เหนื่อยนัก ขอพักก่อน



ตอนที่ผมพิมพ์ดราฟบล๊อกนี้คือเช้าของวันศุกร์ครับ
แก้เหงาระหว่างรอไปเรื่อย ๆ พร้อมกับอ่านเมลล์งานเป็นระยะๆ
เพราะอะไรน่ะหรอ....พี่โฟร์คหัวหน้าที่เพิ่มมาเมื่อปลายปีที่แล้ว
ก็ตามงานเรื่อยๆ ผมก็ทำงานให้ตามปกติ แค่พี่เค้าไม่เห็นหน้าผมที่ทำงาน




ใช่ครับ...วันนี้ผมลางาน
เพราะเป็นเรื่องต่อเนื่องตั้งแต่เมื่อวานเช้า.....
จะพูดว่าเช้าก็....ก็เช้า เพราะภาพที่ผมจำได้คือ.....
พี่สาวต้องเอาผมไปส่งโรงพยาบาลตั้งแต่ ตี 4 ครึ่ง
แต่ผมเนี้ย อยู่ๆ ก็มีอาการหอบ นั่งหลับๆ ตื่นๆ อยู่ตั้งแต่ ตี 3 กว่า
ป่วยก็ป่วย ง่วงก็ง่วง บอกตรงๆ ว่าบางช่วงความง่วงก็ชนะ 55555


ไปถึงก็ได้นั่งพ่นยาอย่างไว หมอเห็นสภาพ ก็หันไปบอกพยาบาล
จับเนื้อหาได้ว่า ให้ฉีดอะดรีนาลีน
พูดเสร็จก็มานั่งคุยกับผมว่าชื่ออะไร ไม่เป็นไรนะ ทำใจให้สบาย
มีอาการตั้งแต่เมื่อไหร่ ใช้ยาอะไรไปบ้าง ก่อนหน้านี้ทำอะไรมา
แล้วอธิบายว่าเดี๋ยวถ้าได้รับยาฉีดแล้วจะรู้สึกอย่างไร แต่จะดีขึ้นเร็วนะ
ผมพยักหน้าว่าโอเค ปากพูด
"ครับ" แต่ไม่มีเสียง
พูดแบบไม่อายเลยว่า จังหวะนั้นผมนี่นั่งน้ำตาร่วงเป็นหยดๆ แบบไม่รู้ตัว
พยาบาลมาฉีดยาให้ เปลี่ยนยาพ่นให้
แถมเช็ดน้ำตาให้ด้วย 5555





....โคตรอายเลย แต่ตอนนั้นคุมน้ำตาไม่ได้....





แต่ขอบคุณพี่สาว คุณหมอและ คุณพยาบาลครับ
3 คนนี้คอยอยู่ใกล้ๆ ตลอด ช่วงที่ไม่อยากให้ใครทิ้งเราไปไหนเลย
กับพี่สาวนี่ ปกติพี่จะจับมือจับแขนจับผมตลอดนะ
แต่ถ้าจังหวะไลน์คุยกับแม่ ผมนี่จะจะจับเสื้อเค้า 5555








หลังจากได้ยาพ่นยาฉีดไปซักพัก ผมก็รู้สึกหนาวจนสั่น
และสั่นแบบคุมตัวเองไม่ได้  นอกจากนั้นก็ บวกกับใจสั่น เหงื่อออก มือเย็น
พี่ปามตกใจมาก แต่หมอรีบบอกว่า เป็นผมข้างเคียงจากยา
ก็ได้ผ้ามาห่อตัวกับพยาบาลเอาไฟมาส่องที่ด้านหลังให้อุ่น
แล้วผมโดนฉีดยานี่ 2 รอบ....


ไม่รู้เลยว่าเวลาผ่านไปเท่าไหร่
ก็เริ่มรู้สึกโอเคขึ้นครับ คือไม่ได้สบายแต่เป็นความรู้สึกทนได้
คุณหมอเข้ามาคุย ซึ่งรอบนี้เริ่มคุยได้ ถึงจะถามคำตอบคำ แต่ก็ตอบทุกคำถาม
เหนื่อยมาก เพลียมาก  เพลียจนลืมตาไม่ขึ้น
ผมหันเอาหัวพิงกับโต๊ะวางของข้างๆ แล้วภาพตัดไปเลยครับ....หลับ...
คุณหมอกับพี่สาวเลยเรียกให้ไปนอนดีๆ 
ซึ่งตอนนั้นมันนอนราบลงไปไม่ได้ครับ จริง ๆ ลุกเดินไปก็เหนื่อยแล้ว





ผมหลับๆ ตื่นๆ สะดุ้งเป็นพักๆ ทั้งเพราะเหนื่อย และเพราะไอสาหัสมาก
รู้สึกว่าคุณหมอมาดูเป็นระยะ ๆ จับตัวบ้าง เอาที่ฟังมาฟังการหายใจบ้าง


จนตื่นจริงๆ ราวๆ 6 โมงครึ่ง จากที่พี่สาวมาแตะตัวเรียก

"ห้องเรียบร้อยแล้วนะ ไปนอนพักต่อข้างบน"
"อะไรหรอ" ผมงงมาก บวกกับเพิ่งตื่น
"ห้องพักเรียบร้อยแล้ว ปริ้นก็ลงของที่จะให้เอามาจากบ้านมาให้พี่ในไลน์แล้วกัน"
"เดี๋ยวๆ อะไร....ปริ้นไม่นอนโรงบาลนะ"
"มันได้ไหมละน่ะ"
"ไม่ๆ ปริ้นมีงาน ไม่ได้"
จังหวะนี้พี่สาวเลยหันไปยิ้มกับคุณหมอ และคุณหมอก็เดินมาทันที



"คนไข้ครับ"  สียงหมอสดใส ยิ้มแย้ม ดูเชิญชวน
พร้อมกับอธิบายต่างๆ นานา สรุปได้ว่า ผมต้องนอนโรงพยาบาลแน่ๆ 2 คืน
"วันนี้ไม่ได้ครับ ผมมีงาน"

"สภาพนี้คนไข้จะทำงานยังไง จะอันตรายเอานะ"
"ผมมาพ่นยาแล้วกันครับ"
"อ่ะถ้าจะไปก็ไป แต่ได้กลับมาแน่นอน มาให้ทันแล้วกัน"


หมอดูโกรธครับ ให้ผมเซ้นต์ปฎิเสธการรักษา
ผมกลับไปบ้าน นอนต่อไปถึงเกือบ 10 โมง แล้วไปทำงานตอน 11 โมง
 

ไปถึงก็เข้าประชุมแรกตอน บ่ายโมง
เน้นนั่งเงียบๆ พูดอะไรน้อยมาก แค่กระซิบบอกพัทเบาๆ เรื่องที่พรีเซ้น
ไม่ทันจบประชุมแรก ก็ต้องเริ่มงานประชุมที่ 2
ผมต้องแยกตัวไปเข้าประชุมกับเจมส์และไนท์
เน้นไม่พูดอะไรเหมือนกัน แต่รู้สึกไม่ค่อยโอเคครับ ทั้งเหนื่อย ทั้งไอ
จนอยู่ๆ เริ่มเก็บทรงไม่อยู่ ผมนี่ลุกออกจากห้องแบบไม่ลาใคร
แล้วไปนั่งอยู่กับพี่ธุรการ ที่แทบต้องยื่นยาดมให้พี่เค้า เพราะเค้าตกใจมาก
แต่ต้องขอบคุณที่เค้าโทรหาพี่ ผจก ให้ พี่ผจกมาเจอก็พาไปส่งโรงบาลเดิมเมื่อเช้า




 


รอบนี้ผมไม่สู้ครับ....อะไรก็ได้หมด
หอบมาก เหนื่อยมาก ไม่ไหวก็ยังคงน้ำตาตลอเหมือนเดิม
ยาเดิมก็ถูกฉีด สั่นเหมือนเดิมครับ แต่ทำได้แค่ทน
พักใหญ่จนผมอาการดีขึ้น พอรู้เรื่องพิจารณาอะไรได้
เจ้าหน้าที่ก็เอาเอกสารยืนยันเข้าพักรักษาตัวในโรงพยาบาลมาให้เซ็นต์
ผมเซ็นต์แล้วไลน์ไปบอกพี่สาวว่าอยากได้อะไรบ้าง บอกพี่เพ็ญให้หาของให้พี่ปามด้วย
บอกแม่ว่า
“เกมส์”
 

แม่มานอนเฝ้า แต่ก็ต้องมาหลังจากหลานหลับแล้ว
ผมแย่งยายจากเค้าไม่ได้ครับ 555
 



พิมถึงตรงนี้ก็เย็นของวันศุกร์....
ผมยังคงนั่งๆ นอนๆ อยู่ที่โรงพยาบาล   
อาจจะพิมสั้นๆ งงๆ หรือพิมอะไรแปลกๆ บ้าง  หัวผมเบลอๆ ทั้งจากยาและเหนื่อยๆ
แถมมือซ้ายเจ็บจากที่ให้ยา


 
วันนี้ของผมก็นั่งทำงานเป็นพักๆ  เพราะพี่โฟร์ค หัวหน้า
ที่ไม่ใช่พี่ผจก ไลน์มาของานเป็นระยะ ๆ ผมกขี้เกียจพูด ก็ทำให้ไป
แต่ก็ไปไลน์บ่นกับพี่ผจก จนพี่ผจก ยั้ว ตามไปเคลียร์กับพี่โฟร์คว่า
มันต้องด่วนแค่ไหนถึงตามงานคนลาป่วยหรือคนที่อยู่ โรงบาล ไม่รู้หรือไง
นั่นแหละครับ ขานั้นถึงหยุดไป



ยังไม่ได้เริ่มอ่านบล๊อกเลยครับ
เพราะพิมเม้นไม่ไหว อย่างที่บอกครับว่ามือเจ็บ
บล๊อกนี้ผมพิมทั้งวัน แบบไม่ประติดประต่อ 
แถมผมเบลอมาก  ยังสับสนๆ เบลอๆ  อาจจะเม้นไม่สนุกเหมือนปกติครับ






แต่รวมๆ ไม่ต้องห่วงครับ
ผมโอเคครับ



Create Date : 30 มิถุนายน 2566
Last Update : 30 มิถุนายน 2566 17:28:41 น.
Counter : 817 Pageviews.

36 comments
Jett Fitness เปิดสาขาที่ ONE Bangkok นี่มันสวรรค์ของการกินชัดๆ peaceplay
(27 ต.ค. 2567 08:01:14 น.)
พี่มิวตาเจ็บ tanjira
(25 ต.ค. 2567 13:43:21 น.)
พฤหัสสีส้มก็ต้องกินชานม(สีส้ม)สิครับ #Endurance กะริโตะคุง
(24 ต.ค. 2567 19:37:48 น.)
ถนนสายนี้มีตะพาบ ประจำหลักกิโลเมตรที่ 362 : ตัวละครลึกลับ The Kop Civil
(18 ต.ค. 2567 13:27:15 น.)

ผู้โหวตบล็อกนี้...
คุณnonnoiGiwGiw, คุณเริงฤดีนะ, คุณทนายอ้วน, คุณRain_sk, คุณนายแว่นขยันเที่ยว, คุณhaiku, คุณสองแผ่นดิน, คุณกะว่าก๋า, คุณหอมกร, คุณอุ้มสี, คุณtoor36, คุณSweet_pills, คุณtanjira, คุณดอยสะเก็ด, คุณอาจารย์สุวิมล, คุณThe Kop Civil, คุณโฮมสเตย์ริมน้ำ, คุณฟ้าใสวันใหม่, คุณnewyorknurse, คุณkae+aoe, คุณไวน์กับสายน้ำ

  
>>>>> วันนี้จะพยายามกินข้าวเย็นครับ กินข้าววันละมื้อมา 2 วันแล้ว
โพสบล๊อกไว้ให้เฝ้าบ้านเส็ด ผมจะกินข้าว แล้วนอนดูหนังซัก 2 เรื่อง......
โดย: จันทราน็อคเทิร์น วันที่: 30 มิถุนายน 2566 เวลา:17:30:29 น.
  
ไหนบอกพี่ว่าโอเคงายยยย . . ขี้จุ๊ตะลาๆ
โดย: nonnoiGiwGiw วันที่: 30 มิถุนายน 2566 เวลา:17:38:28 น.
  
เนี่ยะ.. เซ้นส์พี่โคตรแรง แล้วดูไม่เชื่อหมอโคตรดื้อ
แม่ก็เอาไม่อยู่ 555+ กินมื้อเดียวสองวันก็ถือว่าทำ IF ละกัน
One Meal a day แทบไม่ต้องทำโลคราบแล้ว
แล้วทำไมพี่อ่าน งงๆ ว่าวันศุกร์ไหน วันนี้วันศุกร์
หมายถึงตอนนี้ ก็อยู่ รพ. รึไง...

พักผ่อนเยอะๆ แล้วกัน เป็นห่วง.. มาก.
โดย: nonnoiGiwGiw วันที่: 30 มิถุนายน 2566 เวลา:17:44:51 น.
  
ว่าแล้วหากN'Prince เงียบไปนี่
ไม่ได้ไปเที่ยวไหนไกลจาก รพ.หรอก

พี่อ้อหนักมากเหมือนกัน
แต่หลุดจาก รพ.หมอตา
หมอกระดูก

หมออัดยาแก้ปวดและยาน นหบับเขียว
หลับไป วันละ 12 ชม.
2 วันติด..

รุ่นขึ้นเพื่อน ป.ตรี มาตามให้ไปเป็นเพื่อนเขียร์ลูกชายเล่น Keyboard รายการ Rock For Cancer
ของพี่ปู Blackhead.ที่โรงเบียรเยอรมันตะวันแดง
สาขาอจ้งวั?นะ
หลานชาย น่าจะวัยเดียวกับN'Prince
พาแม่ กับน้าอ้อ (เพื่อนแม่)เข้าหลังเวที
เปลี่ยนใส่เสื้อทีมงาน พาไป เอ๊ย!! พาพี่ปู
พี่ไท ธนาวุฒิ พี่บิลลี่ โอแกน
มาสวัสดี


และใครต่อใคร จัดโต๊ะringside ฝั่งทีมงาน
อยู่จน ตี 1 งานเลิก ปิดท้ายด้วยพี่โป่ง หินเหล็กไฟ


แล้วหลานก็ขับรถมาส่งแม่และน้าอ้อ
ถึงบ้านตี 2 ..

น้าอ้อหลับยาวยัน 10 โมงเช้า
ไปงานที่กระทรวงต่อแบบเบลอๆ..
บอกพี่ๆว่าง่วงนอนๆ
(แต่ไม่ได้บอกว่า .ไปConcertยุค 90s มาตลอดคืน)

อย่างไรก็ตาม..กราบคุณพระคุ้มครองN'Prince
ส่งพลังและกำลังใจ
May Force Be With You.
โดย: เริงฤดีนะ วันที่: 30 มิถุนายน 2566 เวลา:18:44:23 น.
  
พักผ่อนเยอะๆครับ เชื่อหมอเถอะนะๆๆ ... คริๆๆๆ


..................................................



แต่พี่เชื่อหมอแล้วกลับไม่มีอะไรเกิดขึ้นครับ


อาทิตย์ก่อนพี่ลื่นในบ้าน แต่ไม่ล้ม ยันเท้าซ้ายเอาไว้ทันก็เลยเจ็บสะโพกซ้ายกับหน้าตา มันตึงๆ เจ็บๆ ก็เลยกินยาคลายกล้ามเนื้อไปเรื่อยๆ ปรากดแว่มีอาการข้างเคียงคือคลื่นไส้ตลอดทั้งวัน ทนไม่ไหวก็ไปหาหมออารุยกรรมจะขอยาคลายกล้ามเนื้อใหม่


หมอถามไถ่อาการจับ x - Ray ทันที พี่ก็บอกไม่มีอะไรหักละม้าง มันไม่ได้ปวดจนทนไม่ได้นี่ ... หมดตอกกลับมาพี่นี้แทบบสะอื้น หมอบอกว่า "อายุขนาดนี้แล้วถึงไม่ล้มแต่ต้อง X - Ray ไว้ก่อน"


แล้วก็จริงๆด้วย X - Ray ไม่มีอะไรหัก แตก ... แต่หมออายุรกรรมบอกว่า "กระดูกคุณเสื่อมนะ เดี๋ยวอาทิตย์หน้าปรึกษาหมอกระดูกนะ"


พี่เครียดไปอาทิตย์นึงเรย


วันนี้ไปหาหมอกระดูกมา หมอกระดูกบอกว่า "ก็เสื่อมตามอายุนะคุณ อายุเท่านี้ เสื่อมแค่นี้ ผมรับได้นะ ผมโอเค"


พี่ร้องไห้เลย .....

หมอถามว่า ... ร้องไห้เพราะดีใจที่ไม่เป็นอะไรมากเหรอ

พี่บอกหมอเบาๆว่า ... เปล่าครับ ... แต่ที่หมอพูดมันเจ็บมากครับ


หมอ .... ฮ่าๆๆๆๆๆๆๆๆ
โดย: ทนายอ้วน วันที่: 30 มิถุนายน 2566 เวลา:18:50:42 น.
  
โอเค หายไวๆ พี่ส่งกำลังใจค่ะ..
โดย: หนอน (nonnoiGiwGiw ) วันที่: 30 มิถุนายน 2566 เวลา:18:54:24 น.
  
ขอให้หายอย่างด่วนนะครับ
ลุ้นๆๆ ว่าคนๆนั้นหายไปไหน
ทำไมคุณแม่ต้องมานอนเฝ้าไข้...?
โดย: Rain_sk วันที่: 30 มิถุนายน 2566 เวลา:20:08:56 น.
  
ป่วยก็หยุดพัก หายไวๆครับ
โดย: สองแผ่นดิน วันที่: 30 มิถุนายน 2566 เวลา:23:09:35 น.
  
ขอหายเร็วๆนะครับน้องปริ๊นซ์

เรื่องงานพี่ก๋าเดาว่ามีคนทำแทนได้อยู่นะ
วางงานลงก่อน
เรื่องสุขภาพสำคัญกว่า

ส่งกำลังใจให้ครับ

โดย: กะว่าก๋า วันที่: 1 กรกฎาคม 2566 เวลา:5:58:01 น.
  
ไม่ตลกแล้วแบบนี้ ถ้าถึงขั้นต้องเข้าโรงพยาบาลก็หยุดเถอะ จะหยุดคงไม่มีใครว่าหรอก ชีวิตเราสำคัญกว่างานนะ
โดย: โลกคู่ขนาน (สมาชิกหมายเลข 7115969 ) วันที่: 1 กรกฎาคม 2566 เวลา:7:10:43 น.
  
มิน่าเงียบไปป่วยหนักนี่เองปริ้นเอ๋ย
ดูออกจะเป็นคนแข็งแรงเอาจริง
แข็งแรงเหมือนปู แข็งแต่กระดองนะปริ้น
ขอให้หายป่วยไวไวจ้า ไปทำบุญ
ปล่อยสัตว์ปล่อยปลาอุทิศส่วนกุศล
ให้เจ้ากรรมนายเวรบ้างก็ดีนะ

โดย: หอมกร วันที่: 1 กรกฎาคม 2566 เวลา:7:49:07 น.
  
พี่แวะมาเยี่ยมนะคะชายปริ๊นซ์..

โดย: nonnoiGiwGiw วันที่: 1 กรกฎาคม 2566 เวลา:10:01:36 น.
  
วันนี้อาการเป็นไงบ้างคะ ดีขึ้นยัง กลับบ้านได้วันไหนอ่า
Biotin หรอไว้ลองหาข้อมูลก่อน
โดย: nonnoiGiwGiw วันที่: 1 กรกฎาคม 2566 เวลา:12:59:18 น.
  
พักก่อนเพื่อให้มีแรง
กลับมาลุยงานใหม่ครับ 555

ตอนนี้น้องๆในทีม
จะได้แสดงฝีมือบ้างครับ

โดย: กะว่าก๋า วันที่: 1 กรกฎาคม 2566 เวลา:14:30:44 น.
  
สุดยอดเลยน้อง
นายแน่มาก
ห่วงงานก็ห่วง
สุขภาพก็ไม่ไหว
สุดๆๆๆ สุดยอด
หายไวไวน๊า
โดย: อุ้มสี วันที่: 1 กรกฎาคม 2566 เวลา:19:56:32 น.
  
ผมว่าแบบนี้มันไม่ไหวแล้วนะ ถ้าถึงขนาดเข้าโรงพยาบาล ผมไม่ไปทำงานแล้ว การที่ร่างกายเราเจ็บป่วย มันเป็นการส่งสัญญาณเตือนอย่างหนึ่งกับเรานะ แต่เอาเข้าจริงผมเคยเห้นคนจีนลากน้ำเกลือเข้าออฟฟิศนะ บ้าขนาดหนักแล้วก็หน้ามืดล้มดีไม่หัสฟาดพื้น

พักก่อนเถิดจะเกิดผล ไม่งั้นจะแย่เอาน้าาาา เข้าใจแหละว่างานสำคัญ แต่ชีวิตเราสำคัญกว่าน้อ
โดย: คุณต่อ (toor36 ) วันที่: 1 กรกฎาคม 2566 เวลา:22:49:20 น.
  
นี่คือตื่นรอบดึกหรือจ๊ะ..
แล้วเมียกลับมายัง
มีคนอยู่ด้วยตอนกลางวันไหม
จะได้ไม่ต้องไปแย่งแม่กับหลาน

โบนัสกลางปีได้เท่านึงปกติไง ไม่มีประเมิน
สิ้นปีก็เหมือนกัน อันที่ลุ้นคือโบช่วงเมษา
ซึ่งปีที่แล้วไม่รุ้โดนหลุมดำไรนายให้น้อยมาก
แต่ปีนี้นางให้เท่าครึ่ง

ลุ้นด้วย อยากให้ได้กลับบ้าน
เมื่อวานลืมเม้าเรื่องน้ำตาไหล
พี่ก็เป็น พี่ว่าคนเป็นภูมแพ้เนี่ยะ
น้ำตาไหลคือปกติมาก สมัยตอนมัธยม
ที่หอบเยอะๆนอนไม่ได้ต้องนั่งหลับ
สั่งน้ำมูกไปน้ำตาก็ไหลไป
หมดทิชชู่คืนละม้วนเลย มันไม่ได้อบากร้อง
แต่มันอัดอั้น หายใจไม่ออกโคตรทรมาน
อาการดีขึ้นยังไง ก็อินบอกมาบอกพี่มั่ง
พี่ส่งกำลังใจนะ..

โดย: nonnoiGiwGiw วันที่: 1 กรกฎาคม 2566 เวลา:22:56:52 น.
  
ช่วงนี้พยายามกินข้าวให้ได้มากกว่าวันละมื้อนะคะน้องปริ๊นซ์
ยอมใจเลยค่ะเรื่องงานในความรับผิดชอบ
เอาใจช่วยขอให้น้องปริ๊นซ์หายเร็วๆ มีสุขภาพแข็งแรงนะคะ
โดย: Sweet_pills วันที่: 2 กรกฎาคม 2566 เวลา:0:17:23 น.
  

สวัสดียามเช้าครับน้องปริ๊นซ์

โดย: กะว่าก๋า วันที่: 2 กรกฎาคม 2566 เวลา:6:32:17 น.
  
อ้าววว น้องปริ๊น

น้องไม่สบายหนักเลยนะคะนี่
แต่ก็นะน้องยังจะห่วงงานอีก
ห่วงตัวเองเยอะๆนะคะน้อง

วันนี้คงดขึ้นแล้วนะคะ พักผ่อนเยอะๆค่ะ
เดี๊ยวพี่มาคุยด้วยใหม่นะคะ หายและแข็งแรงไวๆนะคะน้อง
โดย: tanjira วันที่: 2 กรกฎาคม 2566 เวลา:7:48:24 น.
  
สวัสดี จ้ะ น้องปริ๊น

เฮ้อ ! เรื่องดื้อไม่เชื่อหมอนี่ ไม่ดีเลยนะ หมอเขาย่อมรู้อาการ
คนป่วยว่า ต้องนอนพักรักษาที่ ร.พ. ไหม แล้วในที่สุดก็ต้องกลับ
มา ร.พ. อีกรอบ หมอคงระอา นะเนี่ย อิอิ
เรื่องงาน มีความรับผิดชอบก็เป็นสิ่งดี แต่ความรับผิดชอบนั้น
ต้องไม่สำคัญกว่า สุขภาพ หน้าสิ่วหน้าขวาน เกิดช็อคไป จะทำไง
เสียทั้งงาน เสียทั้งสุขภาพ
การป่วยของเธอ ครูว่า เป็นเพราะนอนไม่พอเป็นสาเหตุใหญ่
นะ ลองปรับเรื่องการพักผ่อน นอนหลับ และเรื่องเหล้ายาปลาปิ้งดู
นี่ขนาดยังหนุ่มยังแน่น ยังเป็นมากขนาดนี้ ถ้าอายุมากขึ้น ร่างกาย
ย่อมเสี่อมไปตามวัย จะทำไง ดังนั้น ในวัยที่เรายังแข็งแรง สังขาร
ยังให้ ต้องทำให้ตัวเองแข็งแรง สั่งสมความแข็งแรงเอาไว้ อย่าให้
ความคิดที่ว่า เรายังแข็งแรง จะใช้ชีวิตอย่างสมบุกสมบั่นอย่างไงก็ได้
โดยเฉพาะเรื่องการนอน จ้ะ
ครูก็ขอให้เธอปรับเปลี่ยนชีวิตใหม่ นะจ๊ะ สุขภาพจะได้
แข็งแรง ๆ ตอนนี้ ก็ขอให้อาการเจ็บมือ อาการป่วย หายเร็วไว จ้ะ
ด้วยความห่วงใย จ้ะ
โดย: อาจารย์สุวิมล วันที่: 2 กรกฎาคม 2566 เวลา:14:18:08 น.
  
เอาให้สมดุลดีกว่านะ ของแบบนี้ตอนหนุ่มมันไม่ออกอาการมากหรอก มันจะไปออกอาการตอนอายุมากแล้วมากกว่า
โดย: โลกคู่ขนาน (สมาชิกหมายเลข 7115969 ) วันที่: 2 กรกฎาคม 2566 เวลา:16:00:50 น.
  
ขอให้หายเร็วๆนะครับน้องปริ๊นซ์

โดย: กะว่าก๋า วันที่: 3 กรกฎาคม 2566 เวลา:5:39:15 น.
  
สวัสดีครับน้องปริ๊นซ์
พี่ไปงานวิ่งไม่ได้เข้าบล็อกมา 2 วัน
โอวว ขนาดป่วยหนักแบบนี้ ยังไปทำงานอีก พี่ว่าไม่ไหวละครับ ต้องพักผ่อนบ้างนะครับ
เอาให้หายดีก่อน แล้วค่อยไปจัดหนักกับการทำงาน
หายไว ๆ ครับน้อง
โดย: The Kop Civil วันที่: 3 กรกฎาคม 2566 เวลา:13:48:17 น.
  
สวัสดียามบ่ายค่ะ น้องปริ๊นซ์

เป็นเยอะเอาการเลยค่ะ
หมอพูดแรงอ่าาาาาา
ขอให้น้องหายไวไวนะคะ
แข็งแรงทั้งร่างกายและจิตใจค่ะ
โดย: โฮมสเตย์ริมน้ำ วันที่: 3 กรกฎาคม 2566 เวลา:16:03:16 น.
  
ทำงานหนักจนร่างกายประท้วงแล้วนะคะ
ต้องปฏิวัติตัวเองใหม่แล้วค่ะ ถ้างานหนักมากเกินไป ก็ให้คนอื่นทำบ้างก็ได้
เอาสุขภาพไว้ก่อนนะคะ บริษัทฯ ไม่มีเราคนเดียวเขาไม่เจ๊งหรอกจ้า

ขอให้แข็งแรง หายป่วยไว ๆ นะคะ
โดย: ฟ้าใสวันใหม่ วันที่: 3 กรกฎาคม 2566 เวลา:19:02:05 น.
  
ดอกไม้ในบล็อกทั้งหมด
แม่มาดามปลูกไว้ครับ
พี่ก๋าไปเชียงรายทีไร
ได้ถ่ายภาพเสมอครับ

พี่ก๋ากับเพื่อนยังไม่ถึง 4 0
โรคก็ถามหากันหมด
เด็กถาปัตย์นี่มีโรคประจำตัว
คือ ตับแข็ง เพราะกินเหล้าบ่อย
ความดันสูง เพราะเครียด นอนดึก
เบาหวาน เพราะกินเยอะแต่ไม่ออกกำลังกาย

อันนี้เฉพาะโรคฮิตนะครับ 555
ที่เหลือก็ตายด้วยมะเร็งบ้าง

ตอนนี้เจอกัน คำถามแรก คือ ป่วยเป็นอะไรบ้าง 555

โดย: กะว่าก๋า วันที่: 3 กรกฎาคม 2566 เวลา:19:49:47 น.
  
สวัสดี จ้ะ น้องปริ๊นซ์

ขอบใจนะ ที่ยังไม่หายป่วย รีบมาโหวดตะพาบของครูก่อน
มือยังคงเจ็บ เลยยังไม่ได้เม้นท์อะไร เนาะ หายเจ็บแข็งแรงก่อน แล้ว
ค่อยมาเม้นท์คุยกัน จ้ะ
ขอให้หายเร็วไว พักผ่อนมาก ๆ อย่าดื้อล่ะ
โดย: อาจารย์สุวิมล วันที่: 3 กรกฎาคม 2566 เวลา:20:02:28 น.
  
แวะมาเยี่ยมคนไม่สบายค่ะ

โดย: เริงฤดีนะ วันที่: 3 กรกฎาคม 2566 เวลา:20:29:15 น.
  
แม่มาดาม 70 กว่าแล้ว
แต่แข็งแรงมากครับ
ทำนู่นทำนี่ทั้งวัน
ดูแลอาหารการกินเป็นอย่างดี
สุขภาพแข็งแรงจริงๆ

พี่ก๋าไม่ได้ดูแลตัวเองเลยครับ
ช่วงหนุ่มๆกินไปเรื่อยมากๆ ตามใจปาก
ดูบอลถึงสว่าง กินไปติมทีละกล่องใหญ่ๆ 555

มาเจอความดันสูงตอน 40 นิด ๆ
ก็ถึงจะเริ่มระวังเรื่องอาหาร
และต้องกลับมาออกกำลังกายนี่ล่ะ

นี่ถ้ากินเหล้าสูบบุหรี่ด้วย
ไม่น่ารอดครับ 555

โดย: กะว่าก๋า วันที่: 3 กรกฎาคม 2566 เวลา:23:05:23 น.
  
ดีใจที่น้องปริ๊นซ์ออกจาก รพ. แล้วนะคะ
แต่จะดีใจยิ่งกว่าหากน้องไม่ต้องเข้า รพ. อีกค่ะ
รักษาสุขภาพนะคะ
โดย: Sweet_pills วันที่: 3 กรกฎาคม 2566 เวลา:23:56:42 น.
  

อรุณสวัสดิ์ครับน้องปริ๊นซ์

เห็นด้วยกับคุณต๋าเลยครับ
ขอให้สุขภาพร่างกายแข็งแรงๆๆๆๆๆครับ

โดย: กะว่าก๋า วันที่: 4 กรกฎาคม 2566 เวลา:5:52:52 น.
  
คุณปริ๊นซ์นี่ดื้อน่าดู 555 แล้วไงก็ต้องมาหาหมออยู่ดี

...
อาการแพ้นี่มีหลายแบบ เพิ่งทราบจากคุณปริ๊นซืนี่เลย ผมแพ้
กุ้ง(ดีเลยของแพง) ไปเที่ยวเกาะกับบริษัท ๆ สั่งกั้งตัวใหญ่
ขนาดฝ่ามือยาวมากคงเป็นชนิดเดียวกับกุ้งเลยไม่กล้ากิน เสียดายจังเลย 555

...
ตอบ... เอกมัยเมื่อก่อนสงบ มีคึกคักก็แค่วัดธาตุทอง หุ หุ
กับสถานีขนส่งเอกมัย... ผมอยู่บ้านคนเดียวในซอยชัยพฤกษ์
อากาศร้อนไม่ห่วงเพราะมี พัดลมไอน้ำ 555 เป็นของใหม่
ในขณะนั้นนับมือแล้ว หลายสิบปี แต่ไม่กล้าใช้บ่อยนักเพราะ
ความชื้นสูงตื่นมา ไอจามเป็นหวัด

เมื่อทำงานแล้วได้กลับมา ทำงานผับ บาร์ในซอยเอกมัย 3 แห่งใกล้กับ ซานติก้าผับที่ไฟไหม้... คึกคักมากๆ เลยไปทำ
ซอยติดกัน... ดูแลให้คำปรึกษาด้านภาษีเขานะครับรวมทั้ง
ต้องให้ปากคำเจ้าหน้าที่ีไปตรวจ และไปชี้แจงต่อ ณ สนง.ราชการ.. เป็นงานสนุกมาก ๆ แต่ก็เหนื่อยสุด ๆ เช่นกัน
เหมือนเข้าสนามรบต้องทำให้ชนะ เสียค่าปรับน้อยทึ่สุด

ไปละครับ
โดย: ไวน์กับสายน้ำ วันที่: 4 กรกฎาคม 2566 เวลา:10:49:01 น.
  
พี่ก๋าเคยถามคนเป็นหมอ
ตอนที่ฝึกผ่าตัดใหม่ ๆ
ไม่อยากกินพะโล้เครื่องในกันพักใหญ่เลย 555

โรงงานไก่น่าจะทำได้น่ากินมากกว่า
ถ้าเชือดตามบ้าน
เห็นแล้วก็สยองเหมือนกันครับ

อาการไอมันจะค่อยๆหาย
ต้องใช้เวลานะครับ
งวดที่แล้วมาดามหายจากโควิด
ไอต่อเป็นเวลาพอสมควรเลย

โดย: กะว่าก๋า วันที่: 4 กรกฎาคม 2566 เวลา:12:02:59 น.
  
จากที่บล็อก



เพื่อนๆมักจะแซวกันว่าพี่ "มาเรียนโทกฎหมาย เอกทำกับข้าว วิชาโทท่องเที่ยว"


เพราะพี่ไม่เคยอยู่ติดบ้านเลย ไปโน่น ไปนี่ตลอด


เวลามีญาติๆ หรือเพื่อนๆ ของเพื่อนๆมาเที่ยวเมลเบิร์นมีแต่คนชวนไปเป็นไกด์กิตติมศักดิ์ บางคนนะเอามาฝากพี่ให้พาไปเที่ยวหน่อย กลายเป็นเพื่อนของตัวเองไปตั้งหลายคน ทุกวันนี้ก็ยังเป็นเพื่อนใน FB กันอยู่เลย

พี่เลยเป็นคนที่ไปเที่ยวบ่อยที่สุด อย่าง Great Ocean Road นี่ไปมาเป็นสิบๆครั้ง จนท่องได้ขึ้นใจว่าจะผ่านเมืองอะไรบ้าง จะต้องไปแวะเที่ยวที่ไหน ฮ่าๆๆๆ
โดย: ทนายอ้วน วันที่: 4 กรกฎาคม 2566 เวลา:12:14:54 น.
  
"กะเพรา" กับ "ใบโหระพา" ต่างกันอย่างไร?
https://shorturl.asia/P7yJQ

แยกด้วยการดมกลิ่นเอาก็ได้นะคะ
โดย: ฟ้าใสวันใหม่ วันที่: 4 กรกฎาคม 2566 เวลา:16:12:14 น.
ชื่อ : * blog นี้ comment ได้เฉพาะสมาชิก
Comment :
 *ส่วน comment ไม่สามารถใช้ javascript และ style sheet
 

Threepopstory.BlogGang.com

BlogGang Popular Award#20



จันทราน็อคเทิร์น
Location :
กรุงเทพฯ  Thailand

[ดู Profile ทั้งหมด]
 ผู้ติดตามบล็อก : 18 คน [?]

บทความทั้งหมด