สัมนาเขาใหญ่
เราคิดว่า เราควรจะบันทึกความรู้สึกไว้ซักหน่อย
แม้จะพยายามตั้งหมวดหมู่ว่าตัวเองพิมพ์เรื่องอะไร แต่รวมๆ ไปก็คือ
แล้วแต่อารมณ์ ฮ่ะๆ อยู่หมวดไหนก็อยู่ไปเถอะ
วันนี้วันเสาร์ เราอยู่เวร
เมื่อวานกับวานซืน เราไปประชุมที่เขาใหญ่
ไปสัมนาประจำปี เรื่องการเรียนการสอนนักศึกษาชั้นคลินิกที่แหล่งฝึก
การเดินทางนี้ มีการ transit รถตู้ด้วย
เรานั่งตู้ที่จัดให้ สองต่อ ขาไป (one stop) และต่อเดียวขากลับ (direct van)
อันนี้สมมติภาษาเอง เรียกแบบนี้ได้ไหมนะ
ไปก็ได้มุมมอง ข้อคิด และการจัดการบางประการมาบ้าง
ได้เจอพี่ๆ น้องๆ ได้เจอเพื่อน
สนุกดี
ตอนเย็นนั่งทานอาหารในร้านของโรงแรม เพราะเป็นวันเกิดน้องที่ไปประชุม
นั่งคุยนั่งเล่นกันจนดึก
ก็แยกย้ายเข้านอน
จดไว้นิดนึงว่าอาหารอร่อยดี
นั่งคุยกับน้อง รวมกันสี่คน ค่ำมากมีพี่อีกจังหวัด สาขาเดียวกับเรามานั่งแจมด้วย
ได้แลกเปลี่ยนความคิดกัน กีดี
เช้ามามีการนำเสนอ ระดมความคิด
แล้วก็กลับ พบว่ารถตู้ที่เราจะต้องนั่งกลับคือ กำลังชาร์จแบต
ก็เลยได้กลับอีกคัน
ถึงหอห้าโมงเย็น รีบเอาผ้าลงซักแล้วมาบ้านเช่า มารดน้ำต้นไม้
ไปนั่น มานี่ เหมือนชีวิตจะเริ่มเข้าสู่โหมดปกติมากขึ้น
ป่วย ป่วยแล้ว ซ่อมแล้ว หายป่วยบ้างแล้ว ดีขึ้นแล้ว ดีขึ้นมากแล้ว...
ชีวิตวนไปและกลับมาแบบนี้
เราจะรักษาตัวเองให้ดี
เสียงในใจ ดังขึ้นมาว่า คิดถึงแม่
รักแม่จัง
ผู้ติดตามบล็อก : 3 คน [