ถนนสายนี้ ... ... มีตะพาบ โครงการ 29 เมื่อผิดก็ต้องขอโทษ
คำเตือน งานเขียนครั้งนี้ประกอบด้วยคำหยาบคายเล็กน้อย แต่ค่อนข้างรุนแรง โจทย์ครั้งนี้ คุณพู่
JewNid เป็นคนกำหนด ไม่จำกัดรูปแบบงานเขียน
โจทย์คราวนี้กำหนด
ตัวละคร
- เด็กชาย 1 คน
- ชายหรือหญิงวัยกลางคน 1 คน
- หญิงชรา 1 คน
คาแร็กเตอร์
- ซื่อตรง เรียกว่ายอมคดไม่ยอมงอ
- อ่อนแอ ขี้โรค
- ขี้โกง เห็นแก่ตัว
โดยให้ผู้เขียนจับคู่เลือกกันเองว่า จะให้คน 3 คน มีลักษณะนิสัยอย่างไร
แนะนำตัวละครจากโจทย์ - เนกิ สปริงฟิลด์ คุณครูวัย 10 ขวบ ผู้มีนิสัยซื่อตรง
- หญิงสาวไกด์ผีวัยกลางคน นิสัยเลว ขี้โกง เห็นแก่ตัว
- หญิงชราขายของ อ่อนแอขี้โรค นิสัยเลวไม่ต่างกัน
.
.
.
.
.
ความเดิมตอนที่แล้ว
1, 2, 3 เจ้าของปืน (Black Rock Shooter) ได้มาเตือนว่า อย่าขโมยของ และถ้าจะแย่งบทการแสดงก็ให้สู้กันอย่างแฟร์ๆ
เนกิคุง คุณครูวัย 10 ขวบแห่งโรงเรียนมาโฮระ จึงได้ขอร้องแกมบังคับให้ นักเรียนที่ก่อการไปขอโทษ
หลังจากขอโทษเสร็จเนกิ สปริงฟิลด์กับนักเรียนของเขาก็กลับโรงเรียนมาโฮระ
กรุงเทพมหานคร วัดพระแก้ว
นักท่องเที่ยวต่างชาติคนหนึ่งไปเที่ยวพร้อมกับคนท้องถิ่น ทันใดนั้นมีหญิงสาวคนหนึ่ง เธอรีบเข้าพูดด้วยภาษาต่างประเทศอย่างคล่องแคล่วว่า "ไปวัดพระแก้วเหรอ วันนี้ปิด ไปเที่ยวที่อื่นดีกว่า" พร้อมกล่าวว่าเธอจะพาไป
นักท่องเที่ยวคนนั้นรู้อยู่แล้วว่าโดนหลอกแน่นอน คนท้องถิ่นเฉยๆ และส่ายหน้า เป็นเชิงปฏิเสธ ทันใดนั้นมีคนแก่ท่าทางขี้โรครีบเดินเข้ามาพยายามจะขายภาพ 3 ใบ 500.- บาท เป็นภาพขนาด A4 คนท้องถิ่นเห็นท่าไม่ดีรีบจับมือเธอเดินหนี ถึงแม้จะยังไม่โดนโกงแต่ถ้านานกว่านี้อาจจะแย่ได้ พวกนั้นพยายามเดินตาม จนกระทั่ง
"ไอ้เหี้ย"
เสียงตะโกนมาจากด้านหลัง ทั้งสองคนสะดุ้ง แต่คนท้องถิ่นไม่สนใจรีบจับมือเธอแล้วรีบเดินหนี
"แม่งไอ้เหี้ย" "ไอ้สัด" !@#$%^
คำด่ามากมายจนไม่รู้ว่าทั้งสองคนโกรธแค้นอะไรมา แถมยังเดินตามด่าไปอีกระยะหนึ่ง นักท่องเที่ยวพร้อมคนท้องถิ่นพยายามเดินหนี เธอตัวสั่นเทาด้วยความกลัว ในขณะที่คนท้องถิ่นบอกเธอให้เดินต่อไปอย่าไปสนใจ แน่นอนว่าเขาคงจำเหตุการณ์นี้ไปจนวันตาย ถึงแม้เธอจะไม่ทราบว่า "ไอ้เหี้ย" "แม่งไอ้เหี้ย" "ไอ้สัด" !@#$%^ รวมไปถึงคำหยาบมากมาย มันแปลว่าอะไร แต่เธอก็ทราบว่ามันคงไม่ใช่คำชมแน่ๆ
การที่เราคิดเอาแต่ได้เห็นแก่ตัวเพียงเพื่อต้องการเงิน จะทำให้ทุกคนเดือดร้อน โรงเรียนเราจะเสียชื่อเสียง จากเรื่องที่ผมเล่ามาประเทศไทยเสียชื่ออย่างมาก แล้วดูเหตุการณ์ครั้งนี้สิครับ คิดจะกำจัดคู่แข่ง โดยไม่สนใจเรื่องความถูกต้อง มันเป็นสิ่งที่ผิด
ทัตซึมิยะได้แต่คิดในใจ (คนผมยาวสีม่วง) ดีที่ฉันปฏิเสธงานนี้ไป ไม่งั้นเรื่องอาจเลวร้ายกว่านี้ ตอนนั้นจะกลับลำก็ลำบาก ของก็ดันเอาออกมาแล้วด้วย แต่เอาเถอะผิดก็คือผิด
ท่าทางเนกิคุงจะเหนื่อยเกินไป เล่าเรื่องไม่ค่อยเกี่ยวกับเหตุการณ์ครั้งนี้เท่าไหร่เลย เจ้าหลิงเฉิงฉลาดมาก ดีแล้วที่ตัดบทขึ้นมา ไม่งั้นเรื่องนี้ออกทะเลแน่นอน
ENDคุยกันท้ายเรื่องตอนที่ได้โจทย์นี้มาผู้เขียนนึกว่าจะถึงทางตันซะแล้วสำหรับการเดินเรื่องแบบการ์ตูน ในที่สุดก็เขียนเรื่องจากโจทย์นี้ได้ มีคนแซวว่าตัวละครบางตัวแสดงมากเกินไป คงต้องไปทำสถิติก่อนว่าตัวไหนบทมากไป ก็จะลดบทแสดงในครั้งต่อๆ ไป ต้องเฉลี่ยบทกันบ้าง ไม่อย่างนั้นนักแสดงอาจไม่พอใจได้
เรื่องที่เนกิคุงเล่าให้นักเรียนของเขาฟังนักท่องเที่ยวคนดังกล่าวเป็นชาวญี่ปุ่น ตัวละครในเรื่องมีการแก้ไขเพื่อให้ตรงกับโจทย์ที่กำหนดไว้ และผู้เขียนเสียใจที่จะต้องบอกว่า คนท้องถิ่นคนนั้นก็คือผู้เขียนเอง ทำไมไม่ตอบโต้? ถ้ามีขาตั้งกล้องผู้เขียนอาจมีความกล้ามากกว่านี้ ชายฉกรรรณ์ 2 คน บอกตามตรงว่ากลัวครับ ก็ไม่แน่เหมือนกันหากมีการตอบโต้ ผู้เขียนอาจไม่มีโอกาสร่วมงานถนนสายนี้มีตะพาบก็ได้
โจทย์ครั้งนี้ถ้าไม่เขียนในรูปแบบการ์ตูนจะถือว่าเป็นโจทย์สบายๆ เขียนได้หลากหลาย แต่เนื่องจากผู้เขียนอยากเขียนในรูปแบบการ์ตูน และอยากเขียนให้ต่อเนื่องด้วย เลยกลายเป็นเงื่อนไขทีทำให้เขียนยากขึ้น ครั้งต่อไปจะเขียนแบบจบในตอน ไม่ต่อเนื่องเหมือน 4 ครั้งที่ผ่านมาแล้ว แต่จะเป็นเรื่องแบบไหน เขียนได้หรือไม่ ก็ต้องขึ้นอยู่กับโจทย์ของคุณก๋าแล้ว
ผู้ติดตามบล็อก : 74 คน [
1. ผู้เขียนรู้สึกไม่ค่อยสบายใจนักในการถ่ายทอดงานครั้งนี้ แต่อย่างที่ผู้เขียนเคยกล่าวไว้ในบล็อกครั้งก่อนๆ ว่า เราต้องตระหนักรู้ว่าสิ่งนี้เป็นข้อเสีย ไม่อย่างนั้นเราจะไม่มีทางแก้ไขปัญหาเรื่องแบบนี้ได้ จึงถ่ายทอดงานในลักษณะนี้
2. บล็อกนี้อยู่ในหมวด "การ์ตูน" ขอหนึ่งโหวตเพื่อเป็นกำลังใจให้ผู้เขียน