โรงเจของผม
ผมเคยเขียนเรื่องเกี่ยวกับโรงเจในวัยเด็กมาแล้ว 2 ครั้ง เมื่อย้อนกลับไปอ่านพบว่ามีเนื้อหาใกล้เคียงกัน แสดงว่าคนเราเก็บความทรงจำแห่งความจริงไว้ จะแสดงออกกี่ครั้งความจริงที่ติดในนั้นจะเปิดเผยออกมา
เมื่อถึงเทศกาลกินเจอีกครั้งความรู้สึกตอนเด็กก็ส่งพลังให้คิดถึง ผ่านการกินเจมาแล้ว 3- 4 วัน ผมส่งสายสืบไปสำรวจโรงเจในวัยเด็กของผมอีกครั้ง ว่าเดี๋ยวนี้จะเหมือนภาพในความทรงจำหรือไม่ สายสืบของผมส่งภาพถ่ายมาอย่างละเอียดครบถ้วน พร้อมรายงานว่า ผู้คนที่มาโรงเจเพื่อไหว้เจ้าหรือทำกิจกรรมต่างๆ ไม่คึกคักเหมือนสมัยก่อน เรียกได้ว่าเหงากันเลยทีเดียว สายสืบของผมก็ฉงนว่าชาวบ้านหายไปไหนกันหมด ในอดีตผมจำได้ว่าคนแต่งชุดขาวกันแน่นโรงเจ อย่างน้อยก็มีผู้เฒ่าผู้แก่มานอนค้างคืนค้างแรมหลายสิบคน หนุ่มสาวแต่งชุดขาวเดินกันขวักไขว่ เหล่าอาม่าอากงรอชมหนังกลางแปลงที่เป็นการแสดงงิ้ว เด็กวัยรุ่นที่โตหน่อยมีโอกาสร่วมวงมโหรี(จีน) แม้วงพนันก็อาศัยแสงสลัวๆล้อมวงกันเงียบๆ ภาพเหล่านั้นหายไปอย่างไร้ร่องรอย
วันเวลาที่เปลี่ยนไป ยุคที่โรงเจรุ่งเรืองดูเหมือนจะไม่กลับมาแล้ว วันนี้โรงเจของผมร้างผู้คน หรือว่าลูกหลานของคนยุคนั้นทิ้งถิ่น คนรุ่นเก่าล้มหายตายจากไป เด็กๆอย่างผมย้ายถิ่นไปคนละทิศคนละทาง แม้จะห่างไกลขนาดไหน พวกเด็กๆที่วันนี้เป็นผู้ใหญ่กันหมดแล้ว ผมเข้าใจว่าพวกเขายังคงกินเจกันทุกปีอย่างไม่เปลี่ยนแปลง เพียงแต่ไม่ไปโรงเจเหมือนสมัยก่อน ไม่มีพีธีกรรมใดใด เพียงรักษาใจรักษาศีลกันตามลำพังเงียบๆ ไม่ได้บอกกล่าวให้ใครทราบ
ผมบอกสายสืบว่า ให้ติดตามต่อไปจนถึงวันสุดท้ายของการกินเจ ว่าผู้คนจะกลับมาเหมือนเดิมอีกไหม สายสืบของผมคงถามกลับมาว่า ต้องไปโรงเจจนถึงการกินเจรอบสองของปีหรือไม่
| Create Date : 27 กันยายน 2557 |
| Last Update : 27 กันยายน 2557 19:47:49 น. |
|
6 comments
|
| Counter : 1154 Pageviews. |
 |
|
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 66 คน [
สวัสดีค่ะคุณอิม
บันทึกการโหวต Blog ในวันนี้
ผู้เขียน Blog หมวดเนื้อหา Blog ได้รับโหวต
find me pr Music Blog ดู Blog
ขุนเพชรขุนราม Political Blog ดู Blog
AppleWi Beauty Blog ดู Blog
Insignia_Museum Diarist ดู Blog
ระบบจะบันทึกคะแนนโหวต เฉพาะการโหวต 5 ครั้งล่าสุดในแต่ละวันเท่านั้น