ถนนสายนี้มีตะพาบหลักก.ม.ที่ 267 ปฐมวัย โจทย์โดยคุณ เริงฤดีนะ ผ่านมาแล้วกว่า 80 ปี************************************************เรื่องราวที่ทำให้ประทับใจกับวัยเด็กก็ต้องเรื่องราวต่อไปนี้เมื่อตอนจขบ.อายุได้ขวบกว่าๆนั้น พ่อให้นั่งกระโถนทุกเช้าหลังจากตื่นนอนฝึกให้ขับถ่ายเป็นเวลา แล้ววิธีที่จะให้ลูกสาวตัวน้อยนี้นั่งนิ่งๆนานๆก็คือสอนให้ร้องเพลงไปด้วย ก็ร้องไม่ได้เรื่องหรอก ออกเสียงคำและร้องทำนองก็ไม่เป็นไปตามที่ควร แต่ก็ร้องเพราะพ่อสั่ง แล้วก็เล่ากันมาว่าหนูภานี่ก็ชอบร้องเพลงนะ หน้าตาเบิกบานทุกเช้า เพราะเพลงแรกที่ร้องได้มีเนื้อความท่อนแรกที่ยังจำได้มาจนวันนี้ว่ารื่นเริงสุขสำราญ เหมือนดอกไม้บานยามเช้าหอมคัดเค้า หอมคัดเค้าชวนดม(แล้วต่อด้วยเสียงฮัมไปอีกยาว ก็ยังฮัมแบบนั้นได้ ใครได้ฟังจะอดเอ็นดูไม่ได้เลย วันไหนไม่สบาย เพื่อนบ้านไม่ได้ยินเสียง ต้องมาถามหาเสมอ)แต่เพลงนี้หาต้นฉบับไม่ได้แล้วร้องวนไปวนมาเช่นนี้เป็นนานสองนานเลยค่ะ เพราะแม่ต้องหาอาหารเช้าให้พ่อรับประทานก่อนไปทำงาน ยุ่งๆอยู่ก็ต้องให้ลูกส่งเสียงไว้จะได้รู้ว่าอยู่เรียบร้อยดี ร้องเพลงนี้ไปน่าจะเป็นปี ก็ชักจะเบื่อ และได้ยินเพลงใหม่ๆมากขึ้น พ่อแม่ก็เลยสอนเพลงใหม่ เพลงนั้นชื่อเพลง"เถลิงศก" เป็นเพลงปีใหม่เพลงแรกของประเทศไทยเกิดขึ้นในระหว่างปีพ.ศ.2477-2479 ไม่แน่ว่าปีไหน ยังเป็นช่วงที่วันที่ 1 เมษายนเป็นวันขึ้นปีใหม่อย่างเป็นทางการ แต่งคำร้องโดยขุนวิจิตรมาตรา (สง่า กาญจนาคพันธุ์) และทำนองโดยพระเจนดุริยางค์ เพลงนี้หนูภาก็ร้องได้แค่ท่อนฮุคที่มีความว่ายิ้มเถิด ยิ้มเถิดนะยิ้มยิ้มแย้มแจ่มใสสุขสำราญบานใจขอให้สวัสดีร้องวนไปค่ะ ตอนนั้นจำได้แค่นี้ พ่อบอกว่าเวลาร้องเพลงยิ้มก็ต้องยิ้มด้วย หนูภาก็เลยตื่นมาร้องเพลงยิ้มและยิ้มไปด้วยทุกวันป.ล.ตะพาบหลักก.ม.นี้เก็บของเก่ามาปัดฝุ่นหากินเพราะเรื่องที่ประทับใจเมื่อปฐมวัยนั้นก็มีแต่เรื่องนี้แหละค่ะงานเขียน
อยากฟังเสียงเพลงปัจจุบันบ้างครับ
...
วันนี้มาเยี่ยมมาอ่านก่อน หมดเป๋า