"ถนนสายนี้...มีตะพาบ" โจทย์ประจำหลักกิโลเมตรที่ 117 "เจ้ากรรมนายเวร" โดยคุณเป็ดสวรรค์ โจทย์ประจำหลักกิโลเมตรที่ 117 "เจ้ากรรมนายเวร" โดยคุณเป็ดสวรรค์ (เอนทรี่นี้ไม่ต้องโหวตครับ ส่วนท่านที่ยังติดตาม: ไม้ใบของบ้านป่า ตอนความสุขของคนอยู่ไม่สุข **ขอเชิญที่นี่ครับ**)  บ่ายวานเห็นคุณเป็ดสวรรค์โต๋เต๋มาดูต้นไม้บ้านผม ทำให้นึกขึ้นมาว่า เขาจะเขียนตะพาบหนนี้กันวันไหนหว่า คือไม่ค่อยจะได้จำวันพระวันโกนเท่าไหร่ พอนึกได้ว่าก็พรุ่งนี้งัยเล่า โหยยยยย ก็เป็นงี้ทุกที กินแกงร้อนปากคอพังได้เรื่อยๆ ไม่มีวันจำร้อก อ่ะเนอะ ว่าแล้ววันนี้ปั่นงานตอนเช้าเสร็จก็รีบหาภาพและเพลงประกอบ เพลงน่ะต้องคิดเอง เพราะอยากได้เพลงโบราณๆ ให้สมกับโจทย์ ส่วนภาพอ่ะ ได้แรงบันดาลใจมาจากคอมเม้นท์ของคุณเป็ดเมื่อวานนี้แหละ เธอว่า บ้านป่าต้นไม้เยอะดี น่าจะเล่นมาโครแมลง ก็เลยนึกถึงภาพผีเสื้อตัวนี้ซึ่งก็เป็นมาโครที่เบบี้มากๆ ขอขอบคุณคุณเป็ดที่มาช่วยให้ง่ายขึ้นเยอะ เพราะไม่งั้น ป่านนี้ผมยังเลือกไม่จบ กลัวจะโดนคุณอ๋า วนารักษ์ เฉือนเลือดโชกอ่ะจิ ยอมให้เฉือนแต่พองามนะค้าบ 555++   ออกแขกโหมโรงไปจนจะเกินพอแล้ว จะได้เข้าเรื่องเสียที พวกเราคุ้นกับคำว่า "เจ้ากรรมนายเวร" มาตั้งแต่จำความได้ก็ว่าได้ เพราะเวลาสวดมนต์ทำบุญทำทานจะได้รับการสอนให้แผ่ส่วนกุศลให้ใครบ้าง และหนึ่งในรายการก็คือ เจ้ากรรมนายเวร นี่แหละ คุณยายมักสอนเสมอว่า เราทุกคนล้วนเกิดมาแต่กรรม และมีเจ้ากรรมนายเวรที่เราจะต้องชดใช้หนี้บาปให้เขา แต่เราจะผ่อนหนักให้เป็นเบาได้ด้วยการทำบุญและทำความดีแล้วแผ่ส่วนกุศลและขออโหสิกรรมเขาไปเรื่อยๆ จะได้หมดห่วงโซ่แห่งกรรมเร็วๆ เพราะการทำบุญทำทานเป็นนิจนั้น ท่านเชื่อว่า เท่ากับทำให้เราได้หลีกเลี่ยงบาปเพื่อเข้าไปในทางบุญด้วย แล้วกรรมจะได้ตามไม่ทัน ก็เป็นความเชื่อของแต่ละบุคคลนะครับ อย่าเพิ่งเชื่อว่ามันจะต้องเป็นได้เช่นนี้จริงๆ ที่ผมเชื่ออย่างแน่ใจก็คือ การทำดีโดยไม่ต้องคิดว่าทำเพื่ออะไร  พอโตมา ผมก็เริ่มคิดว่า คงได้ผ่อนหนักให้เบาขึ้นเยอะแล้วเพราะไม่เคยลืมอุทิศส่วนกุศลให้เจ้ากรรมนายเวรมาตลอด คงจะพอญาติดีกะเจ้ากรรมนายเวรได้พอสมควร รู้สึกชื่นชมโสมนัสในตัวเองเป็นอย่างยิ่ง แล้วก็ยังทำเช่นนี้มาตลอดเผื่อว่า เจ้ากรรมนายเวรท่านใดจะใจแข็ง ยังไม่ยอมญาติดีกะผมอยู่ ส่วนผมอ่ะไม่อยากเป็นเจ้ากรรมนายเวรของใครเลย ขี้เกียจมาเกิดให้เค้าใช้หนี้ อโหสิกรรมให้ไปหมด แต่ความชื่นชมโสมนัสในตัวเองนี้ก็มีอายุสั้นมากๆ เลย เพราะวันหนึ่ง ผมไปซื้ออาหารทะเลที่ตลาดสดใกล้บ้าน อาหารทะเลโดยเฉพาะหอยเนี่ยต้องสดขนาดยังไม่ตายสนิทถึงจะซื้อ วันนั้นขณะที่ไปยืนดูว่าจะซื้ออะไรดี ตรงที่ยืนเป็นกระบะหอยลายตัวเขื่องน่ากินมาก ผมชอบเอามาผัดน้ำพริกเผา ซื้อทีให้พอกินทั้งครอบครัวอย่างน้อยก็ต้องสองกิโล แต่วันนั้นอดกิน เรื่องก็มีอยู่ว่า ขณะกำลังทดสอบว่าหอยตายหรือยัง ก็มีคุณป้าคนหนึ่งเข้ามายืนข้างๆ ถามว่า ชอบกินหอยหรือคุณ ผมก็หันไปรับคำ เธอบอกว่า ดิฉันไม่กิน "เจ้ากรรมนายเวร" เยอะ คำหนึ่งไม่น้อยกว่าสองสามชีวิต โหยยยยย แม่เจ้า ผมบวกลบคูณหารเลขในใจอย่างรวดเร็วแล้วสะดุ้งไปแปดกลับ ผมกินไปกี่หมื่นกี่แสนตัวแล้วไม่รู้ ชาติหน้าผมต้องเจอเจ้ากรรมนายเวรเท่านี้เลยหรือนี่ คิดเช่นนั้นแล้วก็เลยไม่ได้ซื้อ ก็ใครจะไปกินลงล่ะเนอะ แต่ผมก็เหมือนคนอื่นๆ ที่มักยังคงทำบาปโดยหาข้อแก้ตัวไปแบบน้ำขุ่นมั่งใสมั่ง ในกรณีนี้ ผมบอกตัวเองว่า ไม่ได้บาปขนาดนั้นหรอก มนุษย์เป็นสัตว์โลกที่กินทั้งเนื้อสัตว์และพืช (Omnivore) ตราบใดที่เรากินโดยไม่ได้ทรมานชีวิตใด กินพอยังชีพ หลีกเลี่ยงสัตว์ใหญ่ มันก็เป็นเรื่องธรรมดาโลก เนื้อสัตว์ที่ผมรังเกียจคนชอบกินมากก็อย่างเช่น ขุดหลุมฝังไก่ให้เหลือแต่คอไว้ เอากระทิหยอดให้กินจนอ้วนพีแล้วขุดมาเชือดทำอาหารกิน เค้าว่ามันอร่อยนักแล อีกอย่างคือปูนิ่มที่เค้าทรมานให้มันอดอยากจนลอกคราบแล้วก็เอามากิน ผมว่าพวกนี้แหละบาปหนามาก  คิดได้ดังนั้นแล้ว ผมก็ปรับเปลี่ยนพฤติกรรมใหม่ ประการที่หนึ่ง ลดการกินเนื้อสัตว์ลงบ้าง กินพืชมากขึ้น ประการที่สอง เมื่อจะกินพวกโปรตีน ใจต้องหยุดคิดว่าต้องซื้อสดขนาดยังไม่ตายสนิท เชื่อว่า บาปบุญคุณโทษหนักเบาก็อยู่ที่ความหมายมาดในการกระทำนั่นแหละ และประการสุดท้าย สำนึกรู้บุญคุณที่เขามาเป็นอาหารให้เราได้ยังชีพและแผ่ส่วนกุศลให้เขาได้ไปเกิดในชาติภพที่ดีขึ้น ซึ่งก็คือ สรุปเจตนาในการทำบาปให้น้อยลง และทำอย่างมีสติด้วย ถ้าจำเป็น จะได้ไม่ต้องตึงเครียดวิตกวิจารณ์ในสิ่งที่มันเป็นธรรมดาโลก เพราะแม้แต่พระพุทธองค์ก็มิได้ทรงละเว้นการบริโภคเนื้อสัตว์ที่มีผู้ถวาย  ก่อนลาไป ขอเล่าเรื่องคุณแม่บ้านของแม่ผมสักเรื่อง วันหนึ่งเธอบอกให้แม่ของเธอช่วยไปซื้อหอยแมงภู่ลวกให้เธอ แม่ผมถามว่าทำไมไม่ไปซื้อเอง ใช้แม่งกๆเงิ่นๆไป เธอบอกว่า หนูไม่อยากเห็นตอนเค้าลวก กลัวบาปกรรม แม่ผมมองหน้าเธอนิ่งๆแล้วก็บอกว่า บาปอยู่ที่คนทำ กรรมอยู่ที่คนกิน ผมก็ว่านะ เรื่องบาปบุญเนี่ย ยังเข้าใจผิดๆกันอีกมาก เจ้ากรรมนายเวรเลยไม่รู้จักสูญพันธุ์ ทำให้ต้องมาเวียนว่ายตายเกิดกันอยู่นี่แหละ แต่ไม่ว่าจะอย่างไร พยายามลดจำนวนให้ได้ก็จะดีมากเลย ขอลาไปด้วยกุหลาบพื้นเมืองโคราชกลีบงามยามฉ่ำฝนโปรย  ขอให้ทุกท่านมีความสุขในวันลอยกระทง ขอขมาลาโทษพระแม่คงคาแล้วฝากลอยเคราะห์ลอยโศกโรคภัยไปด้วยเทอญ  เอื้องหลวงขุนตาล (Queen of Lanna) Special thanks to uploader, Sorachon Sunaphan.
อ่านเพลินจนลืมเรื่องผีเสื้อค่ะ
 โดย: ที่เห็นและเป็นมา
  วันที่: 6 พฤศจิกายน 2557 เวลา:13:46:21 น.อ่ะ ได้เจิมด้วยค่ะ
เรื่องบุญกรรม ในมุมมองของเฮียก็เข้าที เอาแค่พอดีๆ ไม่มากไม่น้อยเกิน แค่ไม่เบียดเบียนชีวิตกันพอให้สบายใจแหละนะคะ แต่ผีเสื้อสวยนะคะเฮีย  โดย: ที่เห็นและเป็นมา
วันที่: 6 พฤศจิกายน 2557 เวลา:13:52:24 น.อ่านไปทำงานไป..ยังไม่จบ
กลับมาอ่านอีกที เจ้านิคตัดหน้าเจิมไปซะแล้ว ปูนิ่มเป็นความรู้ใหม่เลยค่ะ ส่วนกุ้งนิ่มในบ่อกุ้งเกิดจากการเปลี่ยนน้ำใหม่ เขาก็เลยลอกคราบ..ลอกคราบเสร็จ ตัวก็จะโตขึ้นๆๆๆๆ แอมอร โดย: แอมอร (peeamp
) วันที่: 6 พฤศจิกายน 2557 เวลา:15:22:43 น.ถ้ากำลังจะกิน
แล้วมีคนมาทักเรื่องเจ้ากรรมนายเวรแบบนี้ ผมว่าความอร่อยหายไปเยอะเลยครับพี่ 555  โดย: กะว่าก๋า
 วันที่: 6 พฤศจิกายน 2557 เวลา:15:33:44 น.คิดเหมือนคุณก๋าเลยค่ะเฮีย
คนกำลังจะกินดันมาทักแบบนี้ พวกหอยปูปลาต่างๆ เค้าเกิดมาเป็นอาหารของมนุษย์ ได้ยังชีพ จะไปคิดว่าเป็นเจ้ากรรมนายเวรนี่ไม่ถูก ซ้อว่างั้นนะคะ สวัสดีวันลอยกระทงด้วยค่ะ  วันนี้ปิดร้านเร็ว ให้เด็กๆทำทงไปลอยกันคืนนี้ เลยได้เข้ามาวิ่งเล่นมั่งค่ะ อิอิ ปล.กุหลาบเมืองโคราชสวยหวานจับใจเลยค่ะ อยากจิ๊กๆ ฮรี่ๆๆ  โดย: mambymam
 วันที่: 6 พฤศจิกายน 2557 เวลา:16:00:11 น.แวะมาปูเสื่อจองที่แล้วก็ไปชมไม้ใบก่อนนะครับ แหะๆ ^^
โดย: วนารักษ์
 วันที่: 6 พฤศจิกายน 2557 เวลา:16:31:45 น.แต่ก่อนนานมาแล้วก็เคยชื่นชอบกับหอยลวกจิ้มน้ำจิ้มเหมือนกัน แต่ตอนนี้ถึงจะเห็นก็ไม่นึกอร่อยแล้ว
จะกุ้ง หอย ปู ปลา ที่ต้องชี้ว่าเอาตัวนี้แหละก็ไม่นึกอร่อยเหมือนกัน แต่ก็ไม่ได้ว่านะที่จะต้องมีของพวกนี้อยู่บนโต๊ะ แค่ใครอยากกินก็กิน เราไม่อร่อยเราก็ไม่กิน แค่นั้นค่ะ...สบาย สบาย โดย: ร่มไม้เย็น
 วันที่: 6 พฤศจิกายน 2557 เวลา:16:35:27 น.แม่เราก็เลิกลวกหอยแครงให้ทานเลยค่ะ
ให้นายพล(ขับ)ตนข้างกายทำ แต่นาน ๆ ที  โดย: tuk-tuk@korat
วันที่: 6 พฤศจิกายน 2557 เวลา:16:42:21 น.มาเยี่ยมชม มาทักทายครับ มิน่าละครับเดี๋ยวนี้คนถึงดันมากินเจกันเยอะ เพราะว่าบาปอยู่ที่คนทำ กรรมอยู่ที่คนกิน แสดงว่าเรากินกรรมไปเยอะแล้วครับ อิอิ  โดย: อาคุงกล่อง
วันที่: 6 พฤศจิกายน 2557 เวลา:17:48:42 น.มาอ่านเรื่องพี่หนูหล่อจบแล้วดีมากๆครับ
ที่พี่หนูหล่อทำตั้งแต่เด็กถูกต้องแล้วครับ วิธีแก้เจ้ากรรมนายเวรก็คือแผ่เมตตานี่เอง ส่วนใหญ่แล้วก็คือคนที่เราเคยเกี่ยวข้องด้วยในอดีตและชาติปัจจุบัน ไม่ว่าจะเป็นพ่อแม่ญาติพี่น้องครูอาจารย์เพื่อนฝูง บุตรภรรยานี่แหละครับเจ้ากรรมนายเวรตัวจริงของเรา ผมก็มักจะนึกแผ่ให้คนเหล่านี้ด้วยเสมอๆครับ เรื่องสัตว์นี้เขาไม่ให้กินสัตว์ใหญ่ กินสัตว์เล็ก แต่หอยเป็นสัตว์เล็กแต่ตัวนึงไม่อิ่มนะครับ 555++ จะมากกว่ากินสัตว์ใหญ่หรือเปล่าไม่แน่ใจ แหะๆ ^^ ดูมันขัดแย้งยังไงชอบกล ขอบคุณพี่หนูหล่อที่แวะมาให้กำลังใจพร้อมโหวตให้ด้วยนะครับ ^^ ป.ล. เรื่องถ่ายภาพนี้ผมยังไม่เก่งเลยครับ พอถ่ายประกอบบล็อกได้นิดๆหน่อย แต่ถ้าไปเจอของจริงเขายังไม่รับผมเข้าพวกเข้าชั้นเขาเลยครับ 555++ ^^ ขอบคุณพี่หนูหล่อที่ชมนะครับ โดย: วนารักษ์
วันที่: 6 พฤศจิกายน 2557 เวลา:18:35:40 น.อ้าวตอบไม่ครบ ไปลอยกระทงวัดแถวๆ รพ.น่ะครับคนไม่เยอะดี หนึ่งบ้านหนึ่งกระทงด้วยครับ
พี่หนูหล่อไปลอยกระทงแล้วขอให้มีแต่ความสุข ปราศจากทุกข์โศกโรคภัยนะครับ ^^ โดย: วนารักษ์
วันที่: 6 พฤศจิกายน 2557 เวลา:18:37:01 น.ผมไม่ทานอาหารสั่งตายครับ ^^ ดังนั้นถ้าไปทานร้านอาหารสดนอกบ้านจะไม่ค่อยได้ทานกุ้งหอยปูปลาสดครับ เว้นแต่ถ้ามีใครมาสั่งมาแล้วก็ไม่ถือครับ เพราะเราไม่ได้เป็นคนสั่งเอาชีวิต พระพุทธองค์ไม่ได้ทรงห้ามครับ แต่ทรงสอนวิธีบริโภคให้ภิกษุเอาไว้ ผมก็เคยเขียนเรื่องนี้ไว้เหมือนกันนานมาแล้วเรื่องมังสะวิรัต เรื่องเจ้ากรรมนายเวรนี่ผมมีเล่าให้ฟังเป็นแบบ supernatural เลยล่ะ สองเรื่องที่ผมเข้าไปช่วยเรื่องของเพื่อนแล้วถูกเจ้ากรรมนายเวรของเค้าท้วงติงมาเล่นซะเข็ดเลยครับ หลังๆนี่แนะนำให้เจ้าตัวปฏิบัติธรรมอย่างเดียวครับ ^^' โดย: Karz
วันที่: 6 พฤศจิกายน 2557 เวลา:19:01:17 น.อ่านแล้วสะดุ้งเรื่องหอยลายเลยค่ะ เพราะวันก่อนเพิ่งผัดไป และกะว่าวันเสาร์นี้จะทำอีก
 แต่ก็คิดอย่างพี่หนูหล่อว่าแหละค่ะ ว่าเค้าเกิดมาเป็นอาหารของคน แล้วแอ๊กซื้อแบบแช่แข็งมาแล้ว คงไม่บาปเท่าไหร่นะคะ แต่เห็นด้วยเรื่องการทรมารสัตว์ขุนให้อ้วนเพื่อจะได้เชือดมาเป็นอาหาร แบบนั้นบาปมากจริงๆค่ะ คนที่บ้านแอ๊กเมื่อก่อนชอบทานฟัวกราส์มาก แต่พอแต่งงานกันแอ๊กก็ขอ เพราะกว่าจะได้ตับใหญ่ๆอร่อยๆมาแบบนี้ ห่านต้องทรมานขนาดไหน.... เค้าก็ยอมเลิกทานให้ค่ะ น้องอัพบล็อกอีกแล้วค่ะพี่หนูหล่อ บทจะขยันก็ขยันซ๊า อิอิ  โดย: ปลาทอง9
วันที่: 6 พฤศจิกายน 2557 เวลา:19:07:11 น.ยังงี้เขาเรียกมารคอหอย อิอิ
พูดแบบนี้หมดอารมณ์กินเนอะ วันนี้ต้องเดินสายตามใช้หนี้ เจ้ากรรมนายเวร เล่นดองบล๊อกเอาเปรียบเพื่อนอยู่นิ ก้อเกินสายซะหน่อย แหะๆ อาทิตย์หน้าค่อยอั๊พบล๊อก ไหนๆก็ดองแล้วดองต่อไป คิวยาวไปก่อนเด้อ โดย: ซองขาวเบอร์ 9
วันที่: 6 พฤศจิกายน 2557 เวลา:21:07:02 น.คุณหนูหล่อ เขียนเล่าเรื่อง ไก่หลุม ทำให้ผม
นึกได้ว่า คนนี้ทารุณจริง ๆ เห็นภาพ คนจีนจับหัวปลา แล้วจุ่มลำตัวปลาลง ทอดในน้ำมัน จนสุก.. แต่ปลาไม่ตาย ยังนึกสยอง คนทำไมใจร้ายซะจริง ๆ ช่างไม่กลัวบาปกรรม โดย: ไวน์กับสายน้ำ
วันที่: 7 พฤศจิกายน 2557 เวลา:6:51:44 น.สวัสดีค่ะคุณหนูหล่อ แวะมาอ่านเจ้ากรรมนายเวรค่ะ
โดย: zungzaa
วันที่: 7 พฤศจิกายน 2557 เวลา:11:01:09 น.ขอบคุณสำหรับกำลังใจค่ะ
คนอยู่บ้านป่าโชคดีที่มีพระจันทร์สวยๆเป็นเพื่อน ในขณะที่คนอยู่แฟลตกอทอมอเริ่มชินชากับเสียงปุ๊ง ปั๊ง โดย: ร่มไม้เย็น
วันที่: 7 พฤศจิกายน 2557 เวลา:11:10:02 น.อ่านแล้วได้แง่คิดดี ๆ เพิ่มขึ้นเยอะค่ะ
 โดย: บาบิบูเบะ...แปลงกายเป็นบูริน
วันที่: 7 พฤศจิกายน 2557 เวลา:12:58:33 น. จัดค่ะเฮีย บอกเลย แบบยกลงมาแหมะไว้ที่พื้นมั่งน่ะ แต่ตั้งกะต้นจนจบนั่นน่ะช่อเดียวค่ะ เก็บไปเรื่อยๆงัย ฝึก 'วิดทายายู้ด' มาจากเฮียแหละ แหะๆ ขอบคุณนะคะโดย: ที่เห็นและเป็นมา
วันที่: 7 พฤศจิกายน 2557 เวลา:13:22:35 น.กราบบบบสวัสดีค่ะคุณพี่หนูหล่อที่น่ารัก...และคิดถึง
หายหัวไปนานจนลืมแล้วมั้ง แหะๆๆๆ น้องอยากจะเอาหัวเดินแทนเท้าให้รู้แล้วรู้รอดละ กาซิก เพิ่งว่าง .. มาเขียนเลทอีกตามเคย รีบมาบอกเลยอิอิ เจ้ากรรมนายเวร ตอนนี้ไม่จองเวรใคร สัตว์ ก้ไม่ฆ่า แต่กินที่เขาฆ่าแล้ว อุ๊ป  ทำไงได้ละแม่ครัวนิอย่างปลาก็จะซื้อที่ตายแล้ว หอยลายเมื่อก่อนชอบ ผัดบ่อยมาก ตังแต่ไป วัดมา เลิกมาหลายปีละคะ ซื้อที่สำเร็จ ที่เขาทำไว้แล้ว บาป น้อยหน่อย แหะ เรื่องเวรกรรม นี่เอื้อเชื่อนะ.. เล่าเรื่องได้ซาบซึ้งกินใจ สาธุ โดย: tifun
วันที่: 7 พฤศจิกายน 2557 เวลา:14:16:27 น.สวัสดีครับพี่หนูหล่อ ^^
เรื่องถ่ายภาพนี่แปลกนะครับ ผมถ่ายภาพมานานมากๆแต่ก็ไม่ดีขึ้นเลย มาดีเมื่อสักปีสองปีนี้เอง พี่หนูหล่ออาจยังไม่เจอ อาจารย์ที่ใช่ก็ได้นะครับ ผมเจออ.ลักษณ์ ฟันธง เอ๊ย ไม่ใช่ อ.ลักษณ์ จากบล็อก Luckyfarm แนะนำไม่กี่ประโยค แล้วก็เข้าใจเลย 55++ แบบเซ็นนะครับ พูดประโยคน้อยแต่บรรลุธรรมได้เลย ที่เหลือเราไปฝึกเอาเอง ถ้าพี่หนูหล่อสนใจ ผมพอแนะนำได้นะครับเอาตามที่อ.ลักษณ์สอนเลยครับ แหะๆ เรื่องภาพตอนนี้ผมไม่สนใจจะเอาไปให้ใครชมแล้ว เคยเอาไปเข้าเฟสภาพถ่ายสองอัน เขาไม่สนใจงานผมเลย เสียความมั่นใจไปเลย ตอนนี้ลงในบล็อกแล้วก็เฟสของผมสองที่ สบายใจหายห่วง ช่างมัน ฉันไม่แคร์ อะไรทำนองนั้น เราก็ถ่ายไปเรื่อย คอยฟังคำวิจารณ์ ถ้าไม่มีใครชมเลยก็แสดงว่างั้นๆ ถ้าชมก็แสดงว่าสวยหรือแปลกตาขึ้นมาหน่อย เพราะยังไงเราต้องถ่ายภาพมาทำบล็อกอยู่ดี ตอนนี้อยู่ในสมดุลย์ครับ นอกจากอาการปวดหลังกำเริบก็จะหยุดถ่ายไม่ได้ ภาพก็ไปหาเก่าๆมาใส่แทน อ้าวโม้ซะนานเลยครับเนี่ย กล้องที่ผมใช้ไม่แพงนะครับ หมื่นต้นๆนี่เองของฟูจิครับ แต่รุ่นที่ใช้ไม่มีแล้วเสียดาย เพราะสีสันเขาสดใสมากๆเลยครับ แหะๆ ^^  โดย: วนารักษ์
วันที่: 7 พฤศจิกายน 2557 เวลา:14:27:11 น. | |||||||||||||||||||
 |
|
อ่านแล้ว เศร้าเลยอ่ะเรา เพราะเป็นเมนูอร่อยชอบๆทั้งนั้น
ผู้ติดตามบล็อก : 140 คน [