ชอบภาพนี้มากโทนสีสวย

อ้อที่ว่าเขียนสดๆไม่ใช้ตัวช่วยนั้นหมายถึงว่า ไม่ใช้บีจีและกรอบแต่งบล็อกค่ะ จะรีบเขียนเสร็จแล้วจะรีบไปนอนสักสามชั่วโมงแล้วตื่นไปทำงานเข้าเวรต่อ

ทำไมต้องคิดถึงเข้าเวร... คงติดมาจะากเมืองไทยคะ
คือสมัยเด็กๆได้ยินพี่สะไภ้และพี่สาว(ลูกลุง)ทั้งคู่เป็นพยาบาล
เวลาพวกเขาเจอกันก็จะพูดว่าวันนี้เข้าเวรหรือเปล่า?
.
.
.
จริงๆที่อเมริกาพวกเราใช้คำว่าทำงานนี้แหละ
.
.
เพิ่งออกงานเมื่อห้าทุ่ม....หรือห้าโมงเช้าของเมืองไทย
ปกติเสาร์อาทิตย์นี้เป็นวันหยุด
แต่เพื่อนถามว่าพรุ่งนี้ช่วยทำงานแทนเธอหน่อยประมาณ4ชั่วโมง
เริ่ม6โมงเช้าเลิกก็ประมาณ10โมง หากไม่โดนต้ม
แต่ถ้าโดนต้มคือขอให้อยู่ยาว กว่าจะออกกะได้ก็2.30 บ่ายๆ
.
.
.
หวังว่าตรูต้องรอดแน่นอนฮ่า

หันมาคุยเรื่อง โคโรน่า นิดหนึ่ง ไม่อยากหยาบคายในบล็อกแก๊ง
แต่ด่าไปเยอะมากๆในทวิตเตอร์ ไม่รู้ว่า Jack Doesey แกจะแสบแก้วหูมั่งเปล่า
แต่เชื่อเถอะว่า คนที่ประชาชน สวดเช้าสวดเย็นอยู่ขณะนี้ เพิ่งออกมาประกาศว่าจะอยู่ต่อครบวาระ


เออนะอยากอยู่ต่อก็ช่วยทำอะไรๆให้ดีขึ้นมากว่านี้ได้ไม้ หากมีคนติดเชื้อน้อยทุกๆวันตรูจะเลิกด่า
หากไม่มีคนตายเลยสักวัน ตรูจะเลิกสวด

คืองี้นะ เรานี้แหละทำงานด้านสาธารณะสุขทุกวันที่เมกา
ทำไมเขาไม่มีคนติดเชื้อเลย สักคนในระยะ หนึ่งเือนหรือสองเดือนหรือมากกว่านั้น

คืองี้นะ จริงๆคนเมกาเองก็ดื้อไม่พากันมาฉีควัคซีนก็เยอะ แต่คนที่ฉีคหรือรับก็เยอะ

เราก็ไม่รู้เหมือนกัน ว่าอเมริกาใช้วิธีไหน... ถึงไม่ล่ามท่วมทุ่งเหมือนประเทศไทย
หากเรารู้วิธี วางแผนป้องกันก็คงจะดี

แต่งี้นะ... ที่ทำงานทุกคนให้ความรวมมือ..
เวลาทางผู้ใหญ่หรือบิ๊กบอสบอกว่า ให้สวม PPE ครบชุดเราพร้อมเพียง
ให้มาตรวจทุกคนหาเชื้อ บางครั้ง อาทิตย์ละวัน ช่วงไหนอันตรายจะตรวจหาเชื้อคนทำงานทุกคนสองครั้งในหนึ่งสัปดาห์

แต่ช่วงนี้ตรวจแค่เดือนละครั้งเอง... เครืองมือป้องกันก็แค่สวมหน้ากาก ส่วนผู้ป่วย แบบสบายๆไม่ต้องสวม...อะไรเลย(หมายถึง PPE) นะคะ

.
.
.
อืมส์ขอจบก่อนดีกว่า... ดึกแล้วจริงๆ... เอาไว้มาเขียนต่อหลังเลิกงาน


ปล.เคยมีคนถามว่า..เป็นผู้ช่วยพยาบาล...ทำไมไม่ไปเรียนต่อเพื่อเป็นพยาบาล
อืมส์แค่เข้าเรียนเพื่อสอบเอาใบรับรองของรัฐบาลดิฉันก็ลิ้นห้อยแล้วค่า ภาษาอังกฤษล้วนๆนะคะ...แค่นี้ก้อภูมิใจแร้ว
.
.
ขอจบก่อนนะคะ เพื่อน ง่วงจริงๆ...ไปล่ะ...เขียนผิดไว้กลับมาแก้



ตื่นมารับข่าวเศร้าแต่เช้าเลยนะ... หดหู่ใจจนจะกลายเป็นซึ่งเศร้าไปอีกโรคนึง