ถนนสายนี้มีตะพาบหลักก.ม.ที่ 267
ปฐมวัย โจทย์โดยคุณ เริงฤดีนะ
ผ่านมาแล้วกว่า 80 ปี

************************************************


เรื่องราวที่ทำให้ประทับใจกับวัยเด็กก็ต้องเรื่องราวต่อไปนี้

เมื่อตอนจขบ.อายุได้ขวบกว่าๆนั้น พ่อให้นั่งกระโถนทุกเช้าหลังจากตื่นนอน
ฝึกให้ขับถ่ายเป็นเวลา แล้ววิธีที่จะให้ลูกสาวตัวน้อยนี้นั่งนิ่งๆนานๆก็คือ
สอนให้ร้องเพลงไปด้วย ก็ร้องไม่ได้เรื่องหรอก ออกเสียงคำและ
ร้องทำนองก็ไม่เป็นไปตามที่ควร แต่ก็ร้องเพราะพ่อสั่ง แล้วก็เล่ากันมาว่า
หนูภานี่ก็ชอบร้องเพลงนะ หน้าตาเบิกบานทุกเช้า เพราะเพลงแรก
ที่ร้องได้มีเนื้อความท่อนแรกที่ยังจำได้มาจนวันนี้ว่า

รื่นเริงสุขสำราญ เหมือนดอกไม้บานยามเช้า
หอมคัดเค้า หอมคัดเค้าชวนดม
(แล้วต่อด้วยเสียงฮัมไปอีกยาว ก็ยังฮัมแบบนั้นได้ ใครได้ฟังจะอดเอ็นดู
ไม่ได้เลย วันไหนไม่สบาย เพื่อนบ้านไม่ได้ยินเสียง ต้องมาถามหาเสมอ)
แต่เพลงนี้หาต้นฉบับไม่ได้แล้ว

ร้องวนไปวนมาเช่นนี้เป็นนานสองนานเลยค่ะ เพราะแม่ต้องหาอาหารเช้า
ให้พ่อรับประทานก่อนไปทำงาน ยุ่งๆอยู่ก็ต้องให้ลูกส่งเสียงไว้จะได้รู้ว่า
อยู่เรียบร้อยดี ร้องเพลงนี้ไปน่าจะเป็นปี ก็ชักจะเบื่อ และได้ยิน
เพลงใหม่ๆมากขึ้น พ่อแม่ก็เลยสอนเพลงใหม่ เพลงนั้นชื่อเพลง
"เถลิงศก" เป็นเพลงปีใหม่เพลงแรกของประเทศไทย
เกิดขึ้นในระหว่างปีพ.ศ.2477-2479 ไม่แน่ว่าปีไหน ยังเป็นช่วงที่
วันที่ 1 เมษายนเป็นวันขึ้นปีใหม่อย่างเป็นทางการ แต่งคำร้องโดย
ขุนวิจิตรมาตรา (สง่า กาญจนาคพันธุ์) และทำนองโดย
พระเจนดุริยางค์ เพลงนี้หนูภาก็ร้องได้แค่ท่อนฮุคที่มีความว่า

ยิ้มเถิด ยิ้มเถิดนะยิ้ม
ยิ้มแย้มแจ่มใส
สุขสำราญบานใจ
ขอให้สวัสดี

ร้องวนไปค่ะ ตอนนั้นจำได้แค่นี้ พ่อบอกว่าเวลาร้องเพลงยิ้ม
ก็ต้องยิ้มด้วย หนูภาก็เลยตื่นมาร้องเพลงยิ้มและยิ้มไปด้วยทุกวัน

ป.ล.ตะพาบหลักก.ม.นี้เก็บของเก่ามาปัดฝุ่นหากิน
เพราะเรื่องที่ประทับใจเมื่อปฐมวัยนั้นก็มีแต่เรื่องนี้แหละค่ะ




งานเขียน