ถนนสายนี้มีตะพาบหลักกิโลเมตรที่ 265
"ความหวัง" โจทย์โดยคุณ toor36

*****************************************************

ความหวังคือแรงผลักดันให้สู้ชีวิต แต่ก็จะมีทั้งสมหวังและผิดหวัง
ถ้ามีสติ ผิดหวังแล้วก็ต้องรีบลุก แต่ถ้าขาดสติก็อาจถึงแก่ชีวิตได้

จั๊วเป็นชายหนุ่มวัยเบญจเพส พ่อจีน แม่ไทย ฐานะไม่สู้ดี มีอาชีพ
เป็นคนขับรถบ้าน บ้านสุดท้ายเป็นของผู้หลักผู้ใหญ่ที่มีรถอเมริกันคันยาวๆ
หลายคัน แต่จั๊วมีหน้าที่ขับรถเยอรมันคันกลางๆเพื่อรับส่งนายหญิง
และลูกสาวไปธุระและไปเรียน ขับมาได้กว่าปีคุณหนูซึ่งกำลังเรียนอุดมศึกษา
ใกล้จบก็สังเกตุด้วยความแปลกใจว่า ไม่ว่าเธอจะนั่งอยู่ตรงไหนที่คนอยู่นอกบ้าน
สามารถมองเข้ามาเห็นได้ เธอจะเห็นจั๊วเสมอ บางครั้งก็เห็นจั๊วกำลังจ้องมา
เธอรำคาญจึงพยายามไม่ให้อยู่ในสายตาจั๊ว โดยเฉพาะเมื่อมีเพื่อนชาย
มาคุยด้วย เธอมักชวนเพื่อนไปคุยกันในห้องรับแขก

แล้วเธอก็เห็นอีกว่า จั๊วพยายามไปเดินใกล้ๆหน้าต่างห้องรับแขก ส่งสายตา
เข้าไปสำรวจความเป็นไป คุณหนูเหลืออด ห้ามจั๊วแอบดูเธอ จั๊วตอบว่า
ไม่ได้ ยิ่งทำให้คุณหนูโกรธ ต่อปากต่อคำกันเผ็ดร้อนจนจั๊วสติแตก
และคงนึกว่าเป็นไรเป็นกัน จึงบอกคุณหนูว่า ผมรักคุณหนู จะระวัง
ให้คุณหนูปลอดภัยเสมอ คุณหนูโกรธเป็นไฟแต่เธอคุมสติได้
ถามจั๊วด้วยเสียงต่ำๆว่า เธอรู้ตัวไหมว่าตัวเองเป็นใครและกำลังพูดบ้าๆนั่น
อยู่กับใคร ฉันไม่ใฝ่ต่ำขนาดนั้น แล้วเธอก็บอกนายหญิงว่า
เธอจะไม่นั่งรถที่จั๊วขับอีก ไม่น่าจะปลอดภัย

เมื่อเป็นเช่นนั้น จั๊วจึงตัดสินใจลาออกอ้างว่าจะไปขับแท็กซี่ นายหญิงจึงให้
รถเล็กๆค่อนข้างเก่าไปหนึ่งคัน จั๊วลาออกไปพร้อมรถคันนั้นแล้วก็หายไป
ประมาณสิบวัน จึงมีตำรวจมาตามหาเจ้าของรถซึ่งไปจอดล็อคกุญแจ
อยู่ข้างทางที่ต่างจังหวัด

จั๊วหายไปไหน ไม่ติดต่อใครเลยแม้แต่พ่อแม่ เรื่องราวนี้ฟังผู้ใหญ่เล่าให้ฟัง
เป็นอุทาหรณ์ให้พึงสำเหนียกว่า อย่าเอาชีวิตไปผูกไว้กับความหวังสถานเดียว
หวังอะไรก็ต้องหวังอย่างมีสติโดยเฉพาะความรัก รักคนอื่นจนลืมรักตัวเอง
ถือว่ารักไม่เป็น แล้วจะรักใครได้




ป.ล.ขออภัยที่ตะพาบก.ม.นี้คลานมาช้ามากแต่ก็มาแล้ว