สวัสดีตอนเช้าค่ะ

  

เป็นคำถามที่ตอบยากจริงๆ เลยคุณต่อ
ในโลกของความจริง กับ โลกอุดมคติต่างกันจริงๆ เราไม่อยากรับเงินใคร แต่ไม่รับเราก็เดือดร้อน และถ้ารับเราก็เดือดร้อนเช่นกัน...


สมัยก่อนผมเที่ยงตรงมาก ไม่ค่อยมีคนชอบ
เราจบมาใหม่ พ่อแม่ก็สอนให้เป็นคนดี ไม่ให้โกงใคร ไม่ให้คอรัปชั่น เห็นใครคอรัปชั่น แรกๆรู้สึกรังเกลียด จนไม่อยากร่วมงานด้วย

เวลาทำงาน มีคนมาเสนองาน ยื่นเงินสอดซอง ของาน ผมไม่เคยรับเลย ขนาดญาติของคนที่ตำแหน่งสูงกว่ามาสอดเงินให้ก็ไม่รับ คนในบริษัทมาขอเองก็ไม่ให้ ผมขอให้แข่งที่ราคาและคุณภาพ พอราคามาแพงกว่าของเจ้าอื่น แต่คุณภาพพอๆ กัน เราก็เลือกเจ้าที่ถูกกว่า สุดท้ายก็โดนคนในองค์กรที่ต้องการงานเขม่น หาว่าเราขวางโลก ผมโดนขู่ทำร้ายหลายรอบเลย

คนฝากเด็กเข้างาน ขอเป็นนายหน้า ขอเอาสินค้ามาขาย ขอเป็น supplier เรื่องต่างๆ โดยยินดีโอนเงินเข้าในบัญชีตามเปอร์เซ็นแต่ละเดือน เพราะเขาคาดการณ์แล้วว่า กำไรจากการได้งาน มากกว่าเงินที่จะให้เราไม่รู้กี่ร้อยเท่า

ผ่านมาหลายปี เปลี่ยนวนเวียนคนมายื่นข้อเสนอให้มากมาย วันนี้ผมก็ยังคงไม่รับ แต่ใช้ประสบการณ์ที่เคยมีมาเป็นประสบการณ์จัดการให้เหมาะสมแต่ละกรณีและลดการขัดแย้งลง

การไม่รับ หลายครั้งทำเราเดือดร้อนและที่สำคัญมีผลต่อการทำงานมากในองค์กรคนไทย

หลังๆ ผมมองโลกให้มีมติมากขึ้น คิดถึงใจเขาใจเรามากขึ้น

หลายครั้ง ผมขอแลกเปลี่ยน ให้ทาง supplier ลดราคาสินค้าหรือเป็นสิ่งของคืนให้ทางบริษัทแทนการเสนอให้กับเราโดยตรง กับคนตำแหน่งสูงกว่า หากเกี่ยวกับงานในทีม ผมก็ไม่รับโดยตรง แต่เป็นเจรจา ให้กับลูกทีมแทน อาจไม่ใช่ในรูปของเงิน แต่เป็นสิ่งอื่น งานเลี้ยง ของขวัญปีใหม่ เป็นแบบนั้น ซึ่งให้หัวหน้าจัดการเองโดยตรง ไม่เกี่ยวกับเรา

การไม่รับ ซึ่งเดือดร้อน ก็เปลี่ยนวิธี แต่ไม่ใช่รับเพื่อตนเอง แต่ให้ประโยชน์สูงสุดกับองค์กร หรือ คนในหน่วยงานแทน ดังนั้นการรับของผมจึงไม่เดือดร้อนเช่นกัน เพราะผลประโยชน์นั้น ผมไม่ได้รับเอง ใครจะกล่าวหาว่าคอรัปชั่นก็ไม่ได้ เพราะผมไม่ได้คอรัปชั่น
เพราะสุดท้ายก็ดูที่ ราคา กับ คุณภาพเป็นหลักอยู่ดี


ในโลกความจริงความคิดแบบยืดหยุ่น คงจะดีที่สุดสำหรับผมในการทำงาน แต่ในขณะเดียวกัน ผมก็ไม่ทำให้ตัวเอง รู้สึกว่า ผิดอุดมการณ์ที่ตั้งใจ

แต่วิธีเหล่านี้มันก็ขึ้นอยู่กับลักษณะงานและสภาพแวดล้อมของแต่ละคนมั๊งครับ มันไม่มีสูตรตายตัว ผมคิดว่าสูตรการทำงานเราคงต้องคิดค้นด้วยตัวเอง มันถึงจะเหมาะกับเรา




แล้วคุณต่อ ทำยังไงครับกับสถานการณ์แบบนี้?

  

แวะมาทักทายครับคุณต่อ

ตัวการ์ตูนน่ารักเช่นเคย
ปัญหาคราวนี้ตัดสินใจยากจริงๆ
ยิ่งเป็นผู้น้อย ยิ่งไม่พลังอะไรไปต่อสู้
น่าเห็นใจจริงๆ

  

สุดท้ายแม้จะอยากเป็นคนดีแค่ไหน...ก็โดนกลืน...

คงมีหลายคนที่อยู่สถานการณ์แบบนี้ ต้องไหลไปตามน้ำ แม้จะไม่เห็นด้วย เพราะเหตุผลว่าใครๆ ก็ทำแบบนี้ เราคนเดียว...ที่ไม่ทำ จะอยู่ได้ยังไงในกลุ่มชนแบบนี้ ทางที่ดี...ถ้าคิดว่ารับไม่ได้ ไม่ต้องเข้าไปอยู่ในวงจร...แบบนี้ วงจรที่สุ่มเสี่ยงรู้อยู่แล้วว่ามีแบบนี้อยู่...ต่อให้อุดมการณ์แรงแค่ไหนก็อยู่ไม่ได้หรอก...

เอาน้อย...หรือน้อยกว่าเค้า...ก็คือเอาเหมือนกัน ทุจริตเหมือนกัน คอรัปชั่นเหมือนกัน...

สิ่งเหล่านี้ไม่มีสอนในหลักสูตรทุกระดับการศึกษา ทุกที่สอนเหมือนกันหมด อย่าโกง อย่าเอาเปรียบคน อย่าคอรัปชั่น ทุกคนรู้...แต่ทำยาก

บ่นต่อเนื่อง....

  

สวัสดีครับคุณต่อ โหวตให้+1ครับผม อิอิ ^^

เผอิญที่ทำงานมายังไม่เคยได้แตะเงินแบบนี้เลยไม่เข้าใจนะครับ โลกนี้บางทีก็งดงาม บางทีก็ดูโหดร้าย แต่ไม่ว่าโลกจะเป็นอย่างไร โลกก็ไม่ได้สนใจความรู้สึกของเราเลย ซ้ำบางทีก็ทำเฉยต่อทุกเรื่องราวที่เกิดขึ้นอีกด้วย เราควรทำอย่างไรดี ?

ตุ๊กตาน่ารักมากๆนะครับผม ^^
มีดอกไม้มาทักทายด้วยครับ

  

มาดามนั่งแปลให้พี่ก๋าฟังครับ
ฟังแล้วอินมากเลย

ภาษามองโกลเลีย
ขนาดฟังไม่รู้เรื่อง
ยังซึ้งเลยครับน้องต่อ

  

บางที่สถานการณ์ที่เลือกไม่ได้ของคนอื่น
(หรือเลือกได้ แต่เอาแบบไม่เลือกดีกว่า)
ทำให้คิดว่้าตัวเองโชคดี
ที่ไม่ต้องเข้าไปเกี่ยวข้องกับสถานการณ์แบบนั้น



มหา'ลัย .. ไม่ได้สอนอะไรเกี่ยวกับจิตใจของคนเลย
จะว่าไป .. เริ่มตั้งแต่อนุบาลเลยดีกว่า
จิตใจดีดี โรงเรียนให้มาหรือเปล่า

  

สวัสดีค่ะ

อ่านแล้ว ก็รู้สึกได้เลยว่า สังคมไทยก็มีแบบนี้ จริง ๆ เกือบ ๆ ทุกสังคมก็มีจริง ๆ ด้วยเนอะ

ขอบคุณคุณต่อมาก ๆ ค่ะ แวะไปทักทายกันค่ะ ^^

  

คิดตะพาบครั้งต่อไปออกแล้วครับ ส่งเลยได้ไหมเนี่ย

  

อรุณสวัสดิ์ครับน้องต่อ

  

ตอบยากนะครับ

ถ้าไม่ยอมแล้วเป็นอันตรายต่อชีวิตเราและครอบครัว ก็คงลำบากใจมาก

  

สวัสดียามเย็นๆแวะมาโหวตให้ค่ะ วันนี้ที่อ่างทองร้อนมากๆ หวังว่าคุณต่อ คงสบายดีนะคะ

  

สวัสดีค่ะคุณต่อ

หีบเลือกตั้งสมควรนับคะแนนกันได้แล้วตามหลักความขยันของเจ้าของบล็อก อิอิ


มีความสุขมาก ๆ นะคะ

ไว้รอลุ้นตะพาบรอบหน้ากัน

  

เอิ่ม..เห็นด้วยว่าโจทย์ยาก เหอๆ

แต่คุณต่อก็เก่งนะ ทำได้ขนาดนี้เนี่ย


กลับมาแล้วจ้า เลยมารายงานตัว

  

หวัดดีครับน้องต่อ

  

ค่า มาทักทายยามเช้าวันศุกร์เช่นกันนะคะคุณต่อ

  

ฉัตรอ่านแล้วพาสลงมาเม้นเลยนะคะคุณต่อ
จะว่าไปในโลกนี้และสังคมนี้รวมไปถึงทุกๆ สังคม ฉัตรมองว่ามีเรือ่งแบบนี้เกิดขึ้นมาเำพื่อ "วัดใจ" ในการเช็คระดับศีลธรรมในตัวตนของบุคคลในทุกๆ สังคมเลยค่ะ
ถามว่ายากมั้ย แน่นอน...ยาก
เพราะถ้าเราต้าน...เราก้อตาย
ถ้าเราตาม....เราก้อต่ำ
แต่เราจะทำอย่างไรก็ได้ เพื่อรักษาชีวิตให้ดำรงอยู่ต่อไปได้อยา่งปลอดภัย โดยที่ไม่ถูก"กลืน"
รับ...อย่างปราศจากความคล้่อยตาม
ใจต่อต้านอย่างเข้มแข็งและอดทน

ไม่ค่อยเข้ามาทักทาย
คุณต่อสบายดีนะคะ
เรือ่งวันนี้สั้นไปหน่อย แต่กระชับและได้คำถามที่กว้างมากเลยค่ะ อิอิ

  

  

อัพแล้วๆๆ..

แหม่ จริงๆแล้วเริ่มเขียนไว้เมื่อเกือบสองอาทิตย์ที่แล้วเอง แต่มันจบไม่ลง


พักนี้เนื้อยเหนื่อยน่ะคุณต่อ หัวมันไ่ม่ค่อยแล่น เลยงัดมาเขียนไปเรื่อยๆมาเรียงๆยังงี้แหละ

  

ขอบคุณทุกท่านที่เข้ามาอ่านงานเขียนถนนสายนี้มีตะพาบนะครับ