Group Blog |
กลับบ้านล่ะ ก็คิดถึงแม่วนไป เข้าเมืองค่ะ มากรุงเทพฯ มาประชุม กลับมานอนบ้าน อิ่มใจมาก ได้คิดถึงแม่ คิดถึงวัยเด็ก ขับรถไปแฟชั่นฯ (ชื่อห้าง) แล้วก็คิดว่า เอ ไปตรงกว่านี้จะเป็นสวนสยามนะ หวนนึงถึงตอนเด็กๆ แม่ให้เรากับพี่คนกลางทำบัตรสวนสยามรายปี แล้วแบบ เหมือนในความทรงจำนั้น ไปสวนสยามทุกสัปดาห์เลยนะวันเสาร์ ไปกับพี่คนกลางและพี่เลี้ยง ไปบ่อยมาก แม่ขับรถไปส่งกับไปรับ คิดถึงแม่จัง นึกขอบคุณแม่ที่ร่างกายนี้แข็งแรงได้การดูแลจากแม่มา ความกำยำล่ำสันที่น่าจะช่วยชีวิตเราได้หลายครั้ง ------ วันก่อนญาติคนแถวบ้านที่เป็นเด้กออทิสติกมากดกริ่งบ้านเราเล่น เราเพิ่งไปประชุม กลับมาเหนื่อยขับรถเข้าเมืองกำลังจะงีบ เราผู้ซึ่งตัวไม่โตเท่าเด็กนั่น ยืนบนม้านั่งปูนก่อนกระเบื้องในบ้านที่สูงซักครึ่งเมตร จิกตา เท้าเอว บอกว่า --ไม่มีธุระอย่ามากดเล่น แล้วเราจะบอกว่า บ้านนี้เวลาเด็กคนนี้มาชอบปล่อยหลานมางัดแงะบ้านเรา แต่ก่อนเรากลับมาบ้านแต่ละครั้ง ต้องเดินสำรวจหน้าต่างบ้าน เพราะจะมีรอยแงะ ดีว่าบ้านมีเหล็กดัด แล้ว บ้านนี้ก็ไม่เคยห้ามหลาน มาบอกเราว่า แม่เราเคยทักทายเด็กนี้ แม่ เมตตา แต่ลูกอาละวาดค่ะ เหนื่อยก็เหนื่อย อย่ามาไร้สาระ เราคิดว่า เราน่าจะสูสีกับคิงคองยักษ์ที่ทุบอกสองข้าง เพราะเรายืนบนปูนก่อแล้ว ก็คือพยายามแล้ว จะให้เราทำยังไง สุภาพสตรีที่น่ารัก ที่อยู่บ้านคนเดียว น่าสงสารจะตาย ก็ต้องผงาดบ้างสิ ----- ตัดกลับมา ระหว่างขับรถ คิดถึงแม่ เรา พี่คนกลางไปวิ่งที่สวนหน้าหมู่บ้าน ตอนนั้นพี่คนโตกับญาติไม่ค่อยอยู่บ้าน ชอบไปเตะบอลตอนเย็นไกลๆ ตามประสาวัยรุ่น ขับถึงห้าง.. ไปทำเล็บแล้วเค้าขัดเท้าเรา สนุกใหญ่่ เราทำสวนไง หนังเท้าหนาเท่าบ้าน เท้าคือขี้เหร่ได้ที่ ตอนเค้าขัด เราคิดถึงแม่มาก ตอนแม่มีชีวิต ไม่ว่าป่วยไม่ป่วยเรากราบเท้าแม่ก่อนนอนทุกวัน อย่างตอนแม่่ติดเตียง เราออกจากห้องผ่าตัดดึก ไปหาแม่ กระซิบกราบเท้าเม่ แม่ก็บอก ไม่เห็นกราบตรงเท้าเลย ก็กราบ คิดถึงจัง เวลานวดมือเท้าให้แม่ แม่จะบอกว่า ขอบใจมากลูก นี่ถ้าขัดเท้าสนุกแบบนี้ อยากเอาไปขัดให้แม่บ้าง แต่ว่า แม่คงหนังเท้าไม่หนาเท่าเราที่ทำสวน และแม่ก็ไม่อยู่แล้ว ตอนที่แม่เสียใหม่ๆ เราพบว่า ทางเดินของเราในที่ทำงานไม่เหมือนเดิม ปกติ เราจะเดินวกไปหาแม่ที่ทางเชื่อมตึกเสมอ พอแม่เสีย ไม่ต้องเดินไปทิศนั้น ทาง skywalk นั้นบ่อยๆ เราเดินระนาบพื้น บอกตัวเองว่า โห ไม่ได้เดินทางนี้บ่อยๆ นานมากเลย คิดถึงแม่ ทุกวันนี้ยังกราบแม่ก่อนนอนที่หมอน การขอขมา กราบห้าครั้ง พระสาม บุพการี ครูอาจารย์ เหมือนที่หลวงปู่เหลืองสอน ครั้งนึงเราเล่าเรื่องนี้ให้ซินแสฟัง ซินแสบอกว่า อ้าว กราบเหมือนกันเลย ขอบันทึกความทรงจำ ความอิ่มใจ ความอบอุ่นในหัวใจในยามคิดถึงแม่ สำหรับการกลับบ้านในรอบนี้เท่านี้นะคะ
|
สุขใจพริ้ว
 ฝากข้อความหลังไมค์ Rss Feed  Smember ผู้ติดตามบล็อก : 3 คน [?] เป็นบันทึกเรื่องราวทั่วไป ตามที่ใจนึกอยาก ของคนทำงานไกลบ้าน Friends Blog
Link |
|||||||||||||||
