เราๆท่านๆคงจะเห็นพ้องต้องกันได้ในเรื่องเสียงโทรศัพท์กลางดึกว่า มันน่าจะเป็นเรื่องไม่ค่อยดีหรือไม่ดีมากๆ สำหรับเรายืนยันเลยว่า ไม่ดีและบางทีกวนประสาทถึงขั้นอยากแหวะใส่คนโทรถ้าได้ฟังเขาจนจบ

ตามปกติแม้เมื่อยังไม่มีโทรศัพท์มือถือเข้ามาระบาดจนบางคนถึงกับมีเป็นสิบเครื่อง นั่งส้วมยังต้องใช้บริการ แต่บ้านเรา เสียงโทรศัพท์จะน้อยมาก ไม่มีใครเอ็นจอยการคุยโทรศัพท์ได้ทีละเป็นชั่วโมง แต่ก็มักมีโทรตอนกลางคืนเป็นครั้งคราวเพราะคุณพ่อซึ่งขณะนั้นอายุมากแต่อยู่คนละบ้าน เวลาเจ็บไข้ได้ป่วย คนดูแลก็อยากปรึกษาว่าทำอย่างไรดี ซึ่งก็ไม่ใช่เสียงโทรศัพท์ที่กวนใจหรือได้ยินแล้วต้องตกใจคิดว่าเรื่องร้าย

จนเมื่อมีครอบครัวและมีลูกเล็กๆ เราก็นอนห้องเดียวกันสี่คนพ่อแม่ลูก คุณสามีเป็นคนไม่มีเรื่องต้องใช้โทรศัพท์ตอนกลางคืน เราจึงเอาโทรศัพท์ไว้ข้างเตียงด้านเรา ตั้งเสียงไว้เบาๆ มีใครโทรมาเราก็รับ พูดเบาๆแล้วก็วางสาย เป็นเช่นนี้ด้วยดีมาตลอดสองสามปี

จนวันหนึ่งซึ่งเราเหนื่อยมาก คงพอนึกภาพได้นะคะ คนมีงานประจำ 0730+1700 น. เลิกงานแล้วต้องรีบไปรับลูกสาวคนโตที่ฝากครูเนสเซอรี่ไว้ พากันกลับบ้าน ไปทำกับข้าวและดูแลลูกชายคนน้องอีกคน กลางคืนต้องดูแลให้กินนม ทำความสะอาดเวลาทำเปียกทำเปื้อน สมัยนั้นเพิ่งจะมีผ้าอ้อมสำเร็จรูปมาใหม่ๆ แพงมาก ใช้เท่าที่จำเป็น แล้วยังต้องทำงานอิสระอีกอย่างด้วย ก็ต้องช่วยกันทำมาหากินละนะ ไม่ได้มีมรดกพกห่อมามากมาย

คืนหนึ่งมีเสียงโทรศัพท์ เราซึ่งทั้งเหนื่อยทั้งเพลียและง่วง งัวเงียขึ้นมารับสาย ได้ยินเสียงถามมาก็ฟังไม่ถนัด ได้ยินแต่คำว่า เอา ถามกลับไปว่า เอาอะไรคะ คุณสามีซึ่งพอมีเสียงโทรศัพท์ดังขึ้นก็ตื่นมานอนฟังทุกที รีบอ้อมมาแย่งโทรศัพท์ไปฟังอยู่สักครู่ ฝ่ายโทรมาก็ยังไม่รู้ว่าเปลี่ยนคนฟังแล้ว มันพูดอะไรบ้าง เราก็ไม่รู้หรอก แต่เริ่มจะตื่นเต็มที่ เห็นคุณสามีฟังเฉยๆอยู่เป็นนานสองนานก็ชักรู้สึกว่าไม่น่าจะใช่เรื่องดี

คุณสามีปล่อยให้นายคนนั้นพูดจนพอใจแล้ว ก็ตอบไปเรียบๆว่า
“ถ้าคุณเมาก็ไปนอนเสีย แต่ถ้าจิตคุณป่วยก็ไปหาหมอเสียบ้างนะครับ”

แล้วก็วางสาย และบอกเราว่า ต่อไปเขาจะรับสายกลางคืนเอง พอเราถามว่าทำไม เขาบอกว่า ช่วงนี้มีพวกโรคจิตชอบโทรไปถามผู้หญิงว่า “เอากันอยู่หรือ” แล้วถ้าผู้หญิงรู้ความนัย เอะอะด่าทอมัน มันก็ยิ่งสำเร็จความใคร่ได้แบบเมามันยิ่งกว่าเข้าซ่อง... แงแง จะติดเรทบล็อกโดนแบนแต๊ดแต๋ไหมเนี่ย แล้วบางทีถ้ามันเจอผู้หญิงเล่นด้วยก็นะ คิดต่อเอาเองค่ะ

แต่เราก็อดถามไม่ได้ว่า แล้วพ่อฟังอะไรเค้าเป็นนาน คำตอบก็คือ ฟังเค้าบรรเลงเพลงกามกับผู้หญิงที่เค้าคิดว่ากำลังฟังเค้าอยู่งัย ผมก็อยากรู้เหมือนกันว่าไอ้พวกนี้มันทำอะไรยังงัย เราก็ฉุน เถียงว่า น่าจะด่ามันไปบ้าง เขาบอกว่า ไอ้พวกนี้ไม่ยุ่งกะมันดีกว่า เผลอๆมันจะแอบทำร้ายเอา ก็จริงของเค้าอีก

ตั้งแต่นั้นมาจนบัดนี้เกือบห้าสิบปีแล้ว กลางคืนเปิดไว้แต่มือถือ ใครโทรก็ดูเบอร์ก่อน แล้วก็ไม่รู้ว่า ไอ้พวกอุบาทว์พันธุ์นี้จะสูญพันธุ์ไปหรือยัง

หวนคิดถึงเรื่องนี้แล้ว ทำให้คิดว่า ตลอดเวลาที่แต่งงานมา ไม่เคยมีปัญหาใดที่คนข้างกายช่วยแก้ไขให้ไม่ได้ อย่างน้อยก็ผ่อนหนักให้เป็นเบา แล้วก็นึกไปถึง มหาเวสสันดรชาดก ตอน ทานกัณฑ์ ที่ว่า

สามีมีอยู่แล้ว
เสมือนหนึ่งฉัตรแก้วกั้นเกศ
งามหน้างามเนตรทุกเวลา

ป.ล. งานตะพาบครั้งนี้ล่าช้ามากทั้งที่ร่างข้อความไว้ตั้งแต่เห็นโจทย์ แต่ถึงเวลากลับอัพไม่ได้ เนื่องจากคอมโดน adware ที่ chrome พามาให้ ลบ chrome ออก ลบ adware แล้วก็ยังไม่หาย พอโหลด chrome กลับมาอีก มันก็กลับมาด้วย ตอนนี้เลยลบ chrome ทิ้งไปเลย ห้อหมาไฟไปก่อน ไม่คุ้นใช้เจ้าหมาจิ้งจอกนี่ด้วย ทำผิดๆถูกๅเสียเวลามาก แถมทำให้เอนทรี่ที่แล้วขึ้นหน้าบล็อกถึงสองแห่ง ทีมงานให้หยุดใช้หน้าจัดการบล็อกไปสองวัน เพราะต้องสำรวจว่ามีบล็อกหายหรือเกินที่ไหนอีกบ้าง รวมทั้งต้องรวมโหวตทั้งหมดมาที่เดียวกันด้วย

ดองบล็อกไปสามวันครึ่ง ได้โหวตล้นปรี่ ขอบคุณเพื่อนๆที่โหวตให้ค่ะ รักนะ จุ๊บๆ อิอิ

และขอความกรุณาอย่าโหวตเอนทรี่นี้ไว้ในไดอารี่ให้เลยค่ะ เพราะเราแค่เล่าเรื่องอุบาทว์ที่บังเอิญเข้ากะโจทย์ได้พอดีโดยไม่ได้มีประสบการณ์อะไรด้วยนะคะ

LITERATURE