บ้ากระบอก


ผ่านมาแล้ว เชิญแวะทักทายกันก่อนจากไปนะครับ








บ้ากระบอก


ตอนที่ไปกรุงเทพฯเมื่อสองวันก่อน รู้สึกอยากเดินทางคนเดียวโดยรถทัวร์ จะได้นั่งหลับตาคิดอะไรเพลินๆ บ้าง ก็เลยนั่งรถเมล์ท้องถิ่น ที่เราเรียก รถหวานเย็น จากแถวบ้านเพื่อไปขึ้นรถทัวร์ที่ตลาดปากช่อง

รถหวานเย็นนี่ดีนะครับ ค่าโดยสารถูกมาก แต่ต้องใจเย็นๆ หน่อย เพราะเขาจะจอดรับส่งตามความต้องการของผู้โดยสาร ไม่มีป้ายให้หยุดคอยหรอกครับ แล้วถ้าผู้โดยสารประจำมีสัมภาระมากๆ คนขับก็จะเลี้ยวเข้าซอยเล็กซอยน้อยเข้าไปรับถึงที่เลย มิใยว่าผู้โดยสารคนอื่นจะต้องรีบไปแค่ไหน แต่คนท้องถิ่นเขาเข้าใจกันครับ จะไปรถนี่ก็ต้องเผื่อเวลาไว้เยอะๆ ยกเว้นวันหยุดที่มีนักท่องเที่ยวมากๆ นั่นแหละ ความเร็วรถจะขึ้นอย่างพรวดพราดเลยครับ เพราะต้องทำเวลาให้ได้วันละหลายๆ เที่ยว

พอไปถึงปากช่อง ซื้อตั๋วรถทัวร์แล้วก็ขึ้นไปเลือกนั่งตรงช่องหน้าต่างกว้างๆ ผู้โดยสารไม่เยอะครับ นั่งคนละสองที่สบายๆ ได้ที่เหมาะแล้วก็หยิบสมุดบันทึกประจำตัวและปากกาออกมาด้วย เผื่อคิดอะไรดีๆ ได้ จะได้จดไว้

แต่พอใกล้รถจะออกก็มีสตรีนางหนึ่ง แต่งเนื้อแต่งตัวสะดุดตาพอสมควร อายุอานามประมาณเลยหลักสี่ไปไม่เกินดอนเมืองหรอกครับ ก้าวย่างขึ้นรถมา แล้วก็มาหยุดนั่งแปะลงที่เก้าอี้ข้างหลังหนูหล่อนั่นเอง ทุกคนก็มองดูเธออย่างเป็นเรื่องปกติน่ะครับ

สักครู่หนึ่ง ความไม่ปกติก็เริ่มขึ้นตามที่มันไม่น่าจะเป็น เมื่อเธอผู้นั้นเริ่มคุยมือถือกับใครไม่รู้ เธอบอกว่าเธอกำลังจะไปกรุงเทพฯเพื่อไปตามหลานสาวลูกของพี่ชายซึ่งพ่อส่งไปเรียนหนังสือด้วยความลำบากยากแค้นเพราะฐานะไม่ได้ดีเท่าไหร่ แต่หลานสาวของเธอเอาแต่ใช้เงินมากมายเที่ยวเตร่จนใจแตก หนีตามผู้ชายไปเสียแล้ว เธอเลยต้องรับหน้าที่มาตามกลับเพราะขืนให้พ่อมาตามเอง ต้องมีตายหลายศพเพราะหัวแบะ ทุกรายละเอียดเธอแจกแจงถี่ยิบจนเห็นภาพเหมือนนิยายน้ำเน่ายังไงยังงั้น กว่าจะจบเรื่องก็นานมาก แต่หนูหล่อและเชื่อว่าผู้โดยสารทุกคนก็คงเคยชินกับคนชอบใช้มือถือคุยเรื่องส่วนตัวอย่างเสียงดังฟังชัดโดยไม่สนใจว่าใครจะได้ยินบ้าง

ความผิดปกติเริ่มเติบโตอย่างรวดเร็ว เมื่อเธอเล่าจบก็ตัดสายนั้นแล้วต่อสายใหม่ เล่าเรื่องราวเดิมตั้งแต่ต้นจนจบ รายละเอียดทุกขั้นตอนแทบจะเหมือนกันไม่ตกหล่น

คิดว่าทุกๆ คนคงคิดเหมือนหนูหล่อว่าเธอจบสายนี้แล้วคงหยุด แต่อนิจจังอนิจจาเอ๋ย เธอต่อสายใหม่ทุกรอบที่จบ เหมือนแผ่นเสียงตกร่องเลยครับ เธอคุยเรื่องนี้อยู่เป็นชั่วโมง แล้วจึงเปลี่ยนเรื่องใหม่ เป็นชีวิตแต่วัยเด็กของเธอ เน้นตอนสำคัญว่า ตอนเป็นสาววัยเอ๊าะนั้น ไปเป็นช่างเย็บเสื้อ อยู่แต่ในห้องเย็บผ้า ไม่ต้องออกไปไหนเลย จนผิวขาวผ่องน่ากินไปทุกสัดส่วน เวลาลงไปซื้ออาหารตอนกลางวัน แม่ค้าพ่อค้ามักขอให้เธอยืนอยู่นานๆ
จะได้มองให้เต็มอิ่ม

เธอเล่าเรื่องนี้วนเวียนอยู่อีกสี่รอบ รอบสุดท้ายไม่ทันจบตอนเธอลงที่รังสิต เลยต้องแนบมือถือไว้ที่หู เดินจ้อหายไปในฝูงชน

*********

แบบนี้แหละครับ เมื่อตอนที่เพิ่งนิยมใช้มือถือกันใหม่ๆ แล้วขนาดมือถือก็ประมาณกระบอกโทรศัพท์ เขาเรียกคนพูดมือถืออย่างเมามันว่า
ไอ้บ้ากระบอก

หนูหล่อก็เลยไม่ได้จดอะไรที่คิดได้เอง ที่เก็บมาเล่าได้เนี่ยก็จำมาขึ้นใจ แต่ถ้าถามว่า รำคาญมั้ย เข็ดรถทัวร์มั้ย ก็ไม่รำคาญและไม่เข็ดหรอกครับ คิดว่าเธอคงผิดปกติมากกว่าบ้ากระบอกด้วยซ้ำ แล้วสังเกตตอนเธอเดินลงจากรถไป เธอก็ยังน่ากินอยู่นะครับ

เพียงแต่รู้สึกว่า เดี๋ยวนี้ คนใช้มือถือเกรงใจคนอื่นน้อยลงทุกวัน

วันนี้หนูหล่อก็เลยจะหยุดเปิดเพลงประจำบล็อกสักสองสามวันนะครับ
อิอิ พักผ่อนหูน่ะครับ



บีจีเป็นอาทิตย์อัสดงเมื่อวันเพ็ญเดือนอ้ายครับ เอามาฝากกัน














Create Date : 14 ธันวาคม 2551
Last Update : 29 มกราคม 2552 23:26:21 น.
Counter : 1669 Pageviews.

30 comments
สวัสดีปีใหม่ Rain_sk
(1 ม.ค. 2567 21:38:33 น.)
๏ ... รามคำแหง แรงคำหาม ... ๏ นกโก๊ก
(2 ม.ค. 2567 14:22:51 น.)
สวัสดีปีใหม่ ๒๕๖๗ มาช้ายังดีกว่าไม่มา
(2 ม.ค. 2567 07:30:30 น.)
No. 1259 สาระเกือบมี (ตอนทำงานที่ใหม่ ถูกลองดี) ไวน์กับสายน้ำ
(1 ม.ค. 2567 05:58:05 น.)
  
ลงชื่อจองที่ไว้ก่อนเลยนานๆจะมีโอกาส
โดย: ลุงแอ๊ด วันที่: 14 ธันวาคม 2551 เวลา:22:20:02 น.
  
อ่านแล้วคิดว่าคงไม่ค่อยเต็มมากกว่า
แถวบ้านลุงก็มีแบบนี้นะครับ พูดไปเรื่อยเป็นเรื่องเป็นราว แต่รายนี้ไม่มีมือถือแนบหูนะ หรือว่าเสียบแฮนด์ฟรีไว้ก็ไม่ได้สังเกตุ
โดย: ลุงแอ๊ด วันที่: 14 ธันวาคม 2551 เวลา:22:32:10 น.
  


สวัสดีครับพี่หนูหล่อ

ผมล่ะกลัวเธอจะวางหู
แล้วหันมาคุยกับพี่หนูหล่อแทนน่ะสิครับ 555555

ถ้าเป็นแบบนั้นก็ยุ่งเลยครับ 555





โดย: ก.วรกะปัญญา (กะว่าก๋า ) วันที่: 14 ธันวาคม 2551 เวลา:22:34:53 น.
  
บล็อกจิ๊บนี่มันเข้ายากเย็น เม้นท์ยากเย็น แถมติดยันต์อีกต่างหาก

หุ้ยยยยยยยแต่ก็ดีใจหลายๆ มากเลยค่ะที่พี่หนูหล่อพยามยามอิอิ

คนเสกเด็กเข้าท้อง ตอนนี้จิ๊บสั่งงดบุหรี่ งดโค๊กลงแระ 555 เด็กน้อยไม่ติดไม่ใช่ความผิดชองจิ๊บเน้อออพี่หนูหล่อเน้ออออ ต้องสั่งทางโพ้นนนนดูแลสุขภาพตัวเองเยอะ ๆ หน่อย อิอิ

ส่วนจิ๊บอะ สบม. หายห่วง เพราะก่อนจะปล่อยให้มีเด็กน้อยไปตรวจมาเรียบร้อยไม่มีปัญหา

+++++++++++++++++++

เห็นด้วยกับลุงแอ๊ดอะ สงสัยเธอจะบร้า

อย่างท่านก๋าว่าดีนะที่เธอไม่หันมาคุยกับพี่หนูหล่อแทน

รอดตัวไปพี่หนูหล่อ
โดย: ความเจ็บปวด วันที่: 14 ธันวาคม 2551 เวลา:22:57:38 น.
  
วันนี้บ้านพี่หนูหล่อโรแมนติกมากๆค่ะ...มาฟังเรื่องคนใช้มือถือ ตลกดีนะคะ...ที่นี่ไม่ค่อยเห็นคนโทรมือถือกันในที่สาธาณะเลย สงสัยเค้าคงไม่อยากคุยกับใครมั๊งคะ...เราเองจะติดนิสัยคนที่นี่เหมือนกันคือ พูดพอรู้เรื่องก็จบ ไม่เคยโทรนานเกินสามนาทีเลย...หรือเราผิดปกติน๊อ

อ้อ..แต่ถ้าโทรที่บ้านคุยกับทางเมืองไทยเป็นชั่วโมงค่า...โทรเรทถูกน่ะค่ะ

โดย: Suessapple วันที่: 14 ธันวาคม 2551 เวลา:23:42:32 น.
  
พู่มองว่าเธอคนนี้เป็นคนเปิดเผยอย่างน่ากลัวค่ะ แถมยังไม่มีมารยาทอีกด้วยแน่ะ เพราะถ้ามีจริงๆ พู่ว่าเค้าน่าจะเปลี่ยนเรื่องคุยนะคะ เพราะน่าจะคิดว่า คนที่นั่งฟังเธอเล่าเรื่องเดิมซ้ำๆ อยู่ 4 รอบนั้น คงเบื่อ เค้าน่าจะเห็นใจและเปลี่ยนเรื่องไปเลย ..


เหตุการณ์อย่างนี้พู่เจอบ่อยค่ะพี่ และคิดว่าคนเดินทางด้วยรถสาธารณะก็คงจะเจอแบบนี้เช่นกัน ... ของพู่เจอบ่อยตอนนั่งรถไฟคะ คุยกันจัง คุยกันเยอะ และก็ไม่อายด้วยแน่ะ บางคนเจอแบบประเภทที่ว่าคุยดังๆ ประเภทว่าใครไปหยิกสีข้างเร่ง volumn น่ะคะ เลยเร่งซะเต็มสตีมเลย แล้วเรื่องที่เล่าก็ดันเป็นเรื่องโอ่ๆ ทั้งนั้นเลย ... แอบหมั่นไส้เหมือนกันนะค่ะสำหรับคนพวกนี้ แต่ก็เอาอ่ะคะ บางทีเค้าอาจจะมีความสุขของเค้า ไอ้เรามันคงทำไรไม่ได้นอกจากว่า "ปล่อยเค้าไป"
โดย: JewNid วันที่: 15 ธันวาคม 2551 เวลา:2:32:08 น.
  

ดอกฝิ่นในสายลมหนาว
สร้าง Comment ง่ายๆ ด้วยตัวคุณเอง..คลิ๊กที่นี่


สวัสดีเช้าวันจันทร์ค่ะ
เอารูปสวย ๆ พิธีเปิดงานพิษณุโลกเกมส์มาฝาก
ร่วมเป็นส่วนหนึ่งของกีฬาแห่งชาติด้วยกันค่ะ
โดย: ดอกฝิ่นในสายลมหนาว วันที่: 15 ธันวาคม 2551 เวลา:7:32:57 น.
  
ที่จดจำเธอได้อย่างแม่นยำนี่

เป็นเพราะเธอ "น่ากิน"ใช่ไหม????

โดย: Gasalong วันที่: 15 ธันวาคม 2551 เวลา:9:55:00 น.
  
โดย: Gasalong วันที่: 15 ธันวาคม 2551 เวลา:9:56:34 น.
  
Merry Christmas & Happy New year 2009 ka,

คิดถึงทุกคนค่ะ

แต่ติดภาระกิจนิดหน่อย จึงนานๆเข้ามาที

หวังว่าคงไม่ลืมกันนะคะ


โดย: Gasalong วันที่: 15 ธันวาคม 2551 เวลา:10:00:36 น.
  

โทรศัพท์มือถือเป็นโทรศัพท์ส่วนตัว

แต่บรรยากาศรอบๆ เป็นของส่วนรวม

น่าจะเกรงใจคนอื่นบ้างเนอะ


ส่วนเรื่องอาหารญี่ปุ่น ดีจังมีคนสั่งให้แต่เราจ่าย อืมม์สะดวกดี

ถือว่าจ่ายเป็นค่าอำนวยความสะดวกละกัน
โดย: Flying Dragon of WDC วันที่: 15 ธันวาคม 2551 เวลา:10:01:22 น.
  
อิอิ นั่นก็ประการหนึ่งครับ รับอย่างลูก
ผู้ชายหน้าชื่นตาบานครับ คุณพี่

แต่หนูหล่อว่าแมวไม่ค่อยสมพงศ์กะ
หนูหล่อเท่าไหร่หรอกน้า บางตัวเอา
ใจยาก... ห้าตัวข้างบนนั่นก็พร้อมใจ
กันส่ายหัวดิกๆใส่หนูหล่อซะแร้นนน

คุณพี่สบายดีนะครับ อยู่ไหนเอ่ย ร่วมฟ้า
เขาใหญ่กะหนูหล่อป่ะครับ

โดย: หนูหล่อ (nulaw.m ) วันที่: 15 ธันวาคม 2551 เวลา:10:07:44 น.
  
สวัสดีค่ะ แวะมาทักทายแบบรีบร้อน เพราะว่ามันเลยเวลาเข้านอน เดี๋ยวพรุ่งนี้เราแวะเข้ามาอ่านต่อนะจ๊า ดูเรื่องราวเริ่มต้นได้น่ารักดี ลาเข้านอนก่อนค่ะ
โดย: Hawaii_Havaii วันที่: 15 ธันวาคม 2551 เวลา:11:17:01 น.
  
แมวไม่สมพงษ์ งั้นเอานี่ไปแทนแล้วกันค่ะ

สมพงษ์แน่ๆ
โดย: Gasalong วันที่: 15 ธันวาคม 2551 เวลา:12:15:09 น.
  
เพิ่งกลับจากปากช่องเมื้อกี้นี้เองค่ะ


เพิ่งลงรถที่รังสิตเมื่อสักครู่นี้เอง!!!!

ตอนนั่งรถขากลับมาจากปากช่อง กำลังมองที่นั่งใกล้หน้าต่าง แต่โชคร้าย ที่มีคนจองหมดแล้ว ก็เลยต้องจำใจหย่อนก้นสวยๆของอิฉันนั่งลงใกล้ๆหนุ่มหล่อหน้าตาไมน่าไว้วางใจนายหนึ่งค่ะ


พอนั่งมาได้สักพัก ก็รู้สึกว่ามีสายตาหื่นๆกำลังจ้องมองอยู่ อิฉันก็เลยแก้เขิน ด้วยการกดโทรศัพท์ไปเม้าท์กับคนข้างบ้าน

หันกลับมาอีกที สายตานั้นก็ยังมองอยู่ อิฉันเลยหยุดคุยไม่ได้ค่ะ ต้องฝอยไปเรื่อยๆ มันเขินอ่ะ

คนอารัย มองอยู่ได้ !!!!

ไม่เคยเห็นคนสวยหรืองัย????



โดย: Gasalong วันที่: 15 ธันวาคม 2551 เวลา:12:23:39 น.
  
มันเกิดอะไรขึ้นกะเอ็งวะ อั้ยหนูหล่อ
คนไปเขาใหญ่เค้าก็เมินเอ็งได้ลงคอ



คนสวยน่ะเค้าคงเคยเห็นครับ แต่คนสวย
มานั่งใกล้ๆเนี่ย อึ่ม หัวใจเต้นจังหวะแร็ปแน่ๆ

โดย: หนูหล่อ (nulaw.m ) วันที่: 15 ธันวาคม 2551 เวลา:12:57:04 น.
  
โทรศัพท์ผมนานๆทีถึงจะมีคนโทรมา
ยิ่งถ้ารอผมโทรไปนี่
ยิ่งนานกว่าครับ 55555

ผมเป็นคนไม่ชอบโทรศัพท์เอาซะเลยครับพี่หนูหล่อ

คนเดียวที่ผมโทรคุยด้วยนานที่สุดในชีวิตก็คือ
มาดามครับ

ในวงเล็บว่า ก่อนที่จะแต่งงานกันนะครับ 5555







โดย: ก.ก๋า (กะว่าก๋า ) วันที่: 15 ธันวาคม 2551 เวลา:16:57:07 น.
  
พี่หนูหล่อค๊า...แหมแอบไปบ้านคุณแมวเราเห็นน๊า....ฟามลับบ่มีในโลก...เราไปเยี่ยมคุณแมวมา...เบิ่งเห็นพี่สองตาเลยยยยยย...คุณกาสะลองหายไปนานเลยนะคะ
โดย: Suessapple วันที่: 15 ธันวาคม 2551 เวลา:19:15:10 น.
  
ไปหน้าบ้านอย่างเปิดเผยเลย จะเป็น
ฟามลับได้งัย เห็นเธอเป็นเพื่อนของน้องๆ
พี่ตั้งหลายคน ก็ไปเยี่ยมทักทายมั่งจิ
เคยเรียกเธอเป็นคุณเหมียวแสนสวย
ที่บ้านคุณเปิ้ลด้วย ต้องทำความดี
แก้ตัวแล้ว

โดย: หนูหล่อ (nulaw.m ) วันที่: 15 ธันวาคม 2551 เวลา:19:35:31 น.
  
อิอิ ..คนสองคนข้างบนน๊านนนน น่ะ
แอบนินทาอะไรเรา..
ได้ยินน๊าาาาาาาาาา..
....
ขอบคุณ คุณพี่หนูหล่อ ที่ไปเยี่ยมและให้กำลังใจนะค่ะ..
...
ตอนนี้หายสนิท แล้วค่ะ..อิอิ..
......
แล้วจะมาเยี่ยม บ่อย ๆ เน้อเจ้า..
...
โดย: Prettymaew วันที่: 15 ธันวาคม 2551 เวลา:20:24:26 น.
  
แหมคุยเรื่องเดิมซ้ำๆ ไม่เบื่อเหรอคะหน่ะ
ทำไปด๊าย...

bg สวยดีค่ะพี่หนูหล่อ
โดย: BeCoffee วันที่: 15 ธันวาคม 2551 เวลา:20:50:10 น.
  
แวะมาอ่านจนจบแล้วจ๊า เออตอนอยู่เมืองไทยเราเป็นคนหนึ่งเลยหล่ะที่ติดกระบอกมากๆหูร้อนยังไม่หยุดโทร เอาออกห่างๆหู ฮ่าฮ่าคือติดโทรศัพท์ แต่เชื่อไหมไอ้ที่คุยหน่ะไม่ได้โทรหาชาวบ้านนะค่ะ ชาวบ้านโทรมาคุย เราก็คุยจิ นานเท่าไหร่ไม่ว่า เรามะจ่ายนี่ พวกที่โทรมาก็แบบคงคิดว่าเราศิราณีประมาณนั้นมั้ง ฮาก๊ากกกกๆๆๆ แต่มาที่นี่แปลกนะชีวิตเปลี่ยนไปเลย เราไม่ติดโทรศัพท์ แถมไม่ชอบให้คนโทรมาไม่ชอบรับสายด้วย ฮิฮิ
โดย: Hawaii_Havaii วันที่: 15 ธันวาคม 2551 เวลา:23:37:33 น.
  
I am going to bed na ka.....

good night ka.....

โดย: Suessapple วันที่: 16 ธันวาคม 2551 เวลา:6:26:51 น.
  
หัวใจคุณเปิ้ลตามตะวันมาโผล่
ที่บ้านพี่แล้วครับ อิอิ พี่เก็บไว้แล้ว



อย่าลืมมารับเอาเองนะคร้าบบบ
ฮิ้ววววว

โดย: หนูหล่อ (nulaw.m ) วันที่: 16 ธันวาคม 2551 เวลา:8:39:57 น.
  
อู้ยยย..ชอบแมวสั่นหัวนิดๆ ของคุณ Gasalong จัง

อ่านเรื่อง บ้ากระบอกของคุณหนูหล่อจบแล้ว
แหม ถ้านั่งอยู่ใกล้ๆ ก็คงเถียงในใจ "รู้แล้ว" "อันนี้ก็รู้แล้ว"
555 ไม่ไหวเลย...
แต่เธอน่ากินขาวสวย ใช่มั้ยคะคุณหนูหล่อ



วันอ่านที่คุณหนูหล่อเล่าเรื่องข้าวคลุกน้ำพริกห่อใบบัว
ก็หิวในบัดดลเลยค่ะ และนึกไปถึงบรรยากาศหลังเขาด้วย
นาข้าว...หลังเขา เคยเห็นค่ะ สวยดี
โดย: Jiji&Kaka วันที่: 16 ธันวาคม 2551 เวลา:9:41:33 น.
  
โดย: Fullgold วันที่: 16 ธันวาคม 2551 เวลา:11:35:54 น.
  
เอ๊อออ... อั้ยหนูหล่อ... เอ็งเล่าเรื่อง
บ้ากระบอก ตั้งย้าวววว ทำมั้ยยย เพื่อนๆ
จำได้แต่เรื่อง น่ากิน อิอิ

สงสัยโลโก้ของเอ็งจะไม่ค่อยดีซะแร้นนน

โดย: หนูหล่อ (nulaw.m ) วันที่: 16 ธันวาคม 2551 เวลา:13:38:50 น.
  
หัวใจเราอยู่หนาย...เอาหัวใจเราคืนมา

พี่หนูหล่อออออ เอาหัวใจเป๊ะเปิ้มคืนมาาาาาาาาาา

.............................

ทำไมน๊า.....เราอุตส่าห์เขียนเสียหยดย้อย สร้อยเศร้า ฮึ ฮึ

แล้วทำไมไม่มีครายเชื่อว่าเราทำหัวใจหายจิงจิง

โดย: Suessapple วันที่: 16 ธันวาคม 2551 เวลา:16:57:36 น.
  
ไม่สนเรื่องน่ากิน
สนเรื่องภาพถ่าย
ต้องไปลับฝีมือกับพี่หนูหล่อซะแล้ว
โดยเฉพาะแถวบ้านเขาใหญ่
^^
โดย: I am just fine^^ วันที่: 16 ธันวาคม 2551 เวลา:18:21:01 น.
  
ฮ่าๆๆๆ
มือถือสมัยก่อนตอนที่ออกใหม่ๆ
ใครมีถือว่าโก้มาก ตะก่อนหัวหน้าเราเคยพก
รุ่นไม้หน้าสาม ก็มันใหญ่มาก นอกจากจะไว้ใช้โทรแล้วยังเป็นอาวุธเอาไว้ป้องกันตัวได้อีกด้วยก็ใหญ่ขนาดตีหัวคนซาหลบ ได้เลยอ่ะ
พอต่อมาก็เริ่มเล็กลง เล็กลง เคยดูโฆษณามั๊ย คุณเพื่อน ที่มือถือตกลงไปในท่อน่ะ มันเล็กมากเลย เรายังเคยคิดเลยว่า อีกหน่อยคงจะมีมือถือแบบที่เอาน้ำลายแตะนิ้ว แล้วติดนิ้วขึ้นมาโทรได้ด้ววยอ่ะ จะบร้าไปแล้ว
เม้นท์ตอนนี้คุณเพื่อนก็คงไม่เห็นอ่ะ ทำไมเราถึงไม่รู้จักกันก่อนหน้านี้หนอ คงมีเรื่องฮาๆ มาเม้าท์กันไม่เว้นแต่ละวันแน่ๆ เลย
โดย: kapeak วันที่: 9 ตุลาคม 2554 เวลา:16:17:49 น.
ชื่อ :
Comment :
 *ใช้ code html ตกแต่งข้อความได้เฉพาะสมาชิก
 

Nulaw-08.BlogGang.com

ภาวิดา คนบ้านป่า
Location :
กรุงเทพฯ  Thailand

[ดู Profile ทั้งหมด]
 ผู้ติดตามบล็อก : 140 คน [?]

บทความทั้งหมด