล้ว ถ้าลดไปสองสามเบอร์ได้นี่คือดีใจสุดๆจริงๆ ไม่เคยคาดหวังว่าตัวเองจะกลายเป็นสาวไซส์เอส เอสเอส แค่เอ็มก็แทบจะไปออกรายการ ฝันที่เป็นจริงได้แล้วล่ะนะ ในชีวิตจริงสิ่งที่ทุกคนต้องทำก็คือการประมาณตน ไม่ใช่แค่เรื่องลดน้ำหนัก เรื่องความรัก การใช้ชีวิต ลดน้ำหนักยังง่ายตรงที่มีตัวแปรเป็นเราแค่คนเดียว อ้วนผอมก็เรา แต่ถ้าต้องไปปฏิสัมพันธ์กับคนอื่น ยิ่งเรื่องความรัก ตบมือข้างเดียวมันไม่ดัง หรือแม้แต่ความรักแบบถูกที่แต่ไม่ถูกเวลาก็เท่านั้น ทางจะไปต่อมันไม่ง่ายเพราะมีตัวแปรอิสระเยอะแยะมากมาย ทำได้แค่เผื่อใจ... พิมพ์ไปอย่างกับดราม่าความรัก แต่มันเป็นเรื่องที่ควรทำใจอยู่แล้วนี่นะ ต่อให้รักกันเราก็ต้องจากกันได้อยู่แล้ว แค่จะจากเป็นหรือจากตาย โอเคคุยกับเพื่อนเรื่องนี้ นางบอก 'ถ้าเกิดอุบัติเหตุตายคู่ล่ะ ตายพร้อมกันนะ' โอเคเคสแบบนี้ยอมใจนางเลย แต่จริงๆก็มีหลายเคส แบบฆ่าตัวตายคู่ อะไรแบบนั้น แต่โดยส่วนตัวไม่ได้อาลัยอาวรณ์อะไรเท่าไหร่ แต่อาจจะห่วงว่าเขาจะอยู่ยังไงถ้าเราจากไปแล้ว จะยังยิ้มได้เหมือนตอนที่อยู่กับเรามั้ยอะไรแบบนี้ แต่คงทำอะไรมากไปกว่าปล่อยให้เขามีชีวิตต่อไป หรือถ้าคนที่เรารักจากไปก่อน เราก็ต้องอยู่กับมันให้ได้อยู่ดี แล้วสักวันหนึ่งเราก็ต้องจากไปเหมือนกัน... บทปลงสังขารชอบวิ่งมาในหัวระหว่างออกกำลังกาย สมัยเด็กๆที่โรงเรียนจะมีให้เข้าค่ายธรรมะตลอด แล้วก็มีซีนให้เรารำลึกพระคุณแม่ ร้องไห้กันเป็นเผาเต่า กลับบ้านปุ๊บ ก็ไปดื้อกับแม่เหมือนเดิม อาจจะเป็นเพราะตอนนั้นยังเด็กมาก แต่พอโตขึ้นมาก็รำลึกถึงพระคุณแม่อยู่เสมอ ไม่ต้องมีคนมาคอยบิ๊วอารมณ์ แต่บอกได้เลยว่าค่ายธรรมะช่วยได้มากจริงๆ แต่ถามตอนเด็กก็รำคาญแหล่ะ ทำไมต้องทำๆๆๆๆๆ แต่พอโตมาเข้าใจเลยว่าทำไปแล้วนั่นล่ะดี มันเป็นเรื่องของช่วงวัยจริงๆนะ นอกจากบทรำลึกพระคุณแม่แล้ว ก็จะมีให้สวดมนต์ กับบทปลงสังขารที่ให้ท่องจนแทบจะจำได้ แต่ฟังตอนนั้นคือกลัวนะ สมัยเด็กๆเคยนอนร้องไห้เพราะกลัวตายมาแล้ว แต่พอโตขึ้นมา บทนั้นมันก็เป็นจริงทุกอย่าง ชีวิตจริงๆมันก็เป็นแบบนี้ล่ะ ค่อยทำใจรับสิ่งที่ค่อยๆเปลี่ยนแปลงไปทีละนิดๆจะดีขึ้นหรือเลวลงก็เป็นอีกเรื่อง เราจะเปลี่ยนแปลงไปทีละน้อยจนกลับไปมองรูปสมัยเด็กกับวันนี้ แทบไม่มีอะไรเหมือนเดิมเลย อยู่กับมันให้ได้ชีวิตก็จะทุกข์น้อยลง โอเคความคิดเรื่องศัลยกรรมเสริมสวยนี่มีตลอด ถ้าถามว่าจะทำตาที่ไหน ทำปากที่ไหน คือตอบได้แบบให้ข้อมูลได้ละเอียดสุดๆ ไม่ต้องถามถึงจมูกที่ทำไปแล้วอันนั้นก่อนทำก็หาข้อมูลมาดีแล้วเหมือนกัน แต่เข้าใจได้ว่ามันจะไม่ได้อยู่กับเราไปนานนักหรอก แต่ขอแค่ความสุขในรูปลักษณ์ ณ ช่วงเวลาดีก็พอใจแล้ว จะเอาอะไรนักหนา เดี๋ยวจะตายแล้วอยู่ดี มาเรื่องออกกำลังกาย วันนี้ออกครบสามอย่าง เหนื่อยเหลือเกิน ปาดน้ำตา แต่ถ้าไม่เหงื่ออกแล้วไม่ล้าเลยนี่อาจจะร้องไห้หนักกว่าเดิม ดีแล้วที่ยังรู้สึกรู้สาบ้างอะไรบ้าง วันนี้บ่นเรื่องอื่นไปเยอะแล้ว ตัดจบเลยแล้วกัน เช่นเคยค่ะ นี่คือบันทึกการออกกำลังกาย ไม่สนใจข้ามเลยค่ะ คติประจำใจวันนี้ได้แก่ 'อย่าตามใจปาก' มันเป็นเรื่องที่จะหาขนมมากิน อร่อยมากกกกก แต่เป็นเรื่องที่ทำใจได้ยากมาก ตอนก้าวเท้าขึ้นตาชั่ง... ร้องไห้หนักมาก จริงๆไม่ได้ขึ้นตาชั่งหรอก เพราะทำใจไม่ได้ ไม่ได้ชั่งน้ำหนักมาสามสิบกว่าวันแล้ว ส่วนตัวมองว่าน้ำหนักไม่ได้สลักสำคัญอะไร แต่ถ้ารูปร่างกระชับ ใส่เสื้อขนาดเล็กลงได้ก็ดีใจแล้ว ถ้าลดไปสองสามเบอร์ได้นี่คือดีใจสุดๆจริงๆ ไม่เคยคาดหวังว่าตัวเองจะกลายเป็นสาวไซส์เอส เอสเอส แค่เอ็มก็แทบจะไปออกรายการ ฝันที่เป็นจริงได้แล้วล่ะนะ ในชีวิตจริงสิ่งที่ทุกคนต้องทำก็คือการประมาณตน ไม่ใช่แค่เรื่องลดน้ำหนัก เรื่องความรัก การใช้ชีวิต ลดน้ำหนักยังง่ายตรงที่มีตัวแปรเป็นเราแค่คนเดียว อ้วนผอมก็เรา แต่ถ้าต้องไปปฏิสัมพันธ์กับคนอื่น ยิ่งเรื่องความรัก ตบมือข้างเดียวมันไม่ดัง หรือแม้แต่ความรักแบบถูกที่แต่ไม่ถูกเวลาก็เท่านั้น ทางจะไปต่อมันไม่ง่ายเพราะมีตัวแปรอิสระเยอะแยะมากมาย ทำได้แค่เผื่อใจ... พิมพ์ไปอย่างกับดราม่าความรัก แต่มันเป็นเรื่องที่ควรทำใจอยู่แล้วนี่นะ ต่อให้รักกันเราก็ต้องจากกันได้อยู่แล้ว แค่จะจากเป็นหรือจากตาย โอเคคุยกับเพื่อนเรื่องนี้ นางบอก 'ถ้าเกิดอุบัติเหตุตายคู่ล่ะ ตายพร้อมกันนะ' โอเคเคสแบบนี้ยอมใจนางเลย แต่จริงๆก็มีหลายเคส แบบฆ่าตัวตายคู่ อะไรแบบนั้น แต่โดยส่วนตัวไม่ได้อาลัยอาวรณ์อะไรเท่าไหร่ แต่อาจจะห่วงว่าเขาจะอยู่ยังไงถ้าเราจากไปแล้ว จะยังยิ้มได้เหมือนตอนที่อยู่กับเรามั้ยอะไรแบบนี้ แต่คงทำอะไรมากไปกว่าปล่อยให้เขามีชีวิตต่อไป หรือถ้าคนที่เรารักจากไปก่อน เราก็ต้องอยู่กับมันให้ได้อยู่ดี แล้วสักวันหนึ่งเราก็ต้องจากไปเหมือนกัน... บทปลงสังขารชอบวิ่งมาในหัวระหว่างออกกำลังกาย สมัยเด็กๆที่โรงเรียนจะมีให้เข้าค่ายธรรมะตลอด แล้วก็มีซีนให้เรารำลึกพระคุณแม่ ร้องไห้กันเป็นเผาเต่า กลับบ้านปุ๊บ ก็ไปดื้อกับแม่เหมือนเดิม อาจจะเป็นเพราะตอนนั้นยังเด็กมาก แต่พอโตขึ้นมาก็รำลึกถึงพระคุณแม่อยู่เสมอ ไม่ต้องมีคนมาคอยบิ๊วอารมณ์ แต่บอกได้เลยว่าค่ายธรรมะช่วยได้มากจริงๆ แต่ถามตอนเด็กก็รำคาญแหล่ะ ทำไมต้องทำๆๆๆๆๆ แต่พอโตมาเข้าใจเลยว่าทำไปแล้วนั่นล่ะดี มันเป็นเรื่องของช่วงวัยจริงๆนะ นอกจากบทรำลึกพระคุณแม่แล้ว ก็จะมีให้สวดมนต์ กับบทปลงสังขารที่ให้ท่องจนแทบจะจำได้ แต่ฟังตอนนั้นคือกลัวนะ สมัยเด็กๆเคยนอนร้องไห้เพราะกลัวตายมาแล้ว แต่พอโตขึ้นมา บทนั้นมันก็เป็นจริงทุกอย่าง ชีวิตจริงๆมันก็เป็นแบบนี้ล่ะ ค่อยทำใจรับสิ่งที่ค่อยๆเปลี่ยนแปลงไปทีละนิดๆจะดีขึ้นหรือเลวลงก็เป็นอีกเรื่อง เราจะเปลี่ยนแปลงไปทีละน้อยจนกลับไปมองรูปสมัยเด็กกับวันนี้ แทบไม่มีอะไรเหมือนเดิมเลย อยู่กับมันให้ได้ชีวิตก็จะทุกข์น้อยลง โอเคความคิดเรื่องศัลยกรรมเสริมสวยนี่มีตลอด ถ้าถามว่าจะทำตาที่ไหน ทำปากที่ไหน คือตอบได้แบบให้ข้อมูลได้ละเอียดสุดๆ ไม่ต้องถามถึงจมูกที่ทำไปแล้วอันนั้นก่อนทำก็หาข้อมูลมาดีแล้วเหมือนกัน แต่เข้าใจได้ว่ามันจะไม่ได้อยู่กับเราไปนานนักหรอก แต่ขอแค่ความสุขในรูปลักษณ์ ณ ช่วงเวลาดีก็พอใจแล้ว จะเอาอะไรนักหนา เดี๋ยวจะตายแล้วอยู่ดี มาเรื่องออกกำลังกาย วันนี้ออกครบสามอย่าง เหนื่อยเหลือเกิน ปาดน้ำตา แต่ถ้าไม่เหงื่ออกแล้วไม่ล้าเลยนี่อาจจะร้องไห้หนักกว่าเดิม ดีแล้วที่ยังรู้สึกรู้สาบ้างอะไรบ้าง วันนี้บ่นเรื่องอื่นไปเยอะแล้ว ตัดจบเลยแล้วกัน *พรุ่งนี้เจอกันใหม่
|
fuseki
 ฝากข้อความหลังไมค์ Rss Feed  Smember ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [?] A big fat girl who wants to lose her weight. All Blog
Link |
||||||||||||
| Pantip.com
| PantipMarket.com
| Pantown.com
| © 2004 BlogGang.com
allrights reserved.
|
|||||||||||||
