"ไม่เคยสอนเรื่อง Emotion หรอ"
นั่นคือคำถามของพ่อผม
พ่อกำลังพูดถึงการสอนดนตรีของผมครับ
ว่าผมสอนเด็ก ๆ มาหลายปีแล้ว เคยสอนเรื่อง emotion บ้างหรือเปล่า
ผมตอบว่า สอนสิ ผมสอนตลอดว่า ให้ตีคอร์ดด้วยมือที่เป็นธรรมชาติ ไม่เกร็ง
เพลงนี้ให้ตีเบาๆ นุ่มๆ จังหวะนี้ให้ลงน้ำหนัก เอาเป็นว่าถ้าไม่ดีผมไม่ให้ผ่าน
พ่อบอกว่า ไม่ใช่ นั่นมัน motional ไม่ใช่ emotional
แล้วพ่อก็ให้ไปนั่งเปียโน แล้วเล่นเพลงอะไรก็ได้
ผมเลยหยิบโน้ตที่พี่สาวเล่นทิ้งไว้ขึ้นมาเล่น
โห...โคตรเกร็งครับ คือ บอกไว้ก่อนว่าผมเรียนเปียโนมาก็จริง
แต่ตอนนั้นผม 7 ขวบ เรียนอยู่ 2 ปี ผมย้ายไปเรียนกีต้าร์
ผมเล่นเปียโนได้ห่วยแตกมาก 5555 ไม่เคยสอบระดับเลยด้วย
แต่ผมยังเล่น 2 มือได้ แต่เป็นกึ่งเปียโน กึ่งคีย์บอร์ด สกิลไม่มี
ดังนั้น เพลงของพี่สาว ผมเล่นไม่ได้ 5555 ได้แบบแย่มากครับ
พ่อเลยบอกว่า เนี้ยคือมี motion มือซ้ายขวาทำงานได้ดี น้ำหนัก หนักเบา ดี
แต่แม่งแห้งสนิท การนั่งจ้องโน้ตแล้วเล่นตามคือ motion
แต่การที่มีอารมณ์ร่วมกับจังหวะ กับตัวโน้ต คือ emotion
ไม่ใช่น้ำหนักเบา หนัก ความนุ่มอย่างเดียว แต่พ่อกำลังพูดถึงการใส่ความรู้สึกลงไป
จริงๆ ตอนผมเรียนครูก็บอกให้ทำครับ แต่ผมอาย รู้สึกว่ามันไม่จำเป็น
พอมาสอนผมเคยไปดูเด็กที่เรียนเปียโนเค้าเรียนกับครูนะครับ
ตอนดูผมขำมาก ว่าทำไมจะต้องกระดกมือลอยขึ้นจากคีย์สูงแบบนั้น
ทำไมต้องผงกหัวแบบนั้น ผมขำจริงนะ
พี่ที่สอนเปียโนเลยบอกว่า ถ้าคิดจะเป็นนักเปียโนต้องไม่อายที่จะทำ
ผมถามว่าการที่ผมกระดกมือพริ้วๆ แบบนั้น กับไม่กระดก ผมได้เสียงเหมือนกันนะ
แต่พี่เขาบอกว่าไม่ สิ่งที่ไม่เหมือนคือสิ่งที่คนดูรับรู้
นี่ไง ถึงได้สอบไม่ผ่าน เฮ้ย! ผมไม่เคยไปสอบ ไม่ใช่สอบไม่ผ่าน
ตัดมาที่พ่อผม พ่อบอกว่า เนี้ย เค้าเรียกเล่นได้ แต่เล่นไม่เป็น
เล่นถูก แต่ไม่เพราะ แล้วจะมีความหมายอะไร
เล่นดนตรีต้องมี emotion แล้วท่าทางแสดงความรู้สึกมันจะออกมากับเสียง
พ่อเลยบอกว่า ให้ลองเล่นเพลงที่ผมเคยนั่งเล่นวันที่นักร้อง linking park ตายสิ
พ่อไม่รู้จัก Chester ครับ แต่พ่อรู้จัก Linkin Park เพราะผมนี่แหละ
เพลงนั้นคือ Leave out all the rest แต่ผมเล่นเป็นแบบเปียโน
ผมเลยเล่นมันอีกครั้ง เล่นผิดด้วย 5555
แต่พ่อบอกว่า เออ แบบนี้มันดี เพราะ motion ของผมมี emotion
พ่อบอกว่าไอ้สิ่งที่ผมไปขำเขาน่ะ ผมก็ทำ
ไม่ใช่การพยายามทำตามครูบอก หรือถูกฝึก แต่ผมแค่ใช้ความรู้สึกเล่น
พ่อบอกว่านี่คือสิ่งที่อยากให้ผมสอนเด็กด้วย ไม่ใช่ให้เขาเรียนรู้ที่จะทำ
แต่ให้เรียนรู้ที่จะใช้ความรู้สึกเล่นดนตรี แล้วนักเรียนจะมีความสุขในการเรียนขึ้น
จะไม่ขำคลาสเปียโนอีกนะครับ เหอะๆ
เจอกันครับ
ผู้ติดตามบล็อก : 15 คน [
มาอ่านได้ความรู้เพิ่มอีก..เยอะ ผมพยายามเล่นเครื่องดนตรีแต่
ไม่เป็น 555 ได้แต่ร้องเพลง... พาน้อง ๆ เพือนๆ ไปร้อง
เพลงที่ รพ.ที่เขามอบให้ร้อง...
บางครั้งเห็นน้องบางคนร้อง ได้ แต่ไม่ไพเราะคงไม่ใส่อารมณ์
บางคนผมก็ บอกว่าให้ร้องเสียงกลางซิ คลึงคำได้ดี กว่าเสียงหน้า
เขาก็ไม่เข้าใจว่า เสียงหน้า เสียงกลาง เสียงบนหรือสูง ผมก็สอนไม่เป็นด้วย... ยิ่งการเก็บลมค่อยปล่อย ให้เกิดคลื่นเสียง
บางคนก็ทำตาม.. บางคนก็สอนยาก
....
ผมก็เคยดูการเล่นเปียโน ยังคิดเลยว่าทำไมต้องโหย่งนิ้ว โยก
ตัว 555 แต่พอได้ดูหนัง เปียนิสต์ (ใช่เปล่า) หนังสงครามแล้วนักเปียโนคนนี้แอบเล่น ค่อย ๆ เข้าใจว่า ความรักในเสียง
เข้าสายเลือด คลั่งใคล้ ท่ามกลางสงครามยังมีสิ่งที่รื่นรมย์
แฝงอยู่ในตัวคน
ผมอ่านข้างบนเลยรู้ว่า เป็นแบบนี้เอง..
ขอบคุณที่แวะไปเยือนและอ่านเรื่อง การปั่นจักรยานไปใต้คน
เดียวครับ