Bloggang.com : haiku : พ่อฉันเป็นช่างตัดเสื้อ : เบื้องหลังภาพวันเสด็จฯ ตัดลูกนิมิตวัดวังทองฯ

พ่อฉันเป็นช่างตัดเสื้อ : เบื้องหลังภาพวันเสด็จฯ ตัดลูกนิมิตวัดวังทองฯ


	บล็อกนี้เป็นภาคต่อจากบล็อก "ในหลวงรัชกาลที่ ๙ เสด็จฯ วัดวังทองฯ" จะเล่าเบื้องหลังงานวันนั้นที่เดมีส่วนช่วยเหลือวัดทูลเชิญเสด็จฯ แต่กว่าจะสำเร็จก็ใช้เวลาเกือบ ๓ ปี ใครเห็นพระบรมฉายาลักษณ์ที่ ในหลวงรัชกาลที่ ๙ ทรงปลูกต้นไม้ที่เดเป็นคนถวายต้นไม้และเครื่องปลูกก็จะถามเดเสมอ เพราะหน้าที่นี้ต้องเป็นของผู้ว่าราชการจังหวัด เดก็จะเล่าให้ฟัง กี่ครั้งก็จะเล่าเหมือนเดิม เราเคยฟังแล้วแต่จำความได้ไม่ครบถ้วน พอจะเล่าเรื่องนี่ลงบล็อกก็ต้องให้เดเล่าอีกรอบ ถึงเดจะอายุมากแล้วแต่ยังเล่าความหลังเมื่อ ๔๐ กว่าปีที่แล้วได้เป็นฉาก ๆ เลยค่ะ ก่อนจะเข้าเรื่อง ขอท้าวความนิดนึง บุคคลสำคัญที่ทำให้เกิดภาพอันเป็นมงคลที่สุดในชีวิตของเดคือ พล.ต.อ.วสิษฐ์ เดชกุญชร ท่านเป็นลูกค้าของร้านตั้งแต่เป็นร้อยโท ให้ความเมตตาเดมาก ต่อมาหน้าที่ราชการเจริญก้าวหน้า ดำรงตำแหน่งนายตำรวจราชสำนักประจำ และเป็นผู้ที่ ในหลวงรัชกาลที่ ๙ ทรงไว้วางพระราชหฤทัย จนได้รับการแต่งตั้งให้เป็น หัวหน้านายตำรวจราชสำนักประจำ ก่อนที่จะลาออกมาดำรงตำแหน่งรองอธิบดีกรมตำรวจ และรัฐมนตรีช่วยว่าการกระทรวงมหาดไทย ท่านเขียนนวนิยายเกี่ยวกับวงการตำรวจและอาชญากรรมไว้หลายเล่ม โดยนำมาจากประสบการณ์จริง จนได้รับการเชิดชูเกียรติเป็นศิลปินแห่งชาติ สาขาวรรณศิลป์ ประจำปี พ.ศ. ๒๕๔๑ ได้รับยกย่องว่าเป็นตำรวจตงฉินแห่งกรมตำรวจไทย ยุคปราบปรามคอมมิวนิสต์ เมื่อกลางเดือนมีนาคมปี พ.ศ. ๒๕๑๕ ท่านวสิษฐ์ เดชกุญชร ได้แวะมาที่ร้านที่ถนนเพชรบุรี และเห็นภาพอุโบสถของวัดวังทองวราราม จ.พิษณุโลก ที่เดวางอยู่บนโต๊ะทำงานจึงชมว่า เป็นอุโบสถที่งดงามมาก ควรที่จะทูลเชิญ พระเจ้าอยู่หัวเสด็จฯ ตัดลูกนิมิต” เดตอบท่านว่า เป็นงานใหญ่เกินกำลังความสามารถจะทำได้ ท่านวสิษฐ์จึงแนะนำให้เปลี่ยนเป็นกราบทูลขอ ภปร. ติดที่หน้าบันอุโบสถแทน เดรีบตอบรับและขอให้ท่านช่วยดำเนินการให้ เวลาผ่านไปไม่นาน ท่านวสิษฐ์พร้อมกับคุณนพพร บุณยฤทธิ์ อดีต บ.ก.สยามรัฐ แวะมาที่ร้านเพื่อบอกข่าวเรื่องการขอพระราชทาน ภ.ป.ร. จากในหลวงว่า ท่านไม่พระราชทานตามที่ขอไป แต่จะพระราชทานให้แก่วัดที่พระองค์เคยเสด็จพระราชดำเนินเท่านั้น เพื่อให้เป็นไปตามกฎเกณฑ์ดังกล่าว จึงขอให้ทางวัดทำเรื่องทูลเชิญในหลวง ทรงตัดลูกนิมิตก่อนแล้วจึงพระราชทาน ภ.ป.ร. ติดหนาบันให้ เดฟังแล้วรู้สึกตื่นเต้น หูอื้อด้วยความดีใจมาก อยากจะซักถามท่านก็เกรงใจเพราะเป็นเวลาอาหารกลางวันแล้ว หลังจากนั้นพยายามโทรศัพท์ไปหาแต่โทรเท่าไหร่ก็ไม่ติด จนรุ่งขึ้นอีกวันถึงติดต่อได้ หลังจากได้รายละเอียดจากท่านวสิษฐ์แล้ว เดได้เดินทางไปที่วัดวังทองฯ เชิญคณะกรรมการวัดและนายอำเภอมาประชุมเรื่องทูลเชิญในหลวงเสด็จฯ ตัดลูกนิมิต กรรมการที่เป็นชาวบ้านดีใจกันมาก แต่ท่านนายอำเภอไม่เห็นด้วย หลังการประชุมที่วัดแล้ว วันรุ่งขึ้นเดได้นิมนต์ท่านเจ้าอาวาสร่วมเดินทางไปขอพบท่านผู้ว่าฯ ที่ศาลากลางจังหวัดพิษณุโลก เพื่อเรียนให้ท่านทราบเรื่องในหลวงจะเสด็จฯ มาที่วัดวังทอง แต่กลับถูกปฏิเสธไม่ให้เข้าพบ และยังทำหนังสือคัดค้านด้วย สาระสำคัญในหนังสือมี ๓ ข้อคือ ๑. วัดวังทองอยู่ในเขตแดนของผู้ก่อการร้าย ๒. วัดมีบริเวณคับแคบ ไม่มีทางฉุกเฉิน ๓. วัดมีประวัติที่คนไม่ศรัทธา ซึ่งทุกอย่างเป็นความเท็จทั้งสิ้น ที่ถูกต้องคือ ๑. วัดวังทองอยู่ห่างจากตัวเมืองพิษณุโลกเพียง ๑๙ กม. ๒. วัดได้วางศิลาฤกษ์เมื่อวันที่ ๑๐ มกราคม ๒๕๑๔ โดยมีสมเด็จพระวันรัต วัดพระเชตุพนวิมลมังคลาราม เป็นประธานฝ่านสงฆ์ ประธานฝ่ายฆารวาสคือ พลโทอ่อง โพธิกนิษฐ แม่ทัพภาค ๓ และ นายพล จุฑางกูล ผู้ว่าราชการจังหวัดพิษณุโลก ซึ่งเป็นบุคคลสำคัญที่มีศรัทธาต่อวัดวังทอง ๓. วัดมีพื้นที่มากกว่า ๒๐ ไร่ และมีถนนทั้ง ๔ ด้าน จะเรียกว่าคับแคบ ไม่มีทางฉุกเฉินได้อย่างไร นับเวลาตั้งแต่ทางวัดเริ่มทำเรื่องกราบบังคมทูลเชิญในหลวงตั้งแต่ พ.ศ. ๒๕๑๖ จนลุล่วงได้ในเวลาเกือบ ๓ ปีต่อมา ที่ต้องใช้เวลานานขนาดนั้นเพราะทางราชการมีการปั้นแต่งเรื่องว่า ในหลวงไม่เสด็จฯ แน่นอน มีทั้งการทำหนังสือคัดค้านซึ่งอาจจะมีผล เพราะขั้นตอนการเสด็จฯ ต้องผ่านทางจังหวัดก่อน การขอเข้าพบท่านผู้ว่าฯ ครั้งแรกถูกปฏิเสธ แต่ขั้นตอนก่อนการเสด็จฯ ได้มีการประชุมของทางสำนักพระราชวังกับข้าราชการของจ้งหวัดพิษณุโลกแล้ว โดยที่ผู้ว่าฯ นายอำเภอ และตำรวจไม่ได้ช่วยเหลือทางวัดแต่ประการใด มีแต่กำนัน ผู้ใหญ่บ้าน และชาวบ้านที่ให้ความช่วยเหลือเป็นอย่างดี ตั้งแต่การสร้างพลับพลาที่ประทับและปะรำพิธีสำหรับประชาชนเข้าเฝ้ารับเสด็จฯ พลับพลาสร้างด้วยวัสดุพื้นบ้าน เช่น หลังคามุงแฝก กั้นและประดับด้วยเสื่อรำแพน ยกพื้นด้วยไม้สัก ตอนที่ประชุมเตรียมงานเดบอกชาวบ้านว่า ใครที่มีไม้ที่จะปลูกบ้าน ขอยืมให้วัดใช้ก่อน จะเป็นมงคลแก่เจ้าของเมื่อนำไปปลูกบ้าน มีผู้ให้ยืมเกินความต้องการ ส่วนกระถางไม้ดอก ขอยืมจากชาวบ้าน และปะรำพิธีทำด้วยทางไม้ไผ่ ชาวบ้านก็ขนใส่รถบรรทุกมาให้วัด ทุกคนร่วมมือช่วยกันทำอย่างแข็งขัน สร้างปะรำได้ยาวเกือบรอบวัด เดวางแผนงานด้วยตัวเอง ให้ทางวัดติดตั้งเครื่องเสียงทั่วบริเวณงาน ซึ่งเป็นประโยชน์ในการทำความเข้าใจต่อมวลชน เดให้เปิดเพลงตั้งแต่เช้ามืดด้วยเพลงปลุกใจ เช่น เพลงต้นตระกูลไทย, เพลงราชาเป็นสง่าแห่งแคว้น, เพลงสดุดีมหาราชา, เพลงรักเมืองไทย, เพลงตื่นเถิดชาวไทย ฯลฯ สลับกับการประชาสัมพันธ์ทำความเข้าใจการรับเสด็จฯ เช่น ให้ทุกคนต้องนั่งลงเพื่อจะได้เป็นระเบียบเรียบร้อย ครึ่งชั่วโมงก่อนหน้าที่ในหลวงจะเสด็จฯ ถึงวัด ท่านปลัดจังหวัดถามหาประวัติของวัดวังทองฯ ทุกคนบอกว่าให้ไปถามคุณไชยยง ท่านปลัดมาขอประวัติความเป็นมาของวัด เดร่างข้อความไว้แล้ว เลยยื่นให้ท่านอ่านด้วยความดีใจ ท่านบอกว่า “ดี ๆ” แล้วก็ยื่นให้ท่านผู้ว่าฯ รับไป เพราะผู้ว่าฯ ต้องเป็นคนที่อ่านรายงานถวายหน้าพระพักตร ตอนอ่านรายงานไปก็สั่นไป เพราะเนื้อความตรงข้ามกับหนังสือคัดค้านของท่าน และเรื่องที่ทำให้เดปลื้มปิติและนับเป็นเรื่องมงคลที่สุดในชีวิตของเดคือ ในวันนั้น ท่าน ม.ล.ปีย์ มาลากุล (คนละคนกับ คุณปีย์ มาลากุล ณ อยุธยา) กรมวังผู้ใหญ่เรียกเดเข้าไปพบแล้วบอกว่า “ในเมื่อผู้ว่าฯ ไม่ใส่ใจงานนี้ คุณไชยยง ทำหน้าที่แม่งานได้ดีมาก ให้ทำหน้าที่ถวายต้นไม้และเครื่องปลูกแด่ในหลวงแทน”