|
วันเสาร์ แอบเก็บภาพ ตลาดนัด และฮัมมิ่งเบิร์ด
ตลาดนัดมาแล้วค่าาาา... รู้สึกว่านับวันเริ่มไม่มีเรื่องอะไรแปลกใหม่มาเสนอเพื่อนๆเลย วันนี้อยากขึ้นบล็อกใหม่ เลยตัดสินใจออกไปเก็บภาพเหตุการณ์เล็กๆในตลาดมาเล่าสู่กันฟังค่ะ
ตลาดนัดและนกฮัมมิ่งเบิร์ด .... อาจจะทำให้ท่านผู้อ่าน งงเล่นๆฮ่าๆว่ามันเกียวอะไรกะ นก และ ตลาดนัด
นกฮัมมิ่งเบิร์ดไม่ได้ไปตลาดนัดค่ะ... แต่เป็นเพราะ เรา เกิดไปเก็บภาพ ทั้งนก และตลาดนัดในเวลาไล่ๆกันจ้ะ เลยนำมาลงรวมกัน อธิบายย่อๆพอจะทำให้เพื่อนๆหายงงก่อนเข้าสู่เรื่องราวในหน้านี้ค่ะ
เป็นภาพ ตลาดนัด ที่เราแอบเก็บมาจาก หน้าต่างบ้านเรา มันเลยออกมา ชัดมั่งไม่ชัดมั่งค่ะ....
ก่อนอื่นของพูดถึงถึงเรื่องนี้ก่อนนะค่ะ "ตลาดนัดที่หน้าบ้านเรา" เป็นการนำของหลายอย่างมาวางขาย เช่น จากทุ่งนา,สวน,ไร่,ฟาร์ม,ของปรุงจากครัว,งานถักฝีมือ,ต้นไม้,ไม้ประดับ มาวางขายกัน ชนิดที่ว่าสดๆ แต่แปลกที่ว่า อเมริกไม่มี เนื้อหมู,เป็ด,ไก่,หรือเนื้ออื่นๆมาวางขาย คงเป็นที่ว่า เกียวกับ อุณหภูมิ การรักษา สภาพอาหาร ต้องอยู่ในอุณหภูมิ ที่ไม่ทำให้ของเสียหาย หรือบูด เน่านั้นเอง เลยไม่มีของสดพวกเนื้อมาวางขายเลย แม้แต่พวกกับข้าว อ้อนิดนึงจะมีพวกขนมปัง เช่นเค็กกล้วยหอม เบกเกอร์รีที่ทำจากบ้านวางขาย (ขอเล่านอกเรื่องวันนี้...อันนี้ เกียวกับเรื่องกับข้าว อาหาร คงเป็นเรื่องชนชาติเข้ามาเกียวด้วยคะ)พอพูดมาถึงเรื่องกับข้าว อาหาร ขายวางตลาดนัด ทำให้คิดถึงเพื่อนๆที่อยู่ฝั่งนิวยอร์ค ค่ะ เพราะว่าเมื่อหลายเดือนก่อน เราได้เดินทางไปทอดผ้าป่าต่างรัฐ และได้เจอกับเพื่อนท่านนี้ เธอเล่าว่า นอกจากเธอเปิดกิจการ Day Care หรือ (Baby Care)เพื่อนท่านนี้ยังทำขนมไทยๆไปขายที่ตลาดนัดมนนิวยอร์คด้วย.. เธอเล่าว่าขายดีมากๆ (ขอเล่าถึงเพื่อนคนนิดนึงนัค่ะว่า) ที่ได้รู้จักกัน มีอยู่ปีหนึ่งราว สามปีผ่านมา เธอจองเป็นประธานกฐินที่ต่างรัฐที่รัฐนั้นๆไม่มีคนจองเป็นประธานกฐินค่ะ (และเธอได้มาเป็นประธานกฐิน รัฐที่เราอาศัยอยู่ปัจจุบัน)เลยทำให้ได้รู้จักกัน
ยังจำได้ว่าวันที่เธอมา ทอดกฐิน วันนั้น...เธอพูดเปิดใจต่อหน้าแขกปละคนหลายร้อย ว่าทำไมเธออยากได้บุญทอดกฐิน เพราะเป็น(๑)เพราะเป็นกาลทาน คือไม่ได้มีทุกวัน... และเธอพูดถึงอานิสง?ของบุญ วันนั้นหลังจากหลายคนได้ฟังเธอเปิดใจแล้ว..หลายท่าน ยกมือจองเป็นประธานกฐินข้ามปียาว ยืดราวสิบกว่าปี เราเองก็รีบจองเช่นกัน ไปตกเอาปีที่ห้า... คือกฐินมีปีละครั้งค่ะไม่เหมือนผ้าป่า ที่ทำได้ตลอดทั้งปี ... สำหรับกฐินที่นี้ ประธานกฐิน ถวาย หนึ่งล้านบาทไทย เป็นกฏตายตัวค่ะและทุกคนทราบเรื่องนี้ดีไม่ต้องพูดกันมากเรื่อง..หากว่าใครรับหรือภาวนาเป็นประธาน พวกเราต้องเตรียมปัจจัยไว้ตามนั้น...
อ้อเรื่องของเพื่อนท่านนี้ยังไม่จบค่ะ.. เมื่อเจอเธอครั้งไปทอดผ้าป่า ที่ Kansas City, witchita,เธอเล่าว่าปีหน้าเธอต้องไปเป็นประธานกฐินที่ ประเทศอังกฤษ เมือง แมนซี้ตี้,อะโห้เราได้ยินแล้วปิติจัง..สุดยอดไปเลย,เราเลยถามว่าเธอหาปัจจัย หรือรายได้มาจากไหนกันนัก เพราะเรารู้ว่าเธอชอบทำบุญทุกๆบุญล้วนจำนวนเงินที่เยอะหลักหมื่นหลักแสน ทุกๆสัปดาห์ทุกๆเดือน หรือทุกๆวัน เรียกได้ว่า เพื่อนคนนี้เธอมีอาชีพคือการทำบุญนำหน้านั้นเอง... ประโยดหนึ่งที่เธอพูด หลุดลอดออกจากปากเธอว่า..เพราะบุญ..เธอจึงได้ทุกอย่าง..หากเธอขาดบุญ..เธอคงมีเงิน ไม่กิจการ Day Care และเวลาออกไปขายที่ตลาดนัด เธอคงขายอะไรไม่ออกขนมเธอคงไม่มีภาพคนเข้าแถวรอซื้อ....เราเลยถามว่าขนมตลาดนัดนะขายได้เยอะมะ(ประมาณเท่าไรต่อวัน)เธออมยิ้ม ..พร้อมบอกว่า.. หากคิด เป็นเงินไทยเกือบๆแสนต่อวันอืมส์.. อันนี้ต้องเชื่อค่ะเพราะพิสูนจ์ได้จากการทำบุญของเธอแต่ละครั้งเรารู้ว่าจำนวนมันไม่น้อยเลย(อ้อขอเล่าถึง สามีของเพื่อนคนนี้นิดนึงว่า เขาป่วยทางความจำสั้นมานาน เนื่องมีการชักในตอนแรกๆที่ป่วย ต้องนำตัวเข้าโรงบาล แต่เธอใช้บุญเป็นตัวช่วย ไปทำบุญที่ไหนๆ ก็หิ้วสามีไปด้วย เธอเล่าว่าอาการเขาดีขึ้นเยอะมากๆ จากครั้งแรกที่หมอฝรั่ง บอกว่า ให้ยาดับแก่สามี หรือให้เขานอนหลับสบายๆหรือตายนั้นเองค่ะ)แต่เธอคนนี้เชื่อเรื่องบุญ....
มาที่เรื่องตลาดนัดต่อค่ะ... วันนี้เราไม่ได้ออกไปซื้อของเอง แต่ให้คนข้างบ้าน(สามี)ไปแทน โดยเราบอกเขาไปว่า เรานะอยากได้ สาระแหน่,ผักชี,ถั่วลันเตา,สามอย่างเท่านั้นเองขอให้ซื้อกลับมาให้เราด้วยนะ...ที่เราให้สามีเราไปซื้อของที่ตลาดนัดก็เพราะว่า คุณท่านชอบไปแวะยืนคุยด้วยกับพ่อค้า-แม่ค้า โดยเฉพาะร้าน คนมุ้ง(คนมุ้งคือคนที่มาจากเอเชียค่ะ)สามีเราชอบไปคุยกับเขาจนรู้เรื่องทุกอย่างที่ที่ตลาดนัด .. .. ทำไมเป็นคนแบบนี้ก็ไม่รุ จนกลายเป็นเพื่อนสนิทกันเลยกับชาวมุ้งคนขายผักกลุ่มนี้... วันนี้เมื่อเขากลับมาบ้าน ของที่เราอยากได้หรือสั่งไป..ปรากฏว่าไม่ได้มาเลยสักอย่างค่ะ มีแต่แตงกวาสดๆกลับมาหนึ่งถุง และ กล้วยเค็กมาหนึ่งแถว... อืมส์สุดยอดจริงๆ
วันนี้ขณะที่นั่งเก็บภาพตลาดนัด.. นกฮัมมิ่งเบิร์ด ก็บินมาเกาะกินน้ำหวานอย่างปกติทุกๆวัน มันไม่ปกติตรงที่ว่า เราเกิดอยู่ตรงนั้นด้วย เกิดมีการประชันหน้ากันระหว่างเรา และ นกฮัมมิ่งเบิร์ดโดยไม่ตั้งใจค่ะ ห่างกันเพียงประมาณหนึ่งฟุตเอง... เวลาที่ฮัมมิ่งเบิร์ดเข้าใกล้ตัวเราแบบนี้ เราต้องไหวตัว นั่งและทำตัวนิ่งๆจนกว่านกฮัมมิ่มเบิร์ดกินน้ำหวานเสร็จ.. แต่นกตัวนี้พอมันอิ่มน้ำหวานก่อนจะบินจากไป.. มันทำท่าบินโผเข้าหาเรา แทบจะเจาะลูกกะตาว่างั้นเถอะ... อืมล้อเล่นเราแรงจังเลย... เราเลยเก็บภาพนกฮัมมิ่งเบิร์ดมาร่วมกิจกรรม บล็อกตลาดนัดด้วยค่ะ เพราะมันเกิดขึ้นในวันเวลาเดียวกัน....แต่ช่วงที่เก็บภาพจริงนกฮัมมิ่งเบิร์ดเราต้องเข้ามาในบ้านเพื่อเก็บตัวมิดชิดค่ะ เพราะนกชนิดนี้ ตาไหว หูไหวมาก แถมบินหนีอย่างรวดเร็วด้วย.. ภาพเลยออกมาไม่ดีนัก(ชัดน้อยไป) (เกร็ด)สีลำตัวนกฮัมเบิร์ด ส่วนมากช่วงหลังและปีกสีเขียวเข้ม สีใต้ท้องและคอ มีเหลืองอ่อน-เหลืองสด,ครีม,แดง,อื่นๆค่ะ
หากว่าเพื่อนๆต้องการโหวต ขอเป็นหมวด ไดอารี ประสบการณ์ชีวิต Diarist ดู Blog ขอบคุณค่ะ
| Create Date : 16 สิงหาคม 2558 |
|
19 comments |
| Last Update : 16 สิงหาคม 2558 1:40:33 น. |
| Counter : 1510 Pageviews. |
|
 |
|
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 39 คน [
มาเปิดตลาดขอรับ