หนาว.....แล้วคิดถึงใคร?
หน้าหนาวปีนี้มันหนาวเหน็บเสียยิ่งกว่าที่คาดคิดไว้เยอะเลย มันหนาวเข้ากระดูกเลยนะเนี่ย หรือว่าตั้งแต่ท้อง คลอด แล้วฮอร์โมนมันเปลี่ยนหว่า แม่รู้สึกว่าแม่หนาวมากกว่าปกตินะ
สาวไหมก็คงเป็นเหมือนเด็กคนอื่นๆ ที่ชอบความหนาวเย็น เด็กๆ นี่สมกับที่ชาวญี่ปุ่นเรียกว่าเป็นลูกพระพายจริงๆ (แม่อ่านมาจากไหนไม่รู้) ไม่กลัวความหนาวเอาเสียเลย เคยอ่านจากไหนไม่รู้ว่าเวลาหน้าหนาว โรงเรียนประถมที่ญี่ปุ่นเขาจะให้เด็กๆ ถอดเสื้อผ้าแล้วอาบน้ำกลางแจ้งเพื่อให้ร่างกายแข็งแรง ในรูปน่ะ หิมะยังกองอยู่ข้างๆ เลยแต่เด็กๆ แก้ผ้า ใส่แต่กางเกงวิ่งเล่นกัน แก้มแดงเป็นลูกท้อเลย
ไม่ไหวๆ ยังไงแม่ก็ไม่ให้สาวไหมทำยังงั้นแน่ๆ
พูดถึงหน้าหนาว พูดถึงความหนาว มันทำให้แม่คิดถึงคนๆ หนึ่ง นั่นก็คือคุณตาอาจารย์สุพรรณนั่นเอง
สมัยที่แม่เรียนป.ตรีอยู่ แม่มักจะไปไหนมาไหนกับกลุ่มรุ่นพี่และเพื่อนกลุ่มหนึ่ง ซึ่งกลุ่มนี้จะเป็นกลุ่มนักศึกษาที่สนิทกับอาจารย์สุพรรณค่อนข้างมาก ชนิดที่ว่าต้องขี่มอเตอร์ไซด์พาอาจารย์ไปร้านเฮือนสุนทรีของพี่แอ๊ดเกือบทุกคืน
รุ่นพี่และเพื่อนคนอื่นๆ ก็กินเบียร์เป็นเพื่อนอาจารย์ (มาคิดๆดู อาจารย์หมดตังค์ไปเยอะเลยนะเนี่ยกับเบียร์ที่ดื่มแทบทุกคืนเนี่ย) ส่วนแม่ไม่ถนัด เลยอาศัยกล้วยน้ำว้าที่ร้านป้าแอ๊ดกินทุกคืน คืนละ 5-6 ลูก ดังนั้นความอ้วนที่ตกทอดมาถึงทุกวันนี้ก็น่าจะมาจากกล้วยน้ำว้าดงนั้นนั่นเอง 555
แม่จำได้ว่ามีอยู่คืนหนึ่งที่อากาศค่อนข้างหนาว เพื่อนแม่ชื่อตุ๊กตา ก็บ่นขึ้นมาว่า หนาวจัง ไม่ไหวๆ หนาวยังงี้ ฯลฯ คุณตาอาจารย์ของหนูก็เลยพูดขึ้นมาว่า
"นี่ เป็นสาวเป็นนาง อย่าไปเที่ยวพูดยังงี้กับผู้ชายนะ โดยเฉพาะกับผู้ชายฝรั่งนี่ ห้ามพูดเลยนะ"
แม่กับป้าตุ๊กตาก็งงกันมากก็ถามคุณตาอาจารย์กลับไปว่า ทำไมเหรอคะ
คุณตาอาจารย์เลยขยายความให้ลูกศิษย์โง่ๆ ที่คิดอะไรไม่ทันได้รู้ว่า
"ถ้าไปพูดว่า หนาวๆ ให้ผู้ชายได้ยิน เขาจะคิดว่าคุณน่ะให้ท่าเขา เหมือนอยากให้เขากอดน่ะ ไม่ควรพูด"
แม่ก็เลยถึงบางอ้อ....
และแม่ก็คิดถึงคำพูดของคุณตาอาจารย์อีกครั้งเมื่อ 4-5 วันก่อนนี่เอง ตอนที่อยู่ในห้องประชุมของโรงแรมกรีนเลครีสอร์ท ที่ห้องประชุมเปิดแอร์เย็นมากๆ จู่ๆ แม่ก็คิดถึงคำพูดนี้ของคุณตาอาจารย์ขึ้นมา
พอมาคิดถึงคำพูด คำสอนของคุณตาอาจารย์ในวัยที่มีลูกสาวเล็กๆ หนึ่งคนแล้วนี่...มันทำให้แม่ตื้นตันใจจังเลย ลูกเอ๋ย...แม้ว่าความสัมพันธ์ระหว่างนักศึกษากับอาจารย์เมื่อสิบกว่าปีก่อนจะมีความใกล้ชิดกันมากกว่าปัจจุบันมากมายแค่ไหนก็ตามที แต่ก็หาอาจารย์ที่จะห่วงใยคอยตักเตือนลูกศิษย์ในทุกวินาที ทุกสถานที่เหมือนดังเช่นคุณตาอาจารย์ได้ยากเหลือเกิน โดยเฉพาะอาจารย์ในระดับมหาวิทยาลัย
อาจจะเป็นเพราะคุณตาอาจารย์เคยสอนโรงเรียนมัธยมมาก่อนละกระมัง จึงทำให้คุณตาอาจารย์ให้ความสนิทสนมกับลูกศิษย์มากกว่าอาจารย์ท่านอื่นๆ
แม่ภูมิใจจังเลยที่ได้เป็นลูกศิษย์ของคุณตาอาจารย์ ตอนที่คุณตาอาจารย์ไปรับรางวัลซีไรท์ แม่ก็เป็นคนพาอาจารย์ป้ามัณฯ แขกของคุณตาอาจารย์ไปและคอยดูแลอาจารย์ป้ามัณฯ เป็นครั้งแรกเลยนะที่ได้ไปกรุงเทพ เอ๊ย ไม่ใช่...เป็นครั้งแรกที่ได้ไปเหยียบโรงแรมโอเรียนเต็ลต่างหาก ได้นอนพักด้วย 1 คืน ถ้าไม่ใช่เพราะคุณตาอาจารย์ แม่ก็คงไม่มีวันได้ไปแลหรอก ลูกเอ๊ย...
สาวไหมโชคดีมากรู้ไหมที่มีผู้ใหญ่ที่พ่อแม่เคารพนับถือ ใกล้ชิดสนิทสนมหลายท่าน แต่ละคนก็เป็นผู้ที่ควรยกย่องในแต่ละสาขาวิชาชีพกันทั้งนั้น อย่างน้อยหนูก็มีนักเขียนซีไรท์ถึง 2 คนเป็นคุณตาและคุณปู่ แม้จะไม่ใช่ตาและปู่จริงๆ แต่พ่อกับแม่ก็รักและเคารพเหมือนญาติผู้ใหญ่
แม่หวังว่าเมื่อหนูโตขึ้น หนูคงจะได้ใช้โอกาสที่หนูมีนี้เรียนรู้ที่จะเพิ่มพูนสิ่งดีๆให้ตัวเอง แต่ที่แน่ๆ เมื่อหนูโตขึ้น แม่คงไม่ลืมที่จะสอนหนูว่า "อย่าบ่นว่าหนาวต่อหน้าผู้ชาย" แน่นอนจ้ะ...
Create Date : 28 ธันวาคม 2549 |
|
3 comments |
Last Update : 28 ธันวาคม 2549 1:55:22 น. |
Counter : 1045 Pageviews. |
|
|
|