บันทึกการออกกำลังกาย วันที่ 29(Thusday,January 7, 2559 BE)

เช่นเคยค่ะ นี่คือบันทึกการออกกำลังกาย ไม่สนใจข้ามเลยค่ะ

ได้เมื่อยครบทุกสัดส่วน ผลจาก 21 Day Fix ยกแขนก็ล้า ยกขาก็เมื่อย ไม่อยากกระดิกตัวเลยสัดนิด กลิ้งตัวยังเมื่อยลำตัวเลย พลิกตัวที เอี้ยวตัวที ทุกอิริยาบทเลย ชีวิตหนอชีวิต  เหมือนกำลังกระทำการทรมานตัวเองยังไงไม่รู้ แต่อาจจะเหมาะกับสายมาโซแบบตัวเองก็ได้

เบื่อพี่ชอนจริงๆนะ ตารางอันนี้พี่ชอนไม่ชอบจริงๆ สงสัยตั้งจัดตารางเอง ฮึ่ม เศร้าสร้อย พอเต้นซ้ำๆสี่ห้าวันมันก็น่าเบื่อน่ะนะ แต่ถ้าซ้อมเสร็จแล้วได้ขึ้นโชว์ หรือได้ออดิชั่นก็คงคนละอารมณ์กันละนะ แต่นี่ซ้อมเสร็จแล้วอาบน้ำนอนจะ มันไม่ตื่นเต้นเล้ยยย หรือควรอัดคลิปให้เพื่อนดูดีนะ...จะไม่ถามเพื่อนว่าอยากดูหรือเปล่านะ...

โยคะขา ได้โปรดเมตตาลูกด้วย ช่วยให้ลูกแตะมือสำเร็จสักที จะไม่บรรยายท่าจนกว่าจะประสบความสำเร็จ แต่ไม่แน่ถ้ามันเหลืออดแล้วอาจจะมาบ่นอีกอยู่ดี

เรื่องอาหาร ก็เรื่อยๆมาเรียงๆ ชีวิตที่ดีคือการไม่กิน แต่ถ้าไม่กินเราก็ทุกข์อีก รู้สึกขาดขึ้นมาทันที ทั้งที่จริงๆแล้วถ้าไม่กินก็ไม่ตายหรอกนะ เพราะความเคยชินเลยทำเอาอึนขึ้นมาทันที โถ่วชีวิต...

เหนื่อยเพลีย ปวดหัวเพราะไม่ได้กินข้าว ร่างกายเรียกร้องตามประสา สิ่งที่น่ากลัวยิ่งกว่าความทุกข์ คือการสูญเสียช่วงเวลาแห่งความสุขไป เอาจริงๆถ้าเราไม่เคยสุข เราคงไม่มีทางรู้หรอกว่าทุกข์เป็นยังไง ในทางกลับกันความสุขมันก็ทำให้เราเกิดการเปรียบเทียบกับช่วงเวลาอื่นๆของตัวเอง ถ้าเราทุกข์ไปตลอดโดยที่เราไม่เคยสุขเลย เราอาจจะไม่ทุกข์ก็ได้นะ เพราะเราจะไม่คิดว่านี่คือความทุกข์ แต่พอสุขแบบฟ้าหลังฝนเท่านั้นแหล่ะ ก็ได้ฤกษ์ก่นด่าโชคชะตาที่ทำให้ต้องทุกข์มาตลอด กว่าจะได้ทุกข์ มนุษย์นี่โลภมากเสมอต้นเสมอปลายจริงๆ

อาจจะมึนๆงงๆเล็กน้อย เพราะเพลียมาก หวังว่า สักวันฉันจะดีพอ (ยืมเพลงพี่ตูนมาตลอด) เอ้ย! สักวันฉันจะไม่เพลีย

*พรุ่งนี้เจอกันใหม่