พระสุนทรโวหาร นามเดิม ภู่ หรือที่เรียกกันทั่วไปว่า สุนทรภู่ (26 มิถุนายน พ.ศ. 2329 - พ.ศ. 2398) เป็นอาลักษณ์ชาวไทยที่มีชื่อเสียงเชิงกวี ได้รับยกย่องเป็น เชกสเปียร์แห่งประเทศไทย[2] เกิดหลังจากตั้งกรุงรัตนโกสินทร์ได้ 4 ปี และได้เข้ารับราชการเป็นอาลักษณ์ราชสำนักในรัชสมัยพระบาทสมเด็จพระพุทธเลิศหล้านภาลัย เมื่อสิ้นรัชกาลได้ออกบวชเป็นเวลาร่วม 20 ปี ก่อนจะกลับเข้ารับราชการอีกครั้งในปลายรัชสมัยพระบาทสมเด็จพระนั่งเกล้าเจ้าอยู่หัว โดยเป็นอาลักษณ์ในสมเด็จเจ้าฟ้าจุฑามณี กรมขุนอิศเรศรังสรรค์ ในสมัยรัชกาลที่ 4 ได้เลื่อนตำแหน่งเป็น พระสุนทรโวหาร เจ้ากรมอาลักษณ์ฝ่ายพระราชวังบวร ซึ่งเป็นตำแหน่งราชการสุดท้ายก่อนสิ้นชีวิต

ยี่สิบหก มิถุนา มาน้อมนพ

เวียนบรรจบ ครบรอบ ขอบวิถี

บรม ครูผู้แจ้ง แห่งกวี

อยู่ถึงสี่ รัชกาล ตำนานไทย

"สุนทรภู่ "ครูบวร อักษรศิลป์

กวีถิ่น สยาม นามขานไข

นิราศรัก แรมรอน อ่อนหัวใจ

พระอภัย ลือเลื่อง กระเดื่องนาม

เอกอักษร กลอนสุภาพ ฉันท์กาพย์โคลง

มาจรรโลง โลกหล้า พาขานขาม

ขอกราบก้ม พนมกร ย้อนรอยตาม

ความงดงาม ครูกวี ศรีแผ่นดิน...........