ถนนสายนี้ ... ... มีตะพาบ หลักกิโลเมตรที่ 175 "ฉันจะไม่กลัวอะไรอีกแล้ว"
โจทย์ครั้งนี้ คุณ
toor36 เป็นคนกำหนด โจทย์ผมเองแหละ ไม่จำกัดรูปแบบงานเขียน
โจทย์คราวนี้หัวข้อคือ "ฉันจะไม่กลัวอะไรอีกแล้ว"
จาก
เหตุการณ์นี้ บางครั้งเจ้าเพี้ยนก็จะออกอาละวาด และสร้างความหวาดกลัวให้กับผู้คน เมื่อไม่นานมานี้เจ้าเพี้ยนได้ออกจู่โจมผู้คนอีกครั้ง
"เพี้ยน กำลังวิ่งไล่ตามอูมารุ"
"แต่แล้วคุณมามิ (หัวเหลือง) ก็ปรากฎตัวออกมา"
"เธอว่างกับดัก แล้วล่อให้เพี้ยนเดินมาเหยียบ"
"พอเพี้ยนหยียบกับดัก ก็โดนสายสะพาย Bloggang ห่อ"วันที่เงียบสงบวันหนึ่ง โฮมุระจัง ได้นัดคุณมามิทานข้าวด้วยกัน
"โฮมุระจัง (หัวดำ) กล่าวชื่นชมคุณมามิ ถึงความกล้าหาญ"
"คุณมามิพูดคุยกับโฮมุระจัง"โฮมุระ : คุณมามิเก่งจังค่ะ ชั้นอยากเข้มแข็งแบบนั้นบ้างจัง
คุณมามิ : ชั้นไม่ได้เข้มแข็งหรอกนะ การจัดการเพี้ยนที่อาละวาด ทั้งเสี่ยงทั้งน่ากลัว
โฮมุระ : อย่างนั้นเหรอคะ
คุณมามิ : ที่ทำอยู่ตอนนี้ก็ฝืนตัวเองเต็มที่แล้ว ต้องต่อสู้อย่างโดดเดี่ยวตามลำพัง
โฮมุระ : คุณมามิจะไม่โดดเดี่ยวอีกแล้วนะคะ เพราะว่ามันชั้นอยู่ตรงนี้แล้ว
คุณมามิ : นะ.... นั่นสินะ
"คุณมามิกำลังทานอาหารในร้านอาหาร"
"ทันใดนั้นข้างนอกได้ปรากฎเพี้ยนตัวใหม่ สีเขียวออกมาวิ่งไล่งับคน"
"เดี๋ยวฉันจะการออกไปจัดการมันเอง"คุณมามิ : เดี๋ยวฉันจะการออกไปจัดการมันเอง
โฮมุระ : ให้ชั้นช่วยนะคะ
คุณมามิ : ไม่เป็นไร เจ้านี้ดูท่าทางไม่เก่งกาจเท่าไหร่ คราวนี้จะรีบเก็บกวาดให้เร็วที่สุดเลย
"จิโนะจังเจ้าของร้านกังวลมาก กลัวเจ้าเพี้ยนจะบุกมาถล่มร้าน"
"คุณมามิหันไปยิ้ม แล้วพูดกับจิโนะ"คุณมามิ : ไม่ต้องห่วงค่ะ จะรีบกลับมาก่อนที่กาแฟที่สั่งไว้จะเย็นแน่นอน
จิโนะ : สู้เค้านะคะ แล้วก็ระวังตัวด้วยนะ
คุณมามิ : (คิด) กำลังใจมาขนาดนี้ พึ่งจะเคยรู้สึกแบบนี้เป็นครั้งแรก ฉันจะไม่กลัวอะไรอีกแล้ว
ภายนอกร้าน
"คุณมามิวางกับดัก"
"แต่เจ้าเพี้ยนตัวนี้มันดันฉลาดกว่าเพี้ยนตัวก่อนหน้า มันกระโดดข้ามมาเลย"ภาพที่หลายๆ คนคิดในใจคงจะเป็นคุณมามิโดนเล่นงานใช่มั้ย?
"มีใครคิดถึงภาพแบบนี้บ้าง"
"หรือไม่ก็ภาพแบบนี้"แต่เจ้าของบล็อกนี้มันโลกสวย มันเลยเขียนบทให้จบอย่างมีความสุข
"พระเจ้าบินลงมาลากตัวคุณมามิหนี"
"โชคดีที่ช่วยได้ทันเวลา"พระเจ้า : ไม่ต้องห่วงนะ กำลังเสริมมาช่วยแล้วล่ะ
คุณมามิ : ........ (เกือบโดนงับหัว ยังช็อคอยู่)
"พระเจ้าเรียกกำลังเสริมมาแล้ว"
"กำลังเสริมที่พูดถึงนี้คือ สาวเรือรบ ยามาโตะ นั่นเอง"
"ยามาโตะ ยืนเผชิญหน้ากับเจ้าเพี้ยน"
"ปืนทุกกระบอกเตรียมพร้อม!!"
"จากนั้นก็ยิง!! เจ้าเพี้ยนจึงต้องรีบล่าถอยไป"ENDคุยกันท้ายเรื่องความกลัวเกิดขึ้นได้กับทุกคน แต่บางครั้งขอแค่มีกำลังใจให้ ความกลัวก็จะหายไปในพริบตา กำลังใจจากคนรอบข้างนี่แหละที่จะช่วยทำให้ความกลัวของหลายๆ คนหมดไป ถ้าพบเห็นใครกลัวอะไรก็ตาม ขอให้เราให้กำลังใจเขาก็พอ แล้วเขาจะผ่านความยากลำบากไปได้
"พระเจ้ามาโดกะคนนี้จะอยู่เคียงข้างทุกๆ คนค่ะ"ตกลงเป็นคนหรือเป็นเทพ เอาให้แน่ๆ!!
ผู้ติดตามบล็อก : 74 คน [
1. เรื่องราวในเอนทรี่นี้ไม่มีความเกี่ยวข้องกับเนื้อเรื่องหลักของตัวละครนั้นๆ
2. บล็อกนี้อยู่ในหมวด Cartoon Blog ให้กำลังใจคุณมามิ และเพื่อนๆ ของเธอได้ครับ