เจิมก่อง
เดี๋ยวอ่านค่ะพี่หนูหล่อ

  

อ๊ะ เป๊ะเปิ้มน้องเรา ไม่ไปเที่ยวเนอะ
ช่างดีจริง อยู่กะเหย้าเฝ้ากะเรือนนิ

  

อ่านจบแย้วค่ะ

เราว่าวัชพืชเค้าทำให้ถนนสายนี้เขียวชอุ่ม มีสีสันสวยดีออกนะคะพี่
เห็นด้วยกะพี่เลยค่ะ ทำไมถึงมาถางวัชพืนช้าน
เป็นเราคงไม่วีนหรอกค่ะ
แต่จะงอนคุณป้าหน้าง้ำหน้าหงิก ฮ่าๆๆๆๆๆๆ

แล้วใครน๊อที่ทำให้พี่เราต้องหงุดหงิดๆๆๆ อารมณ์เจี๋ย
บอกเป๊ะเปิ้มมาค่ะพี่หนูหล่อ
เดี๋ยวเป๊ะเปิ้มจาไปเขกกาโหลกให้

  

มะมีใครทำให้พี่หงุดหงิดหรอก เป๊ะเปิ้ม
นั่นมันโบราณกาลตั้งแต่ยังไม่ได้รับการ
สั่งสอนจากวัชพืชน่ะ 55

อย่านักเลงโตนักเล้ยยย เดี๋ยวไม่จ๋วยน้า

  

ไม่ต้องไปถอนมันหรอก ปล่อยมันไว้บ้าง

เฮียกลับมองว่า

วัชพืช ที่ใครต่อใครพากันรังเกียจ (เพราะมันกินไม่ได้) มันยังมีความพยายามมุมานะอุตสาหะฝ่าฟันอุปสรรค์จนสามารถยืนหยัดอยู่ได้แม้เพียงพื้นที่น้อยนิดเมื่อเทียบกับพื้นที่ทั้งหมดที่แข็ง

แต่คนเรานี่ซิ

  

เจ๋งมากเฮีย ถูกใจจัง เอาไปห้าร้อย
ทอนพันนึงนะครับ

  

เราไม่ชอบเที่ยวค่ะพี่หนูหล่อ
สงสัยก้านมะยมพี่ไม่ได้ทำงานแน่ๆเลย ฮิ ฮิ ฮิ



พี่หนูหล่อก็อย่าหงุดหงิดนักจิคะ
เดี๊ยวก็ไม่หล่อหรอก นอกจากจะไม่หล่อแล้วก็จะไม่สบายได้นะคะ


เป็นห่วงพี่ค่ะ
กลัวพี่หงายท้องตึงซาหลบไป
แล้วเป๊ะเปิ้มจาไปหาพี่ชายแบบนี้ได้ที่หนาย ฮือๆๆๆๆ

  

เอาใจช่วยให้เป็นดั่งหวังค่ะ

  

เมื่อคืนเอาภาพขนมมาทิ้งระเบิดไว้
จะได้ให้พี่หนูหล่ออยากกิน
แล้วชาลีก็หนีไปนอนค่ะ ฮ่าๆๆๆ

แม้แต่วัชพืชยังมีประโยชน์
อย่างน้อยก็ยังช่วยปกคลุมดิน
คนเราก็ควรเรียนรู้จากมันเช่นกันนะคะ

วัชพืชในใจคนก็เช่นกัน
อย่างน้อยก็ยังทำให้เราอดทน อดกลั้นได้มากขึ้นนะคะ

สุข สดชื่น สดใส สุขภาพแข็งแรงนะคะ ^^

  

ได้ยินแว่บๆ ว่าระเบิดด้าน
ชาลีเลยแวะมาวางใหม่อีกลูกนึงค่า 5555+

  

เข้ามาอ่านบ่อย ๆ ยิ่งเจอสิ่งที่ลึก
ซึ้ง เข้าทุกวัน.

ใช่ครับ เราพยายามจับอารมณ์เรา
ให้อยู่ ทำให้เราคงอยู่โดยไม่มีใคร
จะทำอะไรได้ อาจจะเจ็บนิดเหมือน
วัชพืชถูกเหยียบ(อิ อิ รู้ซะอีกว่า
วัชพืชเจ็บ) แต่ผมเชื่อนะครับว่า
พืชมีความรู้สึก เช่นทางเหนือเรียก
ว่า "หญ้าจิย๊อบ" คือต้น ไมยราบ

จริงเปล่า.. เห็นไหม จากคนขี้เล่น
พอเข้ามาอ่านของหนูหล่อ ชัก
เข้าทาง ธรรมะ ได้เมียนกัน 555

  

ดีนะคะเนี่ยพี่หนูหล่อบอกว่าสบายพุงไปแล้ว
ไม่งั้นยัยชาลีจะวางระเบิดไม่เลิกแน่ๆ

  

สวัสดียามบ่ายครับพี่หนูหล่อ ...

เห็นด้วยว่าวัชพืชทั้งหลายถ้าดูดีๆ ก็มีความงามอยู่ในตัวเองทั้งนั้น ไม่เว้นแม้แต่ต้นหญ้าริมทาง

ปล. เดี๋ยวเสาร์นี้ครอบครัวผมเข้าไปเที่ยวเมืองกรุงครับ ว่าจะไปชมความงามของพระราชวังพญาไทซักหน่อย ...

  

ขอโทษที่หายไปนะคะ เอาของกินมาฝาก
กลัวพี่เราจะหิ้วท้องรอ เป็นยังไงกันบ้างหนอ
จุ๊บๆ พี่เปิ้ลเจ้าค่ะ แหะๆๆ เพิ่งโผล่หัวมาได้นะเนี่ย

อ่านแล้วนึกถึงตัวเอง แต่คิดได้อีกแนวหนึ่ง

จะดอกหญ้า รึดอกไม้ขึ้นกระถาง ขึ้นอยู่กับใจเรากำหนด
คนคิดดีก็ดีแก่ตัว แต่คนคิดไม่ดีไม่พอ ยังทำให้คนอื่นเดือดร้อน เสียหายเนี่ย
ใครๆ ว่าดอกหญ้าด้อยราคา คนแบบนี้ด้อยค่ายิ่งกว่า
เพราะว่าหาอะไรเปรียบมิได้ อะไรๆ ก็สูงเกินไปสำหรับคนแบบนี้

เอ..เครียดไปไหม แหะๆๆ อะนะ คิดถึงนะก๊าบบบบท่านพี่

  

อ่านแล้วได้ข้อคิดดีค่ะ ...แต่ก่อนเป็นบ่อยเหมือนกัน ขนาดแค่ของหาย หาไม่เจอ ยังโมโห พาลเสียงดังใส่คนอื่นไปทั่ว เดี๋ยวนี้ไม่ค่อยเป็นแล้วล่ะค่ะ ...

  

ต้องฝึกใจให้อดทนเช่นวัชพืชคงจะดีไม่น้อย..แต่มันทำอยากนะคะพี่หนูหล่อ
ผักบ้านเหมียวยังไม่เหี่ยวตายแต่มันโดนน้องหมาบ้านอื่นเข้ามาลุยต้นถั่วฝักยาวหักตายไปหลายต้นเลยจร้า ได้แต่มองตาปริบๆ ทำอะไรมิได้ปลูกใหม่ละกันเรา....อิอิ

  

แต่ละช่อ ก็สวยต่าง ๆกันนะคะ
พี่ช่างสังเกตกระทั่งสิ่งที่อยู่ติดพื้น
ชอบข้อเขียนแบบนี้ อ่านสนุกแล้วพี่ก็เปรียบเทียบได้ดีจริงค่ะ

ระหว่างทางเดินจากบ้านนิค ก็มีช่อนึงค่ะคล้ายกับช่อที่สามน่ะ
มันต้นเล็กมาก แห้ง ๆ ดอกบาง ๆ ดูอ่อนแอ
งอกออกมาจากซอก ๆ ข้างพื้นปูนอ่ะค่ะ
ไม่รู้มันโตได้งัยนะคะ ดูมันทุกวัน แต่นิคน่ะคิดว่า
มันเป็นความพยายามมีชีวิต แม้ในที่แห้งแล้งปานนั้น ยังอยู่ได้
ดูแล้วก็ฮึดสู้ ยามที่ท้อได้เหมือนกันนะ

  

  

จะกลับบ้านแล้วนะก๊าบท่านพี่
นั่งทำงานไป หาวไปด้วย เกินสามหาวแล้วเนี่ย
ออกตอนนี้ คงเดินทางไม่เกินหนึ่งชั่วโมง
ไปถึงห้องก็หายง่วงพอดี โฮะๆๆๆ
จบข่าว ง่วงจริงๆ แฮะๆ

ฝันดีราตรีสวัสดิ์ล่วงหน้า บับบายก๊าบ

  

(ฝากลบคอมเม้นต์ด้านบน
ให้ด้วยค่ะ ใส่สีผิดไป เดี๋ยวพี่จะปวดตา)


ที่บ้านไม่ถอนน่ะค่ะพี่หนูหล่อ
เพราะว่าจะเอาไว้ให้เจ้าเหมียวน้อยหลายตัวที่บ้านกิน
น้องเหมียวชอบแทะเล็มหญ้า

เอ๋รู้แล้วละว่าทำไมตรงข้ามบ้านพี่มาช่วยจัดการหญ้าให้
กลัวว่าพี่หนูหล่อจะลื่นล้มนั้นเอง
ด้วยความเป็นห่วง...
ก็เลยจัดให้ซะเรียบ

...ติ๊ด ติ๊ด หลังไมค์ด้วยค่ะพี่หนูหล่อ