อกไก่ต้องมีคนหมัก อกหักต้องมีคนใหม่ ผมมีร้านขนมร้านโปรดอยู่ร้านนึง ที่มีก่อนกาล ก่อนจะมีตังกิน After you 555555 ถ้าเป็นตอนเรียน ผมจะชอบแวะกินไอติมลุงตี๋ที่บ้านหมู่บ้าน เรียกว่าเป็นของดีในย่านบ้านผมเลย เด็กโรงเรียนผมนั่งกินกันทุกวัน เป็นไอติมกระทิถังตักๆ ธรรมดาเลยครับ ใส่ถ้วยสแตนเลส ตอนนี้ก็ยังอยู่นะ ร้านใหญ่กว่าเดิม จากเดิมมีแค่ไอติม 2 ถัง ร่ม 2 คัน พอมาทำงาน ผมทำงานจริงๆ จังๆ ที่บริษัทปัจจุบัน เดิมทีออฟฟิศเราเช่าตึกอยู่แถวๆ อารีย์ พอเลิกงาน ซึ่งเมื่อก่อนผมเลิกงานดึก ทุ่ม 2 ทุ่ม บางวันมี 3 ทุ่ม ออกมาก็กินข้าวแถวนั้น แล้วค่อยกลับบ้านกลับคอนโด และ After you ของวิศวกรที่เพิ่งเริ่มทำงาน ก็คือ.... .....ปัง หยา อารีย์.....  Real Street food เลยครับ แต่ผมชอบมาก 5555 เคยพาแฟนมากิน Greyhound ที่ Villa aree แล้วต้องเดินข้ามมากิน แฟนงงมากว่าขนาดนั้นเลยหรอ แต่กินแล้วก็ติดใจครับ ชวนเมื่อไหร่ก็มา เมื่ออาทิตย์ที่แล้วผมก็เพิ่งไปกินมาครับ สารภาพเลยว่า ผมไปทำงานนอก และทานมื้อค่ำที่โรงแรมโอคุระ  กินแล้วยังไงไม่รู้ รู้สึกไม่ Complete เลยนึกถึง ปัง หยา อารีย์ ออกจากโรงแรมผมแวะกินของหวานต่อที่นั่นแหละครับ 555555 คิดดูว่า ไวน์กับของหวานที่โอคุระ ยังแทนที่ ปัง หยา อารีย์ ในใจไม่ได้ ที่ชอบเพราะมันทำให้รู้สึกเหมือนตอนมัธยม หรือตอนเด็ก ๆ ดี ของหวานที่ไม่แพง ง่าย ๆ แต่อร่อย   จริงๆ เมื่อวันอาทิตย์ที่ผ่านมาผมก็ไปกินมื้อเย็นที่ Greyhound แต่ไม่ได้ข้ามไป เพราะฝนตก เสียดายเลยครับ  ส่วนตอนเช้าวันอาทิตย์ .... อยู่ๆ ออดหน้าบ้านก็ดังขึ้น ผมนี่นอนแฮ้งอยู่ที่โซฟา เพราะเพิ่งปาร์ตี้มาหนักหน่วงเมื่อคืนวันเสาร์เลยผงกหัวไปดู เห็นพี่แว่นข้างบ้านยืนอยู่ บอกว่ากลับบ้านแม่ที่ราชบุรี เลยเอาหม่อนมาแบ่ง 1 ตะกร้าขนมจีน "น้องปริ๊นซ์กินได้เลยนะ ต้นที่บ้านเอง พี่ล้างฝุ่นแล้ว" "อ้อ ขอบคุณครับ" "เคยกินมาก่อนไหม" ผมส่ายหน้าเบาๆ เป็นเชิงว่า เอ่อ...ไม่ถนัด รับมาผมก็จับยัดตู้เย็นไว้ ลองชิมไป 2-3 ลูกก็เปรี้ยวๆ ดี พี่เพ็ญบอกว่าให้เอาไปกินกับสลัดครับ น่าจะเวิร์คสำหรับคนไม่ถนัดลูกอะไรแปลก ๆ แต่แฟนผมดูชอบ เดินผ่านก็เปิดกิน แต่ที่ชอบสุดคือหลานครับ ขานั้นมาบ้านแป๊บเดียว นั่งกินจนจะครึ่งตะกร้าแล้ว 55555  ผมกลับมานอนที่โซฟาไม่ทันไร ก็มีเสียงประตูรั้วเปิด อันนี้เดาได้ว่าน่าจะเป็นใครจากบ้านพ่อแม่มาแน่นอนอยู่ๆ ก็เปิดมาเลยแบบนี้ เงยหน้าไปดู เจอพี่เขยกับ......ช่างไฟ..... "ปริ๊นซ์ไปไหนป่ะเนี้ย พี่เอาช่างมาซ่อมไฟ" "ไฟไหนอ่ะพี่" "ไฟหน้าบ้านไง มันเสียมาซักพักแล้ว" "อ้าวหรอ ไม่ได้สังเกตเลย" ผมเลยปล่อยให้พี่เขยจัดการไป ส่วนผมก็ไปหามาม่าต้มยำกุ้งกิน แต่ไอ่ตอนไปควานหาว่าพอจะมีอะไรกินกับมาม่าได้บ้าง ก็เจออกไก่ที่ thaw ไว้แล้ว 2 ชิ้น ผมเลยนึกขึ้นมาได้ว่า วันจันทร์ต้องเข้าออฟฟิศ ไม่มีข้าวฟรีกิน อยู่ๆ ผีเชฟก็เข้าสิง จัดการเอาอกไก่มี full slice แล้วหมักเกลือ พริกไทย โรสแม่รี่กับนม   แล้ว wrap ใส่ตู้เย็นเอาไว้ 3 ชั่วโมง พอหายแฮ้งก็มาย่างกับ Olive oil ใส่กล่อง ใส่ตู้เย็น ไว้เอาไปกินที่ทำงานเที่ยงวันจันทร์    ซึ่ง เฮ้ย!!! มันอร่อยมากครับ!!!!!! ทีแรกผมซื้อผักสลัดกับน้ำสลัดงาจากเซเว่นเอาไว้กะว่าจะกินพร้อมอกไก่ย่าง แต่มันอร่อยใช้ได้เลยครับ กินกับผักเปล่าๆ ได้เลย ไม่ต้องมีน้ำสลัดช่วย  เรียกผมว่า "เชฟปริ๊นซ์" เอ้อ....สรุปไฟหน้าบ้านผมสายไฟขาดจากด้านในกำแพงครับ ยังซ่อมไม่ได้ ต้องถอดโคมออก ทำให้กำแพงบ้านผมเหลือแค่นี้......  กินอิ่มก็นั่งชิลอยู่ที่โต๊ะทำงาน มานึกได้อีกทีว่า ... เฮ้ย! พรุ่งนี้ต้องไปทำใบขับขี่ใหม่นี่หว่า ยังไม่ได้ดูอบรมเลย!!!! จัดไปครับ....นั่งดูไปอีก 1 ชั่วโมง ใช่ครับ ใบขับขี่ผมหมดอายุ และ เพิ่งรู้ตัวเมื่อไม่นานนี้ว่าหมดอายุไปเกือบปีแล้ว ถ้าหมดไปเกิน 1 ปีนี่งานหยาบแน่นอน ดีที่รู้ตัวทัน  ผมจองคิวได้วันอังคาร ที่ขนส่งปทุมธานี ซึ่งผมก็ไม่เคยไปครับ ปกติผมต่อที่ กรุงเทพ แต่งวดนี้อยากลองที่ปทุมดู อ้อ ลืมเล่าครับ.... จริงๆ ผมสอบขับรถทำใบขับขี่ครั้งแรกก็ที่ขนส่งปทุมฯนี่แหละ จริงๆ เค้าขึ้นชื่อเรื่องสอบยาก ซึ่ง...ผมก็สอบ 2 รอบ..... อ่ะ....ดูอมรมจบ ก็แคปหน้าจอแล้วนั่งทำงานต่อชิลๆ อยู่ๆ พัทก็ไลน์มา.... "เหงาไหม" "ไม่เท่าไหร่ นั่งคุยกับพี่โบ๊ต" "พรุ่งนี้เราไปทำงานแล้ว จะได้ไม่เหงา อ้าวลืม ไม่เจอกันนี่หว่า พี่ลาไปทำใบขับขี่ใช่ไหม" "ใช่ๆ เส็ดแล้วจะเข้าไปที่ไซต์" "ไม่ต้องหรอ ไม่มีอะไร หายๆ ไปเลย....เตรียมของพร้อมไหม" "เตรียมไรอ่ะ เพิ่งฟังอบรมจบ" "ใบรับรองแพทย์ มีรึยัง" "ห๊ะ?! ยัง" "คลินิกเลย 100บาท" โห ถ้าไม่ได้พัทนี่ผมชิบหายแน่นอน เพราะไม่ได้อ่านเลยว่าต่อใบขับขี่ต้องใช้ด้วย ทีนี้ก็ว้าวุ่นเลยครับ ต้องไปหาคลิกนิกออกใบรับรองแพทย์ ไปถึงคลิกนิกคือง่ายมากครับ นี่เพิ่งรู้ ปกติไปโรงบาลตลอด กรอกเอกสารเส็ด หมอเรียกไปเจอ เอาหูฟัง ฟังๆ แล้วบอกว่า "เรียบร้อยครับ" จ่ายตัง 80 บาท ได้ใบรับรองแพทย์เรียบร้อย Done! วันรุ่งขึ้นก็ไปขนส่งครับ.... คิว 11 โมง ผมออกจากบ้าน 9 โมง 55555 ทำไมต้องไปเร็วขนาดนั้น เพราะทีแรกวางแผนไว้ว่า ไปถึงเร็วก็เส็ดเร็ว แต่......หลงครับ 55555555555555 คือหมุด google map มันผิดครับ คนหลงเยอะจนมีป้ายบอกว่า "ขนส่งไม่ได้อยู่ที่นี่" งานหยาบทันที ผมนี่ต้องขับรถไปเสิร์ชไป ตั้ง map ใหม่   ถนนโล่งมากจนคิดในใจว่า ไม่ใช่กุมาผิดอีกละ จะ 10 โมงละเนี้ย แต่พอมาเรื่อยๆ ก็เหมือนเข้าเขตเมือง รถเยอะขึ้นและเลี้ยวเข้าไปในซอยเล็กๆ ที่ถ้าไม่เห็นว่ามีรถออกมาเยอะมาก ๆ คงไม่คิดว่าขนส่งจะเข้าไปอยู่ในนั้น   สรุปมาถึงจนได้ 10 โมงพอดีครับ ผมก็เอาคิวขึ้นไปทำเรื่องเลย พอถึงคิวเรียกเอกสาร ผมนำส่งให้ แล้วคิดว่าจะมีแค่ถามตาบอดสี แต่ที่ไหนได้ เจ้าหน้าที่บอกว่า "เข้าห้องทดสอบสมรรถภาพร่างกายได้เลยค่ะ" เดี๋ยว....ทดสอบอะไรก่อน....นี่ไม่ได้เตรียมตัวมา ผมไปยืนแอบดูที่หน้าห้อง มันคือทดสอบ responding สี สายตา ตื้นลึก "วางเอกสารตรงนี้ แล้วเข้ามานั่งเลยค่ะน้อง" พี่ผู้หญิงที่นั่งรออยู่ก่อนเรียกให้ผมเข้าห้อง เพราะเห็นยืนลังเลๆ "เอ่อ.....เดี๋ยว....เดี๋ยวผมกลับมาครับ" ว่าแล้วก็วิ่งกลับไปที่รถ หยิบแว่นสายตามาทันที ทดสอบแบบนี้ไม่ใส่แว่นก็ไม่ต้องหวังผ่านละครับ ช่วงเวลาที่ผมทดสอบมีหลายคนอยู่ ทำให้ต้องนั่งรอราวๆ 10 -15 นาทีได้ โดยเจ้าหน้าที่จะเรียกไปเป็นชุดๆ ชุดละ 5 คน รอบผมมีผู้หญิงคนนั้น และอีก 2 คน ผู้ชายอายุพอ ๆ กับผมและผม คุณพี่ที่ทักผมคนนั้น คุยเก่งมากครับ คุยกับคนนั้นทีคนนี้ที  ตอนผมทดสอบเหยียบคันเร่งเหยียบเบรกพี่แกก็เชียร์ครับ แต่ผมเหยียบก่อนแกบอกแบบชิล ๆ น่าจะเพราะเล่นเกมส์เยอะ "หุยเร็วมากอ่ะน้อง คนแก่อาย" ผมแค่ยิ้มๆ ไม่ได้ตอบอะไร แล้วทดสอบอย่างอื่นต่อ และระหว่างยืนรอไปทำใบขับขี่ เอาจริงๆ พี่แกก็ผ่านฉลุยเลยเหมือนกันนะ แต่เค้าน่าจะรู้ว่าผมสายตาสั้น และไม่ได้ใส่แว่นติด เพราะเค้าจะคอยเรียกผมให้เอกสารไปวางตรงนั้นตรงนี่ตลอด เพราะผมมองไม่เห็นว่าช่องที่ต้องไปคือเบอร์ไหน  ทำใบขับขี่เส็ด ก็ไปหาคาเฟ่ทางผ่านนั่งทำงานครับ นั่งๆ อยู่ นึกขึ้นมาได้ว่า เอ้ย....ทำไมไม่ไปรับหลานละ ว่าง ๆ เค้าน่าจะดีใจ เพราะเค้าดีใจตลอดเวลาที่ผมไปรับ เลยพักงานไว้ก่อน ออกไปหาอะไรกินเป็นชิ้นเป็นอัน  นี่เลยครับ ก๋วยเตี๋ยวเรือ วากิว...... นุ่มไม่เท่าไหร่ แต่โคตรเผ็ด งดน้ำตาลอะไรแตกหมด เพราะต้องสั่งน้ำเก็กฮวย พร้อมเฉาก๊วยมากินแก้เผ็ด มาถึงตรงนี้ หลายคนอาจอ่านแล้ว อ๋อ ก็น่าอร่อยดี แต่ผมว่า อาจมีบางคนจำได้ว่า ปกติแล้ว "ผมไม่กินเนื้อวัว"   อ่ะใช่ครับ ปกติผมไม่กินเนื้อวัว เพราะไม่ชอบกลิ่น แต่จริงๆ คือ.....ผมไม่กินเนื้อวัวไทย เพราะมีชอบกลิ่น แต่เนื้อนอก กินได้ครับ 5555555 อ้อ...US ก็ไม่กินเหมือนกัน ปกติถ้ามีใครถามผมก็ตอบง่ายๆ ไปเลยว่าไม่กินเนื้อ เพราะบอกเหตุผลแล้วคนชอบหาว่ากระแดะ เอารูปปังหยาอารีย์ให้หลานดู หลานบอกว่า "Next time ข้าวไปโด้ย"
มาลงชื่อก่อน ผมดูผ่านๆ มันมีประเด็นที่ผมน่าจะได้ประโยชน์จากบล็อกนี้ วันนี้พักก่อน
โดย: คุณต่อ (toor36
 ) วันที่: 7 พฤศจิกายน 2566 เวลา:23:57:50 น.ปริ้นเป็นน้าที่รักหลานมากน่าชื่นชม
แต่ของหวานยาเสพเข้าร่างกายบ่อยเลยไม่ดีจ้า   โดย: หอมกร
 วันที่: 8 พฤศจิกายน 2566 เวลา:8:14:08 น.สวัสดีครับน้องปริ๊นซ์
ปังหยาอารีย์พี่เคยไปแถวนั้น เคยลองกินครั้งนึงอร่อยนะครับ ทำใบขับขี่ที่ปทุมฯ ใช้เวลาไม่นานใช่ปะ 555 มือโปรอย่างน้องปริ๊นซ์ผ่านฉลุย ของพี่ชอบซื้ออกไก่จาก 7-11 มาตุนไว้ เวฟแล้วกินได้เลยครับ พอดีพี่ทำอาหารไม่เป็นนะ 555 โดย: The Kop Civil
 วันที่: 8 พฤศจิกายน 2566 เวลา:9:58:45 น.จากบล็อก
พอดีตอนพี่เดินไปจุดสตาร์ทจากโรงแรม พี่เจอพอดี มีวัยรุ่นสองคนซ้อนมอเตอร์โซค์มากำลังจะไลฟ์อยู่ ส่วนใหญ่คนไปเที่ยวผับแถวนี้จะไม่ค่อยมีปัญหานะ เค้ารู้เวลาปิดถนนกันหมดแล้ว เค้าประกาศก่อนตั้งเป็นเดือนเลย โดย: The Kop Civil
วันที่: 8 พฤศจิกายน 2566 เวลา:14:44:47 น.สวัสดียามบ่ายค่ะ น้องปริ๊นซ์
ก่อนที่จะมีคาเฟ่และร้านขนมมากมายอย่างทุกวันนี้ พี่ก็เห็นมีร้านนม&ปังหยานี่หละค่ะ แล้วก็ร้านไอติมถังนี่หละค่ะ บ้านพี่ก็มีหลายร้าน สมัยพี่วัยรุ่นก็ร้านปังหยาหน้าองค์การโทรศัพท์ ซึ่งทุกวันนี้เค้าก็ยังขายอยู่นะคะ แหมมมม เชฟปริ๊นซ์ จากแค่จะต้มมาม่า กลายเป็นเมนูไฮโซกันเลย แต่หน้าตาน่ากินจริงๆนะคะ จัดว่าเยี่ยม  เห็นแล้วก็อยากกินบ้างค่ะ เตี๋ยวน้ำตกเนื้อวากิวเนี่ย ดูจากสีนี่เลือดข้นมาก ไม่ได้ตามไปตอบหลายบล็อกเลย ขอโทษทีนะคะ พอดีช่วงนี้โครตยุ่ง และพี่ทำตัวเป็นวิศวกรค่ะ ไปวัดพื้นถนนกลาง3แยกมา 55555 ตอนนี้อาการเกือบปกติแล้วค่ะ ขอบคุณที่แวะไปทักทายกันเสมอนะคะ  โดย: โฮมสเตย์ริมน้ำ
วันที่: 8 พฤศจิกายน 2566 เวลา:15:59:17 น.อกไก่ต้องมีคนหมัก อกหักต้องมีคนใหม่ 555
เชฟปริ๊นซ์นี่นอกจากมีฝีมือหมักไก่แล้ว ฝีปากก็ใช่ย่อยเลยนะ ของหวานอร่อย แต่กินเสร็จแล้วต้องไปวิ่งใช้กรรมนะคะ โดย: ฟ้าใสวันใหม่
 วันที่: 8 พฤศจิกายน 2566 เวลา:16:40:14 น.รอบนี้เป็นไดอารี่บล็อกที่มีหลายเรื่องราวเลยนะครับ
พี่ก๋านั่งอ่านจนจบเลย After you นานๆกินทีครับ อร่อยแต่ก็แอบคนเยอะ ขี้เกียจรอคิวมากๆ พี่ก๋าเลิกขับรถมานานแล้ว แต่ยังมีใบขับขี่ตลอดชีพอยู่นะ ไม่เคยไปเปลี่ยนเลยด้วย ไม่รู้ยังใช้ได้อยู่รึเปล่า 555 เรื่องศาสนาพี่ก๋าคุยกับลูกได้ อยากพูดอะไรก็พูดมา ฟังได้ครับ สนุกดี 555  โดย: กะว่าก๋า
 วันที่: 8 พฤศจิกายน 2566 เวลา:22:35:18 น.สวัสดีค่ะน้องปริ๊น
พี่แวะมาลงชือไว้ก่อนค่ะ พรุ่งนี้มาอ่านนะคะ โดย: tanjira
 วันที่: 9 พฤศจิกายน 2566 เวลา:16:44:09 น.เพิ่งกิน ปังหยาของหัวหินตอนเช้านี้เอง อาหย่อย
แต่ต่อใบขับขี่ตื่นเต้นดี 555 ถ้าเป็นผมคงเหงื่อซึมมือแน่นอน โดย: ไวน์กับสายน้ำ
 วันที่: 9 พฤศจิกายน 2566 เวลา:20:34:36 น.เห็นขนมปังทาสังขยาแล้วนึกถึงร้านนมมนต์สมัยที่ยังดังมากกกกกกกกกก
วันรับปริญญาออกจากหอประชุมแล้วไปกินก๋วยเตี๋ยวลูกชิ้นน้ำใส หมึกปิ้ง แล้วตบท้ายด้วยนมนต์ครับ ... แต่งหน้าแน่นๆ ใส่ครุยเต็มยศเลย ฮ่าๆๆๆๆ โดย: ทนายอ้วน
 วันที่: 9 พฤศจิกายน 2566 เวลา:20:42:37 น.สวัสดีครับคุณปริ๊นซ์
ขอบคุณสำหรับความรู้เพิ่มเติมครับ ถ้าเป็นหนัง ออกแนวทริลเลอร์ หลอนๆ ดีนะครับ ซอยอารีย์ คือตรงพหลโยธินใช่ไหมครับ ตอนเด็กๆ เคยใช้ชีวิตอยู่แถวย่านนี้ แต่ยุคนั้น (นานมากๆ แล้ว) โซนนี้อาหารการกินเรทปกติอยู่เลย เดี๋ยวนี้ย่านนี้กลายเป็นหรูหราไปซะแล้ว กะจะทักว่าเอาของใส่ตู้เย็นไม่ปิดฝา เดี๋ยวมันฟีบลงไปเรื่อยๆ แต่น่าจะกินหมดก่อนมันยุบตัวใช่ไหมครับ อิอิ ภาพที่มีแล็ปท้อปกับชาเขียวตรงผนังเหมือนเตารีดเลยครับ โดย: มาช้ายังดีกว่าไม่มา
 วันที่: 9 พฤศจิกายน 2566 เวลา:23:56:01 น.ผมไม่ค่อยกินขนมกับเพื่อนเท่าไหร่ ถ้าซื้อกินเองจะกินพวกเค้ก ไม่ก็ซื้อขนมปัง แต่ก็นั่นแหละซื้อกลับมากินที่บ้าน บางครั้งอาหารมันไม่ได้อยู่ที่สถานที่หรือราคา แต่อาจอยู่ที่ความทรงจำก็ได้ เลยทำให้เราให้ค่ามันสูงขึ้น
ลูกหม่อนผมก็ไม่ถนัดเหมือนกัน ผมเห็นภาพตู้เย็น อืม... ตู้เย็นโล่งดีครับ ผมไม่กล้าถ่ายภาพตู้เย็นที่บ้านให้ดูเลย ไว้ต้องหาวันว่างเคลียร์ของหน่อย ปีหน้าผมก็มีโปรแกรมต้องไปทำใหม่เหมือนกันเลยได้ศึกษาไว้ก่อน เดี๋ยวนี้ดูยุ่งยากกว่าเดิม คือต้องอบรมอะไรเพิ่มอีก ทั้งๆ ที่ต่อแบบ 5 ปี เป็น 5 ปีแท้ๆ สมัยก่อนก็แค่ไปต่อ ไปให้เช้าหน่อยก็โอเคแล้ว แต่เดียวนี้เท่าที่ไปหาข้อมูลคร่าวๆ ต้องจองคิวด้วย ได้ยินว่าบางที่คิดยาวหลายเดือนเลย เท่าที่อ่านดูแล้วไม่ต่างจากของเดิมที่เคยไปต่อ แต่ดูแล้วมันมีขั้นตอนต้องอบรมเพิ่มด้วย (ไว้เดี๋ยวผมอาจจะหลังไมค์ไปถามอีกทีนะครับ ถึงเวลานั้นต้องรบกวนด้วย) ของผมยังไม่หมดหรอก กว่าจะหมดกลางปีหน้า แต่เก็บข้อมูลไว้ก่อนก็ดี โดย: คุณต่อ (toor36
) วันที่: 10 พฤศจิกายน 2566 เวลา:0:46:54 น.อรุณสวัสดิ์ครับน้องปริ๊นซ์
ถ้าใครบอกว่าเข้าใจเซน พี่ก๋าว่าคนๆนั้นก็ยังไม่เข้าใจเซนนะ เพราะเซนเป็นเรื่องที่ไม่สามารถเข้าใจได้ครับ 555 เรื่องงานถ้าเป็นเชิงแนวคิดในการทำงานก็น่าสนใจนะครับ แต่ก็ไม่รู้ว่าที่ว่าผิดกฏคือแบบไหน อาจเป็นเรื่องการวิจารณ์บริษัท หรือการเอาแนวคิดกลยุทธ์ของบริษัทมาเขียน อันนี้น่าจะไม่ได้จริงๆ คนแก่ขับรถก็น่ากลัวไปอีกแบบ กับวัยรุ่นวัยแว๊นก็น่ากลัวครับ 555 แต่ที่เชียงใหม่ ที่น่ากลัวที่สุด คือ คนต่างด้าวครับ ทั้งแรงงานพม่าและคนจีนที่มาอยู่ในเชียงใหม่ ขับรถน่ากลัวพอกัน อยากจอดก็จอด ไม่ค่อยรู้กฏหมายครับ หมิงนั่งคุยกับพี่ก๋านานมากตอนกินข้าวนี่ล่ะครับ ส่วนใหญ่ก็ประมาณชั่วโมง นานสุดก็เกือบสองชั่วโมง แล้วแต่หัวข้อ แต่วันไหนถ้านัดเพื่อนเล่นเกม ก็กินเร็วมาก ไม่คุยครับ 555  โดย: กะว่าก๋า
วันที่: 10 พฤศจิกายน 2566 เวลา:5:30:33 น.ลืมไป.. ร้านหนมปังสังขยามีจริง แต่ไม่มีที่นั่งให้กินนะเออ 555
ที่หัวหินด้วย แหะ ๆ ซื้อจากแมคโคร ขนมปังนุ่มหอม ผลิตโดยบริษัท M เบเกอรี่เฮ้าส์หรือโฮม เขาคงตั้งบริษัทย่อยเฉลี่ยรายได้ เพิ่ม รายได้ ไม่งั้นบริษัทแม่แย่แนะ ดีที่สังขยาไม่หวานมาก ชอบตรงนี่้แหละ+แป้งนุ่มหอมจากเตา ร้อน ๆ โดย: ไวน์กับสายน้ำ
วันที่: 10 พฤศจิกายน 2566 เวลา:10:32:12 น.สวัสดีค่ะน้องปริ๊นนน
มาอ่านตอนฝนกำลังเม็ดโปรยปรายค่ะน้อง อยู่ๆฟ้าก็มืดเลย พี่เพิ่งจะตากผ้าได้ไม่นาน วิ่งไปเก็บผ้าเข้าร่ม สรุปว่าเดินเข้าเดินออกสนุกไปค่ะ ปังหยา อารีย์ น่ากินเนาะ ไว้พี่ไปหาพี่ป่านจะลองชวนกันไปกินค่ะ Greyhound ที่นี่พี่ไปหลายรอบค่ะ พี่ป่านชอบ พี่เองเวลานัดเพื่อนก็ที่นี่ค่ะ กิน starbuck แล้วต่อ Greyhound กันค่ะ ข้าวโพดทอดนี่ต้องสั่งนะคะ ดีนะพี่มีใบขับขี่ตลอดชีพค่ะ ตอนได้มารู้สึกว่าจะซื้อมาค่ะ มอไซด์กับรถยนต์ น่าจะ 500 บาทค่ะ เข้าห้องสอบก็มีกระดาษคำตอบไว้ให้เลย แต่พี่รู้กฎนะคะน้อง ตั้งแต่ขับรถมาไม่เคยโดนเรียกในทุกกรณีค่ะ แห๊มมม มีคุย พี่ป่านบ่นทุกวันค่ะฝนตกรถติด วันนี้พี่ป่าน WFH ค่ะ ตอนแรกบอกจะทำกับข้าวกิน เมื่อกี้พี่ถามเค้าบอกหนูเห็นนักเก็ตของแม็คมีโปรเลยสั่งมาล่ะแม่ ไม่ทำล่ะ ไว้ทำตอนเย็นล่ะกัน หลานได้เป็นหัวหน้าทหารค่ะ น่าจะอายุมากกว่าเขาด้วยมั้งคะ แล้วจบปตรีด้วย รุ่นนี้ฝึกน้อยค่ะ 6 อาทิตย์เองค่ะ ถือว่าโชคช่วยไปค่ะ รู้วันได้พักแล้วด้วยนะคะ พี่ไปเดินคนเดียวไม่เหงาค่ะ ชอบมากกว่ามีเพื่อนเดินค่ะ แปลกไหม ไม่หรอกเนาะ เทคแคร์นะคะน้องปริ๊น โดย: tanjira
วันที่: 10 พฤศจิกายน 2566 เวลา:14:43:05 น.ไม่ ๆ ได้ทำเองคร๊าบ ทำมะเป็น..
บ.แมคทำสำเร็จแล้ว แป้ง ๆ นุ่มเนียนหอม เหมือนมาจากเตา 555 โดย: ไวน์กับสายน้ำ
วันที่: 10 พฤศจิกายน 2566 เวลา:17:14:53 น.สวัสดี ยามดึก จ้ะ น้องปริ๊นซ์
อ่านเรื่องราว ต่าง ๆ ที่เธอเล่า มากมาย ตั้งแต่ เมา แฮ้งค์ มี คนนำลูกหม่อนมาฝาก หลานสาวคนเก่ง ชอบกินหมดไปเกือบครึ่ง ตะกร้า การทำอาหาร อกไก่ เป็นเชฟปริ๊นซ์ ไปกินที่ทำงาน เล่า เรื่องราว มากมาย คนอ่านก็อ่านตามไป เพลินดี จ้ะ ช่วงหนี้ ครูยุ่งมากเกี่ยวกับการช่วยงานสมาคมฯ พรุ่งนี้ก็ถึงวันงาน แล้ว ยุ่ง เหนื่อย อีก วัน คงดึกถึงเที่ยงคืนแน่นอน จ้ะ โหวดหมวด บันทึกประสบการณ์ชีวิต โดย: อาจารย์สุวิมล
 วันที่: 10 พฤศจิกายน 2566 เวลา:21:43:29 น.ใบขับขี่หมดอายุเกือบปีนี่ดูไม่น้อยนะคะน้องปริ๊นซ์
ว่าแล้วต้องไปดูบ้างค่ะ ปัง หยา อารีย์ เป็น comfort food ได้เลยนะคะ น่าดีใจค่ะที่ร้านที่ทำให้เรารู้สึกเหมือนตอนมัธยมหรือตอนเด็กๆยังคงอยู่ เดี๋ยวพี่ต๋ามาต่อพรุ่งนี้ค่ะ  โดย: Sweet_pills
 วันที่: 11 พฤศจิกายน 2566 เวลา:1:05:59 น. |
บทความทั้งหมด
|
||||||||||||||||||||
 |
|
ผู้ติดตามบล็อก : 17 คน [