ทริปด่วนจี๋ ...ชลบุรี Work and Travel วันนี้ขอเบรกซีรีย์ยาว ดราม่าป.โทไว้ก่อนนะครับ เพราะผมดันมีอีเว้นท์ด่วนขึ้นมาแบบแทบไม่ทันตั้งตัว บ่ายวันศุกร์ผมมีเข้าไซต์ใกล้บ้านช่วงเช้า จริงๆ ผมวางแผนไว้ครับ ว่างตารางเข้าไซต์ใกล้บ้านไว้ให้จบในช่วงเช้า แวะกินกาแฟดีๆ ซักแก้วดื่มก่อนเช้าทำงาน   ช่วงบ่ายผมก็จะไม่เข้าออฟฟิศแล้ว แต่ไม่ใช่ว่าไม่เข้าออฟฟิศแล้วจะว่างนะครับ เพราะตารางธุระผมนี่แน่นๆ เริ่มจากออกจากไซต์มาเที่ยงครึ่ง ซึ่งถือว่าช้ากว่าที่คิด 30 นาที จากที่กะว่าจะแวะกินซิสเลอร์ในห้างเลยต้องล้มแผน เพราะผมจะไปรับหลานจากโรงเรียนตอนบ่าย 2 เลยแวะกิน MK ก่อนถึงโรงเรียนหลานแทน  กินแบบเร่งรีบมากครับ กินไปเรียกเช็คบิลไป น้ำที่สั่งรีฟิลก็กินไปได้แค่ 1 แก้ว แถมผมเป็นลูกค้าคนเดียว เพราะร้านเพิ่งเปิดใหม่สด ๆร้อนๆ ผจก ร้านเลยรีบวิ่งเอาน้ำเก็กฮวยที่ผมสั่งรีฟิลมาให้อีก 2 แก้ว บอกว่าเห็นเหมือนผมรีบแล้วกินไม่ทัน ... ขอบคุณมากครับ ^^ จอดรถได้ก็วิ่งเลยครับ เพราะแอบมาถึงช้าซะแล้ว วิ่งมาสแกนบัตรยังไม่ทันหายหอบ ก็เห็นหลานยืนจับมืออยู่กับเพื่อน โดนมีคุณแม่เพื่อนยืนรออยู่ข้างๆ อีกคนก็คุณครู ส่วนเพื่อนคนอื่นผู้ปกครองมารับกันหมดแล้ว หลานเห็นหน้าก็กวักมือเรียกแล้วชี้ไปที่เพื่อน ก่อนบอกว่า "นี่เพื่อนค่ะ" พร้อมบอกชื่อเพื่อน ผมรีบไหว้คุณครูกับคุณแม่เพื่อน ขอบคุณที่อยู่เป็นเพื่อนหลาน (จริงๆ สายแค่7 นาทีเองครับ ผู้ปกครองรับกันเร็วมาก) สาวๆ บ๊ายบายกัน แล้วแยกย้ายกันกลับ ไม่ได้จบแค่นี้ครับ เพราะผมต้องพาหลานไปเรียนเปียโนต่ออีก ใช่ครับผมรู้อยู่แล้วว่าต้องพาหลานไปเรียนเปียโนด้วย แต่........ ไม่มีใครบอกว่า นางมีเพื่อนมาเรียนด้วย!!!!!! ก็เพื่อนสนิทที่โรงเรียนที่ยืนรอผมเป็นเพื่อนนั่นแหละครับ เค้ามาเรียนด้วยกัน ทีนี้เล่นกันไม่หยุด คุณครูมาตามหลายรอบกว่าจะเข้าห้องเรียน  เรียน 30 นาทีเอง....ก็เส็ด เดินออกมาจากห้องพร้อมคุณครู คุณครูยิ้มๆ บอกว่า กด โด ได้ 2 มือแล้วนะคะ ส่วนหลานรีบบอกผมอย่างภูมิใจว่า "ข้าวหอม lift up chair, run run around" ผมเลยได้แต่ยิ้มแหยๆ รีบบอก สวัสดีครับคุณครู แล้วจูงตัวแสบกลับบ้าน แต่แค่ใส่รองเท้าเส็ด กำลังจะจูงเดิน หลานสาวแสนรักก็บอกว่า "Promise...." "What's a promise?" "น้าปริ๊นซ์บอกว่า เรียน Music เสร็จจะกินไอติม" "น้าปริ๊นซ์บอกหรอ...." เออ...ผมพูดตอนไหนวะ....... "น้าปริ๊นซ์บ๊อกกกกกก ฮือออ" จะร้องเลยครับ ผมเลยรวบขึ้นมาอุ้มแล้วพากินไปร้านไอติม โดนไป 15 บาท...เรื่องเงียบ.... ถ่ายรูปฟ้องคุณยายและแม่ของเจ้านายตัวน้อยเสร็จเรียบร้อย  กินไอติมเส็ด ยังหิว ขอแวะร้านสเต็ก กินเฟรนฟรายก่อนเข้าบ้าน อ่ะแวะก็แวะ สั่งเฟรนฟรายได้เส็ด ผมก็เอาสมุดการบ้านเค้าขึ้นมาดู "why you circle around a Bug? Instruction is making circle for "i" sound." "it's insect" "What? No...it's bug." "No! insect... / i / insect" "which word T.Anna told you?" "....Bug...." "so, this is a bug. yes, it's also insect but in this case it's a bug" "Erase it" นางบอกให้ผมลบให้นาง...... - -'' ปากผมก็บ่นนะ บ่นภาษาไทยด้วย แต่มือก็ลบให้ พร้อมกับที่เฟรนฟรายมาถึงพอดี ผมเลยหันไปจะบอกหลาน "Your French Fries has come" พูดด้วยเสียงสดใส แต่ภาพที่ผมเห็นคือ.......................  หลับ!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!! พนักงานร้านยิ้มๆ แล้วบอกว่า "งั้นใส่กล่องกลับบ้านนะคะ" ก่อนเอาเฟรนฟรายใส่กล่อง พร้อมน้ำแดงอีก 1 แก้ว ผมทำอะไรไม่ได้นอกจากอุ้มพาดบ่าเอากลับไปที่รถ แล้วก็หลับไปสภาพนี้แบบไม่ได้ใส่ belt เพราะจะบ้านแล้วครับ  ท่าหลับคุณนายมาก...... ตอนกำลังขนของหลานเข้าบ้านแม่ให้ ก็มีโทรศัพท์เข้ามา แต่ผมยังไม่ได้รับ แต่สายมือถือคือเข้าไม่หยุดครับ สายตัดโทรอีก ซ้ำอีก ซ้ำอีกเรื่อยๆ จนคิดว่า นี่คงต้องเรื่องด่วนแล้ว เลยรีบควักมือถือออกมาทันที แล้วสายที่โทรเข้ามาคือ พี่โฟล์ค ผมเลยรีบรับสาย "ครับพี่" "ปริ๊นซ์เส็ดงานรึยัง" พี่หัวหน้าถาม "เส็ดแล้วครับพี่ มีอะไรไหมครับ เห็นโทรมารัว ๆเลย" "หือ พี่เพิ่งโทรเข้ามา คนโทรมาก่อนหน้านี่น่าจะเจทส์หรือพราวมั้ง" "อ้าวหรอ มีอะไรครับพี่ น้องมันมีไรไหม" "ปริ๊นซ์ไปชลบุรีด่วนให้พี่ได้ไหมครับ ย้งป่วยกระทันหันอยู่ที่นู้น ทีมนู้นน่าจะต้องกลับ" "อ้าว! เอ่อ ได้ครับพี่ ผมเอาพัทไปด้วยนะ" "โอเค แล้วแต่ปริ๊นซ์เลย แต่ช่วยไปแทนงานที เข้างานคืนนี้นะครับ" "ได้ครับ" ถึงจะตกใจนิดนึงว่า คืนนี้เลยหรอ แต่นาทีนี้ก็ต้องไปแล้ว ว่าแล้วผมก็โทรพัทให้เตรียมตัวไปชลบุรีด่วน พัทก็ได้เสมอ ตอบตกลงง่าย ๆ ก่อนจะโทรหาเจมส์ที่โทรมาหาผม 3 สายติด "เจมส์ ... เดี๋ยวพี่กับพัทจะไปหน้างงานวันนี้ค่ำ ๆเลยนะ ออก5 โมง ถึงซักทุ่มนึง ทางไซต์โอเคไหม" "เดี๋ยวแจ้งไว้ให้ครับพี่ ขอบคุณนะครับพี่ ที่นี่วุ่นวายมาก" "เกิดไรอ่ะ" เลยได้ความว่า ย้ง เพื่อนในแผนก ตำแหน่งรอง ผจก เหมือนผม เกิดวูบที่ไซต์ สาเหตุคือมันไปกินหอยนางรมกันมาตามประสาออกไซต์เมืองท่องเที่ยว แล้วย้งมันท้องเสีย อ้วกแล้วอ้วกอีก และเริ่มมีไข้ ประชุมงานไปได้ไม่เท่าไหร่ มันก็ออกไปอ้วก แล้วเป็นลมอยู่ในห้องน้ำ ดีที่เจมส์มันเป็นห่วงว่าไม่ค่อยสบายเลยตามออกไปดูเลยได้หามกันไป รพ แน่นอนว่า ย้งมันต้องนอน รพ เพราะมันไม่ไหวจริงๆ ครับ กลับโรงแรมก็ตายเปล่า แต่มันกลัวผีมาก และชีวิตมันไม่เคยนอนโรงบาลเลย เพราะกลัวผีนี่แหละ เจมส์มันเลยต้องอยู่เป็นเพื่อน เหลือพราวคนเดียว แถมเป็นผู้หญิง จะเข้าไซต์กลางคืนคนเดียวไม่ได้ จะไปเฝ้าย้งก็ไม่ได้อีก ผมกับพัทเลยเข้างานแทนกันแบบทีแรกก็งงๆ แต่ซักพักก็พอถูๆไถๆ ไปได้ คืนนั้นทำงานกันถึง ตี 4 ก็แยกย้ายกลับไปนอนโรงแรม ผมกับพัทนอนห้องย้งกับเจมส์ พอดีแป๊บ ฟื้นกันมาอีกที เกือบ 10 โมงของวันเสาร์ ว่าจะเข้าไซต์อีกรอบ แต่ทางไซต์บอกว่า ไม่ต้องเข้ามาแล้ว ทุกอย่างโอเค เดี๋ยว Zoom คุยกันวันจันทร์ เข้าทางเลยครับ เพราะผมกับพัทนี่จัดกระเป๋ากันมาเที่ยวต่ออยู่แล้ว 555555 ไหนๆ ก็ไหนๆ แล้ว ไปพัทยาสิครับ รออะไร!!!! ส่วนย้ง วันเสาร์เช้า หมอก็ให้กลับได้แล้วครับ ทีแรกวางแผนว่าเจมส์หรือพราวจะเอาย้งกลับกรุงเทพ แล้วผมหรือพัทจะขับรถย้งกลับ เพราะผมกับพัทรวมรถกันมา แค่ 1 คัน แต่....ย้งผู้ที่ได้น้ำเกลือไป 1 คืน หาย Dehydrate ไข้หายเรียบร้อย ก็ไม่อยากกลับ กทม เพราะมันก็จัดของมาเผื่อเที่ยวเหมือนกัน โอเค.....งั้นเที่ยวกันแบบเบาๆ ไปพร้อมกันมันนี่แหละ! เที่ยงวันเสาร์เลยจัดร้านข้าวต้มเบาๆ ในย้งที่ตัวชลบุรี ก่อนจะยิ่งตรงกันเข้าพัทยา ไปหาร้านชิลๆ ริมหาดนั่งคุยกัน แล้วเราก็มาถึงร้านนี้ครับ The Cave Beach Club Pattaya  คาเฟ่ริมหาดชื่อดังของพัทยา บรรยากาศฟีลบาหลี ตอนพราวอ่านรีวิวก็กลัวจะไม่มีที่นั่ง แต่โชคดีมาที่คนไม่ได้เยอะขนาดที่คิดไว้ เรียกว่าสมใจพราวครับ เพราะใช้เจมส์ถ่ายรูปให้แทบทุกเช็คพอยท์ ส่วนผมพัทย้ง ก็หาที่เหมาะๆ นั่งหาอะไรชิล ๆ นั่งดื่ม    ร้านนี้ถือว่าบรรยากาศดีมาก ๆ เลยครับ เหมาะกับการมานั่งช่วง 4 โมงเย็นเป็นต้นไป แดดร่มซักนิดแล้ว เพราะจุดที่น่านั่งคือโต๊ะริมหาด ที่นั่งทั้งหมดที่เป็น Out door จะเป็นเบาะนั่งกับพื้น ได้ฟิลทะเลบาหลี ส่วน indoor เป็นโต๊ะนั่งปกติ แต่มีไม่กี่โต๊ะนะครับ พวกผมมาถึงกันตั้งแต่ บ่าย 3 แรก ๆ แดดแรง แต่มีร่มกาง มีพัดลมให้ ถือว่านั่งได้ไม่ร้อน พนักงานดูแลดี เครื่องดื่ม ของทานเล่นรอไม่นาน ถึงแม้แขกจะค่อนข้างเยอะ ที่สำคัญคือ ดูแลความสะอาดร้านได้ดีมากๆ ครับ    มุมถ่ายรูปเยอะมาก ไม่แปลกที่พราวจะพาเจมส์หายกันไปนาน พอแดดเริ่มอ่อนลง ผมก็มีออกไปเดินหาดเล่นบ้าง ส่วนย้ง ไม่ประสงค์เดินเยอะ ขอนั่งกินน้ำแตงโมอยู่เฝ้าโต๊ะ     ทีแรกก็ว่าจะกินข้าวเย็นร้านนี้เลย แต่อยู่ๆ ลมก็เริ่มพัดแรงมากกว่าพัดลมปกติ ฟ้ามืดลงแปลกๆ ที่ขอบฟ้าทะเลดำมืด กลิ่นฝนเริ่มมา พร้อมกับคลื่นทะเลที่แรงขึ้น จนแมงกระพรุนขึ้นมานอนบนชายหาด พนักงานรีบเดินเก็บโต๊ะ บอกว่าพายุกำลังจะมา ลูกค้าเข้าด้านในก่อน พวกผมเลยเลือกเช็คบิลแล้วเปลี่ยนร้านไปร้าน indoor หน่อยดีกว่า ขับรถไปขับรถมา จากไม่ค่อยหิว เกิดหิวจัด เลยเลี้ยวเข้าร้านอาหารแบบจริงๆ จังๆ จัดหนักกันซักมื้อ   ครั้งนี้ไม่ได้ดื่มแอลกอฮอล์กันครับ ย้งไม่สบาย เราเลยไม่ดื่มเป็นเพื่อนกัน เที่ยวเล่นกันพอชิลๆ ความซวยคือ.....ที่พักเราอยู่ชลบุรี ดังนั้น กินเส็ด 2 ทุ่มกว่า ก็ขับเข้ามอร์เตอร์เวย์กลับชลบุรีกันครับ เช้าวันใหม่ที่ชลบุรี ตื่นกันมาที 10 โมง หาหมูปิ้งกินแล้วเก็บของไปหาที่กินข้าวแล้วค่อยๆ วิ่งเข้ากทม ไม่อยากกลับดึกกันครับ เพราะแต่ละคนขอวีซ่าทำงานกันมา ไม่ได้ขอวีซ่าท่องเที่ยว ดังนั้นทำงานก็ไม่น่าจะถึงวันอาทิตย์จนกลับดึกดื่น กินข้าวเที่ยงเส็ด พราวบอกว่า ขอแวะคาเฟ่ที่นึง ดังมากสวยมาก และที่ที่พราวพามานั่นคือ Harudot by Nana สาขาชลบุรี ที่นี่มีเอกลักษณ์เลยคือ อาคารไม้รูปร่างแปลกตา ด้านนอกเป็นสีดำสนิท ส่วนด้านในเป็นสีไม้ดูอบอุ่น ผนังโค้งเป็นลูกคลื่นสูงปลอดโปร่ง ตัดความแข็งกระด้างของไม้ด้วยสิ่งมีชีวิตอย่างต้นไม้ต้นใหญ่ที่กลางร้าน ที่สูงทะยานไปยังท้องฟ้า เรียกว่าเป็นดีไซต์ที่ลงตัวมากๆ และเป็นแลนด์มาร์คแห่งใหม่ของชลบุรี ที่นาทีนี้วัยรุ่นวัยเราต้องมาลองเสียตัง 55555    ไหนบอกคนไม่เยอะวะพราว......เดินเข้ามานี่คนอย่างเยอะครับ แต่ร้านมีการจัดการที่ดีมาก ๆ หาที่นั่งให้กับลูกค้าทุกคนได้ครบ อาจจะต้องแยกกันนั่งบ้างเหมือนพวกผมที่มากันหลายคน แต่ขนมเครื่องดื่มรอไม่นานเลย ผมเดินเข้าไปที่เคาน์เตอร์ อ่านเมนูแล้วถึงกับต้องหันไปถามพราวว่า "ร้านนี้ชื่ออะไรนะ" "Harudot ไงพี่" "ที่บ้านเราก็มีใช่ไหม เมนูแม่งเหมือนกันเลย" "มี๊....แต่ไม่ได้บรรยากาศสวย ๆ แบบนี้ไง พี่ก็สั่งอะไรที่ไม่คุ้นหน้าสิ" โอเค เคลียร์.....งั้นผมก็ทำได้แค่สั่งอะไรที่ดูแปลกตามาลองดื่ Pink Beach อะไรซักอย่างนี่ท่าทางจะฮิต เพราะพอสั่งมาแล้ว มองไปเห็นคนสั่งกันแทบทุกโต๊ะ โต๊ะข้าง ๆยังพูดกันอยู่ว่า "สั่งมา 190 บาทเนี้ย จะเอามาถ่ายรูป" เบ็ดเส็ดโต๊ะผมกับพัทน้ำ 2 ทาร์ตเลมอน 1 หมดไป 540 บาท    เราใช้เวลาอยู่ที่คาเฟ่ซักพักก็ได้เวลาแยกย้ายกันกลับกทม เพราะอย่างที่บอกครับ ทีแรกเราจะมาทำงาน ดังนั้นวีซ่าทำงานไม่น่าจะยาวได้ถึงค่ำถึงมืดวันอาทิตย์ พัทขับ....ส่วนผมหลับ ก่อนหลับบอกไว้ว่า "แวะหนองมนซื้อหอยจ๊อด้วยนะ"  ตื่นมาอีกที พัทมันกำลังจะเลี้ยวเข้าเมกะบางนา อ้าว หอยจ้อยเมียกุไม่ได้สินะ...... สาเหตุคือมันจะมาซื้อของที่ Ikea เดินซื้อของ พร้อมกินข้าวนี่นี่เส็ดสรรพ ราวๆ 6 โมงก็รีบกลับครับ ถึงบ้านก็รวมๆ ทุ่มกว่า  เข้าบ้านมา เห็นแฟนนั่งดูหนังอยู่หน้าทีวี พร้อมชำเลืองมองหน้า พี่เพ็ญเฟดตัวหนีไปหลังครัว ของแฟรี่ยังหนีไปนอน งานนี้บรรยากาศคงมาคุ หอยจ๊อก็ไม่ได้มา ผมทำได้แค่กล่าว "สวัสดีครับ" อย่างสุภาพ "ไปอาบน้ำก่อนนะ" พร้อมเอามือจับแก้ม 1 ทีก่อนจะวิ่งหนีขึ้นชั้น 2 ไปก่อนจะถามอะไรเยอะ ทริปชลบุรีงงๆ ของผมก็จบลงแบบงง ๆ เช่นกันครับ แต่ก็ดีที่อยู่ๆ ก็ได้เที่ยว ส่วนทีมนั้นก็ได้บทเรียนว่า งานยังไม่เส็ดอย่างเพิ่งรีบกินอะไรสด ๆ เสี่ยงๆ เดี๋ยวงานจะงอกเหมือนครั้งนี้ ส่วนซีรีย์ดราม่า เดี๋ยวผมกลับมาต่อนะครับ อาจจะเอาไว้หลังตะพาบ เพราะเดี๋ยวผมส่งงานตะพาบไม่ทัน
Harudot อาคารไม้คล้ายพาสานที่นครสวรรค์
โดย: สองแผ่นดิน
  วันที่: 28 สิงหาคม 2566 เวลา:22:54:17 น.จากพี่เลี้ยงเด็ก อยู่ๆ ก็งานเข้าแบบกระทันหัน คนหนุ่มก็แบบนี้ล่ะ ทำงานเก็บเงินตอนที่ยังทำได้ดีที่สุด แบบนี้ก็ได้เที่ยวด้วยนิดหน่อย
โดย: โลกคู่ขนาน (สมาชิกหมายเลข 7115969
) วันที่: 28 สิงหาคม 2566 เวลา:23:44:13 น.อรุณสวัสดิ์ครับน้องปริ๊นซ์
ชอบเรื่องเล่าของข้าวหอมครับ เล่นๆอยู่แบทหมด หลับป๊อกไปเลย 5555 อ่านแล้วนึกภาพน้องปริ๊นซ์เป็นพ่อของลูกเลย น่ารักดี ความเป็นคนหนุ่ม เป็นข้อดีจริงๆนะครับ คือพร้อมลุยงานได้ทันที บริษัทถึงชอบคนหนุ่มคนสาว ยิ่งในช่วงพัฒนาบริษัท ต้องใช้พลังคนหนุ่มแบบนี้จริงๆครับ ชีวิตคู่ ทะเลาะกันไป ไม่มีประโยชน์จริงๆ แต่ยังไงก็ทะเลาะแหละ 555 พี่ก๋าอยู่กันมานานพอสมควร ถึงไม่ทะเลาะกันหนักๆ แต่ก็มีงอนกันนู่นนี่นั่น ตามวัยครับ 555  โดย: กะว่าก๋า
 วันที่: 29 สิงหาคม 2566 เวลา:5:06:22 น.เอ็นดูท่านอนหลับคุณนายน้อยมากๆ
หมายถึงท่าซบโต๊ะขณะรอเฟรรซ์ฟรายนะคะ คริ คริ  ร้านฮิตในพัทยาสไตล์บาหลีสวยงาม  มาเร็วเครมเร็วค่ะB'Orince ตะพาบ ปัจจัยที่ 5 ของ จขบ.นี้ พี่อ้อยังนึกไม่ออกเลยว่า หากจะไม่เขียนว่าเป็น มือถือ (เช่นหลายๆคน) จะเขียนว่าเป็นอะไร .สำหรับตัวเอง  โดย: เริงฤดีนะ
 วันที่: 29 สิงหาคม 2566 เวลา:6:27:37 น.หอยจ๊อหนองมนอร่อยด้วยนะปริ้นเสียดายจัง
อ้าวตกลงไม่งดเหล้าเข้าพรรษาหรอกเหรอ 555 โดย: หอมกร
 วันที่: 29 สิงหาคม 2566 เวลา:7:06:08 น.สวัสดีค่ะน้องปริ๊นนน
น้องข้าวหอมน่ารักจัง แนะนำเพื่อนให้น้าปริ๊นรู้จักด้วย ท่าหลับคุณนายมากจริงๆค่ะ พี่อ่านแล้วอยากแว่บหายไปอยู่พัทยาจังค่ะ อยากไปนั่งโง่ๆริมหาดค่ะ พักร่างอะไรงี้  คุยแบบรีบๆค่ะ ขอบคุณสำหรับคำอวยพรนะคะน้องปริ๊น ตอนนี้พี่คือฟินกับคิมซาบูใน Disny อยู่ค่ะ 555 มีคิวยาวไปอีกหลายเรื่องค่ะ มีความสุขนะคะน้อง เทคแคร์นะคะ โดย: tanjira
 วันที่: 29 สิงหาคม 2566 เวลา:7:37:56 น.งานราษฎร์ก็ไม่ขาด งานหลวงก็ไม่เสีย
ชีวิตต้องพร้อมสู้ตลอดเวลานะคะ ยกเว้นหอยจ๊อนะคะ ... พูดซะอยากกินขึ้นมาทันที 555 ---------------- เฟื่องฟ้า แสดงว่าคุณปริ๊นซ์รู้ลึกรู้จริง ใครจะคิดว่าที่เราเห็นดอกสวย ๆ นั้น แท้จริงแล้วไม่ใช่ดอก แต่เป็นใบประดับ ... มหัศจรรย์พรรณไม้ มีอะไรน่าสนใจอีกเยอะเลยค่ะ โดย: ฟ้าใสวันใหม่
 วันที่: 29 สิงหาคม 2566 เวลา:7:42:41 น.สวัสดีครับน้องปริ๊นซ์
อาทิตย์นี้พี่ไปวิ่งที่สงขลาเพิ่งได้มาเข้าบล็อกเมื่อวานครับ ทริปด่วนชลบุรี - พัทยา ยังโชคดีนะใกล้ ๆ กรุงเทพฯ หลานน้องปริ๊นซ์น่ารักไม่เบาเลยนะครับ พี่ว่าน้องปริ๊นซ์ซ้อมมือไว้แล้ว ส่วนอาการย้งที่แพ้หอยนางรม น่ากลัวจริง ๆ พี่เคยแพ้ครั้งนึงอ๊วกมาหมดท้องเลย ทรมานมาก ๆ กินเกลือแร่ไปหลายซองเลย ไปทำงานแบบนี้ แถมได้ไปเที่ยวต่อด้วยพี่ว่าแบบนี้ก็โอเคนะ น่าจะช่วยชาร์จแบตหายเหนื่อยไปได้ ร้านกาแฟที่พัทยาบรรยากาศดีมากเลย ติดทะเลด้วย ตอนเย็น ๆ น่าจะฟินนะ ร้านกาแฟที่ชลบุรีราคาแอบแรงอยู่นะ โดย: The Kop Civil
 วันที่: 29 สิงหาคม 2566 เวลา:10:21:35 น.สวัสดียามบ่ายค่ะ น้องปริ๊นซ์
ผจก.MK น่ารักมากค่ะ อย่างนี้อีกสักพักลูกค้าคงมาใช้บริการเยอะแน่นอนค่ะ เด็กๆกับไอติมนี่ของคู่กันจริงๆค่ะ โดนทวงสัญญาซึ่งๆหน้า สัญญาตอนไหนน้ายังงง ข้าวหอมแสบใช้ได้เลยค่ะ  น่าจะเพลียจัด หลับแบบปิดสวิตซ์เลย ท่าหลับนี่คุณนายจริงๆค่ะ ทีมเวิร์คมากค่ะ โทรมาแบบฉุกเฉิน ยังพร้อมไปแทน โชคดีที่เพื่อนตามไปห้องน้ำนะคะ อาการแพ้นี่มันน่ากลัวจริงๆ ร้านที่พัทยาฟิลนั่งชิลจริงๆค่ะ แต่รูปแรกที่ปริ๊นซ์ถ่ายมา คนเยอะอยู่นาาา ร้านที่ชลพี่เห็นแวบแรกคิดถึง ฟอร์ท แคนนิ่งพาร์ค บันไดวนที่สิงคโปร์เลยค่ะ ที่เค้าต้องไปต่อแถวรอถ่ายรูปกันนานๆอ่ะค่ะ โอ๊ยยยยยสงสารแฟนน้อง อดกินหอยจ๊อเลย เพื่อนใจร้ายยย 555555 ดีนะที่น้องรีบชิ่งขึ้นห้องไปอาบน้ำก่อน 55555555555 งานด่วนแบบนี้ก็ตื่นเต้นดีนะ พี่ว่า แถบได้เที่ยวอีกนิดหน่อย ดีออก จากบล็อก ปินนี่ป่วยวันเดียว วันรุ่งขึ้นไปรร.แย้วววว น่าจะเป็นเพราะมาออกกำลังกายกับพี่บ่อย ภูมิเค้าเลยดีขึ้นค่ะ จริงค่ะ ช่วงนี้ฝนชอบมาตอนเย็นๆตลอดเลย พี่ก็รอดฝนมั่งโดนฝนมั่ง แล้วแต่โชคชะตาเลยจ้าาา 555555 โดย: โฮมสเตย์ริมน้ำ
วันที่: 29 สิงหาคม 2566 เวลา:14:51:31 น.สวัสดีครับคุณปริ๊นซ์
ขอบคุณที่แวะไปเยี่ยมครัวครับ 555 คุณหลานน่ารักครับ ซีนไอติมผมให้10เต็ม ซีนหลับเหมือนถูกเอาถ่านออกเลย อิอิ(แซวนะครับ กระเป๋าเปียโนนั่นก็น่ารักนะ คุณปริ๊นซ์เป็นแนว work hard play hard ดีนะครับ ปล. อาหารที่ถ่ายมาลงนั้นก็น่ากินมากมาย โดย: มาช้ายังดีกว่าไม่มา
 วันที่: 29 สิงหาคม 2566 เวลา:17:26:03 น.คนใจสู้
พี่ก๋าเห็นมาหลายคนแล้วครับ ยิ่งป่วยหนักแต่ใจสู้ บางทีก็กลับรอดตายได้ ในขณะที่คนป่วยไม่มาก แต่ถอดใจยอมแพ้ แป๊บเดียวก็ไปเลยครับ ช่วงเด็กๆนี่ล่ะครับ น่ารัก ทำอะไรก็น่าเอ็นดู พอเข้าวัยรุ่นนี่รับมือยากเลย 5555  โดย: กะว่าก๋า
วันที่: 29 สิงหาคม 2566 เวลา:20:22:59 น.น่าจะดราม่าให้จบไปเลยทีเดียวจะได้ไม่ขาดตอน แต่รอได้ครับ เดี๋ยวสิ้นเดือนนี้มีอีเว้นท์ถนนสายนี้มีตะพาบโจทย์ของคุณปริ๊นซ์เองด้วย เร่งเขียนได้เลยได้
นี่รีบกินแน่รึ รีบกินของผมต้องฟู้ดคอร์ทครับ เร็วกว่าเห็นๆ ร้านก็ดีนะครับ คงจะเพราะไม่มีคนด้วยเลยสังเกตเห็น พวกผู้ปกครองก็ดีนะครับรอๆ กัน โดนหลานหลอกกินไอติมซะแล้ว คุณปริ๊นซ์ก็ใจดีนะครับ อยากกินก็พาไปกิน แต่หลานหลับวะงั้น (คงเหนื่อย) พนักงานก็ดีนะครับ เข้าใจธรรมชาติเด็กช่วยเหลือเต็มที่ หลับท่าคุณนายเลย บางครั้งเราก็เจองานด่วยลักษณะนี้ได้เหมือนกัน ชิ่งไม่ได้ด้วยสถานการณ์มันบังคับ แต่ก็น่าเห็นใจจริงๆ น่ะแหละ สำหรับผมถ้ามีผลตอบแทนสมเหตุสมผล ผมไม่ว่าอะไรหรอก แต่ไปทำงานลักษณะนี้เต็มที่ก็แค่ได้เก็บบรรยากาศเล็กน้อยไม่ได้เที่ยวอย่างเต็มที่เท่าไหร่ ได้เที่ยวก็รู้สึกไม่สุดครับ ผมฮาตรงวีซ่าทำงาน มันขนาดนั้นเลยรึ ป.ล. ถนนสายนี้มีตะพาบผมอัปวันตรงแหละ รอได้เลย โดย: คุณต่อ (toor36
) วันที่: 29 สิงหาคม 2566 เวลา:22:06:02 น.จากบล็อก
สงขลาพี่เคยมาที่นี่เมื่อปี 39 ห่างกัน 27 ปีเลย ส่วนใหญ่จะไปแค่หาดใหญ่นะ พี่ว่าตัวเมืองสงขลาเป็นเมืองเก่าที่มีความขลังมาก มี่สถานที่สวย ๆ ให้เก็บภาพเพียบเลยครับ เสียดายพี่รีบกลับไม่ได้อยู่เที่ยวต่อ โรงแรมที่ไปพักก็บรรยากาศดีมาก ติดชายหาด อากาศตอนนี้กำลังดีเลยครับ แถวเกาะยอ ทะเลสาบก็น่าเที่ยวนะครับน้องปริ๊นซ์ โดย: The Kop Civil
วันที่: 30 สิงหาคม 2566 เวลา:10:22:43 น.สวัสดีก่อนเที่ยงค่ะ น้องปริ๊นซ์
วันนี้พี่กินขนมเทียน ไก่รวน เผื่อนะ โดย: โฮมสเตย์ริมน้ำ
วันที่: 30 สิงหาคม 2566 เวลา:11:39:41 น.พี่ก๋ามีเขียนเพลงแนวให้กำลังใจอยู่สองสามเพลงครับ
อันนั้นตั้งใจแต่งเลย เขียนในช่วงโควิดนี่ล่ะครับ  โดย: กะว่าก๋า
วันที่: 30 สิงหาคม 2566 เวลา:22:10:54 น.ขอบคุณน้องปริ๊นซ์ที่แวะชมเมนูบ้านพี่ต๋า
ขอลงชื่อก่อนอีกแล้วค่ะ โดย: Sweet_pills
 วันที่: 31 สิงหาคม 2566 เวลา:0:14:11 น.สวัสดีค่ะน้องปริ๊นซ์
ทำงานและรับส่งหลานเสร็จ ไม่ได้พักแต่ต้องไปทำงานต่อ ไม่ได้อยู่ใกล้ๆด้วย พร้อมมากเยี่ยมมากค่ะ ท่านอนหลับหลานข้าวหอมบนรถน่ารักจริงๆเลย กินไอติมที่น้าปริ๊นซ์ให้สัญญาไว้ (เมื่อไหร่นะ อิอิ) แล้วสบายใจ ร้านคาเฟ่แห่งแรกบรรยากาศดีมาก นั่งกับกลุ่มเพื่อนได้ยาวๆเลยนะคะถ้าฟ้าฝนเป็นใจ แห่งที่สองดีไซน์สวย ชอบ Pink Beach ที่น้องปริ๊นซ์สั่งด้วย สีหวานน่ารักเหมาะกับถ่ายรูปจริงๆค่ะ หอยจ๊อหนองมนอร่อย ถึงบ้านไม่มีหอยจ๊อติดมือกลับมา วิธีการทักทายและรีบหลบขึ้นชั้น 2 น่ารักค่ะ มาช้าแต่มาค่ะ รักษาสุขภาพนะคะน้องปริ๊นซ์  โดย: Sweet_pills
วันที่: 2 กันยายน 2566 เวลา:9:54:41 น. |
บทความทั้งหมด
|
||||||||||||||||||||
 |
|
ผู้ติดตามบล็อก : 17 คน [