Group Blog All Blog
|
ผ่าตัดหมอนรองกระดูกปลิ้น ตอนที่ 7 - เข้าสู่เดือนที่สาม บันทึกสองเดือนกว่า เข้าเดือนที่สามแล้วนะ หลังการผ่าตัด คือน้องหมอที่ รพ เราบอกว่า เริ่มออกกำลังได้ 3-6 เดือน เราว่า ตัวเลขนี้มันงง เราสงสัยว่า ตอนที่สามเดือนกับอีกหนึ่งสัปดาห์เราทำอะไรได้บ้าง ตอนที่เพิ่งครบหนึ่งเดือน กลับมาทำงาน เราบอกว่าเราอยากเล่นฮูลาฮูปที่เอว -พี่เล่นได้ไหม (ถามน้องหมอที่ รพ เรา) ((เพราะเพิ่งด้รับการบอกจากหมอที่ผ่าว่าให้งดกิจกรรมที่กระเทือนในแนวขึ้นลง)) ฟังดูฮูลาฮูปเผื่อจะได้ ไม่ได้เล่นที่คอด้วย :) ก็ได้รับคำตอบว่า รอไป ครบหกเดือนก่อน หกเดือน คนที่ผ่ามาโหม่งบอลได้เลยครับ--ว่าแบบนี้ แต่เราก็ลืมถามว่า คนที่โหม่งบอลนั้นน่ะ ปัจจุบันชีวิตเค้าเป็นยังไงบ้าง เอ้อ อย่าไปรู้เรื่องคนอื่นเลยเรา เอาตัวเองให้รอดก่อน สรุปคือ กลั้นใจให้ผ่านวันสมัครมาราธอนที่วิ่งปีหน้า นอนจนอืด เมื่อเช้าตื่นมาก็คิดว่า จริงๆ ถ้าตอนเช้าตื่นมาแบบนี้ก็ออกไปเดินก็ได้แล้วนะ อย่ามานอนเก็บกดอยู่เลย ไม่มีกิจกรรมเท่าไหร่ ห้องหับ บ้านเบิ้นก็ไม่ค่อยจะจับไม้กวาดอยู่แล้ว ไม่มีงานบ้านที่ทำจริงจัง นอกจากพับผ้าห่มตอนเช้า กับล้างคอห่านสามสี่วันที ก็ไม่ค่อยทำอะไร ที่ว่าทำงานบ้านก็เหมือนออกกำลัง มันใช้ไม่ได้กับเรา ไม่เหมือน ไม่เหมือน งั้นออกไปเดินน่าจะดีสุดแล้ว เมื่อเช้าฝนไม่ตก แต่คิดไม่ออกว่าเอารองเท้าวิ่งไว้ไหน ไม่เคยได้ทอดทิ้งรองเท้ากีฬาได้เท่านี้เลย ใส่ออกนอกบ้านครั้งสุดท้ายน่าจะวันไปหาหมอละมั้ง เห้อ -------------- ส่วนชีวิตทำงานตามวิชาชีพ ก็พยายามประคองตัว คือนัดคนไข้วันละคน แต่ทำจริงดูยอดตอนเย็นคือ 10-11 คนล่ะบางที แล้วจะมีกระดูกเสื่อมเพิ่มอีกไหมนี่ เราต้องเลิกนิสัยก้มดูโทรศัพท์ เดินหลังค่อม ผลอยกของหนักผิดท่า อะไรพวกนี้ต้องปรับปรุง เราค้นพบว่า การที่คนเราจะมีโรคป่วยซักโรค อะไรซักอย่างซึ่งเป็นเหตุให้ร่างกายทรุดโทรม มักจะมาจากนิสัยและการประพฤติตัวของคนคนนั้น ผสมกับโครโมโซมที่เป็นแดนเกิดของแต่ละคน ปรุงแต่งให้เกิดโรค เช่น โรคฟันผุ โรคเหงือกอักเสบ คุณจะหาแม่เด็กที่ฟันผุจนเหลือแต่รากหลายๆ ซี่ --ที่มีลูกฟันดีมากๆ ไม่ผุเลย --ยากอยู่หรอก เพราะนิสัยของแม่ก็จะถ่ายถอดสู่ลูก น้ำลายแบบกรดๆ ของแม่ ถ้าเป็นกรรมพันธุ๋ หรือเบาหวานจากผุ้ปกครอง.. อันนี้ก็เพิ่มความเสียหายต่ออนามัยช่องปากได้อีก ดังนั้น ที่มาที่ไปของการป่วย รวมไปถึงความป่วยของเราตอนนี้ มันมีเหตุมา พี่เราชอบบอกว่า นี่คือกรรม กรรมคือการกระทำ (คืออาจจะอยากบ่นเรื่องการใช้ชีวิตของเรา) แล้วก็กำชับเราให้วางแผนและดูแลตัวเองดีๆ จากวันแรกๆ ที่ถามเราว่า ทำไมทันตแพทย์คนอื่นไม่เป็น เมื่อพบว่ามีวิชาชีพของเราป่วยได้หลายอย่างหลายดอก มือ ไหล่ แขน หลัง สะบัก เอว ไปยันสไปนอลคอร์ด ก็เลิกบ่นเรา.... วันที่เรากลับมาจากโรงพยาบาล พี่เราซื้อหมอนหางเต่า คือมีจะมีส่วนยื่นมาเป็นที่รองรับต้นคอ (ที่ชอบขายในเฟสบุ๊ก หมอนให้คนปวดคอนอน) ซื้อให้เรา 2 อัน อันนึงแกะใส่ปลอกรอเราบนที่นอน อีกอันไม่แกะ บอกว่าเอาไปแกะตอนเอากลับไปทำงาน เมื่อเรานอนไป ตื่นมาดูโทรศํพท์ เห็นโฆษณาหมอนนี้ เรารำพึงในใจว่า พี่ชั้นซ์้อให้แล้วจ้ะ มีแล้ว ถ้าไม่มีหมอนแบบนี้ เราต้องหาอะไรมาสอดใต้คอเพื่อหนุนคอ ไม่ให้เกิดช่องว่าง -------------- การกลับไปทำงานแบบ ผู้มีหมอนรองกระดูกเทียมแล้ว--ก็ไม่ได้แย่ ขอบคุณนวัตกรรม ขอบคุณหมอที่ส่งไปผ่า ขอบคุณหมอและทีมที่่สนับสนุนการได้ผ่าทุกคนนะคะ เราโชคดีมาก ได้กลับมาทำงานตามที่ตั้งใจ ไม่รู้จะไหวถึงไหน แต่เคยต้งใจว่า อยากทำฟันไปจนถึงอายุ 60 วันนี้ก็อยากทำเท่าที่สังขารจะไปไหว เท่าที่หัวใจยังโลดเต้นในการได้ทำงานเดิม แม้จะลดลงบ้าง แต่เพื่อนๆ ก็ดีใจที่เราไปเช้าประชุม และทำงานเอกสารมากขึ้น ไม่ต้องนั่งทำแต่คนไข้ ก็เอาแหละ งดก้ม มาเงยบ้าง เพราะก้มมาจนชำรุดแล้ว.. อันนึงคือ เราไม่ค่อยกินยา ชอบรอให้ปวดก่อน คือมันจะมีความปวดเมื่อทำงานไปพักนึง ถ้าหากเรพักน้อย กล้ามเนื้อคงล้า เราเลยตั้งใจนอนให้มากขึ้น นึกได้ก็กินยามากขึ้น จากเดิมที่ไม่อยากกิน เว้นๆ เว้าๆ แหว่งๆ ตอนนี้ไปขอยามาเพิ่ม กินยา พาตัวเองนอน อีกอันที่สนใจคือเรื่องพลังงาน เราสนใจเรื่องนี้หลังป่วย เราตั้งใจใส่ใจเรื่องพลังงานตัวเองมากขึ้น อยากเล่าอีกเหมือนกัน แต่ตอนนี้ง่วงมากแล้ว ขอไปชาร์จพลังงานก่อนนะคะ ราตรีสวัสดิ์ค่า
|
สุขใจพริ้ว
 ฝากข้อความหลังไมค์ Rss Feed  Smember ผู้ติดตามบล็อก : 3 คน [?] เป็นบันทึกเรื่องราวทั่วไป ตามที่ใจนึกอยาก ของคนทำงานไกลบ้าน Friends Blog
Link |
|||||||||||||
