จึงดุด่าว่ากล่าวโกรธเขาถ้าเขาไม่ทำตาม
แต่เราสอนเขาด้วยความโกรธในจิตในใจนั้นไม่เป็นผลประโยชน์
เหมือนกับเอาน้ำร้อนๆ ไปรดผัก แทนที่มันจะงอกงามขึ้น ไม่เป็นอย่างนั้น
มันไหม้มันตายไปหมด เพราะน้ำที่เราไปรดมันร้อน
ฉันใด จิตใจของคนที่โกรธไปแนะสอนคนอื่น
บอกคนอื่นด้วยความโกรธ
จึงเป็นโทษเป็นทุกข์เขาไม่ยินดีรับคำสอน
โกรธเขา
ด่าเขา เราก็เป็นทุกข์ เพราะเขาไม่ได้มาเดือดร้อนกับเรานี่นา
เรานี่แหละ เจ็บเอง
ลองเราให้อภัยเขาสิ เราก็จะวางปล่อยวางและว่าง
ไม่ทุกข์สบายใจจริงๆค่า
คิดได้แบบนี้ก็จะดีกับตัวเราเองด้วย
เห็นด้วยอย่างมากเลยค่า
ว่าแต่อัพบล็อกดึกนะเนี่ย อิอิ
ได้โอกาสมาส่งกำลังใจคุณพีและส่งเข้านอนด้วยค่า
บันทึกการโหวต Blog ในวันนี้
ผู้เขียน Blog หมวดเนื้อหา Blog ได้รับโหวต
lovereason Literature Blog ดู Blog
พรไม้หอม Health Blog ดู Blog
**mp5** Dharma Blog ดู Blog