ความยินดีกับความเศร้าที่ไม่ควรเกิดขึ้น
เมื่อบ่ายวันอาทิตย์ปลายเดือนที่แล้ว ฝนตกกระหน่ำแทบไม่ขาดเม็ด ครอบครัวเรามีนัดกันที่มหาวิทยาลัยเกษตรฯ งานซ้อมรับปริญญาของลูกชาย เมื่อถึงมหาวิทยาลัยแล้ว ฝนก็ยังพร่ำๆ อีกชั่วโมงต่อมา ฟ้าเริ่มเป็นใจ เมื่อฝนหยุด ไม่รู้ว่าคนมาจากไหนแน่นขนัด ถนนคับแคบ รถของผู้ปกครองค่อยๆคืบคลาน ผู้คนมากมายในแต่ละชั้นของอาคารเรียน คลื่นมนุษย์ต่างถ้อยทีถ้อยอาศัย เดินในทางแคบๆอย่างระมัดระวัง ชนกันบ้างในบางครั้ง แต่ไม่หวั่นอันตรายใดๆ
บางครอบครัวจ้างช่างภาพอาชีพเพื่องานนี้โดยเฉพาะ ช่างภาพบ่นไปตามๆกัน เพราะฟ้าหม่น แสงน้อย คนเป็นพ่อแม่เห็นที่จะเดินตามไม่ไหว ทางเดินไปถ่ายภาพช่างเลี้ยวลดไปตามซอกเล็กซอยน้อย เราปล่อยให้พวกเด็กๆไปหามุมสวยๆถ่ายภาพกัน ลูกสาวคนเล็ก มือหนึ่งถือกล้อง อีกมือถือไอโฟน 5 เดินไปกับพี่ชายที่สวมชุดครุย เราหลบมุมหาที่นั่งรอพวกเด็กๆ
หลายครอบครัวต่างแสดงความยินดีกับบัณฑิตใหม่ รวมทั้งเพื่อนๆของบัณฑิต แม้ว่าจะรถติด น้ำจะท่วมก็ตาม สีหน้าแต่ละคนดูมีแต่ความแช่มชื่น เรานั่งรอกันสักพัก เห็นว่าได้เวลาแล้ว จึงโทร.ตามแต่ติดต่อไม่ได้ คิดว่าสัญญาณน่าจะมีปัญหา ลูกไม่น่าจะปิดเครื่อง มารู้ภายหลังว่าไอโฟน 5 ที่อยู่กับลูกสาวถูกล้วงไปแล้ว ความเศร้ากับความยินดีมาพร้อมๆกัน แต่ครอบครัวเราเลือกที่จะยินดีมากกว่า แม้ว่าของที่หายไปเป็นส่วนหนึ่งของครอบครัวเราเมื่อไม่นานนี้เอง เงินค่าเครื่องยังส่งไม่หมด ขาดอีกสองงวด เครื่อยังใหม่เอี่ยม แต่ไม่เป็นไร คนที่เอาไปเขาคงมีความจำเป็น เขาอาจเอาไปเปลี่ยนเป็นเงินค่านมลูก ค่าเช่าบ้าน หรืออะไรก็แล้วแต่ โปรดทราบด้วยว่าครอบครัวของเราไม่ติดใจ แต่จงใช้สิ่งที่ได้ไปให้คุ้มค่า ราคาเครื่องนี้แพงกว่าทองคำบาทนึ่งเชียวน้า...
Create Date : 05 ตุลาคม 2557 |
|
15 comments |
Last Update : 6 ตุลาคม 2557 20:14:47 น. |
Counter : 1263 Pageviews. |
|
|
|
ถ้าเขาไม่มีความจำเป็นเขาคงไม่ละทิ้งความดี
ที่เป็นน้ำทิพย์ชะโลมใจ
กระทำสิ่งที่จะตราตรึงไปตลอดชีวิตหรอกนะคะ