Group Blog All Blog
|
สวนของฉัน : กระสุนพระอินทร์ ทาก บุ้ง และความยุ่งๆ ของหัวใจ กระสุนพระอินทร์ชอบเดินขวางทางรถผ่าน ถ้าเราเปิดประตูรั้วแล้วเห็น เราจะเอาเค้าไปเก็บด้านข้างไว้ก่อนด้วยวิธีต่างๆ ทำให้ตัวขดกลมแล้วเขี่ยหลบไป เหมือนพัตต์กอล์ฟบ้าง เอาสายยาวต้นตีนเป็ดยกกลางตัวให้กลับลำยูเทิร์นบ้าง ไม่อยากให้โดนทับด้วยล้อรถ วิธีการของเราได้ผลดี กิ้งกือกระสุนพระอินทร์ชอบกินของเน่า พวกอาหารซากพืช อย่างถ้าเปลือกแตงโมเหลือ นกมากินรึเปล่าไม่รู้ แต่น้องกระสุนฯ กินแน่นอน เค้าไม่ชอบน้ำประปาด้วย เวลาเรารดน้ำต้นไม้ โดนน้ำประปาจะขดหนี บางทีไม่ได้โดนน้ำแรงด้วยนะ แค่แบบน้ำไหลผ่านก็ขดแล้ว ประมาณว่าคงจงเกลียดจงชังคลอรีน เอ แต่เดี๋ยวนะ เวลาไปว่ายน้ำก็เห็นเดินเล่นรอบสระคลอรีนกันประจำ ไม่มีที่ไปมั้ง สรุปว่า ไม่ชอบคลอรีนหรือเรารดแรงไปแล้วไปโดนเค้าก็ไม่รู้ เราก็ปล่อยอยู่ในสวนไปมาแหละ เพราะไม่ได้ทำร้ายต้นไม้เรา --------- ทากน้อยน่ารักต่างหากที่โหดบ้าง ทากกินต้นไม้เราแต่ไม่ดุเท่าบุ้ง ทากออกไข่เป็นชุด ชุดไข่ทากสีขาวขุ่นเป็นกลุ่มคล้ายกับเม็ดปุ๋ยออสโม ทากที่สวนไม่เป็นไรเท่าไหร่ แต่มันมากเกิน เราเหยียบเป๊าะแป๊ะ ตอนเราปลูกดาวเรือง เราจำได้ว่าทากกินดาวเรืองเราเหี้ยนหมด ดาวเรืองดาวโรยกันไปหมดเลย ตายทุกต้น สังหารหมู่กู้ไม่กลับ ดาวเรืองนี่เป็นยุคแรกๆ มาพร้อมกุหลาบ 7 ต้นแรก เห็นความหมายดีเลยเอามาปลูก ไปโลดลับในเดือนเดียว ตอนนั้นเลยไปซื้อยาทากมา ตอนนี้รู้แล้วมันคือ เดทมีล มื้อแห่งความตาย แต่เราก็ไม่ซื้อเป็นกระปุกนะ เรากลัวบาป ตั้งใจฆ่าเกิน เราซ์้อซองแบ่งนานๆ ที เอาจริงเราอยากไล่ ไม่ได้อยากทำร้าย แต่เราไม่มีทางเลือก ทากไม่ค่อยเท่าไหร่ ต้องไปขาสุดท้าย ---------- สุดท้ายคือ หนอนบุ้ง แก๊งค์นี้กัดกินถล่มทลาย อัตราเร็วระดับพรีเมียม ต้นไม้หายยิ่งกว่าใช้บัตรรูดซื้อของ กิ่งใบดอก กุดหมดถ้าเค้าจะกิน กินแบบไม่สนใจหน้าอินหน้าพรหมใดๆ ทั้งสิ้น เคยกินโป๊ยเซียนพันธุ๋ต้นเล็กเราจนสัณฐานเหลือเหมือนปะการัง แล้วหนูโป๊ยก็ขึ้นสวรรค์ไปเลย ส่วนพันธุ์ต้นใหญ่ ไม่กิน น่าจะเพราะเนื้อแข็งกว่า (หรือว่าอิ่มแล้ว) เอ๊ะ หรือว่าพันธุ์เดียวกันแต่อันนั้นยังไม่โต สรุปว่า เราใช้พวกน้ำส้มควันไม้มารดแบบนานๆ ที ไม่ใช้ยาอื่น ไม่อยากให้สารเคมีมาลงรอบบ้าน เพราบ้านติดสวน ล่าสุดได้น้ำสะเดาปรุงเองของพี่พยาบาสมา อันนี้ใช้ผลิตภัณฑ์ธรรมชาติเราโอเค เพราะหนอนบุ้งเพิ่งกินต้นบอนเราที่เพิ่งออกใบสวยมา หน่อแรก ใบเขียวที่มีแดงปาด ชื่อชายชล เรารอนานมาก กว่าใบติดสีแดงจะงอกมา เพราะใบเขียวล้วนมาก่อนซะสามใบ พอหน่อม้วนงอกมามีแถบแดง ยิ้มแก้มปริ ลุ้นให้โต โตได้นิดนึงยังไม่ทันคลายม้วนเลย เมื่อวานกลับมาบ้าน เหลือก้านกับส่วนสีแดงตรงใบนิดนึงให้ดูต่างหน้า กลัวไม่รู้ว่านี่คือใบสีแดงที่เรารอคอย เย้ยสุดๆ เราเคืองมาก จะออกไปซื้อน้ำส้มควันไม้ แต่พอดีเห็นน้ำสะเดาพอมี เลยรดไปก่อน เพราะมันก็เย็นแล้ว พวกนี้ต้องรดตอนเย็น เพราะหนอนบุ้งออกมากินตอนค่ำ (ตำราพิชัยยุทธหนอนบุ้งได้กล่าวไว้--หาอ่านในเวป อะไรแบบนี้แหละ) แต่บางทีเราเห็นหนอนบุ้งก็กินทั้งวันนะ ไม่แยกกลางวันกลางคืนหรอก ก็ยังกินชายชลเราเป็นมื้อเที่ยงเลย (กินกลางวันแหละ แต่ไม่รู้เที่ยงรึเปล่า) พี่พยาบาลที่ให้น้ำสะเดาเรามา บอกว่ามันก็เหมือนไล่เค้าออกไป เดี๋ยวซักพักก็มาใหม่ (ความที่มันไม่ได้แรง ฆ่าโหดแบบสารเคมีที่สกัดมาโดยเฉพาะ) แต่เราไปอ่านในเวปของทางการที่เกียวกับเกษตรก็บอกว่า น้ำสะเดาที่ก็ฆ่ามุ้งหนอนทางอ้อมได้นะ หรือบางที พี่เค้าอาจจะไม่ได้ให้เราผสมเข้มมาก ให้เราผสมน้ำ หนึ่งต่อสิบ เราก็เอาแบบนั้น เดี๋ยววันนี้จะไปซื้อน้ำส้มควันไม้ ไว้รดตอนค่ำ น้ำส้มซักครั้ง เราสบายไปนาน ไม่มีหนอนบุ้งพักใหญ่แน่นอน (มั่นใจอย่างที่ผ่านมา) ยุ่งหัวใจ ไม่ได้อยากทำร้าย แต่เรารักสวนเราไง บางทีเราก็อยากให้บุ้งหนอน หนอนบุ้งได้รู้ว่า เรารักสวนเรา เหมือนกอลลัมที่รักแหวนในลอร์ดออฟเดอะริง เช้านี้จะไปใ่สบาตร แล้วตอนเย็นค่อยรดน้ำส้มควันไม้ขวดใหม่ (แสบจมูก ไม่ชอบเลย) ในความแอบยุ่งหัวใจ ที่ต้องปนเปื้อนสารเคมีเบาๆ บ้านๆ เพื่อกำจัดศัตรูพืชนี้ เราหายใจลึก เงยหน้าขึ้น เสียงดังสะท้านในใจว่า ของรักของข้า --- "My Precious" จบตอน
|
สุขใจพริ้ว
 ฝากข้อความหลังไมค์ Rss Feed  Smember ผู้ติดตามบล็อก : 3 คน [?] เป็นบันทึกเรื่องราวทั่วไป ตามที่ใจนึกอยาก ของคนทำงานไกลบ้าน Friends Blog
Link |
|||||||||||||||
