|
| 1 | 2 | 3 |
4 | 5 | 6 | 7 | 8 | 9 | 10 |
11 | 12 | 13 | 14 | 15 | 16 | 17 |
18 | 19 | 20 | 21 | 22 | 23 | 24 |
25 | 26 | 27 | 28 | 29 | 30 | 31 |
|
|
|
|
|
|
|
อ่างกะปิ - ปีชง
"ระวังเหยียบอ่างกะปิ เดี๋ยวคนบางกอกเค้าจะว่าเอา"
คำขู่นี้ทำให้คนต่างจังหวัดอย่างผมต้องระวังตัวแจ
ถ้าเทียบเคียงแล้ว ถึงผมจะไม่เคยเหยียบอ่างกะปิของคนเมืองหลวง
แต่ก็มีเหตุการณ์ที่คล้ายๆกันอยู่บ้าง
วันนั้น ผมไปเดินเที่ยวตลาดค้าของเก่าแห่งหนึ่ง
ไปชมข้าวของที่วางขายแบกะดิน
นั่งยองๆ จับโน่นจับนี่
บังเอิญมือไปปัดโดนแจกันสูงแค่ฝ่ามือล้มลง
แม่ค้าบอกว่าเดิมไม่มีรอยร้าวเพิ่งจะมีตอนล้มนี่แหละ
เอาอย่างไรดี จะขายก็ขายไม่ได้ราคา
ในฐานะที่เป็นคนคุ้นหน้ากัน แม่ค้าเสนอให้ผมจ่ายค่ารอยร้าว
สนนราคาแบบประนีประนอม เป็นเงินห้าร้อยบาท
ผมหิ้วเจกันใบนั้นกลับบ้านอย่างงงๆ
เย็นวันหนึ่ง
ผมสะพายกระเป๋าเป้ไว้ข้างหลังกำลังเดินไปสนาบแบดมินตัน
ผ่านตลาดนัดที่ตั้งแผงกันริมถนน เขาเว้นที่ให้เดินกว้างสักเมตรเดียว
ผมไม่ทันระวัง สายเป้ไปเกี่ยวกับตะแกรงที่ย่างปลาดุกของแม่ค้า
ปลาที่ตายแล้วแต่ตัวยังอุ่นๆ กระเด็นไปคนละทิศคนละทาง
แม่ค้างึมๆงำๆ ทำท่าไม่พอใจ ชายอีกคนร่างกำยำที่มากับแม่ค้าเงี่ยหูฟัง
ผมยืนนิ่ง ท่ามกลางสายตาของคนหลายสิบคู่
เมื่อผมและแม่ค้าตั้งสติได้ ผมบอกว่าจะรับผิดชอบทั้งหมด
แม่ค้าตอบว่าผมไม่มีเจตนา ไม่ขอรับค่าชดเชย
คะยั้นคะยออย่างไร แม่ค้าก็ส่ายหน้า ไม่ยอมรับค่าชดใช้
ดึกของคืนนั้น
ผมนั่งรถกับเพื่อนผ่านตลาดนัดแห่งนั้น แม่ค้าปลายังไม่เก็บแผง
จึงให้เพื่อนหยุดรถเลยไปหน่อย เพื่อนลงไปซื้อปลาคนเดียว
เขาได้ปลาย่างมาจำนวนหนึ่ง ไม่ลืมบอกแม่ค้าว่าผมแนะนำมา
ก่อนจาก แม่ค้ากระซิบว่าปลาชุดเมื่อหัวค่ำขายหมดไปตั้งนานแล้วค่า
อีกเรื่องเกิดกับสาวข้างบ้าน
เรื่องเกิดเมื่อต้นปีนี้เอง
เธอนัดเพื่อนที่ห้างสรรพสินค้าแห่งหนึ่ง
ขณะที่เดินชะเง้อหาเพื่อน ไม่ทันดูว่ามีคนหิ้วถุงใบใหญ่เดินสวนมา
ชนกันเต็มเปา ได้ยินเสียงเหมือนแก้วบางๆแตก
เปิดถุงออกจึงรู้ว่าเป็นหลอดไฟราคาแพง
เรื่องนี้ตัดสินง่ายมาก
เพื่อนสาวของผมต้องชดใช้ค่าหลอดไปตามบิลที่เจ้าของถุงเพิ่งซื้อมา
ค่าเสียหายครั้งนั้นคิดเป็นเงินเกินครึ่งหมื่น
เพื่อนผมบอกว่าไม่เป็นไร ปีนี้ปีชง (ของเธอ)
คำว่า "ปีชง" เป็นคำตอบสำเร็จรูปที่ใช้กับเหตุการณ์มึนๆที่ใครๆฟังก็เข้าใจ
Create Date : 24 มกราคม 2558 |
|
17 comments |
Last Update : 25 มกราคม 2558 22:15:53 น. |
Counter : 3068 Pageviews. |
|
|
|
|
| |
โดย: อุ้มสี 24 มกราคม 2558 23:28:27 น. |
|
|
|
| |
โดย: ถปรร 25 มกราคม 2558 9:19:06 น. |
|
|
|
| |
โดย: คุณต่อ (toor36 ) 25 มกราคม 2558 14:29:28 น. |
|
|
|
| |
โดย: มี้เก๋ + ป๊าโอ๋ = ซีทะเล (kae+aoe ) 27 มกราคม 2558 15:13:32 น. |
|
|
|
| |
โดย: sawkitty 27 มกราคม 2558 15:15:50 น. |
|
|
|
| |
โดย: pantawan 27 มกราคม 2558 22:21:06 น. |
|
|
|
| |
โดย: มี้เก๋ + ป๊าโอ๋ = ซีทะเล (kae+aoe ) 29 มกราคม 2558 8:20:31 น. |
|
|
|
| |
โดย: sawkitty 30 มกราคม 2558 15:32:59 น. |
|
|
|
| |
โดย: pantawan 31 มกราคม 2558 21:59:42 น. |
|
|
|
|
|
|
|
Location :
กรุงเทพฯ Thailand
[ดู Profile ทั้งหมด]
|
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
Smember ผู้ติดตามบล็อก : 66 คน [?]
|
ความตั้งใจในการทำบล็อกเปลี่ยนไปตามกาลเวลา เริ่มต้นด้วยการเขียนถึงถิ่นที่อยู่ในวัยเด็ก ต่อมาเป็นเรื่องเครื่องหมายต่างๆ เรื่องศิลปะ ภาพถ่ายในยุคก่อนๆ อาหารการกิน และอะไรต่อมิอะไรที่ประสบพบเห็น สนใจอะไรขึ้นมาก็อยากรู้ให้มากขึ้น กลุ่มเนื้อหาจึงแตกแขนงไปเรื่อยๆ
|
|
|
|
|
|
|
|
ผู้เขียน Blog หมวดเนื้อหา Blog ได้รับโหวต
LoveParadise Klaibann Blog ดู Blog
Insignia_Museum Diarist ดู Blog
Like ให้เป็นคนที่ 1
ตอนอุ้มเข้ามาอยู่ กทม. ปี 2525
ก็โดนขู่ก่อนมาอยู่ว่าให้ระวังตกอ่างกะปิ