บันทึกการออกกำลังกาย วันที่ 7(Wednesday, December 16, 2558 BE) เช่นเคยค่ะ นี่คือบันทึกการออกกำลังกาย ไม่สนใจข้ามเลยค่ะ
จุดพลุค่าาาาา ครบรอบ 7 วันแล้ว น้ำตาจะไหล เขียนมาถึงวันนี้ได้ก็ดีใจมากแล้ว หวังว่าจะได้เขียนไปถึงปีเลย เย่!!!!
วันนี้เต้น CIZE แหล่ะ ทั้งที่ตั้งใจจะเต้นแบบวันเว้นวัน สงสัยร่างกายจะปรับได้แล้ว สามารถทำติดๆกันได้ น่ายินดีอย่างยิ่ง
ความคืบหน้าโยคะ ก็ขาตึงเปรี๊ยะ แต่ท่า Downward facing Dog ส้นเท้าใกล้ติดพื้นแล้ว อเมซิ่งมาก ไม่เคยคิดว่าจะทำได้เลยจริงๆ
ตั้งแต่เริ่มทำโยคะมา โยคะก็ได้พาให้ตัวเองข้ามข้อจำกัดเดิมๆที่เคยคิดว่า คงทำได้แค่นั้น ไม่มีทางหรอกน่า ผ่านมาเยอะมาก จนแทบจะเปลี่ยนความเชื่อเรื่องสมรรถภาพร่างกายของตัวเองไปเลย
ตอนนี้ท่อนขาคือแข็งมาก แข็งปั๋ง ปกติจะนิ่มๆหยุ่นๆ ถึงโดยส่วนตัวไม่ได้มีขาใหญ่อยู่แล้ว แต่ก็ไม่กระชับอยู่ดี มาถึงวันนี้ มันก็ชับมาก เลยมีความสุขเวลาจับขาตัวเอง เลยจับทั้งวันเลย คล้ายจะเป็นโรคจิตไปแล้ว รู้สึกได้ว่าถ้าพยายามต่อไปเรื่อยๆ มันจะแข็งกว่านี้ กระชับกว่านี้ แค่คิดถึงก็มีความสุขมากแล้ว
ตอนที่จะเล่นโยคะ ความคาดหวังเป็นศูนย์ เล่นๆไปงั้นจริงๆ พอมาถึงวันนี้ มันเลยเซอร์ไพร้ตลอดเวลา แบบว้าวมากๆ ดีจัง เป็นพักๆ ทำนู่นได้ทีก็ว้าว ทำนี่ได้ก็ถ่ายรูปอวดเพื่อน เป็นความสุขเล็กๆอย่างนึงไปเลย ที่จะเฝ้าสังเกตความก้าวหน้าของร่างกายตัวเอง
อาจจะต้องขอบคุณความไม่คาดหวังของตัวเองที่ทำให้เล่นโยคะได้นานขนาดนี้ ถ้าตั้งความหวังตั้งแต่แรก แล้วไม่ได้ตามนั้นอาจจะยอมแพ้ไปตั้งแต่แรกๆแล้วก็ได้
*เป้าหมายเล็กๆระหว่างทางที่จะไปถึงเป้าหมายใหญ่ จะทำให้เราไม่ยอมแพ้ต่ออุปสรรคที่ผ่านเข้ามาง่ายๆ จะไม่มีแต่ช่วงเวลาที่ยากลำบาก จะมีสุขเศร้าให้เราได้สัมผัส ทั้งยิ้มรับและร้องไห้ไปกับมัน ดีกว่าเจอแต่สถานการณ์ที่มีแต่รอยน้ำตา จะมีสักกี่คนที่ทนทุกข์ทรมาณขนาดนั้นได้ อดทนจนถึงเส้นชัยได้
**นึกถึงเพลงนี้เลยฤดูที่แตกต่างของพี่บอย...อดทนเวลาที่ฝนพรำ อย่างน้อยก็ทำให้เราได้เห็นถึงความ แตกต่าง เมื่อวันเวลาที่ฝนจาง ฟ้าก็คงสว่างและทำให้เราได้เข้าใจ ว่ามันคุ้มค่า(แค่ไหนที่เฝ้ารอ )...
***ทุกคนสู้ๆ พรุ่งนี้เจอกันใหม่
ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [
