งานเขียน

เมื่อไม่ใช่นักพนัน
แต่ผันมาเล่นทายผลฟุตบอลโลกกับพันทิป
จะรุ่งหรือร่วง... ห่วงอะไร แค่ขำๆ

อาจจะเพราะพักก่อนไม่ค่อยเอ็นจอยการเขียนบล็อก หลายเดือนมานี้จึงออกไป
ตะลอนอยู่ใต้ต้นไม้เสียมาก สลับกับการพากันออกไปเดินที่นี่ นั่น โน่น หาอะไร
ที่คิดว่าจะถูกคอถูกใจเราสองตายายหม่ำๆกันไป ได้อย่างใจบ้าง ไม่ได้บ้าง
แล้วอีกอย่างที่เบื่อแต่ก็ต้องทำคือ ไปหาหมอตามนัด ยังดีที่ช่วงนี้น้ำหนัก
ลดไปบ้าง โรคภัยไข้เจ็บก็เลยลดความดุเดือดไปมาก โดยเฉพาะเรื่อง
เดินลำบากก็ชักจะเดินได้ดีขึ้น บอกลาไม้เท้าชั่วคราว

รายงานตัวเองแล้ว ก็ต้องบอกว่า ประพฤติตนกันอย่างข้างบนนั้นมาพักใหญ่
ก็ชักเกิดอาการเบื่ออีก แต่ยังไม่ทันเบื่อสุดขีด เจ้านิค (ที่เห็นและเป็นมา)
ก็ชะแว้ปมาหลังบ้าน ถามว่า วันๆทำอะไรบ้าง เงียบจัง ถามไปบ้างว่า
จะให้ตีล่อโก๊วเชิดสิงโตรึ ตัวเองล่ะ เงียบยิ่งกว่าเราอีก เจ้านิคร้อง น่าน่า
อย่าเพิ่งบ่น จะมาชวนไปเล่นทายบอลโลกกับพันทิป เราบอก ไม่เอาๆ
เราขี้เกียจเล่น มันเข้าข่ายการพนันนะ พ่อห้ามเล่น พ่อตัวเลยนะ
ไม่ใช่พ่อคุณ เจ้านิคยังเซ้าซี้ เงินปลอมๆน่า เค้าออกให้ตั้งล้านนะ
เรา... เงินปลอมๆเหรอ ผิดกฎหมายนะเว้ย เจ้านิค... อย่าเฉไฉน่าพี่
นิคมาหาเพื่อนเล่นนะ เล่นคนเดียวไม่หนุก ไม่มีเพื่อนคุย... ซะงั้น

เราก็เลย เอาก็เอาฟระ ทั้งที่ตอนนั้นเค้าเล่นกันไปตั้งครึ่งเดือนแล้ว เล่นไป
สักพัก การกลับกลายเป็นดี เพราะตอนที่เกิดเรื่องหมูป่า ถ้าไม่มีทายบอล
เล่นกัน เรากะเจ้านิคอาจเครียดเรื่องนั้นหนักกว่าที่ควรจะเป็น

เจ้านิคนั้นเล่นทายบอลมาเสมอ ไม่ก็ส่งไปรษณีย์ทาย แถมยังชอบดูกีฬา
นี้ด้วย เรียกว่าคร่ำหวอดกับเกมและนักกีฬาหล่อๆ(ในดวงใจหรือเปล่าไม่รู้)
มาไม่น้อย ส่วนเรานั้น เลิกดูกีฬานี้ไปกว่า 50 ปีแล้ว เดินผ่านจอทีวี
ขณะคนอื่นดูก็อาจแวะมองแพล็บบบนึง เราจึงเล่นเกมนี้แบบมโน
เอาเองทั้งนั้น เช่น ทายอังกฤษเพราะเคยไปอยู่ประเทศเค้ามาก่อน
แบบว่าตอบแทนบุญคุณซะหน่อย แต่ก็ทายถูกแค่หนแรก ฟลุก
จริงๆนะนั่น ตอนหลังต้องตัดหางปล่อยวัดเพราะเอาแต่แพ้ไม่เลิก
ทายฝรั่งเศสเพราะเรายังอ่านฝรั่งเศสได้แค่เศษฝรั่ง (เกี่ยวกันป่าว)
ทายญี่ปุ่นเพราะเราชอบดอกไม้ที่บ้านเค้า อะไรๆประมาณนี้แหละ

เราก็ทายถูกบ้างผิดบ้างแล้วแต่เวรานุเวร (ใครไม่เคยอ่าน"พจนานุกรรม
ฉบับเวรานุเวร" ก็ไปหาอ่านเอาเด้อ ไม่เกี่ยวกับเรื่องที่เขียนนี่หรอก
นึกได้ก็บอก)

สิริรวมแล้ว ทายไป 49 ทีม ถูก 30 ผิด 19 จบลงโดยได้ลำดับ 14
อันดับ 1167 มีเครดิตคงเหลือ 6,156,020 ไม่เลวเลยนี่เรา
พอใจในสิ่งที่มีที่เป็น เป็นกุศลกรรม เค้าเรียกงี้ป่าวไม่รู้
อีกอย่างที่อยากได้คือสติ๊กเก้อร์กิจกรรมนี้ละค่ะ เคยได้โคลัมบัส
อันนี้ได้แล้วจะเอามาติดเพิ่มตรงนี้

คิดดูแล้ว จะบอกว่าไปถึงฝั่งฝันหรือไม่ก็บอกไม่ได้หรอก คนจะเล่นแบบนี้
ได้ดี ต้องมีความรู้ในเรื่องนี้อย่างจัดเจน เช่น รู้ว่าเกมควรเป็นอย่างไร รู้จัก
นักกีฬาตัวเต็งๆอย่างดี รวมทั้งต้องพร้อมเสี่ยงและกล้าได้กล้าเสีย

แต่เราไม่ได้เป็นแบบนั้น ทั้งนี้ก็เพราะโดยประสบการณ์แล้ว เราผ่านมา
ทุกฐานะ ลำบากมาแล้วทุกรูปแบบ เคยถูกโกงจนเกือบเป็นศูนย์
ชีวิตในช่วงที่ต้องฝ่าฟันมาทุกรูปแบบนั้น หล่อหลอมให้เราเป็นคนระมัดระวัง
ในเรื่องการใช้จ่าย ดังนั้น แม้ในกรณีที่เล่นเกมนี้ด้วยต้นทุนที่เป็นเครดิต
ที่มีผู้จ่ายให้ รวมทั้งมีโบนัสรายวันที่บางคนเรียกว่า เบี้ยยังชีพ อีก
เราก็ไม่สามารถวางเดิมพันได้จนถึงเครดิตสุดท้าย พอใจที่จะให้
เหลือทุนไว้ในจำนวนที่น่าพอใจ ไม่กล้าเสี่ยงจนหมดตัว แม้ใน
วันสุดท้ายที่น่าจะเทให้หมดเค้า ก็ยังทำใจให้เทไม่ได้ เทไป
แค่ครึ่งเดียว ดังนั้น เราจึงไม่สามารถเป็นนักเสี่ยงโชคใน
รูปแบบนี้ได้เลย ที่พยายามทำได้อย่างดีก็คือ อ่านวิเคราะห์
แต่ละทีมเพื่อจะได้ไม่เสี่ยงในการทายมาก ไม่ถึงกับมโนเอาอย่างเดียว
สรุปว่า ความระมัดระวังในเรื่องนี้ มันซึมอยู่ในกระแสเลือดของ
เราเสียแล้ว ไม่ว่าจะเป็นเงินจริงหรือเงินปลอม

ส่วนเจ้านิคผู้คร่ำหวอดในเกมนี้นั้น สนุกสนานในการวิเคราะห์เกมทุกวัน
ทายผลตามใจว่าชอบทีมใดทั้งที่ทีมนั้นอาจไม่อยู่ในสายตาเซียน ทายจน
หมดตัวบ่อย หมดขนาดต้องสะสมเบี้ยยังชีพเพื่อกลับมาเล่นใหม่
พร้อมเสี่ยงและกล้าได้กล้าเสีย จบลงโดยติดอันดับ 8000+ เจ้านี่ร้องเย้ๆๆ
ด้วยความมันส์สะใจ บอกว่า หนูเก่งแล้ว อันดับยังไม่ถึงหมื่น เหลือ
เบี้ยติดกระเป๋าอยู่ถึงวันนี้ไม่ถึงแสน นี่ละ นัก(ลอง)เสี่ยงโชคตัวจริง
ดีที่ไม่ชอบเล่นด้วยเงินจริงนะ เจ้านิค... ถ้าเล่นเงินจริง เจ้าคงไม่ได้
สะใจเท่านี้ร้อก ต้องระวังตัวเท่าเราแหละ ก็เงินมันหายากส์ส์ส์
กว่าจะได้สักแสน เหงื่อท่วมตัว

บางครั้ง เราบอกคนข้างๆว่า เจ้านิคเค้าจะเล่นทีมรอง พ่อหัวเราะ บอกว่า
อย่าไปชี้นำ ปล่อยให้เค้าหมดตัวไป ไม่อีกทีก็จะได้ภูมิใจที่เสี่ยงได้ผล
เพราะเค้าก็จะได้เรียนรู้ความมันส์อีกรูปแบบนึง รวมทั้งเป็นคติสอนใจว่า
ความเสี่ยงในการพนันนี้อาจนำพาให้ไปรวยหรือหมดตัวได้ง่ายๆ
เล่าให้เจ้านิคฟัง เจ้าหล่อนหัวเราะ 55 บอกว่า พ่อช่างรู้ใจ

เกมจบ เราสองคนก็จบลงด้วยสภาพที่แตกต่างกัน แต่เป็นความแตกต่าง
ที่เหมือนกันคือ เราไม่เอ็นจอยการพนันที่ต้องเสี่ยงเสียเงินแม้แต่
กะตังค์แดงเดียว ค่อยๆสร้างตัวด้วยการทำมาหากินก็พอแล้ว
รวยยากแต่ก็พอใจและพอเพียง

ขอขอบคุณกิจกรรมดีๆของพันทิปไว้ณที่นี้ด้วยค่ะ ครั้งหน้าถ้ามี
จะมาเล่นด้วยอีก เผื่อจะรวยเป็นล่ำเป็นสันได้บ้าง ฮั่นแน่...
หรือว่าชักจะติดใจ ติดการพนันแล้วมังหว่า
เนอะ ผีพนันเนี่ย เฮี้ยนจริงๆนะจ๊ะ

Utada Hikaru - First Love (Piano & Violin Instrumental)

credit: YouTube & Uploader - pinkikay
งานเขียน