ยังไม่เคยบันทึกเรื่องการทานอาหารเลย จริงๆเป็นคนทานเยอะ เรื่องธรรมดาของคนอ้วน แต่ไม่ชอบข้าว แต่ทานกับเยอะมากจนตัวเองก็ยังตกใจ เมื่อก่อนคิดว่าตัวเองทานข้าวน้อยแล้ว หลังๆคุยกับแม่ แม่บอกลดข้าวหน่อยสิ ข้าวเยอะมากนะ เราก็แบบน้อยนะ นี่น้อยแล้ว แต่พอลองตัดแค่ครึ่งเดียวของปกติ นี่ก็เยอะแล้วนะ อิ่มเลย แล้วปกติที่ว่าน้อยนี่เยอะมากจริงๆ

มาก-น้อย ตราบใดที่มาตรวัดคือมนุษย์ ไม่มีทางที่มากน้อยของแต่ละคนจะเท่ากัน อาจจะมีคล้ายคลึงกัน แต่มาก-น้อย ของแต่ละคนย่อมมีรายละเอียดที่ต่างกันแน่นอน

นานมาแล้วได้ยินคำว่า 'หมูที่แข็งแรง' สำหรับคนที่ออกกำลังกายจริงจัง แต่ก็กินจริงจังเช่นกัน ตอนนี้อาจจะจัดตัวเองให้อยู่ในหมวดนี้ แต่กำลังจะพยายามทานให้น้อยลง ภาระกิจลดขนาดกะเพาะอาหารไม่ใช่งานง่าย แต่ไม่ใช่ว่าทำไม่ได้แน่นอน

ความคืบหน้านอกจากร่างจะพังแล้ว ก็คือเราสามารถโฟกัสกับลมหายใจตัวเองได้มากขึ้นเวลาทำแต่ละท่า เริ่มรู้สึกถึงลมที่เข้าท้อง และลมที่ออกจากท้อง แต่ยังไม่ได้หายใจเข้ายาวๆ ออกยาวๆ แต่จะพยายามทำให้ได้

จริงๆวันนี้นึกถึง T25 ขึ้นมา เพราะเป็นสิ่งแรกที่นำเข้าสู่ การเป็นติ่งพี่ชอนที อะไรคือการที่พี่แกไปมุ้งมิ้งกับแฟนตัวเองบ่อยมาก (งานมโนต้องมา) T25 มีจุดเด่นคือมันใช้เวลาแค่ 25 นาที สั้นๆแต่เหนื่อยมากสำหรับคนที่เต้นตามจริงจัง เกลียดหลายท่าของ T25 เลยล่ะ ส่วนตัวก็ยังไม่เคยเลย Alpha แค่ขั้นต้นสำหรับคนน้ำหนักเยอะก็เป็นเรื่องไม่ง่ายเลย แล้ว T25 ก็ไม่ดีต่อคนที่หัวเข่าไม่ดี เพราะมีท่าใช้เข่าเยอะมาก

โชคยังดีสำหรับตัวเองที่ไม่ได้มีปัญหาสุขภาพแบบที่ทำให้ออกกำลังกายไม่ได้ เช่นเข่าไม่ดี เส้นเอ็นไม่ดี บลาๆ เคยดูสารดตีที่คนอ้วนมากจนต้องนอนอย่างเดียว แล้วรอการผ่าตัดไขมันออก ถึงจะสามารถใช้ชีวิตได้อย่างคนทั่วไป นั่นก็มากไป มีตัวอย่างแบบนี้ทำให้เราเตือนตัวเองให้พยายามผอมได้ตลอด

เหมือนการติดรูปโรคร้ายไว้หลังฉลากซองบุหรี่เอาไว้เตือนใจนักสูบทั้งหลาย นักสูบก็อาจจะมีกลัว และอาจจะมีพยายามลดบ้างอะไรบ้าง แต่ถามว่าทำได้หรือเปล่านั่นก็อีกเรื่อง แค่สัญญาณเตือนไม่ได้ทำให้ทุกคนเลิกบุหรี่ได้ ลดน้ำหนักก็เช่นกัน ถ้าบันทึกนี้ไม่หายไปแสดงว่ายังคงพยายามลดอยู่

และแน่นอนว่าจะพยายามไม่หายไปไหน มาบ่นในบันทึกอย่างนี้ทุกวันจนกว่าจะผอมให้ได้

*ท้อได้แต่อย่าถอย

**พรุ่งนี้เจอกันใหม่